เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 269
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 270
จางหยวนรู้ว่าเหล่าเฟิงโถวทำอาหารอร่อย ปกติงานแต่งงานศพในหมู่บ้าน ก็จะเชิญให้เหล่าเฟิงโถวไปช่วยเหลือแค่ความสามารถด้านนี้ เหล่าเฟิงโถวไปที่หลานชายของเขาน่าจะไม่เสียเปรียบอะไรจางหยวนพยักหน้า และก็ถามคำถามที่สองออกมา!"ตาเฟิง ฟาร์มเลี้ยงผึ้งของคุณ มูลค่าที่แท้จริงเท่าไหร่กันแน่?"คำถามนี้ไม่รอให้เหล่าเฟิงโถวตอบกลับ อวี๋คุนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้าง ๆ ก็ตอบขึ้นมาก่อน"ฉันบอกให้แล้วกัน! ฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถว คิดรวมที่ดินมูลค่าน่าจะประมาณห้าแสนบาท! แต่ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขารีบขายล่ะ!" อวี๋คุนพูดอย่างพึงพอใจหรืออาจเป็นเพราะเมื่อครู่ถูกจางหยวนหัวเราะเยาะที่สั้นเล็กไร้เรี่ยวแรง อวี๋คุนในตอนนี้ดู "เย่อหยิ่งไม่ยอมใคร""ตอนนี้มีเพียงฉันคนเดียวที่ยอมซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเขา ดังนั้นฉันพูดว่าซื้อเอาไว้ในราคาสองแสนห้าหมื่นบาท เหล่าเฟิงโถวก็ทำได้เพียงยอมรับราคาสองแสนห้าหมื่นบาท!""อ่อไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่สองแสนห้าหมื่นบาทแล้ว แต่เป็นสองแสนสี่หมื่นแปดพันห้าร้อยบาทแล้ว!"พูดถึงตอนสุดท้าย อวี๋คุนก็มองเหล่าเฟิงโถวด้วยความเยาะหยันเหล่าเฟิงโถวรู้สึกเพียงแค่ว่าหัวใจของเขากำลังมีเลือดหยดออกมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 271
มองดูน้ำพักน้ำแรงทั้งชีวิตของเหล่าเฟิงโถว ถูกอวี๋คุนซื้อไปในราคาถูก จางหยวนทำไม่ได้จริง ๆ!เขาคิดไตร่ตรองว่าในอนาคตจะต้องซื้อน้ำผึ้งบ้านจำนวนมากอีกทั้งน้ำผึ้งยาโด๊ปก็สามารถพัฒนาเป็นธุรกิจทำเงินได้ช่องทางหนึ่งในเมื่อเป็นแบบนี้ ไม่สู้เขารับซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวเอาไว้!ต่อให้ราคาห้าแสนบาท ก็ไม่ขาดทุน!ฟาร์มเลี้ยงผึ้งครอบครองพื้นที่ขนาดใหญ่แถมยังสร้างห้องเอาไว้หลายห้องรวมทั้งมูลค่าที่ดินและฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ต้องมีมูลค่าห้าแสนบาทขึ้นไปแน่นอน!ดังนั้น จางหยวนถึงได้พูดว่าจะซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวเหล่าเฟิงโถวได้ยินแบบนี้ ก็มองจางหยวนด้วยความนิ่งอึ้งหลายวินาที: "ถ้าหากอาหยวนเป็นคนซื้อ ฉันก็จะลดราคาให้นายนิดหน่อย!"เทียวกับผีดูดเลือดอย่างอวี๋คุน จางหยวนเป็นเหมือนดาวนำโชคของเหล่าเฟิงโถวชัด ๆในเมื่อตอนนั้นหากไม่ได้จางหยวนช่วยเขาไว้ เหล่าเฟิงโถวจะสามารถยืนหยัดได้ถึงตอนนี้หรือไม่ก็พูดยากดังนั้นเขายอมขาดทุนเอง ก็จะลดราคราให้จางหยวนอวี๋คุนร้อนใจในทันที เขาก็มองออกแล้วว่า จางหยวนอยากจะซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งจริง ๆ!“ไอ้หนุ่ม นายผิดจรรยาบรรณเกินไปไหม? ฉันเจรจาราคาเร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 272
