All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 321 - Chapter 330

Tinitigan ko siya, naguguluhan, hindi makapagsalita o makagawa ng kahit ano.Mahilig kang magpabango, at mas gusto mo ang mga pabango na may berries. Basta mayroong kahit anong uri ng berry ang pabango o body wash, bibilhin mo ito. Wala ka talagang paboritong pagkain kasi kakainin mo kahit ano basta masarap. Gusto mong maligo nang mahaba at mainit dahil nakakapag-relax ito sa'yo. Ayaw mo ng matataas na lugar, ayaw mo ng nahuhuli, at ayaw mo rin ng paglipad. Ayaw na ayaw mo sa mga ipis; lagi mong sinasabi na mas gusto mo pang mapuno ng mga gagamba ang bahay mo kaysa sa mga nakakadiring kulay brown na bagay na iyon... Magpapatuloy ba ako?”Hindi niya ako binibigyan ng pagkakataong sumagot.Mas gusto mong ayusin ang iyong buhok sa ponytails at buns. Hindi mo gaanong gusto ang makeup at nilalagay mo lang ito kapag kailangan mo o kapag nasa mood ka. Ayaw mo matulog nang nakahiga sa likod dahil naaalala mo ang isang patay na tao sa kabaong. Ayaw mo ng magulo at pati na rin ng kulay dilaw…

"Ayos na ang lahat; babaguhin natin ang mga bagay dito," sabi ni Rowan habang nakatitig lang ako sa kanya.Nabigla ako, pero masaya rin ako sa parehong pagkakataon. Matagal ko nang gustong baguhin ang karamihan sa mga bagay, pero alam ko lang na hindi siya papayag.Hindi ko alam; sa ilang kadahilanan, pakiramdam ko ito na lang ang isa pang patunay na tuluyan na niyang binitiwan si Emma. Na talagang nagmamalasakit siya sa akin."Okay," ngumiti ako sa kanya habang pinapayagan kong lumusot ang katotohanang iyon."Maaari tayong magpakonsulta sa isang interior designer bukas. Sigurado akong makakabigay siya ng oras sa atin, kahit na abala siya. Maaari mong sabihin sa kanya kung ano ang gusto mo at iwanan ito sa kanya o maaari kang makilahok. Nasa iyo ang desisyon."At tuloy-tuloy ang mga sorpresa. Alam ng lahat kung sino si Bianca Meyers. Siya ang pinakamahusay na interior designer sa bansa, at nagtatrabaho lamang siya para sa mayayaman at makapangyarihan. Hindi ko akalain na makakatra

Tumitigil ang puso ko habang bumabalot sa akin ang takot na naaalala niya ang lahat."Sabihin mo sa akin kung ano ang problema, Ava; hindi kita matutulungan kung hindi ko alam kung ano ang mali," pakiusap ko sa kanya.Mas marami pang luha ang patuloy na dumadaloy sa kanyang mukha. Sakit at hinanakit ang bumabalot sa kanyang mga mata. Talagang napakasakit makita siya ng ganito.“May naalala ako,” simula niya bago siya magsimulang tumawa na parang baliw. Alam mo, gusto kitang kantutin; gusto kitang matikman; pinag-usapan ko pa nga sa sarili ko na kausapin ka tungkol dito kasi sobrang gusto kita. Nang makita kitang nagjajakol sa ilalim ng shower, gusto kong sumali sa'yo. Na-imagine ko pa nga ang sarili kong magbigay sa'yo ng blowjob habang nilabasan ka sa dibdib ko.”Nakakunot ang noo ko, pero tahimik lang ako. May nagbabadya sa akin na may nangyari. Na hindi ko magugustuhan ang susunod na sasabihin niya."Nandito, sabik na sabik ako sa'yo, hinahanap-hanap kita, nang biglang may nais

Ava."Okay lang ba kung dumaan ako bukas? Mayroon akong gustong sabihin sayo.”Nasa tawag ako kay Nora, o dapat kong sabihin, ang aking tunay na ina. Matagal ko nang pinag-iisipan ito nitong mga nakaraang araw, at nagpasya na akong bigyan sila ng pagkakataon.Pareho silang mukhang mabubuting tao, at palagi kong hinahangad ang pagmamahal ng magulang. Baka ito na ang pagkakataon kong makuha ito. Gusto kong makilala sila, at gusto ko ng relasyon sa kanila.Hindi nila kasalanan na sina Kate at James ay mga kakila-kilabot na magulang sa akin, at hindi ko sila mahatulan batay sa aking masamang karanasan sa aking mga amang magulang."Napakaganda niyan, Ava." Miss na miss na namin kayo at ang mga apo natin. Gusto ko sanang tumawag o bumisita, pero ayokong pilitin ka kung hindi ka pa handa," masiglang sabi niya sa isang masayang tono.Napangiti ako, sa totoo lang, at hindi pa ako napangiti mula noong gabing iyon.“Anong oras ang okay sa'yo?”“Ava, anak ka namin; anuman oras na gusto mon

"Hindi ko pa rin siya gusto, at sa tingin ko hindi ko siya kailanman magugustuhan, pero naiintindihan ko si Mom," sabi niya sa wakas pagkatapos ng ilang sandali. "Iimbitahan ko siya, pero huwag mong asahang magiging kaibigan ko siya."Tumango ako, lumalaki ang aking ngiti. “Salamat, aking mahal.”Ni yayakap niya ako, at ang puso ko ay kumakalma. Hindi ko pa nahahagkan ang aking baby boy sa mahigit isang linggo at kalahati. Masarap ang pakiramdam na muling yakapin siya."Mahal kita, mommy," bulong niya sa aking dibdib.Ang puso ko'y lumilipad. Mayroon lang talagang kakaiba kapag tinatawag ka ng iyong sanggol na mommy kahit na hindi na siya maliit na sanggol. Hindi ko maipaliwanag, pero isa ito sa pinakamagandang pakiramdam."Iniibig din kita, aking mga matamis" bulong ko pabalik, "Ngayon, magmadali ka na o mahuhuli ka sa paaralan."Umaalis kami sa isa't isa. Matapos halikan ang kanyang noo, umalis ako sa kanyang kwarto at bumaba. Bumati ako kay Teresa, na abala sa paggawa ng almus