Bumaba ako ng kotse at mabagal akong naglakad patungo sa mansion. Nanginginig ang mga kamay ko at pawis ang katawan ko.Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ko. Na nakipag-divorce na ako sa kanya. Ang patunay nito ay nasa loob ng handbag ko. Nandito ako para dalhin ang final papers sa kanya at para sunduin si Noah.Pagpasok ng bahay, sumunod ako sa mga tunog ng mahinang boses ngunit huminto ako sa paglalakad nang malapit na sa kusina.Naririnig ko sila ng klaro at ang narinig ko ay nagpalamig sa aking kaluluwa.“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit hindi po kayo pwedeng tumira dito kasama namin ni mommy?” Tinanong ni Noah sa tatay niya.Nilagay ko sa dibdib ko ang nanginginig kong mga kamay. Nabasag ang puso ko sa kalungkutan sa boses niya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, pero hindi maiiwasan ang divorce na ito.Isang pagkakamali ang kasal namin. Ang lahat ng tungkol sa amin ay isang pagkakamali. Natagalan lang ako bago ko nakita ang katotohanan.“Alam mo kung bakit
“Kailangan kong umalis, pwede mo bang samahan muna si Noah? Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon,” Ang sabi ko ng walang ibang iniisip habang kinuha ko ang handbag ko.“Sige. Pupunta ako doon sa oras na mapapunta ko ang nanay ko dito para bantayan si Noah,” Ang sagot ni Rowan, ngunit mahina ito dahil sa matining na tunog sa tainga ko.Wala ako masyadong maintindihan habang nagpaalam ako sa anak ko at umalis. Pumasok ako sa kotse ko at nagsimulang magmaneho patungo sa hospital. Blanko ang aking isipan.Habang lumalaki, masasabi na pinabayaan ako ng emosyonal. Ako ay isang bata na hindi masyadong pinakialaman ng mga magulang ko. Ang paborito ng tatay ko ay ang ate ko, si Emma. Dati niyang tinatawag si Emma na kanyang baby girl. Ang prinsesa niya. Ang paborito naman ng nanay ko ay ang kuya kong si Travis. Si Travis ang gwapo niyang anak. Walang may paborito sa akin. Ako lang si Ava.Dati ko pa pakiramdam na walang may gusto sa akin. Hindi welcome. Hindi lang sa mga magulang ko ku
Umupo ako sa malamig na hospital chair, humihinga ako ng malalim. Umiiyak pa rin si nanay at hindi siya mapatahan. Kumirot ang puso ko para sa kanya. Naiintindihan ko na hindi madali mawala ng hindi inaasahan ang lalaking minahal mo.Nakakagulat pa rin ito. Inaasahan ko na gagaling siya, ngunit ngayon ay patay na siya at wala akong ideya kung ano ang dapat kong maramdaman.Hindi pantay ang tingin namin sa isa’t isa at kahit na kinamumuhian niya ako, mahal ko siya. Tutal, tatay ko siya, kaya paanong hindi ko siya mamahalin?“Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Rowan habang umupo siya sa tabi ko.Dumating siya ng isang oras na ang nakaraan at ito ang unang beses na kinausap niya ako simula noong dumating siya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa pag aalala na pinapakita niya. Tutal, hindi niya pa naisip ang tungkol sa nararamdaman ko noon.“Oo.” Ang sabi ko.Hindi pa ako lumuluha simula noong sinabi ang balita. Baka ito ay dahil sa pagkagulat o baka naubusan na ako ng mga luha pa
