Share
บทที่ 262
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 263
ที่ห้องครัว พ่อครัวหนุ่มแอบมองมาที่ด้านนอก ในใจก็หัวเราะหึหึอย่างอดไม่ได้"ป้าหนิวเยี่ยมยอดเลย! ต้องแบบนี้แหละ! สั่งสอนไอ้หนุ่มที่กินเรียบไม่รับผิดชอบคนนี้สักยก! ทางที่ดีก็จับเขาไปส่งที่สถานีตำรวจด้วย!"ในสายตาของพ่อครัวหนุ่ม เมื่อครู่จางหยวนอยู่ในห้องของหวังชุนฮวา ต้องแต๊ะอั๋งหวังชุนฮวาแน่นอน!ที่น่ารังเกียจกว่านั้นคือ เขาเอาเปรียบแล้วยังไม่ยอมรับ ไม่เหมือนกับเป็นลูกผู้ชายเลย!พ่อครัวหนุ่มลืมไปแล้ว เมื่อครู่ใครกันที่มองดูนางฟ้าหวังชุนฮวาถูกชายหัวล้านล่วงเกินอยู่เฉย ๆ แต่กลับไม่กล้าพุ่งเข้าไปช่วยเหลือในตอนนี้ หวังชุนฮวาได้ยินป้าหนิวยิ่งพูดยิ่งไม่มีเหตุผล และเขินอายจนหูแดงไปหมดเธอรีบพูดห้ามป้าหนิวด้วยน้ำเสียงที่กลบเกลื่อนความเขินอาย"ป้าหนิว ป้าเข้าใจผิดจริง ๆ! ฉันให้อาหยวนไปที่ห้องของฉัน เพราะแขนของเขาได้รับบาดเจ็บ จึงทำแปลให้เขา!"จางหยวนรีบยกแขนที่มีผ้าก็อซพันเอาไว้เรียบรอย แสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่ได้กินเรียบแล้วไม่รับผิดชอบตอนนี้เปลี่ยนเป็นป้าหนิวที่อับอายขายหน้าเธอยังคิดว่าหวังชุนฮวาให้จางหยวนเข้าห้อง เป็นเพราะถูกจางหยวนที่เป็นวีรบุรุษช่วยสาวงาม ทำให้รู้สึกดีจนอยากจะใช
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 264
คราวนี้เขาเตรียมจะทำหลายขวดหน่อย ต่อไปน้ำผึ้งยาโด๊ปมีโอกาสขายออกไปได้ทุกเมื่อสำหรับน้ำผึ้งสร้างกระดูก สามารถนำมามอบให้คนก็เหมือนกับวันนี้ จางหยวนนำน้ำผึ้งสร้างกระดูกมาให้หวังชุนฮวาหนึ่งขวดเพียงแค่อีกฝ่ายดื่มน้ำผสมน้ำผึ้งทุกวัน ใช้เวลาไม่นาน ก็จะสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย คนทั้งคนจะดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะในเมื่อไขกระดูกเป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของร่างกายคนไขกระดูกเต็มอิ่มก็จะดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก กลับกันถ้าหากไขกระดูกพร่องก็จะส่งผลกระทบต่อความแข็งแรงของคนดูการบริจาคไขกระดูกเป็นตัวอย่าง มีนักแสดงตลกคนหนึ่งบริจาคไขกระดูกเมื่อเขายังหนุ่มเป็นผลให้เขาที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปีและมีสุขภาพที่ดี อายุแค่สี่สิบต้น ๆ ก็มีผมหงอกเต็มศีรษะนี่แสดงให้เห็นความสำคัญของไขกระดูก!รอให้จางหยวนซื้อผงยาเสร็จแล้วกลับไปในหมู่บ้าน ตอนที่ผ่านคลินิก เห็นรถโตโยต้าคันหนึ่งจอดอยู่ที่หน้าคลินิกพอดีในหมู่บ้านไม่มีคนขับรถแบบนี้ ดังนั้นจางหยวนคิดว่า เจ้าของรถคันนี้ต้องมาจากข้างนอกแน่นอนและก็เป็นอย่างที่คิด เขาเห็นจ้าวเยี่ยนกับผู้ชายหน้าเหลี่ยมที่ไม่คุ้นหน้าเดินจับมือออกมาจากในคลินิกบนใ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 265
