Nananatili ako sa bahay ng mga magulang ko nang kaunti pang mas matagal. Ipinapakinabang ni Iris ang atensyon na ibinibigay sa kanya ng kanyang mga lolo't lola. Bagaman siya ay maliit, mahilig siya sa atensyon, lalo na kung ang atensyon ay nasa anyo ng mga halik sa tiyan.Tinitingnan siya, sana ganun lang kasimple ang buhay ko. Ako lang ba ang naghangad ng buhay ng isang bata? Wala silang ibang iniisip kundi pagkain at maruming lampin. Ang kanilang kawalang-kasalanan ay parang panggamot sa sugatang at naguguluhang kaluluwa.Pagkatapos ay lumalaki sila, nangyayari ang buhay, at nagiging mapaghimagsik sila. Kung kaya kong iligtas ang aking dalawang anak mula sa bagay na ito na tinatawag na pag-ibig, gagawin ko, pero alam kong sa huli ay hindi ko magagawa dahil mayroon silang sariling kapalaran na susundan, kung ito man ay puno ng kaligayahan, sakit, o halo ng pareho.Patuloy akong manood habang parehong mga lolo't lola ay naglalaro sa aking anak sa damuhan. Si Nora ay may hawak na tum
"Lumabas ka!" Sumigaw si Letty, halos tumayo mula sa kanyang upuan. "Sabihin mo na lahat, babae. Huwag mo kaming bitinin.”Hindi ako interesado dati, pero ito ang nagpasimula ng aking interes. Hindi ko akalain na itutuloy niya ito, pero mukhang nagkamali ako. Kahit na sinabi niyang iisipin niya lang ito para pasakitan ang kanyang ama, hindi ko siya sineryoso."Well, dumating siya ulit; pinapasok ko siya, at pagkatapos ay sinimulan niyang magpakasasa sa akin," sabi ni Corrine na may ngiti, na malinaw na nasa langit pa rin."Seryoso?" Iyan lang ang sasabihin mo sa amin.” Mukhang naiinis si Letty dito. "Gusto ko ng mga maanghang na detalye: gaano siya kalaki, anong mga posisyon ang ginawa niya sa'yo, gaano siya katagal, at ilang beses ka nilabasan?"Nagtawanan ako doon. Parang mamamatay si Letty kung hindi niya makuha ang mga sagot sa kanyang mga tanong. Mukhang sabik siya at nakaupo sa gilid ng kanyang upuan. Hindi ko na kayang pigilin pa, at nauwi ako sa pagtawa. Sobrang nakakatawa,
RowanPutang ina, ayaw ko ito! Ayoko ng tensyon at hindi komportableng pakiramdam sa pagitan namin ni Ava. Sinasadya ko na lang na tuwing nagkikita kami, tinititigan niya ako na parang hindi niya alam kung ano ang gagawin sa akin.Ilang araw na ang lumipas mula noong umagang iyon. Akala ko magiging maayos ang lahat sa pagitan natin kapag naipaliwanag ko na ang lahat, pero mali ako. Sa katunayan, parang, pagkatapos kong sabihin sa kanya ang lahat, doon na nagsimulang bumagsak ang lahat.Bumalik ako sa bahay, at hindi na pareho ang mga bagay. Huwag mo akong maliitin, hindi siya naging isang galit na galit na babae o anuman, pero sa puntong ito, mas pipiliin ko pa ang ganoong sitwasyon kaysa sa malamig na pagkamagalang na ipinapakita niya sa akin.Ang takot kong mawala siya ay lalong lumalakas araw-araw. Hindi ko maiwasang magtaka kung ano ang mangyayari kapag naibalik na ang kanyang alaala at malaman niyang kami ay hiwalay na. Na niloko ko siya. Ang takot ay may hawak sa aking putang
Ava Pagod na pagod na ako. Huwag mo akong maliitin, mahal ko si Noah, pero hindi na ako makapaghintay na matapos ang kanyang party para makapagpahinga ako. Ang mga nakaraang araw ay naging abala sa pagpaplano ng bahagi. Naipanatili nito ang aking isip na abala, pero hindi nang husto.Nasa kaguluhan pa rin ako tungkol sa kung ano ang dapat kong gawin. Tuwing tinitingnan ko siya, hindi ko maiwasang magtaka kung dapat ko ba siyang bigyan ng pagkakataon o hindi. Mahal ko siya, pero hindi ko lang sigurado kung kailan ako tunay na gagaling at makakalimutan ang lahat ng pinagdaraanan ko dahil sa kanya.Inalis ko ang sarili ko sa mga iniisip na iyon, nag-text ako kay Kate at sinabi kong okay lang na dalhin niya si Emma. Malinaw na darating si Travis, pati na rin ang mga magulang ni Rowan at si Kate. Dumalo sila sa bawat kaarawan ni Noah. Maging bastos naman kung hindi ko sila imbitahan dahil sa mga isyu ko sa kanila. Bukod pa rito, gusto ni Noah na nandito sila.Sumagot siya kaagad at sin