Naramdaman mo na ba na ang puso mo ay pinadaan sa isang mincer? Ito ang pakiramdam ko ngayon at nakatingin ako sa kanila. Na para bang ang puso ko ay nahiwa sa maraming piraso.Kung pwede ko lang itapon ang walang kwentang parte ng katawan na ito, gagawin ko ito. Dahil ang sakit na binibigay nito ay lubos talaga.Gusto kong tumakbo palayo, tumingin palayo, pero hindi ko magawa. Ang mga mata ko ay nakatitig sa kanila at kahit na gusto kong ilayo ang mga mata ko, ito ay parang nakaglue ang mga mata ko sa kanila. Sa eksenang puno ng pag ibig sa harap ko.Pinanood ko habang lumayo sila sa isa’t isa. Malambing ang mga mata ni Rowan habang nakatitig siya sa babaeng mahal niya. Patuloy ako sa panonood habang hinawakan ni Rowan ang mukha ni Emma. Dinala niya ito palapit sa kanya. Hindi niya hinalikan si Emma, dinikit niya lang ang noo niya sa noo nito.Mukha siyang payapa. Na para bang nakauwi na siya makalipas ang mahabang panahon. Na para bang buo na siya sa wakas.‘Namis kita,’ Ang nab
Walang kahit ano sa araw na ito ang naging masama. Ang araw ay makinang at tila maayos ang lahat habang nag drive ako sa mga pamilyar na daan.Ang chapel ay puno ng tao noong dumating ako. Halos lahat ay pumunta para sa huling bisita nila.Sinuri ko ang lugar at nakuntento na makita ang lahat ay nasa lugar. Walang kahit sino sa iba ang nakatulong pagdating sa paghahanda sa libing. Ako ang sumalo ng lahat.Ngunit, hindi ako nagreklamo. Tinanggap ko ito bilang pagkakataon para bayaran ang ginawa niya para sa akin. Tutal, pinakain niya ako, binigyan niya ako ng damit at kwarto na tirahan.Magsisimula na ang service noong halos lahat ay nakaupo na. Nagdesisyon ako na umupo sa kabilang dulo. Hindi tama ang umupo katabi ng iba. Lalo na at hindi tama ang umupo ako sa tabi ni Emma.“Mommy, bakit po tayo nakaupo dito… hindi po ba’t nakaupo dapat tayo sa tabi ni lola?” Ang tanong ni Noah, tumuro siya kung nasaan ang iba.Syempre, kakaiba ang tingin sa amin ng mga tao, ngunit wala akong pak
Rowan:May bagay na nangyayari sa loob mo kapag nakita mo ang ex-wife mo, ang nanay ng anak mo, na binaril at dumudugo sa lupa ng sementeryo. Isang pakiramdam na hindi ko inaasahan na mararamdaman ko para kay Ava.Noong makita ko ang mga lalaki na nakatutok ang baril sa amin, hindi ako nag isip. Alam ko na ligtas si Noah sa mga magulang ko, kaya ang katawan ko ay kumilos para tumalon patungo kay Emma. Mamamatay ako para sa kanya at handa akong gawin ito.Gumaan ang loob ko nang makita ko na ang mga lalaking may baril ay tumakas nang makita ang pulis, ngunit sandali lang ang gaan ng loob ko nang sumigaw ang isa sa mga pulis para tumawag ng ambulansya. Lumingon ako at inisip ko kung sino ang nasaktan, ngunit hindi ko inaasahan na ito ay si Ava, at halos napaluhod ako nang makita ko na nasakatan siya.Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Ang ambulansa ay dumating at ang mga pulis ay hindi pinayagan na umalis si Ava hanggang sa sinigurado niya na si Ava ay ligtas na sa kamay ng doctor
Ava:Gumising ako habang may masakit na likod at braso. Nasa kama ako kasama si Noah dahil ayaw niya akong iwanan pagkatapos namin manood ng TV. Ngumiti ako nang maalala ko na sinabi niya na sineseryoso niya ang trabaho niya at na siya ang mag aalaga sa akin sa buong gabi.Medyo hirap ko siyang kinilos ng hindi ko siya ginigising. Alas otso na at kailangan ko maghanda ng agahan bago siya gumising.Pagkatapos gawin ang aking morning routine, bumaba ako ng hagdan. Tumayo ako sa labas ng kusina habang iniisip kung paano ako gagawa ng agahan gamit ang isang kamay.Habang hinahanda ko ang mga ingredient para gumawa ng pancakes, napunta ang isip ko sa mga alaala ng kahapon. Ang lahat ng nangyari ay tila panaginip lang at may parte sa isipan ko na iniisip kung nangyari ba talaga ito. Kung hindi lang dahil ang balikat ko ay may bandage at ang braso ko ay nasa isang sling, iisipin ko na isang masamang panaginip ang lahat ng yun.Noong gumising ako sa hospital pagkatapos kong mawalan ng mal
Rowan:Nakita ko sa oras na pinatay niya ang mga emosyon niya. Ang oras na ang emosyon sa mga mata niya kanina ay agad na naging malamig. Nanlamig din ang pakiramdam ko dahil dito.“Ano ang ginagawa mo dito?” Ang tanong ni Ava habang walang emosyon ang boses niya at pinilit kong pumasok sa bahay niya. Ito ay para bang kausap niya ang isang estranghero. Na para bang isa lang akong piraso ng alikabok at wala nang iba. Tumitig ako sa kanya, hindi ko maisip ang sasabihin ko. Tumira ako ng isang dekada kasama ang babaeng ito at ngayon ay hindi ko mahanap ang tamang mga salita.Tumingin ako sa kamay niyang nasa sling pa rin. Pumunta ako para tingnan ang sitwasyon niya, pati na rin ang sunduin si Noah. Weekend ngayon, kaya oras ko para makasama si Noah.Nang maalala ko ang lalaking umalis, kumunot ang noo ko. Para sa kanya siguro ang ngiti na yun. Dumiin ang kagat ng ngipin ko nang mapagtanto ito.“Ano ang ginagawa niya dito?” Ang tanong ko sa halip na sumagot ako, sinusubukan kong itago
Tiniyak ng kanyang tono na walang puwang para sa pagtatalo. Pumayag ka man o sumang ayon."Oo, Mr. Wood," Nauutal niyang sabi, bakas sa mukha niya ang takot sa tahasang pagbabanta.“Ngayon, bumalik ka na sa trabaho. Hindi ka namin binabayaran para pumasok sa trabaho para makipagkaibigan sa pag asang makakuha ng pabor."Namumula ang pisngi niya sa kahihiyan bago siya mabilis na tumalikod at kumaripas ng takbo. Ang iba, ay nagpanggap na lang na parang hindi pa sila nakakita maliban na lang kung gustong maparusahan.Pagkatapos nito, marahan niya akong hinila papunta sa elevator. Pagkasara nito, lumingon ako sa kanya."Ikaw at ang iyong kapatid ay maaaring nakakatakot kapag gusto niyo," Sabi ko sa kanya ng matapat.Narinig ko sila. Narinig ang Wood duo. Kahit ang mga magulang ko ay natakot sa kanila noon at wala pa silang dalawampu't tatlo. Madali nilang takutin ang sinuman. Yung mga tumatawid sa kanila, sabihin na nating hindi na sila nakabawi. Ibig kong sabihin, ako at si Ava ay is
"Oo, pakiusap," Sagot niya, "Maari mo bang kolektahin ang mga weekly report mula sa mga department. Dahil sa kaganapan kahapon, hindi ko sila nakuha."“Oo naman, walang problema. Ilagay ko na lang ang bag ko sa opisina ko, pagkatapos ay kukunin ko na."Umalis na ako pagkatapos niyang tumango. Nagmamadaling pumunta sa opisina ko, dali dali kong niligpit ang mga gamit ko bago umalis patungo sa ibang department.Pagdating ko sa unang department, tense ang atmosphere habang humahakbang ako sa space. Lahat at ang ibig kong sabihin, lahat, ay nakatitig sa akin. Ayoko ang atensyon at gusto na asikasuhin lang nila ang kanilang mga kailangan gawin. Hindi ko sila pinansin, ginawa ko muna ang dapat kong gawin bago umalis.Hindi ako kailanman gumawa ng mga kaibigan, kasi si Milly ang nagkalat na isa akong p*ta na natutulog kasama si Gabriel. Sapat na iyon para husgahan ako ng iba at lumayo.Nakahinga ako ng maluwag nang makarating ako sa huling departamento. May ilan na nagbibigay sa akin ng
Harper.Kinaumagahan, wala nang makita si Gabriel habang kinuha ko ang aking almusal at naghanda para umalis para sa trabaho. Nung pasakay na kami sa kotse tinanong ko yung driver kung nasaan si Gabriel, nalaman ko bang umalis na siya papuntang trabaho.Ito ang unang pagkakataon na magkahiwalay kaming pumasok sa trabaho mula noong nagsimula akong magtrabaho para sa kanya. Hindi ko alam kung gumaan ang loob ko o hindi.Dahil wala siya, nagpasya akong ihatid muna si Lilly sa school. Hindi pa namamatay ang kanyang excitement. Buong biyahe papunta sa paaralan ay patuloy niyang pinag uusapan si Sierra. Kilala ko ang aking anak na babae, at alam kong hindi siya kailanman naging ganito kasabik o kasaya pagdating sa ibang babae.Oo naman, mayroon siyang mga kaibigan sa bahay kung saan kami nakatira, ngunit wala sa kanila ang pinag uusapan. Sasabihin ko na ang mga babaeng iyon ay higit na kakilala kaysa kaibigan ng aking sanggol na babae.Hindi niya sila pinapunta sa mga sleep-overs, at ku
Sa pagpapasya na huwag pansinin ang mga ito, tumayo ako muli, kinuha ang aking amerikana at umalis sa aking opisina. Alam kong wala akong gagawing trabaho, kaya bakit kailangan ko pang subukan?Nag text ako sa aking driver tinanong siya na dalhin ang kotse bago pumasok ng elevator. Makalipas ang ilang minuto, nasa underground parking na ako.“Mr. Wood,” Bahagyang yumuko siya habang pinagbuksan ako ng pinto ng sasakyan.Tumango ako pagkapasok ko. Pumasok na siya at nagsimula na kaming gumalaw.Upang pumatay ng oras, nagpasya akong tingnan ang mga tabloid.SA WAKAS NA TUMAYO si GABRIEL WOOD, AYON SA MGA PAHAYAG NA INILABAS SA LAHAT NG WOOD CORPORATION SOCIAL MEDIA FORUM.ANG PINAKA Kapat dapat na BACHELOR NG LUNGSOD, si GABRIEL WOOD, AY HINDI NA SINGLE.HEARTTHROB, GABRIEL WOOD, SA WAKAS TIED THE KNOT.WALA NA SA MERKADO SI GABRIEL WOOD.SINO ANG MASWERTENG BABAE NA NAKUHA SI GABRIEL WOOD PARA lagyan ng singsing?Tuloy tuloy sila. Ang ilan sa mga teorya na mayroon sila ay hanga
Gabe.Panay ang tingin ko sa mga papel na nasa harapan ko. asar pa rin ako. Sobrang napipikon pa din ako. Ibig kong sabihin, ano ang iniisip ni Milly, nakipag tapatan kay Harper?Hindi ako makapag focus, itinulak ko ang sarili ko at nagsimulang maglakad. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong milya bawat segundo. Nag iisip ako, nagsisikap na magkaroon ng mga ideya at bawat isa sa kanila ay nasa iba't ibang paraan na maaari kong gawin ang kanyang buhay na isang buhay na impiyerno.Bakit galit na galit ka? Hindi tulad ng pagtrato mo kay Harper ng mas mahusay noong asawa mo siya ilang taon na ang nakakaraan. Kinukutya ako ng aking panloob na boses, ngunit ayaw kong makinig dahil ito ay tama. Hindi ko kailanman kinunsidera ang kanyang nararamdaman dati at paulit ulit ko siyang sinasaktan, kung gayon ano ang nagbago?Nakita ko ang gulat at pagtataka sa mga mata ni Harper nang hilahin ko siya sa gitna ng silid at pinagbantaan ang sinumang maglakas loob na saktan siya.Nung nasa off
Pagkatapos nito, pinagsama niya ang kamay namin, tumalikod at hinila ako palabas ng kwarto. Ang huling nakikita ko bago kami umalis ay ang takot ni Milly. Ang kanyang takot ay nagsasabi sa akin ng lahat ng kailangan kong malaman. Oo, ang ulat ng pagsisiyasat na iyon ay hindi aawit ng mga papuri sa kanya.Tahimik kaming pumasok sa elevator at sumakay. Pagbukas nito, inakay ako ni Gabriel papunta sa opisina niya.“Okay ka lang ba?” Tanong niya sa akin ng nasa loob na kami. “Sinabihan ko ang aming media team na iannounce ang ating kasal. Bumaba lang ako para ipaalam sayo dahil wala ka sa opisina mo noong nadatnan ko ang nakakadiri na eksenang iyon."Inalis ko ang kamay ko sa kanya at saka siya tinitigan. “Okay lang ako. Walang dapat ipag alala."“Sigurado ka?”"Positibo"Nanatili kaming tahimik ng ilang sandali. Nakikita kong may gusto pa siyang sabihin, pero may pumipigil sa kanya. Ang mapupungay niyang mga mata ay nagiging dahilan para hindi ako komportable."Kung wala ng iba, gu
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai