“TIGILAN NA NATIN itong kasunduang ito, lolo,” sabi ni Kevin sa kanyang abuelo nang puntahan niya ito sa opisina.“Sumusuko ka na ba? Mahirap bang paibigin si Debbie kaya kahit hindi pa tapos ang tatlong buwan, gusto mo nang. . .”“Nagtapat sakin ng nararamdaman niya si Debbie!” aniya sa matanda, “Habang maaga pa, kailangan na niyang supilin ang nararamdaman niyang iyon lolo. At hindi mangyayari iyon kung palagi kaming magkasama!”“Sanay ka na namang may sinasaktang babae, hindi ba?” Matiim na tanong nito sa kanya, “Ano bang ipinagkaiba ni Debbie?”“Lolo, can’t you see?”“That you are also falling in love with her?” Tanong nito sa kanya, “Bakit kailangan mong pigilan Kevin?”“Nagpapatawa ka ba Lolo? Alam mo naman kung bakit, hindi ba?” Parang gusto na niyang mainis sa kanyang abuelo dahil bakit parang hindi nito naiintindihan ang dahilan.“Kevin, hindi porke hindi naging successful ang marriage life namin ng Daddy mo, mangyayari rin iyon sa iyo. I want you to fall in love. Gusto k
DUMILIM ang mukha ni Debbie nang makita sa Insta****gram ang post ni Jingle kasama si Kevin. Nagmamadali niyang tinawagan si Kevin.“Umuwi ka dito, m-masama ang pakiramdam ko,” pagsisinungaling niya.“Oh, eh bakit ako ang tinatawagan mo, doctor ba ako?” Malamig ang tonong sagot nito sa kanya.“Hindi ba ikaw na rin ang me sabi na nasa poder mo ako k-kaya aalagaan moa ko!” Giit niya rito.“Tumawag ka sa inyo at magpapunta ka ng kasama. Busy ako ngayon,” sagot nito sa kanya.Hindi na siya nakapagpigil pa, napataas ang boses niya, “Busy saan? Kay Jingle?” Halata sa boses niyang nagseselos siya at wala siyang pakialam kung malaman man nito ang totoong nararamdaman niya.Damn.Hindi na siya nangangapa lang ng feelings niya para kay Kevin. Tiyak na niya ngayon na gusto talaga niya ito at handa niyang ipaglaban ang kanyang nararamdaman para dito.“So, gusto mo lang akong pauwiin dahil nagseselos ka?”Tanong nito sa kanya.“Oo. Nagseselos ako at hindi ko gustong makitang may kasama kang iba
KESA magpaka-stress pa siya sa kaseselos kay Jingle ay naisip ni Debbie na makisaya na lamang sa mga ito. Nakipag-contest pa kay Jingle sa pag-inom ng tequilla. Habang tumatagal ay umiikot na ang paningin niya at tawa na siya ng tawa ngunit kapag nakikita niyang hinaharot ni Jingle si Kevin ay itinutulak niya itong palayo sa lalaki.“Masyado kang nanlalamang ha,” aniya pa kay Jingle saka iniangkla ang mga braso kay Kevin, “Bakit paguwapo ka ng paguwapo sa paningin ko, ha Mr. Delgado?” Tanong niya rito saka tumawa ng pagak. “At bakit ba gusto mo akong itaboy palayo saiyo? Hindi ba dapat maging masaya ka na napaibig mo ang isang kagaya ko? Hindi naman pala ako tomboy gaya ng inaakala ko. Masyado lang pala akong pihikan. . .”“Kung pihikan ka, bakit ako ang nagustuhan mo?” Matiim na tanong ni Kevin sa kanya.“Kailangan bang may paliwanag sa lahat ng nararamdaman natin? Hindi ko rin alam. Ang alam ko lang, gusto kita,” aniyang tinitigan ito. Akmang hahalikan niya ito ngunit mabili
