"Sa tingin ko ay wala"Palagi niyang tikom ang bibig tungkol sa ina ng kanyang anak. wala akong alam. Kasal ba sila, tapos hiwalay na? May relasyon lang ba sila? Gaano na sila katagal magkakilala?Duda ako na kusang loob niyang ibibigay sa akin ang impormasyong kailangan ko para pagsama samahin ang mga bagay bagay. Atsaka, ayokong masaktan siya. Parang bawat beses na banggitin ko siya, either naiinis talaga siya or nagagalit talaga.“Okay lang yan... Naiintindihan ko. Madalas, mas gusto ko na intindihin ang mga bagay ng sarili ko,” Huminto siya. "Ngunit hindi iyon nangangahulugan na hindi kita matutulungan dito," Itinuro niya ang maliit na hardin."Salamat," Ngumiti ako habang nakaluhod siya.Inabot ko sa kanya ang isang pares ng gwantes at sinundan niya ako."Ano ang ginagawa ng mga lalaki?" Nagtanong ako.“Paglalaro ng video games... Ito ay talagang gumulat kung gaano sila naging malapit. Talaga silang hindi mapaghihiwalay. Hindi ko man lang naisip ang ganitong senaryo sa akin
Rowan."Darating ba si Noah?" Tanong sa akin ng nanay ko.“Hindi ngayon, mom. Nakalimutan kong ipaalam kay Ava at ayaw ko na sabihin ito sa kanya ng biglaan," Sabi ko sa kanya habang naglalakad ako papasok sa bahay ni Kate.Ito ay ang aming buwanang pagsasama-sama. Katulad ng huli, ayoko na dito. Ang tanging dahilan kung bakit ako naroon ay dahil nangako ako kay Nanay na dadalo ako.“Na miss ko siya ng sobra at ganoon din si Kate. Gusto niya talagang makita siya." Huminto siya. "Ngayong hiwalay na sila ni Ava, ang tanging pagkakataon na makikita niya si Noah ay sa mga pagsasama sama na ito."Gusto kong maawa sa kanya, pero hindi. Ginawa ako nitong isang t*rantado, sigurado, ngunit naniniwala ako na lahat tayo ay nakakakuha ng nararapat sa atin. Ito ang parusa namin sa pagtrato namin kay Ava."Siguro sa susunod," Sabi ko habang nilalagpasan siya.Ilang taon ng magkaibigan sina Nanay at Kate. Gagawin niya ang lahat para sa bestfriend niya. Ang huling bagay na gusto ko o kailangan
"Hey Ro, natutuwa akong dumating ka." Hinalikan ni Kate ang magkabilang pisngi ko."Oo" ito ang tanging sagot na maaari kong makabisado, dahil hindi talaga ako natutuwa na narito.Naaabala siya ng aking mga magulang at nakikita ko iyon bilang pagkakataon kong makawala.Dumiretso ako sa kapatid ko.“Kumusta ang mga nangyayari?” Tanong niya pagkatapos ng paunang pagbati."Grabe" Bulong ko, naalala ang away namin ni Calvin noong weekend kanina.Hindi ito isa sa pinaka magandang sandali ko, pero pinaalala niya lang sa akin ang mga sandali na dati niyang hinahabol si Emma. Natakot ako dahil natatakot ako na ganoon din ang ginagawa niya kay Ava. Anuman ang lahat, si Calvin ay isang mabuting tao. Iyon, higit sa ano pa man, ay tumakot ng sobra sa akin dahil ibig sabihin nito na may pagkakataon talaga siya kung gawin niya ang gusto niya."Any progress so far?" tanong niya.“Wala. Ang tanging pag unlad ay nagawa kong asar lalo siya."Napabuntong hininga si Gabe. "Anong ginawa mo?"“Nak
EmmaNandito na ang araw na kinatatakutan ko. Natatakot akong lumabas ang katotohanan, ngunit hindi ko naisip na si Ava ang magbubunyag nito.Sinubukan kong ilihim ito. Ito ay aking kahihiyan upang tiisin at ngayon alam ng lahat. Alam ni Rowan. Sa lahat, siya ang hindi ko gustong malaman.“Ibig mong sabihin ang matalik na kaibigan ni Noah? Yung Gunner?" Tanong ni Gabe, nanginginig ang boses niya sa gulat.Napangiwi ako sa pangalan niya. Ginawa ko ang lahat ng aking makakaya upang panatilihing hiwalay ang aking buhay sa kanya. Para hindi madamay sa buhay niya. Ang lahat ay ngayon ay walang iba kundi isang gulo."Oo, Gabe. Hindi ba ito ay nagkataon lamang? Kung siya at si Cal ay hindi pa lumipat sa tabi namin, hindi ko malalaman iyon at si Emma ay nagpatuloy sa kanyang panlilinlang habang sinasaktan ang isang batang lalaki na naghahangad ng pagmamahal ng kanyang ina."Ramdam ko ang galit na nagmumula kay Ava. Napakainit noon. Kahit kailan sa buhay ko ay hindi ko nakitang tumingin s