Hindi niya binibigyan ng pagkakataon ang sinuman sa kanila na sumagot. Dahan-dahan niyang kinuha si Iris mula sa mga bisig ni Rowan, hinawakan ang kamay ko, at hinila ako palayo sa dalawang lalaking mukhang awkward na nakatayo nang magkasama.Pareho kaming tahimik habang umaakyat kami patungo sa kwarto ni Iris. Pagdating namin doon, maingat na inilalagay ni Mama si Iris sa kanyang kuna. Pagkaayos niya, hinawakan niya ang kamay ko, at umupo kami malapit sa bintana."So, sabihin mo sa akin, nakapagdesisyon ka na ba tungkol kay Rowan?""tinanong niya, hawak ang aking kamay."Humaharap ako sa kanya at nilingon siya. Hindi. Hindi pa rin ako sigurado sa mga bagay-bagay."Naisip ko na ito at sa tingin ko dapat kang magsimula ng therapy." Sinabi sa akin ni Letty na nagsimula ka pero tumigil ka dahil sa mga halatang dahilan. Sa tingin ko, dapat mong ipagpatuloy.” Sabi niya. "Marami kang pinagdaanan, at malinaw na mahirap talikuran ito." Kailangan mo ng tulong at isang tao na gagabay sa iyong
Patuloy akong nakatitig kay Emma sa gulat. Nang sinabi ni Inay na siya ay nasa isang nakababahalang kalagayan, hindi ko akalain na magiging ganito kalala.Wala siyang kahit anong pagkakahawig sa dati niyang sarili. Sinubukan niyang magbihis, o baka pinilit siya ni Inang magbihis, at kahit na maganda ang hitsura ng kanyang itim na maong, navy blue na halter top, at isang pares ng wedge sandals, wala itong nagawa para mapaganda ang kanyang anyo.Ang kanyang mukha ay maputla; ang kanyang kahanga-hangang gintong buhok ay mukhang mamantika at manipis na. Ang kanyang mga pisngi ay halata rin, pero hindi sa magandang paraan, at mukhang marami siyang nawalang timbang."OMG," bulong ni mama sa tabi ko.Tayo ay sumusulong. Hindi ko talaga alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko alam kung dapat ko ba silang tanggapin o iwasan na lang.Si Nanay ang nagpasimula at ginabayan ako papunta sa kanila. Pareho silang lumingon at tumingin sa amin."Maligayang pagdating," bulong ko, pakiramdam na lubos
Sa oras na natapos na naming batiin ang lahat, pagod na pagod na ako, kapwa pisikal at emosyonal. Pinili rin ni Iris na magising sa oras na iyon, sumisigaw ng buong lakas ng kanyang baga."Sige ka na; ako na ang bahala kayang sunduin siya." Binibigyan ako ni Rowan ng kaunting tulak patungo sa likod-bahay.Tumango ako at nagpunta roon upang makita ang kasiyahan na nasa kasagsagan. Iniwan kami ni Noah sa sandaling dumating ang ilan sa kanyang mga kaibigan.Naka-upo at kumakain ang mga matatanda, habang ang mga bata ay tumatakbo sa paligid. Nakita ko sina Letty at Corrine at nilapitan ko sila.Nasaan sina Travis at Gabe?Tinanong ko sila.Itinuturo ni Letty ang kabaligtaran na direksyon. "Do'n"Nagsasalita sila sa ilang mga lalaking hindi ko talaga nakikilala. Kung tama ang kutob ko, malamang abala ang dalawa sa pagbuo ng isang kasunduan sa negosyo o kung ano pa man."Sa pamamagitan ng paraan, nagpadala ng regalo si Reaper," sabi ni Corrine, na ikinagulat naming dalawa ni Letty. "Sa
Sinusubukan kong ilayo ang aking mga mata sa kanya, pero mahirap. Ang kanyang sakit ay nakakabihag, at ako ang hawak nito.Nasa sulok siya mag-isa. Abala si Nanay sa pakikisalamuha, at ganoon din si Trevor. Ang kanyang postura at hitsura ay hindi talaga nakakaanyaya. Parang puwede siyang maglaho sa kanyang sarili anumang sandali, pero ang pinaka-nakababahala sa akin ay ang pagdurusa sa kanyang mga mata. Naiintindihan ko ang sakit; sa katunayan, hindi ko ba ito naranasan na? Sobrang dami na talagang beses.Ngayon naiintindihan ko kung saan nagmumula ang kanyang sakit. Naiintindihan ko ang dahilan ng kanyang malungkot at depressed na kalagayan. Si Gunner ito. Ang kanyang anak na lalaki."Ano'ng tinitingnan mo, Ava?"Ang boses ni Letty ay parang malayo.Parang nahipnotismo ako. Hindi ko maalis ang tingin ko. Hindi ko makita ang anuman kundi siya lang.Inalog ako ni Calvin, at sa malaking hirap, humarap ako sa kanya. Tinitingnan niya ako nang may pagdududa. Hindi ko ito naintindihan, p
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may