เมื่อคิดว่าสองสามีภรรยาปกติอยู่เฉย ๆ ที่บ้านก็คงจะรู้สึกเบื่อ จางหยวนจึงได้เกิดความคิดที่จะให้พวกเขาช่วยบริหารฟาร์มเลี้ยงผึ้งเมื่อได้ฟังความคิดของจางหยวน เหล่าเฟิงโถวก็เข้าใจได้ทันที ถึงได้รู้ว่าจางหยวนไม่ได้อารมณ์วู่วามถึงได้อยากจะซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งเอาไว้เขาพูดเสียงเข้ม: "ในเมื่อนายอยากจะซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของฉัน งั้นก็ขายให้นายในราคาสองแสนห้าหมื่นบาทก็พอแล้ว! ขายให้อวี๋คุนสารเลวคนนั้น ไม่สู้ขายให้นายดีกว่า!""ผมบอกแล้ว จะซื้อในราคาห้าแสนบาท!" จางหยวนพูดเหล่าเฟิงโถวยืนหยัดส่ายหน้า: "ไม่ได้ นายกำลังช่วยฉันอยู่ ฉันจะให้นายเสียเปรียบได้อย่างไรล่ะ?""งั้นผมก็จะให้คุณขาดทุนไม่ได้เหมือนกัน!" จางหยวนไม่ยอมแพ้"........"ทั้งสองคนแย้งกันอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจขายฟาร์มเลี้ยงผึ้งให้กับจางหยวนด้วยมูลค่าสี่แสนบาทด้วยเหตุนี้เหล่าเฟิงโถวยังรู้สึกเกรงใจด้วยซ้ำ คิดว่าเขาได้เปรียบอย่างมากเดิมทีเขาเตรียมจะขายฟาร์มเลี้ยงผึ้งทิ้งด้วยราคาสองแสนห้ามหมื่นบาทคิดไม่ถึงว่าช่วงเวลาสำคัญจะเกิดการเปลี่ยนแปลง สุดท้ายก็ขายเกินกว่าที่คาดคิดเอาไว้หนึ่งแสนห้าหมื่นบาท"ตาเฟิง ผมดูแล้วในโกดังยั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 273
แน่นอนว่า ถ้าหากเฟิงเฮ่อเล่นสกปรก จางหยวนก็จะช่วยฝากบทเรียนให้กับเขา ให้เขาได้สัมผัสถึง "ความรักของพ่อที่ดุดัน" ที่ไม่เคยได้สัมผัสบนตัวของเหล่าเฟิงโถวมาก่อนในตอนที่จางหยวนนำกุญแจของฟาร์มเลี้ยงผึ้งใส่กระเป๋ากางเกง แล้วถือกระเป๋าผ้าที่ใส่น้ำผึ้งไว้สิบขวดกับโฉนดที่ดินฟาร์มเลี้ยงผึ้งกลับถึงบ้านสองสามีภรรยาเมื่อได้รับรู้เรื่องที่จางหยวนซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวไว้ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง"แม่เจ้า! อาหยวนลูกซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวเอาไว้เหรอ?" หวังฮุ่ยสีหน้าสะเทือนใจแม้แต่จางต้าซานที่ใจเย็นมาโดยตลอด ก็ตกตะลึงจนไม่รู้ว่าควรจะพูดว่าอะไรจางหยวนยิ้มพูด: "ยังไงต่อไปผมก็ต้องซื้อน้ำผึ้งบ้านเยอะมากอยู่แล้ว ซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งเอาไว้ ต่อไปซื้อน้ำผึ้งก็ไม่ต้องใช้เงินแล้ว!""แต่ว่าอาหยวน ลูกยังต้องรักษาผู้ป่วย ทั้งยังต้องรักษาสัตว์ ยังจะมีกำลังวังชาไปดูแลทางด้านฟาร์มเลี้ยงผึ้งเหรอ?" หวังฮุ่ยถามด้วยความสงสัยจางหยวนยักไหล่: "ผมมีเวลาดูแลฟาร์มเลี้ยงผึ้งที่ไหนล่ะ! ต่อไปก็มอบให้แม่กับพ่อ พวกคุณสองคนช่วยผมดูแล""งั้นงานที่ในนาจะทำอย่างไรล่ะ?" หวังฮุ่ยจนปัญญาจางหยวนกระแอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 274