คิดถึงตรงนี้ จูอู่ลี่ก็หันหน้ามองไปทางคลินิกด้วยความช้ำใจ และเห็นหลิวรั่วหลันยืนอยู่ที่หน้าคลินิกพอดีเขาแอบดีใจ และพูดในใจ หรือว่าหลิวรั่วหลันเปลี่ยนความคิดแล้ว อยากไปทานอาหารฝรั่งที่ในเมืองด้วยกันกับพวกเขาเหรอ?คิดไม่ถึงว่าคำพูดต่อมาของหลิวรั่วหลัน กลับทำให้ความหวังของจูอู่ลี่ดับสลายไปโดยสิ้นเชิง"จางหยวน คุณมานี่หน่อย! ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ!"หลิวรั่วหลันไม่ได้มองจูอู่ลี่ด้วยซ้ำ แต่กลับพูดกับจางหยวนอยู่ไกล ๆจางหยวนมองเธอด้วยความตกตะลึงคิดไม่ถึงว่าหลิวรั่วหลันจะเรียกเขาไปตามลำพัง ต่อหน้าคนอื่นแต่อีกฝ่ายทำแบบนี้แล้ว ถ้าหากจางหยวนไม่ไป กลับจะทำให้คนอื่นระแคะระคายได้"ได้ครับ หมอหลิว ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!"จางหยวนยิ้มและพยักหน้ากับจ้าวเยี่ยนและจูอู่ลี่ เขาจอดรถสามล้อไว้ที่ด้านข้าง จากนั้นก็เดินไปทางคลินิก"ไปเถอะอาลี่ กว่าพี่หลิวจะให้ฉันเลิกงานเร็ว ๆ พวกเราไปในเมืองกันตอนนี้ ยังได้ไปเดินเที่ยวซุปเปอร์มาเก็ต!" จ้าวเยี่ยนดึงจูอู่ลี่ไปขึ้นรถด้วยความตื่นเต้นจูอู่ลี่กลับหันหน้าไปมองจางหยวนที่เดินเข้าไปในคลินิก ในดวงตามีความอิจฉาและความโกรธแค้นที่มากมายแวบผ่านไปหลิวรั่วหลันไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 266
"หึ!" จางหยวนหลุดหัวเราะออกมา: "เรื่องนี้คุณก็ไม่เข้าใจแล้วสินะ? คนต่างชาติเหล่านั้นไม่กลัวดื่มน้ำเย็น นั่นเป็นเพราะพวกเขากินเนื้อเป็นหลัก เครื่องปรุงที่ใช้ก็เป็นชนิดร้อน!"พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของจางหยวนก็เปลี่ยนไปแปลกประหลาดขึ้นเล็กน้อย"แน่นอนว่า ก็มีความเกี่ยวข้องกับสุขภาพร่างกายของพวกเขาด้วย สภาพร่างกายของคนต่างชาติกำยำล่ำสันกว่าพวกเรา ยกตัวอย่างเช่นคนผิวดำ บางด้านของพวกเขาสามารถพูดได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล"ได้ยินคำพูดของจางหยวน ใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันก็แดงแปร๊ดในทันที จากนั้นก็จิกตาใส่เขาอย่างแรง“โรคจิต! คนทุเรศ! คิดแต่เรื่องไม่ดีทั้งวัน!”ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดเหล่านั้นของจางหยวน หลิวรั่วหลันก็เกือบจะลืมเรื่องที่จางหยวนจ้องมองเธอในตอนนั้นไปแล้วจางหยวนกระแอบด้วยความเก้กัง: "พูดอะไรน่ะ? ผมหมายถึงว่า คนผิวดำเหล่านั้น ความสามารถด้านกีฬาของพวกเขาเก่งกาจมาก วิ่งระยะสั้นระยะยาวอะไร พวกเขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล!"ต่อให้จางหยวนพูดกลบเกลื่อน แต่ยังไม่สามารถพูดโน้มน้าวหลิวรั่วหลันได้ หลิวรั่วหลันยังคงใช้สายตาที่มองคนโรคจิตมองดูเขาจางหยวนรู้สึกอึดอัดเกินไป จึงรีบเอ่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 267
ถึงแม้จะพูดว่าหลังเขาอาจจะยังมีโสมป่าอยู่อีกแต่ผ่านไปหลายปีก็ยังไม่มีคนหาพบ เห็นได้ชัดว่าตำแหน่งของโสมป่านั้นอยู่ห่างไกลแค่ไหน!ยังพูดเหมือนเดิมว่า คาดหวังให้คนขุดโสมทำเงินได้ ไม่ต่างอะไรกับการซื้อลอตเตอรี่เลยทางตรงข้ามกัน การเร่ขายน้ำผึ้งยาโด๊ป กลับเป็นทางทำเงินที่ไม่เลวเลย!เว่ยเทียนหมิงที่อยู่ในโทรศัพท์ น้ำเสียงเผยความภาคภูมิใจออกมา: "เมื่อคืนไอ้พวกนั้นดื่มเหล้าแล้วคุยโวโอ้อวดกับฉัน บอกว่าพวกเขาเก่งกาจอย่างนู้นอย่างนี้ ผลปรากฏว่าถูกฉันทำให้เปรียบเทียบต่อไปไม่ไหว!""ดังนั้น คนพวกนี้จึงขอเคล็ดลับจากฉัน ถามฉันว่าตอนนี้ทำไมถึงสุดยอดขนาดนี้ ฉันก็เลยเปิดเผยเรื่องน้ำผึ้งยาโด๊ปออกไปผ่าน ๆ คิดไม่ถึงว่าพวกเขาแต่ละคนต่างโวยวายว่าอยากซื้อน้ำผึ้ง!"ฟังเว่ยเทียนหมิงอธิบายแบบนี้ สีหน้าของจางหยวนก็แปลกประหลาดอย่างอดไม่ได้เจ้าพ่อที่มีเงินเหล่านี้เล่นอะไรเปิดเผยขนาดนี้เลยเหรอ?"คนเมืองเล่นพิเรนทร์เก่ง" คำนี้ไม่ได้พูดเสียเปล่าจางหยวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "พี่เว่ย ไม่ทราบว่าพวกพี่ครั้งนี้ต้องการน้ำผึ้งยาโด๊ปทั้งหมดกี่ขวดครับ?"ครั้งที่แล้วเขาทำน้ำผึ้งยาโด๊ปแปดขวด ให้เว่ยเทียนหมิงสี่ขวด ใน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 268
สิ่งที่ทำให้จางหยวนประหลาดใจก็คือ ครั้งนี้อวี๋คุนไม่ได้มาด้วยกันกับเฟิงเฮ่อ แต่มาเพียงลำพังคนเดียวอีกทั้งดูท่าทาง เหล่าเฟิงโถวไม่ได้มีท่าทีจะไล่เขาออกไป แต่กลับนั่งคุยกับอวี๋คุนอยู่ที่โต๊ะหินในฟาร์มผึ้งเพียงแต่ สีหน้าของเหล่าเฟิงโถวไม่ดีเท่าไหร่นักจางหยวนยืนอยู่ที่หน้าฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ได้ยินเนื้อหาบทสนทนาของเขากับอวี๋คุนพอดี"ไม่ได้! ราคาที่นายเสนอต่ำเกินไป! ฟาร์มเลี้ยงผึ้งเป็นน้ำพักน้ำแรงทั้งชีวิตของฉัน บวกกับที่ดิอย่างไรก็มีมูลค่าสี่แสนถึงสี่แสนห้าหมื่นบาท! นายเสนอเงินสองแสนห้าหมื่นบาทมันต่ำเกินไปจริง ๆ!" เหล่าเฟิงโถวขมวดคิ้วพูดอวี๋คุนยิ้มตาหยี แต่ในตอนที่เขายิ้มกลับยิ่งทำให้ดูเจ้าเล่ห์ยิ่งขึ้น"ลุงเฟิง ผมเข้าใจความหมายของคุณ! ผมก็รู้ว่า ที่ดินบวกกับฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ มูลค่ารวมกันแล้วอยู่ที่ประมาณห้าแสนบาท!""แต่ช่วยไม่ได้ ตอนนี้มีแค่ผมที่ยอมซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ! ผมยอมเสนอราคาแค่สองแสนห้าหมื่นบาทเท่านั้น!"เหล่าเฟิงโถวโมโหทันที: "ทั้งที่คุณรู้ว่าฟาร์มเลี้ยงผึ้งของผมมีมูลค่าห้าแสนบาท แต่กลับต้องการซื้อในราคาสองแสนห้าหมื่นบาท จะรังแกผมที่เป็นคนแก่หรือไง?""ไม่ใช่หรอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 269
ในตอนที่เหล่าเฟิงโถวจะจับมือกับอวี๋คุนด้วยความสั่นเทา จู่ ๆ เสียงที่เย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้น"ตาเฟิง อย่าขายฟาร์มเลี้ยงผึ้งให้กับคนแบบนี้!"ทั้งสองคนตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าฟาร์มเลี้ยงผึ้งจะมีบุคคลที่สามมาถึงพวกเขาหันหน้ามองไป ก็เห็นจางหยวนที่มีสีหน้าเคร่งขรึมเดินเข้ามา"นายเองเหรอ!" อวี๋คุนขมวดคิ้วครั้งที่แล้วภายใต้การยุยงของเขา เฟิงเฮ่อจะบีบคั้นให้เหล่าเฟิงโถวขายฟาร์มเลี้ยงผึ้งทิ้งถ้าหากไม่ใช่เพราะจางหยวนออกมาสั่งสอนเฟิงเฮ่อ ไม่แน่ครั้งที่แล้วอวี๋คุนก็อาจจะได้รับซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งในราคาถูกก็ได้!คิดไม่ถึงว่า ครั้งนี้จางหยวนจะวิ่งมาทำลายแผนอีก!แต่ไม่นานนัก อวี๋คุนก็เผยรอยยิ้มเยาะหยันออกมาบนใบหน้าครั้งที่แล้วเป็นเฟิงเฮ่อที่บีบบังคับให้เหล่าเฟิงโถวขายฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ครั้งนี้กลับเป็นเหล่าเฟิงโถวเองที่อยากจะขายฟาร์มเลี้ยงผึ้งมันเป็นเรื่องเปิดเผยอยู่แล้ว!ต่อให้จางหยวนวิ่งออกมาห้ามปราม ก็เกรงว่าคงจะหยุดการตัดสินใจของเหล่าเฟิงโถวไม่ได้เหล่าเฟิงโถวไม่อยากเปิดฟาร์มเลี้ยงผึ้งอีกต่อไป อยากจะเปลี่ยนฟาร์มเลี้ยงผึ้งเป็นเงินแล้วหลบออกไปใช้ชีวิตวัยเกษียณ นายคงไม่บีบบังคับให้เหล่าเฟิงโ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 270
จางหยวนรู้ว่าเหล่าเฟิงโถวทำอาหารอร่อย ปกติงานแต่งงานศพในหมู่บ้าน ก็จะเชิญให้เหล่าเฟิงโถวไปช่วยเหลือแค่ความสามารถด้านนี้ เหล่าเฟิงโถวไปที่หลานชายของเขาน่าจะไม่เสียเปรียบอะไรจางหยวนพยักหน้า และก็ถามคำถามที่สองออกมา!"ตาเฟิง ฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ มูลค่าที่แท้จริงเท่าไหร่กันแน่?"คำถามนี้ไม่รอให้เหล่าเฟิงโถวตอบกลับ อวี๋คุนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้าง ๆ ก็ตอบขึ้นมาก่อน"ฉันบอกให้แล้วกัน! ฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถว คิดรวมที่ดินมูลค่าน่าจะประมาณห้าแสนบาท! แต่ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขารีบขายล่ะ!" อวี๋คุนพูดอย่างพึงพอใจหรืออาจเป็นเพราะเมื่อครู่ถูกจางหยวนหัวเราะเยาะที่สั้นเล็กไร้เรี่ยวแรง อวี๋คุนในตอนนี้ดู "เย่อหยิ่งไม่ยอมใคร""ตอนนี้มีเพียงฉันคนเดียวที่ยอมซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเขา ดังนั้นฉันพูดว่าซื้อเอาไว้ในราคาสองแสนห้าหมื่นบาท เหล่าเฟิงโถวก็ทำได้เพียงยอมรับราคาสองแสนห้าหมื่นบาท!""อ่อไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่สองแสนห้าหมื่นบาทแล้ว แต่เป็นสองแสนสี่หมื่นแปดพันห้าร้อยบาทแล้ว!"พูดถึงตอนสุดท้าย อวี๋คุนก็มองเหล่าเฟิงโถวด้วยความเยาะหยันเหล่าเฟิงโถวรู้สึกเพียงแค่ว่าหัวใจของเขากำลังมีเลือดหยดออกมา
Latest chapter
