All Chapters of แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: Chapter 261 - Chapter 270

สำหรับหวังเส้าชิวน้องชายของเธอ ในสายตาของหวังชุนฮวาไม่ใช่ชายหนุ่มด้วยซ้ำ เส้าชิวยังเป็นเด็กผู้ชายอยู่อีก!จางหยวนรีบพูดขึ้น: "พี่ชุนฮวา ผมออกไปก่อนนะครับ!"หวังชุนฮวาพยักหน้า และดูจางหยวนออกไปจากในห้องจางหยวนช่วยเธอไว้ และก็ไม่มีท่าทีที่จะถือโอกาสแอบมองเธอแต๊ะอั๋งเธอ ทำให้เถ้าแก่เนี้ยที่สวยหยาดเยิ้มคนนี้ปล่อยวางความระมัดระวังที่มีต่อจางหยวนบวกกับ ทั้งสองคนเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน ไม่มากก็น้อยยังมีสายสัมพันธ์ทางญาติพี่น้องในสายตาของหวังชุนฮวา เริ่มที่จะเห็นจางหยวนเป็นน้องชายอีกคนของตัวเองบางที เหมือนกับที่เธอพูดกับชายหัวล้านก่อนหน้านี้ ที่เห็นจางหยวนเป็นลูกพี่ลูกน้องในตอนที่จางหยวนมาถึงข้างนอก และป้าหนิวก็เห็นเขาออกมาจากในห้องนอนของหวังชุนฮวาใบหน้าของป้าหนิวอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงป้าหนิวรู้จักการวางตัวของหวังชุนฮวาถึงแม้ข้างนอกจะมีเรื่องซุบซิบมากมาย บอกว่าหวังชุนฮวาเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์ เอาแต่ยั่วยวนลูกค้าที่มาทานอาหารที่นี่แต่ป้าหนิวกลับรู้ว่า หวังชุนฮวาไม่เคยยั่วยวนลูกค้าคนไหนมาก่อน และก็ไม่เคยยอมรับการล่อลวงทางการเงินจากลูกค้าคนไหนเลยด้วยรูปร่างและหน้าตาของหวังชุนฮวา

คราวนี้เขาเตรียมจะทำหลายขวดหน่อย ต่อไปน้ำผึ้งยาโด๊ปมีโอกาสขายออกไปได้ทุกเมื่อสำหรับน้ำผึ้งสร้างกระดูก สามารถนำมามอบให้คนก็เหมือนกับวันนี้ จางหยวนนำน้ำผึ้งสร้างกระดูกมาให้หวังชุนฮวาหนึ่งขวดเพียงแค่อีกฝ่ายดื่มน้ำผสมน้ำผึ้งทุกวัน ใช้เวลาไม่นาน ก็จะสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย คนทั้งคนจะดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะในเมื่อไขกระดูกเป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของร่างกายคนไขกระดูกเต็มอิ่มก็จะดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก กลับกันถ้าหากไขกระดูกพร่องก็จะส่งผลกระทบต่อความแข็งแรงของคนดูการบริจาคไขกระดูกเป็นตัวอย่าง มีนักแสดงตลกคนหนึ่งบริจาคไขกระดูกเมื่อเขายังหนุ่มเป็นผลให้เขาที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปีและมีสุขภาพที่ดี อายุแค่สี่สิบต้น ๆ ก็มีผมหงอกเต็มศีรษะนี่แสดงให้เห็นความสำคัญของไขกระดูก!รอให้จางหยวนซื้อผงยาเสร็จแล้วกลับไปในหมู่บ้าน ตอนที่ผ่านคลินิก เห็นรถโตโยต้าคันหนึ่งจอดอยู่ที่หน้าคลินิกพอดีในหมู่บ้านไม่มีคนขับรถแบบนี้ ดังนั้นจางหยวนคิดว่า เจ้าของรถคันนี้ต้องมาจากข้างนอกแน่นอนและก็เป็นอย่างที่คิด เขาเห็นจ้าวเยี่ยนกับผู้ชายหน้าเหลี่ยมที่ไม่คุ้นหน้าเดินจับมือออกมาจากในคลินิกบนใ

"หึ!" จางหยวนหลุดหัวเราะออกมา: "เรื่องนี้คุณก็ไม่เข้าใจแล้วสินะ? คนต่างชาติเหล่านั้นไม่กลัวดื่มน้ำเย็น นั่นเป็นเพราะพวกเขากินเนื้อเป็นหลัก เครื่องปรุงที่ใช้ก็เป็นชนิดร้อน!"พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของจางหยวนก็เปลี่ยนไปแปลกประหลาดขึ้นเล็กน้อย"แน่นอนว่า ก็มีความเกี่ยวข้องกับสุขภาพร่างกายของพวกเขาด้วย สภาพร่างกายของคนต่างชาติกำยำล่ำสันกว่าพวกเรา ยกตัวอย่างเช่นคนผิวดำ บางด้านของพวกเขาสามารถพูดได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล"ได้ยินคำพูดของจางหยวน ใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันก็แดงแปร๊ดในทันที จากนั้นก็จิกตาใส่เขาอย่างแรง“โรคจิต! คนทุเรศ! คิดแต่เรื่องไม่ดีทั้งวัน!”ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดเหล่านั้นของจางหยวน หลิวรั่วหลันก็เกือบจะลืมเรื่องที่จางหยวนจ้องมองเธอในตอนนั้นไปแล้วจางหยวนกระแอบด้วยความเก้กัง: "พูดอะไรน่ะ? ผมหมายถึงว่า คนผิวดำเหล่านั้น ความสามารถด้านกีฬาของพวกเขาเก่งกาจมาก วิ่งระยะสั้นระยะยาวอะไร พวกเขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล!"ต่อให้จางหยวนพูดกลบเกลื่อน แต่ยังไม่สามารถพูดโน้มน้าวหลิวรั่วหลันได้ หลิวรั่วหลันยังคงใช้สายตาที่มองคนโรคจิตมองดูเขาจางหยวนรู้สึกอึดอัดเกินไป จึงรีบเอ่

