Lahat ng Kabanata ng The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family]: Kabanata 71 - Kabanata 75

“Parang gusto ng lumubog ni Samara sa kanyang kinatatayuan ng mga oras na ito dahil sa matinding kahihiyan. Kulang na lang ay tawagin na niya ang lahat ng santo sa langit. Napalunok siya ng makita niya ang magkakapatid na Hilton na halos walang tulak kabigin. Pawang mga nakatitig ang asul nilang mga mata sa mukha ng dalaga. Kaya naman pasimpleng hinawi ni Samara ang kulot niyang buhok upang matakpan ang kanyang mukha. “S**t! Na nanaginip ba ako?” Anya isang tinig mula sa kanyang isipan habang palihim na sinisipat ng tingin ang mukha ng mga lalaki sa kanyang harapan. Ngunit ng mapadako ang tingin niya sa mukha ng kanyang boss ay biglang bumalik ang kanyang katinuan. “S-Sorry! Sorry! Hindi ko po sinasadya.” Hinging paumanhin ni Samara habang panay ang yuko ng ulo nito ng hindi binibitawan ang bitbit na malaking kaldero. Mabilis na lumapit si Winter sa kanyang sekretarya, nakatiǐm bagang ito habang ang tingin nito sa dalaga ay wari moy nanggigigil. “What are you doing!? Pwede ba

“Honey!” Halos mapunit ang mga labi ko sa laki ng ngiti ko nang makita ko ang maamong mukha ni Sophia. Kumakaway pa ito sa akin at marahil ay hindi na makapag hintay na makalapit sa akin kaya iniwan na niya ang kanyang maleta at sinugod ako ng yakap. Mahigpit ko siyang ikinulong sa aking mga bisig, binuhat at saka mariin na hinalikan sa kanyang mga labi. “I miss you, Honey…” malambing niyang bulong na kaagad ko namang tinugon ng isang mabining halik. “One week not with you ay para na akong mababaliw. And I miss you more, Honey.” Nakangiti kong sagot. Siya si Sophia Lee isang half Pilipina at half Taiwanese. Siya ang dahilan ng madalas na pag-alis ko ng bansa. Tatlong taon na kaming magkasintahan at ngayong taon ay ikakasal na sana kami. Nagkataon lang na nagkaroon ng isang malaking problema sa side ni Sophia, dahilan kung bakit hindi ito natuloy. “Are you okay?” Nag-aalala kong tanong ng napansin ko ang pagsama ng kanyang mukha. “Y-Yeah! Napagod lang ako sa haba ng biyahe.” Na

“Honey, hindi kasi pwede ngayon.” Nang marinig ko ito mula kay Sophia ay huminto ang mga labi ko sa gitna ng kanyang leeg. Sinundan iyo ng isang marahas na buntong hininga at pabagsak na nahiga sa tabi nito. Napapansin ko na lagi na lang siyang walang gana pagdating sa s*x. Ilang segundo akong nanahimik habang nakatitig sa kisame. “I’m sorry, m-meron kasi ako ngayon.” Nakangiwi niyang sabi, huh? eto na naman kami. Ilang beses na niyang ginagamit sa akin bilang dahilan ang kanyang period. Pero muli, wala na naman akong magawa. Because I love her, kaya uunawain ko pa rin siya kahit na nahihirapan na ako. I’m trying my best para manatiling loyal kay Sophia kahit na may pangangailangan din ako bilang isang lalaki na hindi na niya naibibigay sa akin. “It’s okay, I understand.” Yes, nauunawaan ko siya pero hindi maiwasan na maging malungkot ang tinig ko. Hinarap ko sya at saka dinampian ng masuyong halik ang kanyang mga labi bago tuluyang bumangon. Tanging brief lang ang suot ko na p