All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 431 - Chapter 440

Tiniyak ng kanyang tono na walang puwang para sa pagtatalo. Pumayag ka man o sumang ayon."Oo, Mr. Wood," Nauutal niyang sabi, bakas sa mukha niya ang takot sa tahasang pagbabanta.“Ngayon, bumalik ka na sa trabaho. Hindi ka namin binabayaran para pumasok sa trabaho para makipagkaibigan sa pag asang makakuha ng pabor."Namumula ang pisngi niya sa kahihiyan bago siya mabilis na tumalikod at kumaripas ng takbo. Ang iba, ay nagpanggap na lang na parang hindi pa sila nakakita maliban na lang kung gustong maparusahan.Pagkatapos nito, marahan niya akong hinila papunta sa elevator. Pagkasara nito, lumingon ako sa kanya."Ikaw at ang iyong kapatid ay maaaring nakakatakot kapag gusto niyo," Sabi ko sa kanya ng matapat.Narinig ko sila. Narinig ang Wood duo. Kahit ang mga magulang ko ay natakot sa kanila noon at wala pa silang dalawampu't tatlo. Madali nilang takutin ang sinuman. Yung mga tumatawid sa kanila, sabihin na nating hindi na sila nakabawi. Ibig kong sabihin, ako at si Ava ay is

"Hindi ba't iyon ang babaeng kinasusuklaman ni Noah?" Tanong ni Gabriel na nakataas ang kilay,Nagulat ako sa tanong niya, kaya tinanong ko ang isa sa sarili kong "Alam mo ba ang tungkol sa kanya?"“Oo, naaalala ko na minsang inimbitahan ni Noah ang lahat maliban sa kanya sa kanyang birthday party. Hindi iyon nagustuhan ni Ava at nagdulot ito ng malaking away sa pagitan nila. Maya maya ay sumuko si Noah, dahil itong si Ava ang pinag-uusapan at mahal niya ang kanyang ina. Dumating si Sierra sa party, ngunit hindi siya pinansin ni Noah sa buong oras. Ginugol niya ang karamihan sa party na iyon sa paggalugad o pagdikit sa gilid ni Ava."Si Lilly tulad ng isang babae, ay umikot ang kanyang mata bago sumali. “Ayaw lang ni Noah siya dahil sa gusto siya ni Sierra. Hindi ko ito makuha, pero medyo astig siya at gusto ko siya. Kahapon naging official best friends kami.”Binigyan siya ni Gabriel ng isang matamis na ngiti. “Pwede mo siyang maka sleep-over ano mang oras, Lilly. Kahit ano para s

Si Mom at Travis naman, ilang taon na akong tinatrato na parang tae. Nakikita mo kung saan ako nanggaling? Halos isang dekada ng pagtitiis sa pagtrato nila sa akin na parang wala lang. Alin ang mas madaling magpatawad? Ilang buwan na tratuhin na parang tae o taon?"Huminga siya ng malalim at huminga ng malalim, ang patuloy na "Tungkol sa pamilya ni Rowan, hindi madaling patawarin sila, ngunit ginagawa namin ito. Gayunpaman, madaling bitawan dahil sa pagtatapos ng araw, si Rowan lang ang hinahanap nila. Hindi ako pamilya kaya wala silang loyalty sa akin. Hindi ko sinasabing tama ang ginawa nila. Halos hindi nila ako pinansin.”Si Mom at si Travis ay dapat na aking pamilya ngunit tinalikuran ako ng mga ito. Ilang taon nila akong tinatrato na parang wala akong kwenta. Sa loob ng maraming taon ay sinira nila ako sa pabor kay Emma. Alam kong kasuklam suklam ang ginawa ko, ngunit nakuha ko ang aking Karma at kahit noon pa man, kahit na makita ito, patuloy silang naglalabas ng kanilang sari

Gusto kong umibig si Lilly. Malalim at overhead sa pag ibig sa isang tao balang araw. Naiinis ako na namatay si Liam at nami miss ko pa rin siya, ngunit kung nanatili kaming mag asawa, sinira ko ang imahe ng kasal at pagmamahalan ni Lilly.Ngunit hindi mo ba ginagawa ang parehong bagay ngayon? Pumasok ka sa isang contract marriage pagkatapos ng lahat. Sabi ng isang malungkot na boses sa aking isipan.Itinulak ang mga iniisip na iyon, nakatuon ako kay Lilly habang naglalakad si Gabriel sa silid. Natigilan siya sa paglalakad ng dumapo ang mga mata niya sa akin. Bumuka ang kanyang bibig, at tila siya ay ganap na tumigil sa paggana."Mahuhuli ka ng langaw kung nanatiling nakabuka ang iyong bibig, dad." Sabi ni Lilly sa kanya habang humahagikgik.Napapangiti ako kapag pilit niyang kinakalma ang sarili niya."Ang ganda mo, Harper," Sabi niya, napalunok.“Salamat.”Tama ang sinabi ng tatlo kong kaibigan tungkol sa damit. Ang mga mata ni Gabriel ay sinusubaybayan ang aking mga kurba sa

Emma.Nasa kusina ako at nag aalmusal, ngunit hindi madaling maubos ang pagkain ko. Sa tuwing susubukan kong lunukin ay nababalot ito dahil sa kaba at kaba.“Okay ka lang ba?” Tanong ng nanay ko nang tuluyan na akong sumuko at hinayaang mahulog ang tinidor at kutsilyo mula sa aking mga kamay."Hindi ko alam mom, kinakabahan ako," Nanginginig ang boses ko kahit sa tenga ko.Diyos ko. Ano ba ang iniisip ko? Ito ba ay isang magandang ideya sa simula? Handa na ba ako para dito o pinipigilan ko lang?Ang mga tanong ay patuloy na umiikot sa aking ulo habang tinitingnan ko ang aking pagkain na naiinis. Ang aking gana ay lubhang kulang, at ito ay naging ganoon sa loob ng maraming buwan, ngunit ngayon ito ay mas malala.Hinawakan ni Mom ang kamay ko, bago ito marahang hinaplos. Lumambot ang mukha niya habang nakatingin sa akin."Alam kong nakakatakot ito mahal, ngunit kailangan mong gawin ito," Malumanay niyang sinabi sa akin na may maliit na ngiti. “Ito ay para sa iyong ikabubuti. Hindi