เมื่อเผชิญหน้ากับการสั่งสอนของทั้งสองคน เฟิงเฮ่อไม่กล้าต่อปากต่อคำด้วยซ้ำรอบด้านต่างเป็นชาวบ้านในหมู่บ้าน ถ้าหากเขากล้าไม่เคารพต่อผู้อาวุโสสองคนนี้ที่เป็นที่นับหน้าถือตา เขาก็ต้องถูกทุกคนสั่งสอนแน่นอนจางหยวนใบหน้ายิ้มแย้มมองดูภาพที่เฟิงเฮ่อถูกสั่งสอนเหมือนเด็ก นี่ก็เป็นเรื่องที่เขาเตรียมการเอาไว้!ในตอนที่เชิญผู้อาวุโสทั้งสองมาเป็นพยาน จางหยวนก็ได้มอบน้ำผึ้งให้ผู้อาวุโสคนละสองขวด แถมยังถือไข่ไก่กลับไปสองกิโลครึ่งในตอนนี้สองคนนี้จึงเข้าข้างเขาเป็นธรรมดาสุดท้าย เฟิงเฮ่อที่ถูกสั่งสอนต่อหน้าทุกคนยกหนึ่ง ทำได้แค่หน้าตาเศร้าซึมออกไปจากบ้านของจางหยวน และไม่กล้าพูดเรื่องที่ให้จางหยวนคืนฟาร์มเลี้ยงผึ้งเมื่อเรื่องจบลง จางหยวนก็ยิ้มส่งไปทางผู้อาวุโสทั้งสองคนชาวบ้านที่ล้อมดูอยู่คนอื่น ๆ ก็พากันแยกย้ายจากไปในตอนนี้ จางหยวนกลับสังเกตเห็น ตรงมุมที่อยู่ไม่ไกล ผู้หญิงสวยคนหนึ่งกำลังแอบมองเขาอยู่เมื่อจ้องมองไป นั่นก็คือจางหลินสาวสวยประจำหมู่บ้าน!จางหลินเห็นว่าจางหยวนมองเห็นเธอแล้ว จึงทำใบหน้าเย็นชา แล้วหันหน้าจะเดินจากไปจางหยวนสีหน้างุนงง และพูดในใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไป?ก่อนหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 275
ตอนที่พูดคำนี้ สายตาของจางหยวนก็กวาดตามองรูปร่างของจางหลินด้วยสัญชาตญาณ ในใจก็แอบคาดคะเนถึงแม้เทียบกับร่างกายเล็กกระทัดรัดของหลิวรั่วหลัน กับหลี่ชิวจวี๋ไม่ได้ แต่ก็ถือได้ว่าส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ดีกว่าสวีเจียวเจียวอย่างมากเมื่อสังเกตเห็นสายตาที่เสียมารยาทของจางหยวน ใบหน้าสวยของจางหลินก็แดงแปร๊ดทันที"คุณ คุณมองอะไรน่ะ! อีกอย่าง ใครเป็นคนกันเองกับคุณ?" จางหลินทั้งเขินอายทั้งโมโหแต่ความขุ่นเคืองในใจของเธอ กลับค่อย ๆ หายไปแล้ว สายตาก็ไม่ได้เย็นชาเหมือนกับก่อนหน้านี้จางหยวนยิ้มแห้ง ๆ: "ผมพูดไม่เก่ง จึงพูดผิดไป แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ!""เอาล่ะ! ครั้งนี้ให้อภัยคุณแล้วกัน! แต่ว่ายังไงคุณก็ทำให้ฉันเสียดาย ชดเชยให้ฉันก็พอ!" จางหลินเบะปากเล็ก ๆ แล้วพูดขึ้นจางหยวนงุนงง: "ชดเชยอย่างไร?"เขาเพียงแค่โจมตีในขอบเขตที่กว้างไปหน่อยโดยไม่ระวัง ทำให้จางหลินได้รับการกระทบกระเทือนก็เท่านั้นเองถ้าหากจางหลินเรียกร้องค่าชดเชยที่มีค่าอย่างมาก จางหยวนไม่อยากจะเป็นคนโง่คนนี้หรอกนะ!ในเมื่อเขาไม่ใช่พวกคนประจบสอพลอที่อยู่ข้างกายจางหลินเหล่านั้น!จางหลินกลอกตา: "คุณซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 276
