Share
บทที่ 287
Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 288
คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่จ้าวเยี่ยนมาถึงก็เตะเสริมเข้าไปอีกหลายครั้งด้วยความรุนแรง ถือว่าทำให้จูอู่ลี่พิการไปโดยสิ้นเชิง"ดี! ดีมากจริง ๆ! สำหรับคนชาติชั่วแบบนี้ สมควรจะเป็นแบบนี้แหละ!" จ้าวเยี่ยนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อก่อนเธอชอบจูอู่ลี่มากจริง ๆ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางหวานชื่นกับเขาถึงขนาดนั้นแต่จูอู่ลี่กลับทำลายความเชื่อมั่นของจ้าวเยี่ยน หลอกใช้เธอ แอบนำกุญแจของคลินิกไปปั๊ม พยายามย่ำยีหลิวรั่วหลันนี่ทำให้จ้าวเยี่ยนเปลี่ยนจากรักไปเป็นเกลียดชัง!หลิวรั่วหลันก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น: "เสี่ยวเยี่ยนพูดได้ถูกต้อง!"จางหยวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่แจ้งตำรวจ! เราทำให้จูอู่ลี่ไอ้เวรคนนี้ฟื้นขึ้นมาก่อน จากนั้นบีบบังคับให้เขาอัดวิดีโอเป็นหลักฐาน ต่อไปจะได้หลีกเลี่ยงไม่ให้เขากลับคำ!"ผู้หญิงสองคนเป็นคนที่มีความรู้ จึงเข้าใจว่าจางหยวนความความว่าอย่างไรผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนใช้น้ำเย็นสาดจูอู่ลี่จนตื่นในตอนที่จูอู่ลี่เห็นพวกจางหยวนทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะจ้าวเยี่ยนจูอู่ลี่ก็แน่นิ่งเหมือนเถ้าที่ดับมอด รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองถือว่าจบสิ้นแล้ว!ย่ำยีหลิวรั่วหล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 289
พอดีกับที่ในคลินิกมีถุงมือที่ใช้แล้วทิ้งจางหยวนสวมถุงมือแล้วเก็บกุญแจไว้อย่างดี นับว่าเป็นการเก็บรักษารอยนิ้วมือของจูอู่ลี่ที่อยู่บนกุญแจได้อย่างสมบูรณ์แบบมีวิดีโอมีพยานวัตถุ ในอนาคตถ้าหากจูอู่ลี่อยากจะแก้แค้นเพราะเรื่องที่ถูกกระทืบจนพิการ จางหยวนก็สามารถใช้หลักฐานเหล่านี้ทำให้เขาปิดปากอย่างว่าง่ายจากนั้น จูอู่ลี่ก็ออกจากคลินิกไปอย่างหมดอาลัยตายอยากก่อนออกไปก็ยังถูกจ้าวเยี่ยนถีบจากด้านหลังอีกหนึ่งครั้ง จนเกือบจะหน้าคว่ำล้มคะมำที่ตรงหน้าคลินิกรอให้เขาจากพี่ จ้าวเยี่ยนก็ขอโทษหลิวรั่วหลันอีกครั้ง"พี่หลิว ขอโทษด้วยจริง ๆ! ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน พี่ก็ไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้!" จ้าวเยี่ยนพูดด้วยสีหน้าจริงใจหลิวรั่วหลันตบไหล่ของเธอ: "เด็กโง่ พูดอะไรน่ะ? คนที่ทำเรื่องชั่วคือจูอู่ลี่ ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย!""แต่ต้นเหตุเป็นเพราะฉัน จูอู่ลี่ถึงได้ปั๊มกุญแจได้! อีกทั้งถ้าหากไม่ใช่เพราะฉัน เขาก็ไม่มีทางคิดร้ายกับพี่!" จ้าวเยี่ยนพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นหลิวรั่วหลันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย: "เสี่ยวเยี่ยน ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้?"จ้าวเยี่ยนหายใจเข้าลึกๆ แล้วอธิบายว่า: "อันที่จริง ต้นตอของเรื่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 290
จางหยวนกลอกตา: "ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดแบบนั้นด้วยซ้ำ ครั้งนั้นที่ฉันมาก็เพื่อรักษาอาการให้หมอหลิว!""รักษาอาการ? รักษาอาการอะไร? พี่หลิวป่วยเหรอ?" จ้าวเยี่ยนประหลาดใจเล็กน้อยหลิวรั่วหลันถอนหายใจ: "เสี่ยวเยี่ยน พวกเราสองคนรู้จักกันนานขนาดนี้แล้ว หรือว่าเธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ ฉันมีภาวะมีบุตรยาก?"เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนก็เข้าใจในทันทีเธอสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของหลิวรั่วหลันอยู่แล้วในเมื่อชายหญิงที่แต่งงานกันใหม่อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีก็ยังไม่มีลูกมาโดยตลอด เรื่องแบบนี้จากที่คนอื่นดูนั้นมีความผิดปกติเล็กน้อยยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่หลินจงเฟยสำมะเลเทเมาไปทั่วก็ถูกเล่าลือกันไปทั่วจ้าวเยี่ยนถึงขั้นที่ยังเคยเห็นหลิวรั่วหลันกินยารักษาอาการไม่ตั้งครรภ์อีกด้วยแต่ว่าจ้าวเยี่ยนไม่ใช่คนขี้นินทา และก็ไม่ได้เปิดเผยออกไปในช่วงนี้ หลิวรั่วหลันยังดื่มยาจีนทุกวันเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนจึงถามอย่างอดไม่ได้: "หรือว่า ยาจีนที่พี่หลิวดื่มทุกวันในช่วงนี้ เป็นยารักษาภาวะมีบุตรยาก ที่จางหยวนเป็นคนจ่ายยาให้พี่?"หลิวรั่วหลันพยักหน้า ถือว่าเป็นการยอมรับจ้าวเยี่ยนมองไปทางจางหยวนด้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 291
ไม่นานนัก จางหยวนก็กินหมั่นโถวลูกใหญ่สองลูกที่ครอบครัวนึ่งเอาไว้จนหมด และก็ดื่มน้ำเย็นขันหนึ่งหลายอึก ถึงได้พอมีความรู้สึกอิ่มเมื่อกินอิ่มและดื่มจนเพียงพอ จางหยวนไม่ได้กลับไปฝึกคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนที่เขาด้านหลังต่อแล้วเขายังต้องครุ่นคิดอย่างดี ดูว่าเป็นเพราะอะไร ถึงได้ทำให้เขาที่เพิ่งจะกินอิ่มในตอนพลบค่ำ เมื่อถึงกลางดึกก็ยังรู้สึกหิวจนทรมาน!หลังกลับไปที่ห้อง เขาครุ่นคิดอยู่นานจางหยวนก็ยังคิดไม่ออกว่าเพราะเหตุใด จากนั้นก็หลับลึกไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ท้องฟ้าสว่างจ้าแล้วในตอนนี้ หวังฮุ่ยแม่ของเขาทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเรียกจางหยวนสองพ่อลูกให้ล้างหน้าแปรงฟันแล้วมาทานข้าวตอนที่ทานอาหารเช้า จางหยวนมีความอยากอาหารอย่างมาก เขาคนเดียวกินหมั่นโถวสองลูกใหญ่ และก็กินซุปไข่ไก่อีกสองชามเมื่อเห็นจางหยวนกินเยอะขนาดนี้ สองสามีภรรยาก็ประหลาดใจเล็กน้อยปกติมื้อเช้าจางหยวนจะกินแค่หมั่นโถวหนึ่งลูกดื่มซุปสองชาม วันนี้ทำไมถึงได้กินเก่งแบบนี้?จางหยวนก็สังเกตเห็นว่าตัวเองแตกต่างจากช่วงเวลาปกติเล็กน้อยทั้ง ๆ ที่กินมากกว่าปกติ แต่กลับยังรู้สึกว่ายังไม่เพียงพอ!สัญช
