บททั้งหมดของ แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: บทที่ 281 - บทที่ 290

จางหยวนยิ้มและพูดว่า: "นี่เป็นเรื่องปกติมาก ภาวะมีบุตรยากของคุณมีความเกี่ยวข้องกับมดลูกเย็นเป็นอย่างมาก ตอนนี้เมื่อความเย็นระบายออกแล้ว ร่างกายจะดีขึ้นตามธรรมชาติ!"หลังจากหยุดชั่วคราว จู่ ๆสีหน้าของเขาก็แปลกไปเล็กน้อย“อีกอย่าง หลังจากการรักษา ร่างกายของคุณก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นอย่างที่คาดคิดไม่ถึง”“การเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น? อะไรคือการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น?” หลิวรั่วหลันถามอย่างอดไม่ได้จางหยวนกระแอมสองครั้ง: "ตัวอย่างเช่น…คุณจะค้นพบว่าร่างกายของคุณเจริญพันธุ์เป็นครั้งที่สอง! รูปร่างดีกว่าเดิม!"เมื่อได้ยินแบบนี้ หลิวรั่วหลันรูม่านตาหดตัวลงเธอคิดไม่ถึงเลยว่า การเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นที่จางหยวนพูดถึงนั้นหมายถึงสิ่งนี้“นี่…นี่นับว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีอะไรล่ะ!” หลิวรั่วหลันถลึงตาใส่จางหยวนจางหยวนตกตะลึงเล็กน้อย: “ทำไม? พวกผู้หญิงชอบให้ร่างกายของตัวเองเปลี่ยนไป…ดูดีไม่ใช่เหรอ?”“หึ! นั่นเป็นความคิดของพวกผู้ชายอย่างพวกคุณ! ผู้ชายอย่างพวกคุณชอบผู้หญิงที่หน้าอกใหญ่ก้นงอน!” หลิวรั่วหลันส่งเสียงไม่พอใจ"ความจริงแล้วผู้หญิงรูปร่างดีเกินไป กลับเป็นความรำคาญอย่างหนึ่ง ถ้าไม

จากนั้นเธอก็เห็นจูอู่ลี่ที่ยิ้มชั่วร้าย และยื่มมือสกปรกมาทางเธอ"จูอู่ลี่? คุณ...อุ๊บ!" หลิวรั่วหลันอยากจะกรีดร้องเสียงดังออกมาในทันทีแต่คิดไม่ถึงว่าจูอู่ลี่กลับปิดปากเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอร้องเรียกชาวบ้านที่อยู่รอบ ๆ มาขณะเดียวกัน มือของเขาอีกข้างหนึ่งยื่นไปตรงหน้าหน้าอกของหลิวรั่วหลัน แต่กลับถูกมือทั้งสองข้างของหลิวรั่วหลันขวางกั้นเอาไว้อย่างเต็มแรง"หลิวรั่วหลัน วันนี้คุณหนีไม่พ้นแล้ว! ตอนนี้ดึกแล้ว ไม่มคนมาช่วยคุณหรอก! คุณทำตัวดี ๆ หน่อย และให้ความร่วมมือกับผม!" จูอู่ลี่พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย"ถ้าหากคุณให้ความร่วมมือกับผม งั้นอีกเดี๋ยวผมจะอ่อนโยนหน่อย! แต่ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือ หึหึ! ผมก็จะทำให้คุณรู้ว่า อะไรที่เรียกว่าป่าเถื่อน!"หลิวรั่วหลันได้ยินแบบนี้ก็ดิ้นสุดชีวิตแต่ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิง แรงมีจำกัด ทำได้เพียงฝืนสกัดกั้นมือสกปรกของจูอู่ลี่เอาไว้อีกทั้งแรงของหลิวรั่วหลันยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เธอก็ขวางจูอู่ลี่ไว้ไม่ได้อีกแล้ว ทำได้เพียงปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจอำเภอใจ!เมื่อสังเกตเห็นว่าแรงของหลิวรั่วหลันยิ่งอยู่ยิ่งเบาลง จูอู่ลี่ก็ยิ่งตื่นเต้น

