Lahat ng Kabanata ng DESPERATE MOVE: Kabanata 71 - Kabanata 80

Humimpil ang aming sinasakyan sa tapat ng isang mamahaling restaurant. Pagkatapos na iparada ng maayos ni Alistair ang kotse ay bumaba ito ng sasakyan saka umikot sa kabilang side nito upang pagbuksan ako ng pinto. Nang makababâ, isang masuyong halik ang iginawad ko sa aking asawa na siyang ikina-ngiti nito. “Dapat araw-araw pala kitang i-pagbukas ng pinto para lagi akong may halik.” Natatawa na saad ni Alistair, sabay hapit sa maliit kong baywang. Nakakatuwa na nagagawa ng makipag-asaran sa akin ni Alistair kahit na nasa public place kami. “Pwede naman, Sweetheart, kaso, hindi ako kuntento sa halik lang.” ani ko habang nakapaskil ang isang pilyang ngiti sa mga labi ko, sabay pasok ng kamay ko sa kaliwang bulsa nito. Naramdaman ko na nanigas ang katawan nito ng nanunuksong hinaplos ng aking daliri ang pagkalalaki nito mula sa loob ng bulsa ng kanyang pantalon. “Damn, Louise.” Saway niya sa akin sa seryosong tinig, ramdam ko ang biglang pagtaas ng tensyon sa katawan nito. Hindi ko

“Isinara ni Alistair ang pinto, narinig ko ng i-lock nito ang doorknob kaya naman napangiti ako. “Bakit kailangan mo pang iparinig sa akin ang pag-uusap n’yo?” Seryoso niyang tanong, subalit ang mga kamay nito ay abalâ sa pagkalas ng buckle ng kanyang sinturon. Sa bawat hakbang ng kanyang mga paa ay siya namang pag-atras ng aking mga paa. Tulad nito ay kinakalas ko rin ang hook ng aking slacks. Hanggang sa kusa itong bumagsak sa sahig. Sunod kong hinubad ay ang aking itim na lace saka hinagis ito aa direksyon ni Alistair. Mabilis naman nitong nasalo ang aking undies, inamoy niya ito habang pumipikit ang kanyang mga mata. Kung iyong titingnan ay mukha siyang sumisinghot ng droga.Kagat-labi na kinalas ko ang bawat butones ng lavender kong polo, ginagawa namin ito ng hindi inaalis ang malagkit na titig sa isa’t-isa. “Kung hindi ko ginawa ‘yun, di, wala ka sana sa harap ko.” Tila nang-aakit na sagot ko dito, saka hinagis ang polo ko sa ibabaw ng sofa. “Naughty.” Komento nito, pero s

“Magkahawak kamay na naglalakad kaming mag-asawa dito sa pasilyo ng hospital. Habang sa kanang kamay ay hawak ko naman ang isang paper bag na may lamang lunch box. Ipinagluto ko kasi ng masarap na pagkain ang aking biyenan. Masarap ang pagkakaluto ko nito dahil pinalambot ko pa ng husto ang karne ng baka gamit ang pressure cooker. Ilang araw na ring naka-confined ang aking biyenan sa hospital na ito. At ayon sa doctor ay maayos na ang kondisyon ni Mamâ at baka daw bukas ay maaari na itong umuwi at sa bahay na lang magpagaling. “Sweetheart, ano kaya kung ikaw na lang ang pumasok sa loob? Alam mo naman na galit sa akin si Mamâ, natatakot ako na baka mas lalo lang lumala ang kanyang karamdaman sa oras na makita niya ako.” Malungkot kong wika, habang nakatingin ang mga mata ko sa sahig. “Nakikita ko ang pagpupursige mo na makuha ang loob ni Mama, but I think, hindi mo makukuha ‘yun kung lagi ka na lang iiwas. I know my mother, hindi siya likas na masama. Nagkataon lang na sa maling

Namuntong hininga ako habang sinusundan ng tingin ang aking biyenan na kasalukuyang papasok ng kanyang silid. Pumanhik na ako ng hagdan habang bitbit ko ang aking shoulder bag. Wala ngayon ang mga bata dito sa Mansion. Pinahatid ko muna sila sa bahay ng mga magulang ko dahil ayokong masaksihan nila ang gulo na namamagitan sa amin ng kanilang Abuela.Masyado pang inosente ang mga anak ko para sa ganitong ka-komplikadong sitwasyon. Mabigat ang mga paa na tumungo ako sa silid naming mag-asawa. Subalit, pagbukas ko ng pinto ng silid ay sumalubong sa akin ang asawa kong nakatulala sa labas ng beranda. Tila kay lalim ng iniisip nito habang tahimik na umiinom.Muli, nagpakawala ako ng isang mabigat na buntong hininga bago ko ipinatong ang aking bag sa ibabaw ng kabinet na malapit sa akin. Tahimik na pumasok ako sa loob ng banyo, naligo muna ako bago nakatoppies ng tuwalya na lumabas ng banyo. Kung anong ayos ng iniwan ko si Alistair ay ganun pa rin ang hitsurang nadatnan ko. Imbes na magb

“Attorney. Louise Thompson, totoo ba na tinangka mong lasunin ang si Mrs. Barbara Thompson dahil sa hindi magandang pagtrato niya sayo?”“Ginawa mo ba ‘yun para tuluyang mapunta sayo ang pamamahala sa kumpanya ng mga Thompson?” Ang mga katanungan na ito ang siyang nag patigil sa paghakbang ng mga paa ni Louise. Seryoso ang mukha na hinarap niya ang makulit na media. Kalalabas lang nito ng Majestic Thompson Company, at labis niyang ikinagulat ang maraming media na sumalubong sa kanya sa entance ng kumpanya. “Do you know who you are talking about? She’s my Mother in-law, hindi ko alam kung sino ang nagpakalat ng maling impormasyon na inyong nalalaman. Lalabas ang katotohanan at darating ang panahon na makukulong ang dapat na makulong.” Matigas ngunit makahulugan na sagot ni Louise habang matapang na nakatingin sa mata ng mga tao na nasa kanyang harapan. Pagkatapos sabihin ‘yun ay nagmamadaling sumakay sa kanyang sasakyan si Louise. Hindi na nito pinansin pa ang mga tanong na patuloy