NAGULAT SI KEVIN nang magising kinabukasan ay may bouquet ng roses sa may pintuan niya. Napakunot nuo siya nang damputin iyon at makita ang card duon, “Liligawan kita hanggang sa mapaibig kita, love Debbie.”Napahinga siya ng malalim at yamot na itinapon sa basurahan ang mga bulaklak.Talaga bang hindi siya titigilan ni Debbie. “Good morning Mr. Delgado. May in-order akong breakfast for us, halika, kain na tayo.” Nakangiting sabi ni Debbie nang lumabas ito ng kuwarto nito. Bagong paligo ito at ang bango-bango nito.“Stop doing this Debbie. Stop annoying me!” muli niyang isinara ang pinto ng kanyang kwarto at mabilis na pumasok sa loob ng banyo para maligo. Hindi na siya natutuwa sa ginagawang ito ni Debbie.Pagkatapos maligo ay nagbihis siya. Natigilan siya nang pagbukas ng pinto ay naroon pa rin si Debbie. “Kung sa inaakala mo, magugustuhan kita sa ginagawa mong ito, nagkakamali ka. Mas lalo mo lang akong itinataboy palayo saiyo!” Singhal niya rito saka yamot na lumabas ng un
PARANG TINAMBOL ang dibdib ni Kevin nang makita si Debbie sa bago nitong hair style. Kung maganda na ito dati ay mas lalo pang lumutang ang kagandahan nito ngayon dahil bumagay ang layered na buhok nito lalo na at kinulayan ito ng medium brown. Babaeng-babae rin ito sa suot nitong bestida.Iniiwas niya ang tingin kay Debbie nang magtama ang kanilang paningin. Gusto niyang murahin ang kanyang sarili habang hindi mapigilan ang waring mga paru-parong kumakawala mula sa kanyang sikmura lalo pa at naalala niya ang lasa ng mga labi nito na hanggang ngayon ay hindi pa rin niya magawang kalimutan.“Invited tayo ni Kuya Lander sa soft opening ng restaurant nila,” narinig niyang sabi nito sa kanya.“Ikaw na lang ang pumunta,” matabang na sabi niya rito. Ang gulat niya nang lumakas ang boses ni Debbie.“Hindi pwedeng hindi ka kasama, okay?” Sabi nitong tila nagbabanta ang tono ng pananalita. “Makinig ka, pupunta tayong dalawa.” Giit ni Debbie sa kanya.“O-okay,” aniyang hindi alam kung baki
HALOS HINDI maigalaw ni Kevin ang kanyang mga paa palapit sa naghihingalong ina. Parang wala siya sa sarili habang unti-unting nagbabalik sa kanya ang lahat ng mga masasakit na alaala. Kung hindi pa niya narinig na nagsalita si Debbie ay hindi siya gagalaw.“Go ahead, lapitan mo na sya,” Bulong ni Debbie sa kanya. Nangangatal ang kanyang buong katawan. Hinawakan ni Debbie ang isang kamay niya at pinisil. “You’ll be alright. Sige na, lumapit ka na sa kanya.” Sabi nitong tinapik siya sa balikat na parang isang bata habang first time papasok sa school. Hindi niya maipaliwanag kung bakit parang nakahugot siya ng lakas mula sa dalaga. Dahan-dahan niyang nilapitan ang ina habang nakasunod sa likuran niya si Debbie.“Anak. . .” narinig niyang sambit ng Mommy niya. Payat na payat na ito at malayong-malayo na sa itsurang naalala niya nuong five years old pa lamang siya. “Salamat naman sa Diyos at pinagbigyan mo ang kahilingan kong makita ka,” napapaluhang sabi nito. Sinubukan nitong h
PINAGTAKHAN NI KEVIN na mas nauna pang umiyak sa kanya si Debbie pero kahit na paano ay nakapagpagaan ng kalooban niya ang ginagawang ito ng dalaga, knowing na nandito ito para sa kanya.“Salamat at naiintindihan mo ako,” mahinang sabi niya rito, bumitaw na siya sa yakap nito at sinimulang paandarin ang kotse.“Naiinis ako sa sarili ko dahil pinilit kitang puntahan ang Mommy mo dito k-kahit hindi ka pa naman handa. I’m so sorry for being so insensitive, Kevin.”Nilingon niya ito. Patak pa rin ng patak ang mga luha nito. Pinisil niya ang isang kamay nito, “It’s alright. At least kahit na paano nagkausap kami. . .it’s been twenty years simula nang umalis siya,” tumawa siya ng pagak, “Ni hindi ko na nga matandaan ang mukha nya.” Aniya dito saka sumama ang mukha, “At iyong gagong lalaking sinamahan nya, hindi ko maintindihan kung anong meron iyon at nagawa niyang ipagpalit kay Daddy.”“Sabi nila, misteryoso raw ang pag-ibig. Bigla mo na lang nararamdaman sa hind imo inaasahang pagkaka
MASAKIT ang katawan ni Debbie nang magising kinabuksan. Napabalikwas siya nang marealize na nakatulog na siya sa sofa habang si Kevin naman ay natutulog sa sahig. Nakailang lata ba sila ng beer?Nalasing siya ngunit hindi niya makakalimutan ang sinabi ni Kevin sa kanya kagabi. Gusto rin daw siya nito. Sumilay ang isang ngiti sa kanyang mga labi nang maalala ang mga sinabi nito sa kanya kagabi.Tumayo siya at ginising ito, “Kevin, duon ka na matulog sa kwarto mo,” aniyang tinapik ito sa balikat. Isang mahinang ungol lang ang itinugon nito. “Uy, dun ka na matulog sa kwarto mo at mananakit yang katawan mo. . .”Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata at nginitian siya. Napailing siya. Alam niyang lasing pa rin ito hanggang ngayon. Pinilit niya itong ibangon at inakay papunta sa kwarto nito. Halos mitumba siya sa pag-alalay dito pahiga sa kama nito.Kumuha siya ng bimpo at pinunasan ang mukha nito. Akmang lalabas na siya ng kwarto nito nang hilahin ni Kevin ang kamay niya. Natu
“MASAYANG-MASAYA AKONG NATAGPUAN MO RIN ANG PAG-IBIG na para saiyo, apo ko.” Tuwang-tuwang sabi ni Don Teodoro kay Kevin habang hinihintay nila papalapit sa altar si Debbie.Ngayon ang araw ng kasal ng mga ito at masaya ang lahat para sa dalawa. Nagpaikot-ikot man ang kwento ng pag-iibigan ng mga ito, at least ay sa simabahan rin nauwi ang mga ito.Samantala ay wala namang pagsidlan ng kanyang kaligayahan si Kevin habang nakamasid kay Debbie na inihahatid ng ama papalapit sa kanya. Mangiyak-ngiyak siya habang inaalala ang lahat ng kanilang mga pinagdaanan ni Debbie bago nila marating ang ganito.Masaya siya na nakinig siya sa kanyang Lolo. Ito na yata ang pinakamasayang araw para sa kanya. Sa wakas ay nakamit na rin niya ang kanyang pinakaasam. Ang mahalin ng babaeng kanyang pinakamamahal.“Salamat po, Lolo,” bulong niya sa kanyang abuelo.MASAYANG-MASAYA SI DENVER habang inihahatid nilang mag-asawa ang kanilang panganay patungo sa altar kung saan naghihintay dito si Kevin. Akala
“MASAYA AKO PARA SAIYO, KEVIN,” MASAYANG sabi ni Debbie kay Kevin nang puntahan siya nito para magpaalam, “At least mababalikan mo na ang mga pangarap mo.”Tinitigan siya ni Kevin, saka niyakap siya nito nang mahigpit, “Salamat Debbie.” Halos paanas lamang na sabi nito sa kanya, “Tinuruan mo ako ng tunay na kahulugan ng pagmamahal.”Napakurap-kurap siya at somehow ay may namuong mga butil ng luha sa sulok ng kanyang mga mata.Hanggang umalis ito ay tahimik lamang siya sa gilid ng pool. Panay ang tukso sa kanya nina Alexa. Kung gusto raw niyang umiyak, umiyak siya. At ewan kung bakit parang gusto nga niyang umiyak ng mga sandaling iyon. Masaya siyang tutuparin ni Kevin ang mga pangarap nito ngunit sa pinakasulok ng puso niya, hindi niya maipaliwanag kung bakit may naramdaman siyang kalungkutan.Naalala na ba niya ang damdamin niya para dito?Napapailing na tumalon siya sa pool at lumangoy ng lumangoy. Hanggang maramdaman niyang naninigas ang kanyang mga binti. Iwinagayway niya an
ISANG BUWAN na hindi nagpakita si Kevin kay Debbie. Ni tawag or pangungumusta ay hindi nito ginawa at naisip niyang mainam na nga ang ganun kesa naman nakikita lang niya itong nagmumukhang kawawa sa panunuyo sa kanya.Tinigilan na rin niya ang pakikipagdate. Nang mag-start ang semester ay pumasok na siya at muling nanumbalik ang interes niya sa pag-aaral. Nanumbalik na rin ang sigla niya as if parang walang nangyari or namagitan sa kanilang dalawa ni Kevin.Samantala si Kevin naman ay unti-unti nang natatanggap na wala na siyang babalikan pa sa piling ni Debbie. Pero wala siyang pinagsisihan. At least ay sinubukan niyang magmahal. Kung hindi man iyon naging matagumpay, wala na siyang magagawa pa.Masaya siyang malaman na normal na ulit ang takbo ng buhay ni Debbie. Siguro ay hanggang duon na lang talaga sila. Ngunit hindi siya magsasawang maghintay kahit abutin pa iyon ng magpakailanman.But for the meantime, kailangan niya ring magmove on at tuparin ang kanyang first love whi
“DEBBIE, ANO itong ginagawa mo? Nakikipagdate ka sa ibang lalaki habang si Kevin, matiyagang naghihintay sa pagbabalik ng mga alaala mo? Talaga bang nakalimutan mo na kung gaano mo siya minahal? Ano bang nangyayari saiyo?” Tanong ni Sophie kay Debbie nang hilahin niya ito palayo sa lalaking kasama nito.Napangisi si Debbie, “Wala akong obligasyon kay Kevin! Ni hindi ko nga alam kung talaga nga bang minahal ko siya kagaya ng paulit-ulit ninyong sinasabi sa akin. Saka pinahirapan nya ako dati, hindi ba?”“So, gusto mong gumanti?”“No. It’s just that kahit anong pilit ang gawin ko, wala akong maramdaman para sa kanya,” paliwanag ni Debbie.Napahinga ng malalim si Sophie saka nilingon ang lalaking kasama nito, “At san mo naman nakilala ang lalaking yan?” Kunot nuong tanong niya.“Sa online dating app.” Nakangising sagot ni Debbie, “Ang guwapo nya, hindi ba?”“Ewan ko saiyo,” napapailing na sabi niya rito, “Naguguluhan na ako. Dati, halos ilagay mo si Kevin sa pedestal. Ngayon naman
"Pano kung sabihin ko sa iyong ni Isa sa mga kwento mo wala akong maalala?" Sabi ni Debbie kay Kevin habang nakatitig siya rito. Pilit niyang nirerecall ang lahat ng memories niya with Kevin pero wala talaga siyang matandaan kahit na isa.Ramdam niya Ang disappointment ni Kevin habang matiyaga itong nagkwekwento sa kanya ng mga nangyari sa kanila.hinawakan into ang mga kamay niya. Pinilit niyang kapain sa dibdib niya kung may kilig na hatid iyon sa kanya pero wala talaga. In fact may awkwardness si yang nadarama kaya mabilis niyang binawi ang kanyang mga kamay mula dito.Dinukot ni Kevin sa bulsa ang phone nito at binasa ang Ilan sa mga messages niya."Hindi ako magsasawa at mapspagod hintayin ang yung pagbabalik kahit bumilang pa iyon ng ilang taon. Dahil alam ko sa puso ko, darating ang araw na Muli tayong pagtatagpuin ng kapalaran. Ngayon pa lang ay tinitiyak ko ng Ikaw ang lalaking para sa akin. Kung Hindi man sa ngayon, baka sa susunod kong buhay. . ."Napakurap kurap si Debbie
“UNDER OBSERVATION pa sa ngayon ang pasyente. We can’t tell kung ito ba ay transient global amnesia or ang tinatawag na temporary memory loss o pemanent na ba ang nangyaring ito sa kanya. Sa ngayon ay kailangan niyang sumailalim sa ilang eksaminasyon para matantiya ang pinsalang dinulot ng traumatic events sa kanya. Bukas ay naka-schedule na siya para sa Cerebral angiography,” paliwanag ng doctor sa kanila, “Sa ngayon, ang tanging magagawa natin ay huwag bigyan ng stress ang pasyente.”Tahimik lamang si Kevin habang pinapakinggan ang sinasabi ng doctor. Napakasakit para sa kanya na sa lahat ng taong naroroon, bukod tanging siya lamang ang hindi nito nakikilala.Ngunit alam naman niyang hindi iyon kasalanan ni Debbie. Nagkaroon raw ng trauma ang utak nito kaya may mga bagay itong hindi maalala sa ngayon. Natatakot siyang baka tuluyan na siya nitong hindi maalala. Kasabay niyon, makakalimutan na rin nito ang damdamin nito para sa kanya.WALANG KIBO SI DEBBIE habang pinagmamasdan
