All Chapters of The Substitute Mrs. Craig: Chapter 11 - Chapter 20

“KAUSAP MO ANG EX-GIRLFRIEND mo ng ganitong oras ng gabi? Parang ayaw mo pang malaman ko, ano sa palagay mo ang iisipin ko?” Hindi maitago ni Jasmine ang selos at inis na nararamdaman ng mga sandaling iyon. Nakalimutan nga niya pansamantala na umaakto lang siya bilang si Janice. “Janice, please let me explain, okay?” Hinawakan siya ni Denver sa magkabilang balikat at tinitigan ng matiim, “Aaminin ko, naguluhan ako nang makita ko sya. Actually, medyo na-excite ako. . .” “M-may nararamdaman ka pa rin ba sa kanya?” Masakit sa dibdib na tanong niya rito. “Wala!” Mabilis na sagot nito sa kanya. Tahimik na minamasdan niya ang mukha nito. God, mahal na mahal talaga niya si Denver. Yumakap ito sa kanya at hinalikan siya sa nuo, “I love you kaya please tanggalin mo na sa utak mo ang tungkol dyan. Gaya nga ng sinabi ko, na-excite akong makita si Rosemarie but it does not mean gusto ko pa rin sya. Marahil na-amuse lang akong makita sya. . .”

DINALA SIYA nito sa isang sulok, halos bumaon ang mga daliri nito sa braso niya sa higpit ng pagkakahawak sa kanya. Ramdam na ramdam niya ang pinipigil na galit ni Denver habang nakatingin sa kanya. “Alam ko na ang sekreto ninyong magkapatid. Paano ninyo ako nagawang lokohin, ha Jasmine?” Nagpupuyos ang kaloobang tanong nito sa kanya. Nag-init ang kanyang mga mata, “D-Denver. . .” “Pagkatapos mo dito sa ospital, dalhin mo si Janice at ang Mama mo sa bahay. Kung hindi kamo sila magpapakita, mapipilitan akong ipakulong kayong lahat. Kasama ng Papa mo. . .at huwag kayong magtatangkang magtago dahil ilalabas ko sa media ang kalokohan ninyong ito!” Nagbabantang sabi ni Denver sa kanya pagkatapos ay nagmamadali na siya nitong tinalikuran. Tumakbo siya at pinigilan ito, “P-pwede bang pakinggan mo ang mga paliwanag ko?” “Dalhin mo si Janice sa harapan ko. Gusto kong magkakaharap tayong lahat kapag nag-usap-u

“SABI KO NAMAN SAIYO BESHIE, me karma ang lahat ng ginagawa natin, tama man or mali. Gumawa ka ng masama kaya asahan mong masama rin ang aaninhin mo,” pangangaral ng kaibigan sa kanya. “Alam ko namang mali ang pinasok ko. . .pero ginawa ko lang iyon para kay Papa,” katwiran niya rito. “The end does not justify the means, Jasmine!” Giit ng dalaga sa kanya, “Kahit na ginawa mo iyon para sa pagpapagamot sa Papa mo, hindi pa rin nun maalis ang katotohanang niloko ninyong magkapatid si Denver! Kahit ako ang nasa kalagayan ng peke mong asawa, magagalit rin ako saiyo. . .baka nga kaladkarin pa kita sa bilangguan! Pasalamat ka, hindi nya iyon ginawa sa inyo!” Hindi siya umimik pero ayaw tumigil ng mga luha niya sa pagpatak. “So, patuloy ka pa ring magpapanggap bilang asawa nya kapalit ng sustentong ibibigay nya sa pamilya mo? Magpapakamartir ka para sa kanila?” “Kailangan. H-hindi ko kayang suportahan ang pag

“TOTOO BA ANG ipinagtapat ni Ate Janice, ha Papa? Matagal mo na kaming niloloko? May anak ka sa ibang babae?” Sunod-sunod na tanong ni Jasmine sa ama habang umiiyak, “Awang-awa pa naman ako sa trato sa inyo ni Mama iyon naman pala, deserve ninyo ang lahat ng ito. . .” Hindi na niya napigilan ang sama ng loob na nararamdaman, “Akala ko pa naman, magkakampi tayo, iyon pala, isa ka rin palang manloloko!” Umungol ang Papa niya, umiiyak. Waring pinipilit nitong magpaliwanag ngunit hindi nito mabigkas ng maayos ang mga gustong sabihin sa kanya. “Kaya pala naging malayo ang loob sa inyo ni Ate Janice, kasalanan nyo naman pala ang lahat!” Parang nagsisikip ang dibdib niya habang pinapakawalan ang lahat ng galit na nararamdaman, “Pa, bakit kayo ganyan? Bakit ninyo kami niloko?” “Jas. . .ahhh. . .” “Alam nyo ba kung gaano kasakit ang ginawa ninyong ito, ha Papa? Para akong tanga habang paniwalang-paniwalang isa kayong dakilang

MAPUSOK at mapangahas ang mga halik na pinakawalan ni Denver para kay Rosemarie. Sa bawat dampi ng kanyang mga labi sa balat nito ay naroroon ang nararamdamang galit dahil pakiramdam niya ay si Jasmine ang hinahalikan niya ng mga sandaling iyon. Sa sobrang tindi nga ng kanyang nararamdaman ay hindi sinasadyang nakagat niya ang dungot ng suso ni Rosemarie. “Hey Denver!” Sigaw ni Rosemarie, itinulak siya nito palayo, “Ano ba, nasasaktan ako?” “I’m sorry,” sabi niyang mabilis na humiwalay rito. Naupo siya sa gilid ng kama at isinuklay ang isang kamay sa buhok, “I’m really sorry.” Naupo si Rosemarie sa tabi niya at idinantay ang mga braso sa balikat niya, “Hindi ako si Janice, or si Jasmine, whatever!” Napipikong sabi nito sa kanya, “Kakampi mo ako, Denver. Wag mong ibunton sakin ang galit mo sa kanya. And pwede ba, alisin mo sila sa utak mo?” “I’m really sorry. Hindi lang ako makapaniwalang napagkaisahan ako ng mag-ina