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 292
จางหยวนกลับเบะปาก: "จ้าวเยี่ยนคนนี้ ซื้อขนมก็ไม่ถามผมหน่อยว่ากินไหม จะได้ซื้อติดมาให้ผมด้วย!"จ้าวเยี่ยนแกล้งทำเป็นกินไม่อิ่ม ส่วนจางหยวนนั้นกินไม่อิ่มจริง ๆเมื่อได้ยินแบบนี้ หลิวรั่วหลันก็อดหัวเราะไม่ได้: "คุณกินข้าวที่บ้าน จะกินไม่อิ่มเหรอ?""ผมยังกินไม่อิ่มจริง ๆ ช่วงนี้ปริมาณอาหารเพิ่มขึ้นนิดหน่อย อ่อใช่ สถานการณ์ทางด้านคุณเป็นอย่างไรบ้าง? จูอู่ลี่ไม่ได้มารบกวนพวกคุณอีกใช่ไหม?" จางหยวนถามหลิวรั่วหลันหลิวรั่วหลันส่ายหน้า: "เปล่า หลังจากเขาจากไปก็ไม่ได้มาอีกเลย! แต่เขากลับโทรศัพท์มาหาเสี่ยวเยี่ยน แต่ถูกเสี่ยวเยี่ยนลากเข้าบัญชีดำแล้ว!""จ้าวเยี่ยนทำถูกต้อง จูอู่ลี่พิการแล้ว คนไร้น้ำยาที่ไม่สามารถใช้งานได้อีกแล้ว ไม่ลากเข้าบัญชีดำจะเก็บไว้ฉลองเหรอ?" จางหยวนพูดออกมาโดยไม่ต้องคิดหลิวรั่วหลันกลอกตาใส่เขา: "พูดอะไรน่ะ? พูดอย่างกับว่าเสี่ยวเยี่ยนเป็นแฟนกับจูอู่ลี่ ก็เพื่อเรื่องอย่างว่างั้นแหละ!"จางหยวนรู้สึกขำ: "ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นแล้วจะเป็นเพราะอะไร? ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ก็มีแค่เรื่องพวกนั้นไม่ใช่เหรอ?"เห็นจางหยวนยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่ หลิวรั่วหลันกลอกตาใส่แล้วพูดด้วยความโม
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 293
เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวเยี่ยน จางหยวนกับหลิวรั่วหลันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า เด็กคนนี้ต้องเข้าใจผิดแน่นอนแต่เมื่อนึกถึงคำพูดเมื่อครู่นี้ของหลิวรั่วหลัน ก็ทำให้คนเข้าใจผิดได้ง่ายจริง ๆ"จ้าวเยี่ยน คุณไปซื้อขนมมาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้?" จางหยวนกระแอมแล้วพูดขึ้นจ้าวเยี่ยนอดกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ และเม้มปากพูดว่า: "ร้านขายของชำอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ไงล่ะ! ฉันไปถึงที่นั่นซื้อขนมเสร็จก็กลับมาแล้ว! ฉันกลับมาในเวลาที่ไม่ควรใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นอีกเดี๋ยวฉันค่อยกลับมาใหม่?"เมื่อฟังออกถึงการหยอกล้อในน้ำเสียงของจ้าวเยี่ยน หลิวรั่วหลันพูดอธิบายด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ"เสี่ยวเยี่ยน เธอพูดอะไรน่ะ? เมื่อครู่...เธอเข้าใจผิดแล้ว!"จ้าวเยี่ยนกะพริบตา: "ฉันไม่ได้เข้าใจผิดนะ! เมื่อครู่พวกคุณสองคนคุยกันเรื่อยเปื่อยไม่ใช่เหรอ?""ใช่! พวกเราคุยกันเรื่อยเปื่อย! คุยกันเรื่อยเปื่อย!" หลิวรั่วหลันรีบพูดขึ้นตอนนี้จางหยวนอยากจะกลอกตาใส่จ้าวเยี่ยนมากเด็กคนนี้ปากบอกว่าคุยเรื่อยเปื่อย แต่สายตาของเธอกลับไม่ได้หมายความแบบนี้เลย!นี่เป็นความเข้าใจผิดชัด ๆ!"คือว่า ผมยังมีธุระ กลับก่อนแล้วกันนะ! หมอหลิว
