LOGINShare
บทที่ 283
Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 284
จากนั้นเธอก็เห็นจูอู่ลี่ที่ยิ้มชั่วร้าย และยื่มมือสกปรกมาทางเธอ"จูอู่ลี่? คุณ...อุ๊บ!" หลิวรั่วหลันอยากจะกรีดร้องเสียงดังออกมาในทันทีแต่คิดไม่ถึงว่าจูอู่ลี่กลับปิดปากเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอร้องเรียกชาวบ้านที่อยู่รอบ ๆ มาขณะเดียวกัน มือของเขาอีกข้างหนึ่งยื่นไปตรงหน้าหน้าอกของหลิวรั่วหลัน แต่กลับถูกมือทั้งสองข้างของหลิวรั่วหลันขวางกั้นเอาไว้อย่างเต็มแรง"หลิวรั่วหลัน วันนี้คุณหนีไม่พ้นแล้ว! ตอนนี้ดึกแล้ว ไม่มคนมาช่วยคุณหรอก! คุณทำตัวดี ๆ หน่อย และให้ความร่วมมือกับผม!" จูอู่ลี่พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย"ถ้าหากคุณให้ความร่วมมือกับผม งั้นอีกเดี๋ยวผมจะอ่อนโยนหน่อย! แต่ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือ หึหึ! ผมก็จะทำให้คุณรู้ว่า อะไรที่เรียกว่าป่าเถื่อน!"หลิวรั่วหลันได้ยินแบบนี้ก็ดิ้นสุดชีวิตแต่ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิง แรงมีจำกัด ทำได้เพียงฝืนสกัดกั้นมือสกปรกของจูอู่ลี่เอาไว้อีกทั้งแรงของหลิวรั่วหลันยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เธอก็ขวางจูอู่ลี่ไว้ไม่ได้อีกแล้ว ทำได้เพียงปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจอำเภอใจ!เมื่อสังเกตเห็นว่าแรงของหลิวรั่วหลันยิ่งอยู่ยิ่งเบาลง จูอู่ลี่ก็ยิ่งตื่นเต้น
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 285
เมื่อเห็นจางหยวนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น และจ้องมองตัวเองตาค้าง หลิวรั่วหลันที่เพิ่งจะค้ำเตียงลุกขึ้นนั่งก็นิ่งอึ้งครู่หนึ่งเธอก้มหน้าลงมองด้วยสัญชาตญาณแค่แวบเดียว หลิวรั่วหลันก็อดกรีดร้องขึ้นมาไม่ได้"ว๊าย!"จางหยวนถูกเสียงกรีดร้องของเธอทำให้ตกใจ กลัวว่าเสียงของเธอจะดังเกินไปและดึงดูดชาวบ้านที่อยู่ใกล้ ๆ มา เขาจึงรีบเข้าไปปิดปากเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้"หยุดร้องได้แล้ว! หรือว่าคุณอยากจะเรียกทุกคนมา ให้พวกเขาเห็นสภาพคุณตอนนี้ที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้างั้นเหรอ?" จางหยวนข่มเสียงต่ำตักเตือนหลิวรั่วหลันถูกจางหยวนปิดปากเล็ก ๆ เอาไว้ ทำได้เพียงส่งเสียงอู้อี้ออกมาแต่เธอก็พยักหน้า แสดงออกว่าเธอไม่กรีดร้องแล้วจางหยวนถอนหายใจ และปล่อยเธอออก จากนั้นสายตาก็เคลื่อนออกจากจุดขาวผ่องบางจุดบนตัวของหลิวรั่วหลันที่ดึงดูดสายตาด้วยความอาลัยอาวรณ์การกระทำของเขา แน่นอนว่าหลุดพ้นจากสายตาของหลิวรั่วหลันที่จ้องมองเขาอยู่ตลอดไม่ได้!หลิวรั่วหลันถลึงตาใส่จางหยวนอย่างแรง และใช้มือปิดตรงหน้าอก"ยังไม่รีบหันหลังไปอีก? ยังดูไม่พออีกเหรอ?" ใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันตะโกนพูดด้วยความแดงก่ำจางหยวนรีบหันหลังไป และกระแอมส
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 286
เมื่อได้ยินแบบนี้จางหยวนก็ยิ้มบาง: "ผมมีธุระข้างนอกก็เลยกลับมาดึก ตอนที่เดินผ่านคลินิกเห็นสถานการณ์ทางด้านคุณผิดปกติพอดี"ปากก็พูดอธิบายแบบนี้ แต่เหตุผลที่แท้จริงกลับไม่ได้เป็นแบบที่จางหยวนพูดที่จางหยวนมาที่นี่ เป็นเพราะวันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง!เขาไปภูเขาด้านหลังเพื่อฝึกคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนแต่ในตอนที่ฝึกได้ครึ่งหนึ่ง จางหยวนกลับรู้สึกว่าหิวจนใจสั่น การฝึกตนจึงหยุดลงถึงแม้ตอนเย็นทั้ง ๆ ที่กินจนอิ่มมาก แต่เขายังคงรู้สึกเหมือนไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันงั้นแหละบนเขาก็ไม่มีอะไรกิน จางหยวนจึงทำได้เพียงกลับไปที่บ้านเพื่อหาอะไรกินให้อิ่มท้องแต่คิดไม่ถึงว่า ตอนที่เดินผ่านคลินิก เขาพบว่าที่หน้าคลินิกมีรถยนต์ที่ไม่มีทะเบียนรถจอดอยู่คันหนึ่งอีกทั้งดึก ๆ ดื่น ๆ ประตูม้วนของคลินิกกลับเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง!นี่จึงน่าสงสัยเป็นอย่างมาก!ดึกดื่นมีคนมาที่คลินิก เดิมทีก็แปลกประหลาดมากอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้นประตูม้วนยังเปิดแค่เพียงครึ่งหนึ่งเห็นได้ชัดว่า ภายในคลินิกน่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!ดังนั้น จางหยวนจึงมาที่ในคลินิกอย่างเงียบ ๆ ก็เห็นจูอู่ลี่แฟนหนุ่มของจ้าวเยี่ยน กำลังจะรังแกหลิวรั่วหล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 287
สิบนาทีต่อมา จ้าวเยี่ยนมาที่คลินิกด้วยความเร่งรีบ และมองดูจูอู่ลี่ที่หมดสติอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าโกรธเคืองเมื่อครู่เธอรับสายโทรศัพท์ที่หลิวรั่วหลันโทรมา บอกว่ามีธุระด่วนให้เธอรีบมาที่คลินิก อีกทั้งห้ามทำให้คนในครอบครัวแตกตื่นนี่เป็นครั้งแรกที่หลิวรั่วหลันโทรศัพท์มาหาจ้าวเยี่ยนด้วยน้ำเสียงรีบร้อนแบบนี้ จ้าวเยี่ยนสวมเสื้อผ้าแล้วออกมาโดยที่ไม่ต้องคิดระหว่างทางที่มา เธอคิดถึงความเป็นไปได้มากมาย รวมทั้งมีคนเมามาพังประตูคลินิก หรือไม่ก็ที่คลินิกมีคนไข้ฉุกเฉินและอื่น ๆ อีกมากจ้าวเยี่ยนยังถึงขั้นหยิบก้อนอิฐมาเป็นอาวุธแต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า หลังจากมาถึงคลินิก ก็ได้เห็นกับภาพนี้!ไม่ต้องให้หลิวรั่วหลันอธิบาย จ้าวเยี่ยนก็คาดเดาความจริงได้กว่าครึ่งหนึ่งแล้วถึงว่าวันนี้เธอให้จูอู่ลี่ไปส่งเธอที่ในตำบล จูอู่ลี่กลับโกหกว่าจะไปดื่มเหล้ากับเพื่อนที่ในตัวอำเภอ ไม่ยอมมารับเธอที่แท้ จูอู่ลี่กลับมีแผนการแบบนี้ลับหลังเธอ!"เรื่องราวก็เป็นแบบนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะจางหยวนกลับจากทำธุระพอดี และจัดการจูอู่ลี่จนสลบเพื่อช่วยฉัน ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาไม่อยากจะคิดเลยจริง ๆ!" ในตอนนี้หลิวรั่วหลันก็เล่าถึงเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 288
คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่จ้าวเยี่ยนมาถึงก็เตะเสริมเข้าไปอีกหลายครั้งด้วยความรุนแรง ถือว่าทำให้จูอู่ลี่พิการไปโดยสิ้นเชิง"ดี! ดีมากจริง ๆ! สำหรับคนชาติชั่วแบบนี้ สมควรจะเป็นแบบนี้แหละ!" จ้าวเยี่ยนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อก่อนเธอชอบจูอู่ลี่มากจริง ๆ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางหวานชื่นกับเขาถึงขนาดนั้นแต่จูอู่ลี่กลับทำลายความเชื่อมั่นของจ้าวเยี่ยน หลอกใช้เธอ แอบนำกุญแจของคลินิกไปปั๊ม พยายามย่ำยีหลิวรั่วหลันนี่ทำให้จ้าวเยี่ยนเปลี่ยนจากรักไปเป็นเกลียดชัง!หลิวรั่วหลันก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น: "เสี่ยวเยี่ยนพูดได้ถูกต้อง!"จางหยวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่แจ้งตำรวจ! เราทำให้จูอู่ลี่ไอ้เวรคนนี้ฟื้นขึ้นมาก่อน จากนั้นบีบบังคับให้เขาอัดวิดีโอเป็นหลักฐาน ต่อไปจะได้หลีกเลี่ยงไม่ให้เขากลับคำ!"ผู้หญิงสองคนเป็นคนที่มีความรู้ จึงเข้าใจว่าจางหยวนความความว่าอย่างไรผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนใช้น้ำเย็นสาดจูอู่ลี่จนตื่นในตอนที่จูอู่ลี่เห็นพวกจางหยวนทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะจ้าวเยี่ยนจูอู่ลี่ก็แน่นิ่งเหมือนเถ้าที่ดับมอด รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองถือว่าจบสิ้นแล้ว!ย่ำยีหลิวรั่วหล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 289
พอดีกับที่ในคลินิกมีถุงมือที่ใช้แล้วทิ้งจางหยวนสวมถุงมือแล้วเก็บกุญแจไว้อย่างดี นับว่าเป็นการเก็บรักษารอยนิ้วมือของจูอู่ลี่ที่อยู่บนกุญแจได้อย่างสมบูรณ์แบบมีวิดีโอมีพยานวัตถุ ในอนาคตถ้าหากจูอู่ลี่อยากจะแก้แค้นเพราะเรื่องที่ถูกกระทืบจนพิการ จางหยวนก็สามารถใช้หลักฐานเหล่านี้ทำให้เขาปิดปากอย่างว่าง่ายจากนั้น จูอู่ลี่ก็ออกจากคลินิกไปอย่างหมดอาลัยตายอยากก่อนออกไปก็ยังถูกจ้าวเยี่ยนถีบจากด้านหลังอีกหนึ่งครั้ง จนเกือบจะหน้าคว่ำล้มคะมำที่ตรงหน้าคลินิกรอให้เขาจากพี่ จ้าวเยี่ยนก็ขอโทษหลิวรั่วหลันอีกครั้ง"พี่หลิว ขอโทษด้วยจริง ๆ! ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน พี่ก็ไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้!" จ้าวเยี่ยนพูดด้วยสีหน้าจริงใจหลิวรั่วหลันตบไหล่ของเธอ: "เด็กโง่ พูดอะไรน่ะ? คนที่ทำเรื่องชั่วคือจูอู่ลี่ ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย!""แต่ต้นเหตุเป็นเพราะฉัน จูอู่ลี่ถึงได้ปั๊มกุญแจได้! อีกทั้งถ้าหากไม่ใช่เพราะฉัน เขาก็ไม่มีทางคิดร้ายกับพี่!" จ้าวเยี่ยนพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นหลิวรั่วหลันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย: "เสี่ยวเยี่ยน ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้?"จ้าวเยี่ยนหายใจเข้าลึกๆ แล้วอธิบายว่า: "อันที่จริง ต้นตอของเรื่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 290
จางหยวนกลอกตา: "ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดแบบนั้นด้วยซ้ำ ครั้งนั้นที่ฉันมาก็เพื่อรักษาอาการให้หมอหลิว!""รักษาอาการ? รักษาอาการอะไร? พี่หลิวป่วยเหรอ?" จ้าวเยี่ยนประหลาดใจเล็กน้อยหลิวรั่วหลันถอนหายใจ: "เสี่ยวเยี่ยน พวกเราสองคนรู้จักกันนานขนาดนี้แล้ว หรือว่าเธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ ฉันมีภาวะมีบุตรยาก?"เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนก็เข้าใจในทันทีเธอสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของหลิวรั่วหลันอยู่แล้วในเมื่อชายหญิงที่แต่งงานกันใหม่อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีก็ยังไม่มีลูกมาโดยตลอด เรื่องแบบนี้จากที่คนอื่นดูนั้นมีความผิดปกติเล็กน้อยยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่หลินจงเฟยสำมะเลเทเมาไปทั่วก็ถูกเล่าลือกันไปทั่วจ้าวเยี่ยนถึงขั้นที่ยังเคยเห็นหลิวรั่วหลันกินยารักษาอาการไม่ตั้งครรภ์อีกด้วยแต่ว่าจ้าวเยี่ยนไม่ใช่คนขี้นินทา และก็ไม่ได้เปิดเผยออกไปในช่วงนี้ หลิวรั่วหลันยังดื่มยาจีนทุกวันเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนจึงถามอย่างอดไม่ได้: "หรือว่า ยาจีนที่พี่หลิวดื่มทุกวันในช่วงนี้ เป็นยารักษาภาวะมีบุตรยาก ที่จางหยวนเป็นคนจ่ายยาให้พี่?"หลิวรั่วหลันพยักหน้า ถือว่าเป็นการยอมรับจ้าวเยี่ยนมองไปทางจางหยวนด้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 291
ไม่นานนัก จางหยวนก็กินหมั่นโถวลูกใหญ่สองลูกที่ครอบครัวนึ่งเอาไว้จนหมด และก็ดื่มน้ำเย็นขันหนึ่งหลายอึก ถึงได้พอมีความรู้สึกอิ่มเมื่อกินอิ่มและดื่มจนเพียงพอ จางหยวนไม่ได้กลับไปฝึกคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนที่เขาด้านหลังต่อแล้วเขายังต้องครุ่นคิดอย่างดี ดูว่าเป็นเพราะอะไร ถึงได้ทำให้เขาที่เพิ่งจะกินอิ่มในตอนพลบค่ำ เมื่อถึงกลางดึกก็ยังรู้สึกหิวจนทรมาน!หลังกลับไปที่ห้อง เขาครุ่นคิดอยู่นานจางหยวนก็ยังคิดไม่ออกว่าเพราะเหตุใด จากนั้นก็หลับลึกไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ท้องฟ้าสว่างจ้าแล้วในตอนนี้ หวังฮุ่ยแม่ของเขาทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเรียกจางหยวนสองพ่อลูกให้ล้างหน้าแปรงฟันแล้วมาทานข้าวตอนที่ทานอาหารเช้า จางหยวนมีความอยากอาหารอย่างมาก เขาคนเดียวกินหมั่นโถวสองลูกใหญ่ และก็กินซุปไข่ไก่อีกสองชามเมื่อเห็นจางหยวนกินเยอะขนาดนี้ สองสามีภรรยาก็ประหลาดใจเล็กน้อยปกติมื้อเช้าจางหยวนจะกินแค่หมั่นโถวหนึ่งลูกดื่มซุปสองชาม วันนี้ทำไมถึงได้กินเก่งแบบนี้?จางหยวนก็สังเกตเห็นว่าตัวเองแตกต่างจากช่วงเวลาปกติเล็กน้อยทั้ง ๆ ที่กินมากกว่าปกติ แต่กลับยังรู้สึกว่ายังไม่เพียงพอ!สัญช
Latest chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
