”Oo, totoo ‘yun,” sagot niya.Gulat na gulat ako. Palagi ko lang iniisip na isa itong stupidong tsismis."Paano nangyari 'yon, at ilang taon ka na noon? Hindi naman sa nanghuhusga ako o kung ano pa man.”"Labing-pitong taong gulang ako at dalawampu't anim na taong gulang siya, sa tingin ko..." Hormonal na bata ako, at sobrang hot ni Mandy. Palagi kong gustong makipagtalik sa isang mas matanda sa akin at ginawa niyang napakadali para makuha ko siya nang literal niyang itinutulak ang mga suso niya papunta sa mukha ko o pinapabuka ang mga binti niya habang nakasuot ng maliit na palda tuwing tinatawag niya ako sa desk niya.Napahanga ako, pero kasabay noon ay naiinis ako kay Mandy. I mean, guro siya, diyos ko, pero sinubukan pa niyang akitin ang isa sa kanyang mga estudyante. Guro ako, at hindi ko kailanman gagawin ang bagay na ‘yun."Ikaw ang nagtanong," sabi ni Rowan, napansin ang aking nakasimangot na mukha.Alam ko, pero nakakabahala na ang isang guro ay sadya pang sedusuhin ang
"Ayos na ang lahat; babaguhin natin ang mga bagay dito," sabi ni Rowan habang nakatitig lang ako sa kanya.Nabigla ako, pero masaya rin ako sa parehong pagkakataon. Matagal ko nang gustong baguhin ang karamihan sa mga bagay, pero alam ko lang na hindi siya papayag.Hindi ko alam; sa ilang kadahilanan, pakiramdam ko ito na lang ang isa pang patunay na tuluyan na niyang binitiwan si Emma. Na talagang nagmamalasakit siya sa akin."Okay," ngumiti ako sa kanya habang pinapayagan kong lumusot ang katotohanang iyon."Maaari tayong magpakonsulta sa isang interior designer bukas. Sigurado akong makakabigay siya ng oras sa atin, kahit na abala siya. Maaari mong sabihin sa kanya kung ano ang gusto mo at iwanan ito sa kanya o maaari kang makilahok. Nasa iyo ang desisyon."At tuloy-tuloy ang mga sorpresa. Alam ng lahat kung sino si Bianca Meyers. Siya ang pinakamahusay na interior designer sa bansa, at nagtatrabaho lamang siya para sa mayayaman at makapangyarihan. Hindi ko akalain na makakatra
Rowan.Ang date ay walang iba kundi perpekto. Kung ako ang masusunod, hindi sana ito natapos. Bawat sandali na kasama ko siya ay para bang nasa langit ako, at sana ginawa ko ito noon pa.Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit hindi ko binigyan ang sarili ko ng pagkakataon na maging masaya kasama si Ava. Nakakainis na sana ay naging masaya tayo sa lahat ng mga taong ito kung pinakawalan ko lang si Emma.Ang pag-ibig ko kay Emma ay kabataang pag-ibig; hindi ito tatagal. Sa sandaling ito ay sinubukan, ito ay bumagsak. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas mature, mas malakas, at mas malalim kaysa sa akala ko noon kung ano ang pag-ibig sa edad na labing-pito.Nagsisimula na akong maniwala na tama si Gabe. Ang pag-ibig ay hindi biglaang dumarating. Tulad ng sinabi niya, sa tingin ko sa kaibuturan mahal ko si Ava; hinayaan ko lang ang guilt ng pananakit kay Emma na lamunin ako. Hinawakan ko si Emma dahil pakiramdam ko kailangan ko ng kontrol, at ang pagpapakasal kay Ava at ang pagigin
Tumitigil ang puso ko habang bumabalot sa akin ang takot na naaalala niya ang lahat."Sabihin mo sa akin kung ano ang problema, Ava; hindi kita matutulungan kung hindi ko alam kung ano ang mali," pakiusap ko sa kanya.Mas marami pang luha ang patuloy na dumadaloy sa kanyang mukha. Sakit at hinanakit ang bumabalot sa kanyang mga mata. Talagang napakasakit makita siya ng ganito.“May naalala ako,” simula niya bago siya magsimulang tumawa na parang baliw. Alam mo, gusto kitang kantutin; gusto kitang matikman; pinag-usapan ko pa nga sa sarili ko na kausapin ka tungkol dito kasi sobrang gusto kita. Nang makita kitang nagjajakol sa ilalim ng shower, gusto kong sumali sa'yo. Na-imagine ko pa nga ang sarili kong magbigay sa'yo ng blowjob habang nilabasan ka sa dibdib ko.”Nakakunot ang noo ko, pero tahimik lang ako. May nagbabadya sa akin na may nangyari. Na hindi ko magugustuhan ang susunod na sasabihin niya."Nandito, sabik na sabik ako sa'yo, hinahanap-hanap kita, nang biglang may nais
"Bakit ka nag-iisa sa club at umiinom imbis na nasa bahay kasama si Ava?" Tanong ni Gabe habang umuupo siya sa tabi ko.Nasa masamang kalagayan ako, at ang huli kong gusto ay anumang uri ng kasama. Kasama na ang sa kapatid ko. Hindi siya pinapansin, umiinom ako ng isa pang lagok ng aking whisky.Nasa VIP section ako ng isa sa aming maraming club. Ang musika ay umaabot sa rurok, ang mga tao ay sumasayaw at nag-eenjoy, at ang alak ay dumadaloy, pero wala sa mga iyon ang nagbigay ng kahit anong epekto sa akin.Ngayong gabi, gusto ko lang kalimutan. Kalilimutan ang larawan ng pagluha ni Ava. Alam kong ito'y isang ilusyon dahil ang parehong mga imahe ay nakaukit na sa aking isipan, pero susubukan ko pa rin.Ang mga bagay-bagay sa bahay ay naging tensyonado. Ang atmospera na dati'y nakakaengganyo ay wala na. Gusto kong bumalik ang lahat sa dati, pero hindi ko alam kung paano iyon gagawin. Hindi ko fucking alam kung paano ayusin ang mga bagay.Hindi ko na mababawi ang mga salitang iyon.