Bumagsak si Nanay sa upuan pagkatapos ng pagpasok ko. Ang heartbroken na titig sa kanyang mga mata ay nagpapawalang bisa sa akin. Ang dismayadong tingin na binigay niya sa akin ay halos malaglag ako sa kinatatayuan.Bumitaw si Travis na kanina pa nakahawak sa akin na para bang sinunog ko siya. Dahan dahan siyang umaatras sa akin hanggang sa makalayo siya.Alam kong ang iba ay may iba't ibang antas ng pagkabigla, ngunit hindi sila mahalaga sa akin ngayon. Hindi kapag ang pamilya ko ay nakatingin sa akin na parang hindi nila ako kilala. Para akong estranghero."Pakisabi sa akin na pinaglalaruan mo ako ng masakit na biro," Pakiusap ni nanay. "Sabihin mo sa akin na wala kang anak at itinago siya sa amin sa lahat ng mga taon na ito."Gusto kong magsinungaling sa kanila para lang mawala ang heartbroken at disappointed na tingin sa mga mata nila. Alam kong hindi ko na kaya. Walang itinatago mula rito. Wala ng tatakbo mula sa katotohanan."Ako ay humihingi ng paumanhin. Kaya sorry" Umiiya
P*ta. Ito ay mahirap. Gusto kong huminto, ngunit ngayon higit kailanman, alam kong hindi nila ako papayagan."Tulad ng sinabi ko, ang mga bagay ay maayos sa loob ng ilang panahon. Hindi sila perpekto, ngunit matitiis nila. Ibig sabihin, hanggang sa gabing tinawag ako ni nanay para ipaalam na nanganak na si Ava ng isang sanggol na lalaki at na inlove si Rowan sa kanyang anak sa unang tingin. Lahat ng nasa paligid ko ay gumuho at lahat ng sakit na tinatago ko ay lumabas sa ibabaw." Sinubukan kong huminga sa sakit ng mga alaala, ngunit napakahirap.“Nasaktan ako at nagalit talaga ako. Galit sa sarili ko dahil tinanggihan ko ang proposal ni Rowan, galit kay Rowan dahil nalasing siya at natulog kay Ava, nagalit kay Ava dahil nabuntis at napangasawa ko ang lalaking minahal ko at nagalit sa sanggol dahil sa pagsilang niya."Nakarinig ako ng matalim na pagpasok ng hangin. Hindi ko na kailangang lumingon para malaman na galing ito kay Rowan. Nahihirapan pa rin akong makasama si Noah dahil ku
Hindi kumportableng napaungol si Rowan. “Pwede bang wag na nating pag usapan ito? Ilang taon na ang nakalipas.”“Para sagutin ang tanong mo, oo. Ako ay virgin pa din... Ano pa man,” Tumigil ako. “Sinabi ko kay Calvin ang tungkol sa baby. Hindi ko gusto ang bata at gusto kong tanggalin ito, ngunit hindi niya ako pinayagan.""Gusto mo ng abortion?" Tanong ni nanay, nanginginig ang boses niya sa takot at pagkabigo.Wala akong magawa kundi ang tumango. “Nagbanta si Calvin na sasabihin sa inyo ni dad kung itutuloy ko ang mga plano ko. Hindi ko nais na malaman mo ang tungkol sa aking pagkakamali, kaya pumayag akong dalhin ang sanggol sa termino at itikom niya ang kanyang bibig. Ito ang pinakamasamang panahon dahil napilitan akong dalhin ang isang sanggol na hindi ko gusto ngunit wala akong ibang pagpipilian.""Iyon ay noong panahong ganap kang lumayo." Bulong ni Travis. "Hindi mo man lang kami pinapayagan na bisitahin ka."Gumawa ako ng mga dahilan noong panahong iyon.Ng ako ay lumaki
Calvin.Maghihintay ako. Matiyaga akong naghihintay sa pagbabalik niya. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta, ngunit maaari kong hulaan ang isang medyo mapahamak na magandang hula. Siya ay baliw. Naiintindihan ko iyon higit sa anupaman. Kung may maiinis at nasasaktan sa ginagawa ni Emma, ako iyon. Mas nasaktan niya ako at si Gunner kaysa sa gusto kong aminin.Narinig kong bumukas ang pinto, pero hindi ako gumagalaw. Hindi rin ako sigurado kung ano ang ginagawa ko dito. Nasa bahay ko ang mga lalaki kasama si yaya. For some reason, pakiramdam ko dapat nandito ako.Natigilan si Ava sa kanyang kinatatayuan. "Cal, hindi ko inaasahan na nandito ka pa."Namumula at namumugto ang kanyang mga mata. Siya ay umiiyak. Ang daming malinaw. Ang mga salita ay matapat na nabigo sa akin. Wala akong p*tanginang ideya kung ano ang sasabihin sa kanya."Akala ko hihintayin kita," Sabi ko habang nakaupo siya. "Saan ka nanggaling?"Alam ko kung saan siya nagpunta pagkatapos niyang mapagtanto na si Em
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction