All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 331 - Chapter 340

Nasa pagkabigla pa rin ako sa lahat ng sinabi sa akin ni Rowan. Lahat ng sinabi niya sa akin ay may katuturan, pero hindi ko lang alam kung mapagkakatiwalaan ko ang kanyang mga salita.Ang isip ko ay nasa kaguluhan mula noon. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang paniwalaan o hindi. Naiintindihan ko na nahirapan siyang bitawan ang lahat ng pinaplano nila ni Emma para sa hinaharap. Naiintindihan ko na nahirapan din siyang bitawan ang isang pag-ibig na akala niya ay walang hanggan. Naku, naiintindihan ko na kung ako ang nasa kanyang kalagayan, mahihirapan din ako sa aking mga damdamin, pero paano naman ako?Paano naman ang mga pinagdaanan ko sa kanyang mga kamay? Ano naman ang sakit na dinanas ko at ang mga damdaming patuloy kong pinagdadaanan? Minahal ko si Rowan kahit na hindi ko dapat, at sa tingin ko iyon ang sandaling napagtanto kong dapat ko nang bitawan.Gusto ko ng kinabukasan kasama siya, pero paano ko lalabanan ang mga alaala ng lahat ng ginawa niyang masakit sa akin? Maaari

Nananatili ako sa bahay ng mga magulang ko nang kaunti pang mas matagal. Ipinapakinabang ni Iris ang atensyon na ibinibigay sa kanya ng kanyang mga lolo't lola. Bagaman siya ay maliit, mahilig siya sa atensyon, lalo na kung ang atensyon ay nasa anyo ng mga halik sa tiyan.Tinitingnan siya, sana ganun lang kasimple ang buhay ko. Ako lang ba ang naghangad ng buhay ng isang bata? Wala silang ibang iniisip kundi pagkain at maruming lampin. Ang kanilang kawalang-kasalanan ay parang panggamot sa sugatang at naguguluhang kaluluwa.Pagkatapos ay lumalaki sila, nangyayari ang buhay, at nagiging mapaghimagsik sila. Kung kaya kong iligtas ang aking dalawang anak mula sa bagay na ito na tinatawag na pag-ibig, gagawin ko, pero alam kong sa huli ay hindi ko magagawa dahil mayroon silang sariling kapalaran na susundan, kung ito man ay puno ng kaligayahan, sakit, o halo ng pareho.Patuloy akong manood habang parehong mga lolo't lola ay naglalaro sa aking anak sa damuhan. Si Nora ay may hawak na tum

RowanPutang ina, ayaw ko ito! Ayoko ng tensyon at hindi komportableng pakiramdam sa pagitan namin ni Ava. Sinasadya ko na lang na tuwing nagkikita kami, tinititigan niya ako na parang hindi niya alam kung ano ang gagawin sa akin.Ilang araw na ang lumipas mula noong umagang iyon. Akala ko magiging maayos ang lahat sa pagitan natin kapag naipaliwanag ko na ang lahat, pero mali ako. Sa katunayan, parang, pagkatapos kong sabihin sa kanya ang lahat, doon na nagsimulang bumagsak ang lahat.Bumalik ako sa bahay, at hindi na pareho ang mga bagay. Huwag mo akong maliitin, hindi siya naging isang galit na galit na babae o anuman, pero sa puntong ito, mas pipiliin ko pa ang ganoong sitwasyon kaysa sa malamig na pagkamagalang na ipinapakita niya sa akin.Ang takot kong mawala siya ay lalong lumalakas araw-araw. Hindi ko maiwasang magtaka kung ano ang mangyayari kapag naibalik na ang kanyang alaala at malaman niyang kami ay hiwalay na. Na niloko ko siya. Ang takot ay may hawak sa aking putang

Hindi niya binibigyan ng pagkakataon ang sinuman sa kanila na sumagot. Dahan-dahan niyang kinuha si Iris mula sa mga bisig ni Rowan, hinawakan ang kamay ko, at hinila ako palayo sa dalawang lalaking mukhang awkward na nakatayo nang magkasama.Pareho kaming tahimik habang umaakyat kami patungo sa kwarto ni Iris. Pagdating namin doon, maingat na inilalagay ni Mama si Iris sa kanyang kuna. Pagkaayos niya, hinawakan niya ang kamay ko, at umupo kami malapit sa bintana."So, sabihin mo sa akin, nakapagdesisyon ka na ba tungkol kay Rowan?""tinanong niya, hawak ang aking kamay."Humaharap ako sa kanya at nilingon siya. Hindi. Hindi pa rin ako sigurado sa mga bagay-bagay."Naisip ko na ito at sa tingin ko dapat kang magsimula ng therapy." Sinabi sa akin ni Letty na nagsimula ka pero tumigil ka dahil sa mga halatang dahilan. Sa tingin ko, dapat mong ipagpatuloy.” Sabi niya. "Marami kang pinagdaanan, at malinaw na mahirap talikuran ito." Kailangan mo ng tulong at isang tao na gagabay sa iyong

Sa oras na natapos na naming batiin ang lahat, pagod na pagod na ako, kapwa pisikal at emosyonal. Pinili rin ni Iris na magising sa oras na iyon, sumisigaw ng buong lakas ng kanyang baga."Sige ka na; ako na ang bahala kayang sunduin siya." Binibigyan ako ni Rowan ng kaunting tulak patungo sa likod-bahay.Tumango ako at nagpunta roon upang makita ang kasiyahan na nasa kasagsagan. Iniwan kami ni Noah sa sandaling dumating ang ilan sa kanyang mga kaibigan.Naka-upo at kumakain ang mga matatanda, habang ang mga bata ay tumatakbo sa paligid. Nakita ko sina Letty at Corrine at nilapitan ko sila.Nasaan sina Travis at Gabe?Tinanong ko sila.Itinuturo ni Letty ang kabaligtaran na direksyon. "Do'n"Nagsasalita sila sa ilang mga lalaking hindi ko talaga nakikilala. Kung tama ang kutob ko, malamang abala ang dalawa sa pagbuo ng isang kasunduan sa negosyo o kung ano pa man."Sa pamamagitan ng paraan, nagpadala ng regalo si Reaper," sabi ni Corrine, na ikinagulat naming dalawa ni Letty. "Sa