หลี่ชิวจวี๋มั่นใจว่า เพียงแค่เธอเปลี่ยนแปลงวิธีมาเย้าแหย่จางหยวน จางหยวนก็จะต้องถูกเธอยั่วยุจนทนไม่ไหวถึงเวลา ก็สามารถทำได้สำเร็จ และไม่สามารถหยุดยั้งได้เช้าวันต่อมา จางหยวนยังทานอาหารเช้าอยู่ ก็ได้ยินเสียงของจางหลินที่ดังขึ้นในลานบ้าน"คุณลุง คุณป้า พวกคุณทานข้าวเสร็จแล้วยังคะ?"หวังฮุ่ยยิ้มและเรียกให้จางหลินเข้ามานั่งในบ้าน จากนั้นถามเธอว่าทานอาหารเช้าแล้วยัง จะทานอีกหน่อยไหมจางหลินใช้น้ำเสียงอ่อนโยนปฏิเสธ สายตากลับเหลือบมองจางหยวนที่กำลังกินข้าวต้มอยู่ถูกเธอจ้องมองแบบนี้ จางหยวนที่เดิมทีอยากจะตักข้าวต้มอีกครึ่งถ้วย ก็ทำได้เพียงรีบทานให้หมด และเช็ดปากแล้วลุกขึ้นยืน"แม่ จางหลินอยากจะไปดูฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ผมพาเธอไปดูหน่อย!" จางหยวนพูดกับหวังฮุ่ยจากนั้นเขาก็ออกไปข้างนอกพร้อมกับจางหลินหลังสองคนออกไป หวังฮุ่ยก็พูดกับจางต้าซานอย่างอดไม่ได้"พ่อเอ๊ย พ่อว่าอาหยวนของเรากับจางหลิน พวกเขาสองคนไม่มีหวังจริง ๆ เหรอ?"จางต้าซานส่ายหน้า: "ผมยังมีความคิดเหมือนครั้งที่แล้ว มีจางเว่ยหมินอยู่ พวกเขาสองคนไม่มีหวังแน่นอน!""จางเว่ยหมินที่น่ารังเกียจ วัน ๆ ไม่ทำเรื่องดีตั้งใจทำแต่เรื่องชั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 277
เห็นเพียงแค่ก้อนหินที่จางหลินเตะออกไป บังเอิญไปกระแทกบนรังผึ้งพอดี!เดิมทีผึ้งที่โบยบินอยู่รอบรังผึ้งด้วยความโอนอ่อนผ่อนตามเพียงแค่ระยะห่างไม่ได้ใกล้จนเกินไป ด้วยนิสัยที่อ่อนโยนของพวกมัน ไม่มีทางที่จะโจมตีคนแต่ก้อนหินกลับกระแทกโดนรังผึ้ง และทำให้ผึ้งเหล่านี้ตกใจอย่างมากผึ้งที่ตื่นตระหนก บินไปทางจางหยวนกับจางหลินทันที เหมือนกับจะทำการโจมตีเมื่อเห็นผึ้งจำนวนมากบินหึ่งเข้ามา จางหลินที่หวาดกลัวผึ้งอยู่แล้ว ก็ตกใจจนหน้าถอดสีทันทีในตอนนี้จางหยวนตะโกนเสียงดัง: "นิ่งอยู่ทำไม หนีสิ!"เขาจับมือเล็กๆ ของจางหลิน แล้วลากเธอเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้เหล่าเฟิงโถวเคยบอกถึงข้อระวังของการเลี้ยงผึ้งกับจางหยวนแล้วหนึ่งในนั้นก็คือ ถ้าหากถูกผึ้งโจมตีโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็ให้รีบวิ่งเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วเพียงแค่วิ่งกลับเข้าในห้อง ผึ้งก็เข้ามาไม่ได้ และกลับไปเองตามธรรมชาติจางหยวนดึงจางหลินวิ่งไปที่ประตูด้วยความรีบร้อน ตอนที่เปิดประตู เขาหันกลับไปมองแวบหนึ่ง กลับเห็นว่าผึ้งจะพุ่งมาถึงตรงหน้าแล้ว"เข้าไปในห้องเร็ว!" จางหยวนรีบตะโกนเสียงดังต่อให้เป็นเขา ตอนนี้ก็รู้สึกกลัวแล้วถึงแม
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