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 294
เดิมทีแผนการที่ดองเอาไว้ เขาก็เตรียมที่จะเริ่มต้นแล้วครั้งที่แล้วเรื่องที่สวีเจียวเจียวพาคนมาก่อความ เพื่อรับมือกับเธอ จางหยวนตั้งใจนำเงินหนึ่งล้านบาทที่อยู่ในบ้านออกมา แถมยังบอกต่อหน้าทุกคนว่าจะสร้างตึกสองชั้นแต่เนื่องจากเป็นเพราะซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวเอาไว้ เงินฝากที่ในมือของจางหยวนจึงลดลงเป็นจำนวนมากเดิมทีเขาคิดว่าหลังจากที่ส่งมอบน้ำผึ้งยาโด๊ปในล็อตหน้า ค่อยดำเนินการเรื่องซ่อมแซมสร้างตึกสองชั้นแต่ว่าเงินห้าหมื่นบาทที่หลิวรั่วหลันโอนมา กลับทำให้จางหยวนเปลี่ยนแปลงความคิดสร้างตึกเล็ก ๆ ไม่ใช่ว่าจะสร้างเสร็จได้ภายในวันสองวัน ค่าใช้จ่ายก็ไม่ใช่ว่าจะชำระจนหมดตั้งแต่แรกหาทีมก่อสร้างสร้างก่อน ค่อยแบ่งชำระแล้วกัน!จางหยวนไม่ได้ลืมว่า สองวันก่อนตอนกลางคืนมีฝนตก เมื่อตืนมาดูตอนเช้า ที่ห้องโถงมีน้ำนองเต็มพื้นต้นเหตุเป็นเพราะหลังคาของห้องโถงมีรูรั่วเรื่องที่จะซ่อมแซมบ้าน ไม่สามารถยืดเยื้อได้อีกแล้ว!จางหยวนทำการตัดสินใจ พูดว่าทำก็ลงมือทำเลยเขาลุกขึ้นจากเตียง และบอกกับจางต้าซานพ่อของเขา จากนั้นก็ออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็วหวังฮุ่ยแม่ของเขาไม่อยู่บ้าน เดาว่าคงจะไปที่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 295
ก่อนหน้านี้เรื่องที่จางหยวนนำเงินหนึ่งล้านบาทออกมาต่อหน้าสาธารณะ บอกว่าจะสร้างตึกสองชั้น ได้ฮือฮาไปทั่วหมู่บ้านหลังจากพูดพึมพำ หวังต้าเหลยก็ถามขึ้น:"ไม่มีปัญหา! สร้างบนไร่ของนายเหรอ?"จางหยวนส่ายหน้า: "ไม่ใช่ จะซ่อมแซมบ้านของครอบครัวผมให้กลายเป็นตึกสองชั้น!"หวังต้าเหลยสีหน้าเผยความตกตะลึงออกมา: "พูดแบบนี้ นายไม่ได้จะสร้างบ้านใหม่เหรอ?"ที่ชนบทมีประเพณีที่ไม่ได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรว่า คนหนุ่มสาวจะแต่งงาน ปกติแล้วจะแยกบ้านกับผู้อาวุโส สร้างบ้านหลังใหม่ในไร่ของตัวเองในอนาคตคู่หนุ่มสาวจะอาศัยอยู่ในบ้านใหม่ และผู้อาวุโสจะอาศัยอยู่ในบ้านเก่าดังนั้นเพียงแค่เป็นชาวบ้านที่ต้องการสร้างบ้านใหม่ ทั่วไปแล้วก็จะสร้างบ้านหลังใหม่ในไร่คนที่เหมือนกับจางหยวน ต้องการจะนำบ้านหลังเก่าซ่อมแซมเป็นตึกสองชั้น หวังต้าเหลยเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!"หึ บ้านหลังใหม่ยังเร็วไปหน่อยครับ! รอให้วันไหนผมหาแฟนได้ ค่อยพิจารณาเรื่องสร้างบ้านหลังใหม่แล้วกัน! ตอนนี้หาเงินมาได้นิดหน่อย ยังจะให้พ่อแม่ของผมอยู่บ้านที่ทรุดโทรมอย่างในตอนนี้ไม่ได้หรอกมั้ง?" จางหยวนยิ้มพูดเมื่อได้ยินแบบนี้ หวังต้าเหลยจ้องมองจางห
Latest chapter