เมื่อได้ยินแบบนี้จางหยวนก็ยิ้มบาง: "ผมมีธุระข้างนอกก็เลยกลับมาดึก ตอนที่เดินผ่านคลินิกเห็นสถานการณ์ทางด้านคุณผิดปกติพอดี"ปากก็พูดอธิบายแบบนี้ แต่เหตุผลที่แท้จริงกลับไม่ได้เป็นแบบที่จางหยวนพูดที่จางหยวนมาที่นี่ เป็นเพราะวันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง!เขาไปภูเขาด้านหลังเพื่อฝึกคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนแต่ในตอนที่ฝึกได้ครึ่งหนึ่ง จางหยวนกลับรู้สึกว่าหิวจนใจสั่น การฝึกตนจึงหยุดลงถึงแม้ตอนเย็นทั้ง ๆ ที่กินจนอิ่มมาก แต่เขายังคงรู้สึกเหมือนไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันงั้นแหละบนเขาก็ไม่มีอะไรกิน จางหยวนจึงทำได้เพียงกลับไปที่บ้านเพื่อหาอะไรกินให้อิ่มท้องแต่คิดไม่ถึงว่า ตอนที่เดินผ่านคลินิก เขาพบว่าที่หน้าคลินิกมีรถยนต์ที่ไม่มีทะเบียนรถจอดอยู่คันหนึ่งอีกทั้งดึก ๆ ดื่น ๆ ประตูม้วนของคลินิกกลับเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง!นี่จึงน่าสงสัยเป็นอย่างมาก!ดึกดื่นมีคนมาที่คลินิก เดิมทีก็แปลกประหลาดมากอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้นประตูม้วนยังเปิดแค่เพียงครึ่งหนึ่งเห็นได้ชัดว่า ภายในคลินิกน่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!ดังนั้น จางหยวนจึงมาที่ในคลินิกอย่างเงียบ ๆ ก็เห็นจูอู่ลี่แฟนหนุ่มของจ้าวเยี่ยน กำลังจะรังแกหลิวรั่วหล

คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่จ้าวเยี่ยนมาถึงก็เตะเสริมเข้าไปอีกหลายครั้งด้วยความรุนแรง ถือว่าทำให้จูอู่ลี่พิการไปโดยสิ้นเชิง"ดี! ดีมากจริง ๆ! สำหรับคนชาติชั่วแบบนี้ สมควรจะเป็นแบบนี้แหละ!" จ้าวเยี่ยนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อก่อนเธอชอบจูอู่ลี่มากจริง ๆ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางหวานชื่นกับเขาถึงขนาดนั้นแต่จูอู่ลี่กลับทำลายความเชื่อมั่นของจ้าวเยี่ยน หลอกใช้เธอ แอบนำกุญแจของคลินิกไปปั๊ม พยายามย่ำยีหลิวรั่วหลันนี่ทำให้จ้าวเยี่ยนเปลี่ยนจากรักไปเป็นเกลียดชัง!หลิวรั่วหลันก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น: "เสี่ยวเยี่ยนพูดได้ถูกต้อง!"จางหยวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่แจ้งตำรวจ! เราทำให้จูอู่ลี่ไอ้เวรคนนี้ฟื้นขึ้นมาก่อน จากนั้นบีบบังคับให้เขาอัดวิดีโอเป็นหลักฐาน ต่อไปจะได้หลีกเลี่ยงไม่ให้เขากลับคำ!"ผู้หญิงสองคนเป็นคนที่มีความรู้ จึงเข้าใจว่าจางหยวนความความว่าอย่างไรผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนใช้น้ำเย็นสาดจูอู่ลี่จนตื่นในตอนที่จูอู่ลี่เห็นพวกจางหยวนทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะจ้าวเยี่ยนจูอู่ลี่ก็แน่นิ่งเหมือนเถ้าที่ดับมอด รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองถือว่าจบสิ้นแล้ว!ย่ำยีหลิวรั่วหล

จางหยวนกลอกตา: "ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดแบบนั้นด้วยซ้ำ ครั้งนั้นที่ฉันมาก็เพื่อรักษาอาการให้หมอหลิว!""รักษาอาการ? รักษาอาการอะไร? พี่หลิวป่วยเหรอ?" จ้าวเยี่ยนประหลาดใจเล็กน้อยหลิวรั่วหลันถอนหายใจ: "เสี่ยวเยี่ยน พวกเราสองคนรู้จักกันนานขนาดนี้แล้ว หรือว่าเธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ ฉันมีภาวะมีบุตรยาก?"เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนก็เข้าใจในทันทีเธอสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของหลิวรั่วหลันอยู่แล้วในเมื่อชายหญิงที่แต่งงานกันใหม่อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีก็ยังไม่มีลูกมาโดยตลอด เรื่องแบบนี้จากที่คนอื่นดูนั้นมีความผิดปกติเล็กน้อยยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่หลินจงเฟยสำมะเลเทเมาไปทั่วก็ถูกเล่าลือกันไปทั่วจ้าวเยี่ยนถึงขั้นที่ยังเคยเห็นหลิวรั่วหลันกินยารักษาอาการไม่ตั้งครรภ์อีกด้วยแต่ว่าจ้าวเยี่ยนไม่ใช่คนขี้นินทา และก็ไม่ได้เปิดเผยออกไปในช่วงนี้ หลิวรั่วหลันยังดื่มยาจีนทุกวันเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนจึงถามอย่างอดไม่ได้: "หรือว่า ยาจีนที่พี่หลิวดื่มทุกวันในช่วงนี้ เป็นยารักษาภาวะมีบุตรยาก ที่จางหยวนเป็นคนจ่ายยาให้พี่?"หลิวรั่วหลันพยักหน้า ถือว่าเป็นการยอมรับจ้าวเยี่ยนมองไปทางจางหยวนด้