Ava."Okay lang ba kung dumaan ako bukas? Mayroon akong gustong sabihin sayo.”Nasa tawag ako kay Nora, o dapat kong sabihin, ang aking tunay na ina. Matagal ko nang pinag-iisipan ito nitong mga nakaraang araw, at nagpasya na akong bigyan sila ng pagkakataon.Pareho silang mukhang mabubuting tao, at palagi kong hinahangad ang pagmamahal ng magulang. Baka ito na ang pagkakataon kong makuha ito. Gusto kong makilala sila, at gusto ko ng relasyon sa kanila.Hindi nila kasalanan na sina Kate at James ay mga kakila-kilabot na magulang sa akin, at hindi ko sila mahatulan batay sa aking masamang karanasan sa aking mga amang magulang."Napakaganda niyan, Ava." Miss na miss na namin kayo at ang mga apo natin. Gusto ko sanang tumawag o bumisita, pero ayokong pilitin ka kung hindi ka pa handa," masiglang sabi niya sa isang masayang tono.Napangiti ako, sa totoo lang, at hindi pa ako napangiti mula noong gabing iyon.“Anong oras ang okay sa'yo?”“Ava, anak ka namin; anuman oras na gusto mon
Nagigising ako na yakap si Rowan. Kahapon, sa hindi malamang dahilan, hindi ako nakalis pagkatapos niyang hilinging manatili ako. Gusto ko sanang gawin. Lumalaban ako dito, pero sa huli, natalo ako. Sa oras na nagpasya akong maki-share sa kwarto kasama siya, nakatulog na siya muli.Ang mga braso niya ay mahigpit na nakayakap sa aking baywang, parang takot na takot siyang iiwan ko siya kahit sa kanyang pagtulog. Sa posisyong ito, naramdaman kong mahal at inaalagaan ako. Naramdaman kong ligtas ako, at lahat ng mga sakit ko sa nakaraan ay nawala. Ramdam ko ang mainit niyang hininga sa likod ng aking leeg, na nagdudulot ng goosebumps sa buong balat ko.Nagmamalasakit na hindi siya magising, dahan-dahan akong bumangon mula sa kama. Kailangan kong siguraduhin na gising na si Noah para hindi siya malate sa paaralan.Naglalakad ako nang dahan-dahan sa buong kwarto at saka tahimik na umalis sa aming silid-tulugan. Pagkatapos tingnan si Iris, pumunta ako sa kwarto ni Noah."Noah," tawag ko,
"Hindi ko pa rin siya gusto, at sa tingin ko hindi ko siya kailanman magugustuhan, pero naiintindihan ko si Mom," sabi niya sa wakas pagkatapos ng ilang sandali. "Iimbitahan ko siya, pero huwag mong asahang magiging kaibigan ko siya."Tumango ako, lumalaki ang aking ngiti. “Salamat, aking mahal.”Ni yayakap niya ako, at ang puso ko ay kumakalma. Hindi ko pa nahahagkan ang aking baby boy sa mahigit isang linggo at kalahati. Masarap ang pakiramdam na muling yakapin siya."Mahal kita, mommy," bulong niya sa aking dibdib.Ang puso ko'y lumilipad. Mayroon lang talagang kakaiba kapag tinatawag ka ng iyong sanggol na mommy kahit na hindi na siya maliit na sanggol. Hindi ko maipaliwanag, pero isa ito sa pinakamagandang pakiramdam."Iniibig din kita, aking mga matamis" bulong ko pabalik, "Ngayon, magmadali ka na o mahuhuli ka sa paaralan."Umaalis kami sa isa't isa. Matapos halikan ang kanyang noo, umalis ako sa kanyang kwarto at bumaba. Bumati ako kay Teresa, na abala sa paggawa ng almus
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction