All Chapters of The Substitute Mrs. Craig: Chapter 21 - Chapter 30

NAKAALIS NA ang lahat niyang mga empleyado ngunit parang wala pa ring balak umuwi ng bahay ni Denver. Kung dati ay excited siyang umuwi at makita ang ‘asawa’ ngayon ay mas gugustuhin pa niyang gugulin ang kanyang buong oras sa pagtratrabaho. In fact habang tumatagal ay mas tumitindi ang galit na nararamdaman niya para kay Janice, or Jasmine, whatever! Hindi na niya kilala ang babaeng kanyang pinakasalan. Napaismid siya. Kung tutuosin null and void ang kasal nila dahil hindi naman si Janice ang totoong kasama niya nang araw ng seremonya. Hindi rin ito ang pumirma sa kanilang kontrata. Muli ay pang nanakit ang kanyang sentido. Paanong nagawa ng dalawang iyon na pagkaisahan siya? At si Jasmine, isinuko nito ang pagkababae sa kanya para lang sa pera? Damn. Ini-off na niya ang kanyang laptop at tinawagan ang kanyang driver, “May pupuntahan tayo,” aniya rito. Bihira niyang tinatawagan ang kanyang driver para ipagdrive siya dahil madalas, gusto niyan

“MAMA,” Umiiyak na niyakap ni Jasmine ang ina nang salubingin niya ito palabas ng kulungan. Nilingon niya si Damian, “Salamat.” “Sya iyong mayamang pinsan ni Denver, hindi ba?” Pabulong na tanong ng ina sa kanya, “Anak, mukhang mas mabait yan kesa sa peke mong asawa.” Makahulugang sabi nito saka kumalas at lumapit dito, “Salamat talaga iho. Hindi ka lang guwapo, napakabait pa. . .alam mo bang me isa pa kong anak, dalaga pa sya. . .” bumungisngis pa ito, “Siguradong bagay na bagay kayo.” Tipid na ngiti lang ang pinakawalan ni Damian dito. Hiyang-hiya naman si Jasmine sa sinasabi ng ina kaya hinila niya ito at sinaway, “Ma naman, wag mong bigyan ng malisya ang pagtulong nya sa atin,” bulong niya sa ina. “Hmmpt, eto na ang pagkakataon natin, Jasmine, samantalahin na natin,” bulong nito sa kanya. Tiningnan niya ng masama ang ina saka bumaling muli kay Damian, “Maraming salamat talaga saiyo, Damian. . .” “Il

“WALA na akong ibang maisip na paraan k-kaya naisipan kong hiraman ng pera ang pinsan mo. Nilapitan kita pero ayaw mo akong tulungan. Anong gusto mong gawin ko, hayaan kong matulog sa kulungan si Mama?” Paliwanag niya kay Denver. Mas lalong dumilim ang mukha nito. Ramdam na ramdam niya ang galit sa mga mata nito. “Talaga ngang mag-ina kayo! Anong klase bang magulang ang Mama mo na kayang ibenta ang kaluluwa ng anak nya mapagbigyan lang ang mga bisyo nya?” Nagpanting ang kanyang mga tenga. Ibang-iba na ang tingin nito sa kanya. Tuluyan nang nawala ang respeto at paggalang nito sa kanya. Parang binibiyak ang puso niya dahil ganito na kababa ang tingin sa kanya ni Denver. At alam niyang kahit na anong paliwanag pa ang gawin niya, sarado na ang puso nito para sa kanya. Pero susubukan pa rin niyang ipaintindi dito ang mga pinagdadaanan nila. “Aminado akong hindi perpektong ina si Mama pero

HINDI MAKAPANIWALA SI DAMIAN sa sekretong ipinagtapat sa kanya ng ina ni Janice. Or Jasmine sa totoo nitong pagkatao. So, nagpapanggap na lamang ito bilang ‘asawa’ ni Denver para protektahan ang posisyon at reputasyon nito sa kompanya? Napakamot siya sa kanyang baba. Mukhang mas exciting pala itong madidiskubre niyang ito. Hanggang makauwi sa bahay ay ang dami pa ring tumatakbo sa isip niya. Technically, hindi mag-asawa sina Denver at Jasmine or sa pagkakaalam ng lahat ay Janice. Napailing siya. Akala niya ay sa pelikula at mga nobela lamang nangyayari ang ganuon. At ewan ba niya, na-excite siya sa katotohanang hindi ‘asawa’ ni Denver si Jasmine. Ibig sabihin ay may pag-asa siyang makuha ito. Napangisi siya. Nagsalin siya ng alak sa baso habang mataimtim na pinagninilay-nilay ang mga sinabi sa kanya ni Minerva. Kaya pala ganuon na lamang kung ituring ni Denver ang babae. Knowing Denver, alam niyang walang kapatawaran para rit

RAMDAM ni Rosemarie na hindi mapakali si Denver habang magkasama sila. Ayaw man niyang aminin, hindi na ito ang Denver na dating patay na patay sa kanya. Ngunit gagawin niya ang lahat upang mabalik muli ang pagtingin nito sa kanya. Minasahe nito ang likuran ng lalaki. “A penny for your thought?” Tanong niya rito. Umiling ito. “Alam kong hanggang ngayon ay hindi mo pa rin matanggap na niloko ka ng babaeng akala mong asawa mo. . .but don’t tell me mahal mo pa rin sya sa kabila ng ginawa niya saiyo?” Kinabig nito ang ulo niya, “Rosemarie, bakit sa palagay mo ako nandito ngayon?” Matiim na tanong nito sa kanya, “Hindi pa ba sapat na pinagkatiwalaan kita ng mga lihim sa buhay ko?” Hinalikan nito ang nuo niya, “I love you,” halos pabulong lamang na bigkas nito. May pait sa mga labing ngumiti siya, “I love you too, Denver. . .I love you so much at iniisip ko pa lang na ang babaeng iyon ang nasa utak mo habang kasama mo ako,