Lahat ng Kabanata ng The Substitute Mrs. Craig: Kabanata 241 - Kabanata 250

“YOU HAVE TO RECONCILE WITH YOUR PAST para makapagmove forward ka,” sabi ni Debbie kay Kevin habang umiinom sila ng beer. Nakapwesto na sila ngayon sa kusina, “Ibig sabihin, simula nang umalis ang Mommy mo, never mo na siyang kinausap?”Umiling si Kevin, “What’s the point?”tanong nito sa kanya, huminga ito ng malalim at ini-straight ang hawak na lata ng beer saka muling tumingin sa kanya, “Lumayas siya sa panindigan nya.”“N-nanay mo pa rin sya pagbali-baliktarin man ang. . .”“Iyon na nga ang masakit. Anak nya ako pero nagawa nya kaming ipagpalit ni Daddy sa iba!” Giit nito sa kanya.Hindi na siya nakipagtalo pa. Hindi rin naman kasi niya pwedeng iinvalidate ang nararamdaman ni Kevin lalo pa at limang taon pa lamang ito nang iniwan ito ng ina nito at sumama ito sa ibang lalaki. Pagkatapos ay ilang taon lang, namatay naman sa aksidente ang Daddy nito. “K-kaya simula nun, h-hindi ka na naniniwala sa love?” Halos paanas lamang na tanong niya kay Kevin.Hindi siya nito sinagot.“Kev

DUMILIM ang mukha ni Debbie nang makita sa Insta****gram ang post ni Jingle kasama si Kevin. Nagmamadali niyang tinawagan si Kevin.“Umuwi ka dito, m-masama ang pakiramdam ko,” pagsisinungaling niya.“Oh, eh bakit ako ang tinatawagan mo, doctor ba ako?” Malamig ang tonong sagot nito sa kanya.“Hindi ba ikaw na rin ang me sabi na nasa poder mo ako k-kaya aalagaan moa ko!” Giit niya rito.“Tumawag ka sa inyo at magpapunta ka ng kasama. Busy ako ngayon,” sagot nito sa kanya.Hindi na siya nakapagpigil pa, napataas ang boses niya, “Busy saan? Kay Jingle?” Halata sa boses niyang nagseselos siya at wala siyang pakialam kung malaman man nito ang totoong nararamdaman niya.Damn.Hindi na siya nangangapa lang ng feelings niya para kay Kevin. Tiyak na niya ngayon na gusto talaga niya ito at handa niyang ipaglaban ang kanyang nararamdaman para dito.“So, gusto mo lang akong pauwiin dahil nagseselos ka?”Tanong nito sa kanya.“Oo. Nagseselos ako at hindi ko gustong makitang may kasama kang iba

NAGULAT SI KEVIN nang magising kinabukasan ay may bouquet ng roses sa may pintuan niya. Napakunot nuo siya nang damputin iyon at makita ang card duon, “Liligawan kita hanggang sa mapaibig kita, love Debbie.”Napahinga siya ng malalim at yamot na itinapon sa basurahan ang mga bulaklak.Talaga bang hindi siya titigilan ni Debbie. “Good morning Mr. Delgado. May in-order akong breakfast for us, halika, kain na tayo.” Nakangiting sabi ni Debbie nang lumabas ito ng kuwarto nito. Bagong paligo ito at ang bango-bango nito.“Stop doing this Debbie. Stop annoying me!” muli niyang isinara ang pinto ng kanyang kwarto at mabilis na pumasok sa loob ng banyo para maligo. Hindi na siya natutuwa sa ginagawang ito ni Debbie.Pagkatapos maligo ay nagbihis siya. Natigilan siya nang pagbukas ng pinto ay naroon pa rin si Debbie. “Kung sa inaakala mo, magugustuhan kita sa ginagawa mong ito, nagkakamali ka. Mas lalo mo lang akong itinataboy palayo saiyo!” Singhal niya rito saka yamot na lumabas ng un

HALOS HINDI maigalaw ni Kevin ang kanyang mga paa palapit sa naghihingalong ina. Parang wala siya sa sarili habang unti-unting nagbabalik sa kanya ang lahat ng mga masasakit na alaala. Kung hindi pa niya narinig na nagsalita si Debbie ay hindi siya gagalaw.“Go ahead, lapitan mo na sya,” Bulong ni Debbie sa kanya. Nangangatal ang kanyang buong katawan. Hinawakan ni Debbie ang isang kamay niya at pinisil. “You’ll be alright. Sige na, lumapit ka na sa kanya.” Sabi nitong tinapik siya sa balikat na parang isang bata habang first time papasok sa school. Hindi niya maipaliwanag kung bakit parang nakahugot siya ng lakas mula sa dalaga. Dahan-dahan niyang nilapitan ang ina habang nakasunod sa likuran niya si Debbie.“Anak. . .” narinig niyang sambit ng Mommy niya. Payat na payat na ito at malayong-malayo na sa itsurang naalala niya nuong five years old pa lamang siya. “Salamat naman sa Diyos at pinagbigyan mo ang kahilingan kong makita ka,” napapaluhang sabi nito. Sinubukan nitong h

MASAKIT ang katawan ni Debbie nang magising kinabuksan. Napabalikwas siya nang marealize na nakatulog na siya sa sofa habang si Kevin naman ay natutulog sa sahig. Nakailang lata ba sila ng beer?Nalasing siya ngunit hindi niya makakalimutan ang sinabi ni Kevin sa kanya kagabi. Gusto rin daw siya nito. Sumilay ang isang ngiti sa kanyang mga labi nang maalala ang mga sinabi nito sa kanya kagabi.Tumayo siya at ginising ito, “Kevin, duon ka na matulog sa kwarto mo,” aniyang tinapik ito sa balikat. Isang mahinang ungol lang ang itinugon nito. “Uy, dun ka na matulog sa kwarto mo at mananakit yang katawan mo. . .”Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata at nginitian siya. Napailing siya. Alam niyang lasing pa rin ito hanggang ngayon. Pinilit niya itong ibangon at inakay papunta sa kwarto nito. Halos mitumba siya sa pag-alalay dito pahiga sa kama nito.Kumuha siya ng bimpo at pinunasan ang mukha nito. Akmang lalabas na siya ng kwarto nito nang hilahin ni Kevin ang kamay niya. Natu