สิ่งที่ทำให้จางหยวนประหลาดใจก็คือ ครั้งนี้อวี๋คุนไม่ได้มาด้วยกันกับเฟิงเฮ่อ แต่มาเพียงลำพังคนเดียวอีกทั้งดูท่าทาง เหล่าเฟิงโถวไม่ได้มีท่าทีจะไล่เขาออกไป แต่กลับนั่งคุยกับอวี๋คุนอยู่ที่โต๊ะหินในฟาร์มผึ้งเพียงแต่ สีหน้าของเหล่าเฟิงโถวไม่ดีเท่าไหร่นักจางหยวนยืนอยู่ที่หน้าฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ได้ยินเนื้อหาบทสนทนาของเขากับอวี๋คุนพอดี"ไม่ได้! ราคาที่นายเสนอต่ำเกินไป! ฟาร์มเลี้ยงผึ้งเป็นน้ำพักน้ำแรงทั้งชีวิตของฉัน บวกกับที่ดิอย่างไรก็มีมูลค่าสี่แสนถึงสี่แสนห้าหมื่นบาท! นายเสนอเงินสองแสนห้าหมื่นบาทมันต่ำเกินไปจริง ๆ!" เหล่าเฟิงโถวขมวดคิ้วพูดอวี๋คุนยิ้มตาหยี แต่ในตอนที่เขายิ้มกลับยิ่งทำให้ดูเจ้าเล่ห์ยิ่งขึ้น"ลุงเฟิง ผมเข้าใจความหมายของคุณ! ผมก็รู้ว่า ที่ดินบวกกับฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ มูลค่ารวมกันแล้วอยู่ที่ประมาณห้าแสนบาท!""แต่ช่วยไม่ได้ ตอนนี้มีแค่ผมที่ยอมซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ! ผมยอมเสนอราคาแค่สองแสนห้าหมื่นบาทเท่านั้น!"เหล่าเฟิงโถวโมโหทันที: "ทั้งที่คุณรู้ว่าฟาร์มเลี้ยงผึ้งของผมมีมูลค่าห้าแสนบาท แต่กลับต้องการซื้อในราคาสองแสนห้าหมื่นบาท จะรังแกผมที่เป็นคนแก่หรือไง?""ไม่ใช่หรอ

จางหยวนรู้ว่าเหล่าเฟิงโถวทำอาหารอร่อย ปกติงานแต่งงานศพในหมู่บ้าน ก็จะเชิญให้เหล่าเฟิงโถวไปช่วยเหลือแค่ความสามารถด้านนี้ เหล่าเฟิงโถวไปที่หลานชายของเขาน่าจะไม่เสียเปรียบอะไรจางหยวนพยักหน้า และก็ถามคำถามที่สองออกมา!"ตาเฟิง ฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ มูลค่าที่แท้จริงเท่าไหร่กันแน่?"คำถามนี้ไม่รอให้เหล่าเฟิงโถวตอบกลับ อวี๋คุนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้าง ๆ ก็ตอบขึ้นมาก่อน"ฉันบอกให้แล้วกัน! ฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถว คิดรวมที่ดินมูลค่าน่าจะประมาณห้าแสนบาท! แต่ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขารีบขายล่ะ!" อวี๋คุนพูดอย่างพึงพอใจหรืออาจเป็นเพราะเมื่อครู่ถูกจางหยวนหัวเราะเยาะที่สั้นเล็กไร้เรี่ยวแรง อวี๋คุนในตอนนี้ดู "เย่อหยิ่งไม่ยอมใคร""ตอนนี้มีเพียงฉันคนเดียวที่ยอมซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเขา ดังนั้นฉันพูดว่าซื้อเอาไว้ในราคาสองแสนห้าหมื่นบาท เหล่าเฟิงโถวก็ทำได้เพียงยอมรับราคาสองแสนห้าหมื่นบาท!""อ่อไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่สองแสนห้าหมื่นบาทแล้ว แต่เป็นสองแสนสี่หมื่นแปดพันห้าร้อยบาทแล้ว!"พูดถึงตอนสุดท้าย อวี๋คุนก็มองเหล่าเฟิงโถวด้วยความเยาะหยันเหล่าเฟิงโถวรู้สึกเพียงแค่ว่าหัวใจของเขากำลังมีเลือดหยดออกมา