Share
บทที่ 283
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 284
จากนั้นเธอก็เห็นจูอู่ลี่ที่ยิ้มชั่วร้าย และยื่มมือสกปรกมาทางเธอ"จูอู่ลี่? คุณ...อุ๊บ!" หลิวรั่วหลันอยากจะกรีดร้องเสียงดังออกมาในทันทีแต่คิดไม่ถึงว่าจูอู่ลี่กลับปิดปากเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอร้องเรียกชาวบ้านที่อยู่รอบ ๆ มาขณะเดียวกัน มือของเขาอีกข้างหนึ่งยื่นไปตรงหน้าหน้าอกของหลิวรั่วหลัน แต่กลับถูกมือทั้งสองข้างของหลิวรั่วหลันขวางกั้นเอาไว้อย่างเต็มแรง"หลิวรั่วหลัน วันนี้คุณหนีไม่พ้นแล้ว! ตอนนี้ดึกแล้ว ไม่มคนมาช่วยคุณหรอก! คุณทำตัวดี ๆ หน่อย และให้ความร่วมมือกับผม!" จูอู่ลี่พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย"ถ้าหากคุณให้ความร่วมมือกับผม งั้นอีกเดี๋ยวผมจะอ่อนโยนหน่อย! แต่ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือ หึหึ! ผมก็จะทำให้คุณรู้ว่า อะไรที่เรียกว่าป่าเถื่อน!"หลิวรั่วหลันได้ยินแบบนี้ก็ดิ้นสุดชีวิตแต่ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิง แรงมีจำกัด ทำได้เพียงฝืนสกัดกั้นมือสกปรกของจูอู่ลี่เอาไว้อีกทั้งแรงของหลิวรั่วหลันยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เธอก็ขวางจูอู่ลี่ไว้ไม่ได้อีกแล้ว ทำได้เพียงปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจอำเภอใจ!เมื่อสังเกตเห็นว่าแรงของหลิวรั่วหลันยิ่งอยู่ยิ่งเบาลง จูอู่ลี่ก็ยิ่งตื่นเต้น
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 285
เมื่อเห็นจางหยวนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น และจ้องมองตัวเองตาค้าง หลิวรั่วหลันที่เพิ่งจะค้ำเตียงลุกขึ้นนั่งก็นิ่งอึ้งครู่หนึ่งเธอก้มหน้าลงมองด้วยสัญชาตญาณแค่แวบเดียว หลิวรั่วหลันก็อดกรีดร้องขึ้นมาไม่ได้"ว๊าย!"จางหยวนถูกเสียงกรีดร้องของเธอทำให้ตกใจ กลัวว่าเสียงของเธอจะดังเกินไปและดึงดูดชาวบ้านที่อยู่ใกล้ ๆ มา เขาจึงรีบเข้าไปปิดปากเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้"หยุดร้องได้แล้ว! หรือว่าคุณอยากจะเรียกทุกคนมา ให้พวกเขาเห็นสภาพคุณตอนนี้ที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้างั้นเหรอ?" จางหยวนข่มเสียงต่ำตักเตือนหลิวรั่วหลันถูกจางหยวนปิดปากเล็ก ๆ เอาไว้ ทำได้เพียงส่งเสียงอู้อี้ออกมาแต่เธอก็พยักหน้า แสดงออกว่าเธอไม่กรีดร้องแล้วจางหยวนถอนหายใจ และปล่อยเธอออก จากนั้นสายตาก็เคลื่อนออกจากจุดขาวผ่องบางจุดบนตัวของหลิวรั่วหลันที่ดึงดูดสายตาด้วยความอาลัยอาวรณ์การกระทำของเขา แน่นอนว่าหลุดพ้นจากสายตาของหลิวรั่วหลันที่จ้องมองเขาอยู่ตลอดไม่ได้!หลิวรั่วหลันถลึงตาใส่จางหยวนอย่างแรง และใช้มือปิดตรงหน้าอก"ยังไม่รีบหันหลังไปอีก? ยังดูไม่พออีกเหรอ?" ใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันตะโกนพูดด้วยความแดงก่ำจางหยวนรีบหันหลังไป และกระแอมส