UNCONCIOUS pa rin si Debbie nang datnan ni Kevin matapos ng naging operasyon nito sa ulo. Ni hindi na siya umaalis sa tabi nito. Araw-araw rin ay binabasa niya ang mga ipinapadala nitong messages sa kanya na ni hindi niya nagawang basahin nuong nasa Sicily pa siya dahil naging abala siya para sa kanyang gaganaping exhibition. Iyon naman pala ay iiwanan rin niya nang dahil kay Debbie.“Dearest Kevin, nandito lang ako. Naghihintay saiyong pagbabalik. At kahit na walang kasiguraduhan kung kailan iyon, palagi mong tatandaan na hindi ako mapapagod kahit na kailan.” Napahinto siya sa pagbabasa ng mensahe nito nang waring gumalaw ang isang kamay ni Debbie.Ginagap niya iyon at hinalikan, “Please Debbie. . .gumising ka na.”Wala siyang ibang hangad ngayon kundi ang kaligtasan ni Debbie. Kaya niyang iwanan ang lahat alang-alang sa babaeng ito. Nakakatawa ngang ngayon lamang niya napagtanto kung gaano niya ito kamahal. Napakalaking gago niya para iwanan ang babaeng sobrang espesyal sa k
PAKIRAMDAM NI KEVIN ay huminto ang pag-ikot ng mundo ng mga sandaling iyon. Para siyang nanghihinang napakapit sa silya, “Debbie. . .” mahinang usal niya habang binabasa ang mensahe ng kanyang lolo. Unti-unti ang mahinang usal ay nauwi sa isang napakalakas na sigaw, “Debbie. . .” tumakbo siyang palabas ng gallery. Nagtataka ang mga spectators na naroroon para sa kanyang exhibitions ngunit sa ngayon, ang tanging concern niya ay ang kaligtasan ni Debbie. Kaagad niyang tinawagan ang kanyang Lolo Teodoro.Ilang sandali pa at kausap na niya ito sa telepono, “Anong nangyari kay Debbie?” Puno ng pag-aalalang tanong niya. Hindi pa man ay nangingilid na ang kanyang mga luha.“Nabangga siya ng humaharurot na motor sa tapat ng condominium na tinutuluyan ninyo. Ang sabi ng Mommy nya, halos araw-araw raw bumibisita dun si Debbie kahit sa labas lang ng building.”“Lolo, hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama kay Debbie. Uuwi na ako, Lolo,” pagkasabi niyon ay nagmamada
MULING NAGSEND NG NOTIFICATION ang cellphone ni Kevin bilang reminder na may natanggap muli siyang messages mula kay Debbie. Actually, excited na rin siyang muli itong makita but since busy siya sa darating niyang exhibit ay hindi muna niya sinasagot ang mga messages nito. Ayaw niyang madistract siya.Ang mahalaga, masigla nang muli si Debbie. Bumalik na rin ang pangangatawan nito sa huli nitong ipinadalang larawan sa kanya.Pagkatapos ng exhibit, magbabalik na siyang muli sa Pilipinas. Narealize niyang tama ang kanyang Lolo Teodoro. Tama na ang denial. Hindi siya maaring mabuhay sa kanyang nakaraan. Mas lalong hindi niya dapat pairalin ang pride at ang takot dahil kahit na kailan ay hindi siya magiging masaya kung palaging ang nakaraan ang buhay sa kanyang mga alaala.Mas lalong hindi na niya kayang takasan pa ang tunay niyang nararamdaman para kay Debbie. In fact he was planning a surprise proposal for her. Ngayon lang siya naging ganito kasigurado sa isang babae at ayaw na