All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 201 - Chapter 210

Rowan.Tumama ang mga paa ko sa semento habang tumatakbo. Karaniwan akong tumatakbo sa umaga, ngunit ngayon ay nagpasya akong iba. Bandang alas siyete ng gabi at kailangan ko itong tumakbo.Binilisan ko ang takbo, pakiramdam ko nasusunog ang kalamnan ko. Gusto kong malampasan ang kasalanan ko. Gusto kong malampasan ang sakit sa puso ko. Gusto kong malampasan ang aking kalokohan.Kinakain ako ng buhay ng guilt kung gaano ko nasaktan si Ava. Sinisira ako mula sa loob palabas. Hindi ko pa siya kayang harapin simula nang matuklasan ko ang nararamdaman ko para sa kanya.Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin, at ang nakikita ko lang ay isang kasuklam suklam na tao. Naiinis ako sa mga kinikilos ko. Naiinis ako sa lahat ng ginawa ko sa kanya.Akala ko mabait akong tao. Yung tipong mabangis magmahal. Palagi kong ipinagmamalaki ang sarili ko dahil pinanghahawakan ko ang pagmamahal ko kay Emma. Akala ko totoo ang nararamdaman ko para sa kanya. Ang hindi ko namalayan ay habang ginagawa iyon,

Ava"Mommy, malapit ka na bang matapos?" Sigaw ni Noah sa pinto ng kwarto ko. “Malapit na ang oras. Malalate na tayo.""Sandali lang" Sigaw ko pabalik habang mabilis kong sinuot ang damit ko para sa araw na iyon.Ngayon, mas komportable ako sa mga damit, kaya iyon ang suot ko. Nakasuot ako ng cute na sundress na may manipis na mga strap at abot hanggang tuhod ko. Pinaresan ko sila ng sandals. Dahil madalas kaming maglalakad, inakala kong magiging komportable sila.Naka curled ponytail ang buhok ko na may mga maluwag na tendrils na bumabalot sa mukha ko. Wala akong masyadong make up. Higit sa lahat dahil tamad akong gawin ito.Hindi ko nais na gawin ang buong bagay na ito. Madali akong mapagod sa panahon ngayon at ayokong masira ang araw sa pamamagitan ng pagiging mabilis. Ang ngiti sa mga mukha ni Noah at Gunner ang nagpabago sa isip ko. Excited silang dalawa sa araw na ito.Kailangan ito ni Gunner pagkatapos ng nangyari noong nakaraang linggo. Kailangan niyang maramdaman ang pag

Medyo mas matangkad siya kay Calvin, pero hindi iyon nagpaatras kay Calvin.“Tapos ako sayo. Sapat na ang pagkontrol mo sa buhay ko. Bakit hindi ka na lang magpakamatay at iligtas kami sa lahat ng problema” Sabi ni Calvin kay Rowan.Nakatayo ako doon at hindi makapaniwala sa sinabi niya. May malisya sa mga mata niya. Bagay na hindi ko akalain na makakasama ko si Calvin. Siguradong galit at pait, pero malisya? Hindi kailanman.“Hindi mo ba gusto iyon? Kahit na matapos ang lahat ng mga taon na ito ay sinusubukan mo pa ring patunayan na ikaw ay isang tao kahit na hindi. Ang katotohanan ay hindi ka magiging akin. Hindi ka mahal ni Emma noon at hindi ka mamahalin ni Ava ngayon dahil sa akin ang puso niya"Ang mga salitang iyon ay parang ang tulak na kailangan ni Calvin dahil binato niya ang kanyang kamao at napahawak sa panga si Rowan. Hindi nagtagal bago makabawi si Rowan bago siya gumanti. Hindi nagtagal, ganap na silang nag aaway.Nakatayo ako roon at pinagmamasdan sila, na sana kah

"Sa tingin ko ay wala"Palagi niyang tikom ang bibig tungkol sa ina ng kanyang anak. wala akong alam. Kasal ba sila, tapos hiwalay na? May relasyon lang ba sila? Gaano na sila katagal magkakilala?Duda ako na kusang loob niyang ibibigay sa akin ang impormasyong kailangan ko para pagsama samahin ang mga bagay bagay. Atsaka, ayokong masaktan siya. Parang bawat beses na banggitin ko siya, either naiinis talaga siya or nagagalit talaga.“Okay lang yan... Naiintindihan ko. Madalas, mas gusto ko na intindihin ang mga bagay ng sarili ko,” Huminto siya. "Ngunit hindi iyon nangangahulugan na hindi kita matutulungan dito," Itinuro niya ang maliit na hardin."Salamat," Ngumiti ako habang nakaluhod siya.Inabot ko sa kanya ang isang pares ng gwantes at sinundan niya ako."Ano ang ginagawa ng mga lalaki?" Nagtanong ako.“Paglalaro ng video games... Ito ay talagang gumulat kung gaano sila naging malapit. Talaga silang hindi mapaghihiwalay. Hindi ko man lang naisip ang ganitong senaryo sa akin

"Hey Ro, natutuwa akong dumating ka." Hinalikan ni Kate ang magkabilang pisngi ko."Oo" ito ang tanging sagot na maaari kong makabisado, dahil hindi talaga ako natutuwa na narito.Naaabala siya ng aking mga magulang at nakikita ko iyon bilang pagkakataon kong makawala.Dumiretso ako sa kapatid ko.“Kumusta ang mga nangyayari?” Tanong niya pagkatapos ng paunang pagbati."Grabe" Bulong ko, naalala ang away namin ni Calvin noong weekend kanina.Hindi ito isa sa pinaka magandang sandali ko, pero pinaalala niya lang sa akin ang mga sandali na dati niyang hinahabol si Emma. Natakot ako dahil natatakot ako na ganoon din ang ginagawa niya kay Ava. Anuman ang lahat, si Calvin ay isang mabuting tao. Iyon, higit sa ano pa man, ay tumakot ng sobra sa akin dahil ibig sabihin nito na may pagkakataon talaga siya kung gawin niya ang gusto niya."Any progress so far?" tanong niya.“Wala. Ang tanging pag unlad ay nagawa kong asar lalo siya."Napabuntong hininga si Gabe. "Anong ginawa mo?"“Nak