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 286
เมื่อได้ยินแบบนี้จางหยวนก็ยิ้มบาง: "ผมมีธุระข้างนอกก็เลยกลับมาดึก ตอนที่เดินผ่านคลินิกเห็นสถานการณ์ทางด้านคุณผิดปกติพอดี"ปากก็พูดอธิบายแบบนี้ แต่เหตุผลที่แท้จริงกลับไม่ได้เป็นแบบที่จางหยวนพูดที่จางหยวนมาที่นี่ เป็นเพราะวันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง!เขาไปภูเขาด้านหลังเพื่อฝึกคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนแต่ในตอนที่ฝึกได้ครึ่งหนึ่ง จางหยวนกลับรู้สึกว่าหิวจนใจสั่น การฝึกตนจึงหยุดลงถึงแม้ตอนเย็นทั้ง ๆ ที่กินจนอิ่มมาก แต่เขายังคงรู้สึกเหมือนไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันงั้นแหละบนเขาก็ไม่มีอะไรกิน จางหยวนจึงทำได้เพียงกลับไปที่บ้านเพื่อหาอะไรกินให้อิ่มท้องแต่คิดไม่ถึงว่า ตอนที่เดินผ่านคลินิก เขาพบว่าที่หน้าคลินิกมีรถยนต์ที่ไม่มีทะเบียนรถจอดอยู่คันหนึ่งอีกทั้งดึก ๆ ดื่น ๆ ประตูม้วนของคลินิกกลับเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง!นี่จึงน่าสงสัยเป็นอย่างมาก!ดึกดื่นมีคนมาที่คลินิก เดิมทีก็แปลกประหลาดมากอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้นประตูม้วนยังเปิดแค่เพียงครึ่งหนึ่งเห็นได้ชัดว่า ภายในคลินิกน่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!ดังนั้น จางหยวนจึงมาที่ในคลินิกอย่างเงียบ ๆ ก็เห็นจูอู่ลี่แฟนหนุ่มของจ้าวเยี่ยน กำลังจะรังแกหลิวรั่วหล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 287
สิบนาทีต่อมา จ้าวเยี่ยนมาที่คลินิกด้วยความเร่งรีบ และมองดูจูอู่ลี่ที่หมดสติอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าโกรธเคืองเมื่อครู่เธอรับสายโทรศัพท์ที่หลิวรั่วหลันโทรมา บอกว่ามีธุระด่วนให้เธอรีบมาที่คลินิก อีกทั้งห้ามทำให้คนในครอบครัวแตกตื่นนี่เป็นครั้งแรกที่หลิวรั่วหลันโทรศัพท์มาหาจ้าวเยี่ยนด้วยน้ำเสียงรีบร้อนแบบนี้ จ้าวเยี่ยนสวมเสื้อผ้าแล้วออกมาโดยที่ไม่ต้องคิดระหว่างทางที่มา เธอคิดถึงความเป็นไปได้มากมาย รวมทั้งมีคนเมามาพังประตูคลินิก หรือไม่ก็ที่คลินิกมีคนไข้ฉุกเฉินและอื่น ๆ อีกมากจ้าวเยี่ยนยังถึงขั้นหยิบก้อนอิฐมาเป็นอาวุธแต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า หลังจากมาถึงคลินิก ก็ได้เห็นกับภาพนี้!ไม่ต้องให้หลิวรั่วหลันอธิบาย จ้าวเยี่ยนก็คาดเดาความจริงได้กว่าครึ่งหนึ่งแล้วถึงว่าวันนี้เธอให้จูอู่ลี่ไปส่งเธอที่ในตำบล จูอู่ลี่กลับโกหกว่าจะไปดื่มเหล้ากับเพื่อนที่ในตัวอำเภอ ไม่ยอมมารับเธอที่แท้ จูอู่ลี่กลับมีแผนการแบบนี้ลับหลังเธอ!"เรื่องราวก็เป็นแบบนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะจางหยวนกลับจากทำธุระพอดี และจัดการจูอู่ลี่จนสลบเพื่อช่วยฉัน ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาไม่อยากจะคิดเลยจริง ๆ!" ในตอนนี้หลิวรั่วหลันก็เล่าถึงเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 288
คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่จ้าวเยี่ยนมาถึงก็เตะเสริมเข้าไปอีกหลายครั้งด้วยความรุนแรง ถือว่าทำให้จูอู่ลี่พิการไปโดยสิ้นเชิง"ดี! ดีมากจริง ๆ! สำหรับคนชาติชั่วแบบนี้ สมควรจะเป็นแบบนี้แหละ!" จ้าวเยี่ยนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อก่อนเธอชอบจูอู่ลี่มากจริง ๆ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางหวานชื่นกับเขาถึงขนาดนั้นแต่จูอู่ลี่กลับทำลายความเชื่อมั่นของจ้าวเยี่ยน หลอกใช้เธอ แอบนำกุญแจของคลินิกไปปั๊ม พยายามย่ำยีหลิวรั่วหลันนี่ทำให้จ้าวเยี่ยนเปลี่ยนจากรักไปเป็นเกลียดชัง!หลิวรั่วหลันก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น: "เสี่ยวเยี่ยนพูดได้ถูกต้อง!"จางหยวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่แจ้งตำรวจ! เราทำให้จูอู่ลี่ไอ้เวรคนนี้ฟื้นขึ้นมาก่อน จากนั้นบีบบังคับให้เขาอัดวิดีโอเป็นหลักฐาน ต่อไปจะได้หลีกเลี่ยงไม่ให้เขากลับคำ!"ผู้หญิงสองคนเป็นคนที่มีความรู้ จึงเข้าใจว่าจางหยวนความความว่าอย่างไรผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนใช้น้ำเย็นสาดจูอู่ลี่จนตื่นในตอนที่จูอู่ลี่เห็นพวกจางหยวนทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะจ้าวเยี่ยนจูอู่ลี่ก็แน่นิ่งเหมือนเถ้าที่ดับมอด รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองถือว่าจบสิ้นแล้ว!ย่ำยีหลิวรั่วหล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 289
พอดีกับที่ในคลินิกมีถุงมือที่ใช้แล้วทิ้งจางหยวนสวมถุงมือแล้วเก็บกุญแจไว้อย่างดี นับว่าเป็นการเก็บรักษารอยนิ้วมือของจูอู่ลี่ที่อยู่บนกุญแจได้อย่างสมบูรณ์แบบมีวิดีโอมีพยานวัตถุ ในอนาคตถ้าหากจูอู่ลี่อยากจะแก้แค้นเพราะเรื่องที่ถูกกระทืบจนพิการ จางหยวนก็สามารถใช้หลักฐานเหล่านี้ทำให้เขาปิดปากอย่างว่าง่ายจากนั้น จูอู่ลี่ก็ออกจากคลินิกไปอย่างหมดอาลัยตายอยากก่อนออกไปก็ยังถูกจ้าวเยี่ยนถีบจากด้านหลังอีกหนึ่งครั้ง จนเกือบจะหน้าคว่ำล้มคะมำที่ตรงหน้าคลินิกรอให้เขาจากพี่ จ้าวเยี่ยนก็ขอโทษหลิวรั่วหลันอีกครั้ง"พี่หลิว ขอโทษด้วยจริง ๆ! ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน พี่ก็ไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้!" จ้าวเยี่ยนพูดด้วยสีหน้าจริงใจหลิวรั่วหลันตบไหล่ของเธอ: "เด็กโง่ พูดอะไรน่ะ? คนที่ทำเรื่องชั่วคือจูอู่ลี่ ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย!""แต่ต้นเหตุเป็นเพราะฉัน จูอู่ลี่ถึงได้ปั๊มกุญแจได้! อีกทั้งถ้าหากไม่ใช่เพราะฉัน เขาก็ไม่มีทางคิดร้ายกับพี่!" จ้าวเยี่ยนพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นหลิวรั่วหลันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย: "เสี่ยวเยี่ยน ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้?"จ้าวเยี่ยนหายใจเข้าลึกๆ แล้วอธิบายว่า: "อันที่จริง ต้นตอของเรื่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 290
จางหยวนกลอกตา: "ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดแบบนั้นด้วยซ้ำ ครั้งนั้นที่ฉันมาก็เพื่อรักษาอาการให้หมอหลิว!""รักษาอาการ? รักษาอาการอะไร? พี่หลิวป่วยเหรอ?" จ้าวเยี่ยนประหลาดใจเล็กน้อยหลิวรั่วหลันถอนหายใจ: "เสี่ยวเยี่ยน พวกเราสองคนรู้จักกันนานขนาดนี้แล้ว หรือว่าเธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ ฉันมีภาวะมีบุตรยาก?"เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนก็เข้าใจในทันทีเธอสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของหลิวรั่วหลันอยู่แล้วในเมื่อชายหญิงที่แต่งงานกันใหม่อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีก็ยังไม่มีลูกมาโดยตลอด เรื่องแบบนี้จากที่คนอื่นดูนั้นมีความผิดปกติเล็กน้อยยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่หลินจงเฟยสำมะเลเทเมาไปทั่วก็ถูกเล่าลือกันไปทั่วจ้าวเยี่ยนถึงขั้นที่ยังเคยเห็นหลิวรั่วหลันกินยารักษาอาการไม่ตั้งครรภ์อีกด้วยแต่ว่าจ้าวเยี่ยนไม่ใช่คนขี้นินทา และก็ไม่ได้เปิดเผยออกไปในช่วงนี้ หลิวรั่วหลันยังดื่มยาจีนทุกวันเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จ้าวเยี่ยนจึงถามอย่างอดไม่ได้: "หรือว่า ยาจีนที่พี่หลิวดื่มทุกวันในช่วงนี้ เป็นยารักษาภาวะมีบุตรยาก ที่จางหยวนเป็นคนจ่ายยาให้พี่?"หลิวรั่วหลันพยักหน้า ถือว่าเป็นการยอมรับจ้าวเยี่ยนมองไปทางจางหยวนด้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 291
ไม่นานนัก จางหยวนก็กินหมั่นโถวลูกใหญ่สองลูกที่ครอบครัวนึ่งเอาไว้จนหมด และก็ดื่มน้ำเย็นขันหนึ่งหลายอึก ถึงได้พอมีความรู้สึกอิ่มเมื่อกินอิ่มและดื่มจนเพียงพอ จางหยวนไม่ได้กลับไปฝึกคัมภีร์ไท่ซ่างเสวียนที่เขาด้านหลังต่อแล้วเขายังต้องครุ่นคิดอย่างดี ดูว่าเป็นเพราะอะไร ถึงได้ทำให้เขาที่เพิ่งจะกินอิ่มในตอนพลบค่ำ เมื่อถึงกลางดึกก็ยังรู้สึกหิวจนทรมาน!หลังกลับไปที่ห้อง เขาครุ่นคิดอยู่นานจางหยวนก็ยังคิดไม่ออกว่าเพราะเหตุใด จากนั้นก็หลับลึกไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ท้องฟ้าสว่างจ้าแล้วในตอนนี้ หวังฮุ่ยแม่ของเขาทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเรียกจางหยวนสองพ่อลูกให้ล้างหน้าแปรงฟันแล้วมาทานข้าวตอนที่ทานอาหารเช้า จางหยวนมีความอยากอาหารอย่างมาก เขาคนเดียวกินหมั่นโถวสองลูกใหญ่ และก็กินซุปไข่ไก่อีกสองชามเมื่อเห็นจางหยวนกินเยอะขนาดนี้ สองสามีภรรยาก็ประหลาดใจเล็กน้อยปกติมื้อเช้าจางหยวนจะกินแค่หมั่นโถวหนึ่งลูกดื่มซุปสองชาม วันนี้ทำไมถึงได้กินเก่งแบบนี้?จางหยวนก็สังเกตเห็นว่าตัวเองแตกต่างจากช่วงเวลาปกติเล็กน้อยทั้ง ๆ ที่กินมากกว่าปกติ แต่กลับยังรู้สึกว่ายังไม่เพียงพอ!สัญช
Latest chapter
