All Chapters of Ex-Husband's Regret: Chapter 161 - Chapter 170

Ngayon ay wala ako sa pinakamagandang mood. Higit sa lahat ay galit pa rin si Noah sa akin sa pagpapaalis ni Rowan. Akala ko natakpan ko na ng maayos. Nakikita niya pala ang kalokohan ko.Sa mga ganitong pagkakataon, sana hindi na lang kami nagpanggap sa harap ni Noah. Alam kong akala namin pinoprotektahan namin siya. Na binibigyan namin siya ng masayang pagkabata. Ang ginawa lang namin ay niloko siya. Ngayon nasa isip niya na minsan kami ay nagmamahalan at maaari kaming maging muli.Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya ang totoo ng hindi nadudurog ang kanyang munting puso. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na lahat ng pinaniniwalaan niya tungkol sa akin at kay Rowan ay kasinungalingan.Ang pinakamalaking takot ko ay kamumuhian niya tayo sa pagsisinungaling sa kanya kung lalabas ang katotohanan. At muli, hindi tayo maaaring magpatuloy sa ganito. Hindi tayo pwedeng magpatuloy na maniwala na merong pagkakataon para sa akin at kay Rowan.Bumuntong hininga ako at bu

"Gumising ka!"Humagulgol ako, ngunit hindi ko binuksan ang aking mga mata. Napakalayo ng boses at naisip ko na nanaginip ako dahil paano pa kaya pamilyar ang boses?"Ava, gumising ka!"This time binuksan ko na ang mata ko. Masyadong totoo ang boses para maging panaginip. Atsaka, bakit ko siya napapanaginipan?Malabo ang paningin ko habang sinusubukang mag adjust ng mga mata ko.Habang lumilipas ang mga segundo, bumabalik sa akin ang mga alaala ng nakaraan.P*ta! Kinidnap na naman ako.Malabo pa ang utak ko sa inaakala kong chloroform na nalanghap ko. Mabilis akong nag iingat ng mga bagay bagay, umaasa na ang kemikal ay hindi makakaapekto sa aking sanggol.Umupo ako sa upuan habang nakatali ang mga kamay ko sa likod. Ang pagsisikap na gumalaw ay nagpapatunay na isang puntong pinagtatalunan. Mahigpit ang mga lubid at tumama sa balat ko. Ang sinumang kumuha sa akin ay malamang na hindi nais na ipagsapalaran akong makatakas."Tapos ka na ba?" Tinanong niya.Akala ko imagination

Rowan."Mag iisp ka ba ng habang buhay?" Inis na tanong ni Gabe.Hindi ko siya pinapansin. Ipagpatuloy mo lang ang pagtitig sa amber na likido sa aking baso, iniisip kung paano mabilis na bumaba ang mga pangyayari kay Ava.Hindi ako musmos para isipin na siya ay kumikilos ng hindi makatwiran. Siya ay kumikilos tulad ng isang normal na tao. Isang taong paulit ulit na sinasaktan ng mga taong mahal niya.Merong malakas na pangangailan sa loob niya na pakalmahin siya sa kanyang nararamdamang sakit. Para tanggalin lahat ng sakit niya. Para gumaling siya. Bagaman, paano ko magagawa iyon? Kapag ako ang naglagay doon sa umpisa.“Hindi mo maipagpapatuloy ang ganito, Ro. Kung hindi ka niya binibigyan ng oras ng araw, hayaan mo siyang mag isa! Gusto ka ni Emma sa pag iyak ng malakas. Hell, Hindi ka naman nagkulang pagdating sa babae na gusto mo," Bulong niya, isinandal ang kanyang pwetan sa upuan.Hindi ko kinikilala ang kanyang hangal na tirada. Sa halip, pinandilatan ko siya. "Kung masyad

"Hindi ka maaaring magseryoso" Tanong ni Emma na gulat na gulat tulad ko.Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Kinapa ng gulat ang dibdib ko, na nahihirapan akong huminga. Kung naisip ko na si Ronny o Reaper, kung ano man ang mangyari, masama ang pagkidnap sa amin, nagkamali ako dahil mas malala ang plano niya.“Ay, ako. Hindi dapat ako ginulo mo ama maging si Rowan. Oras na para makaganti ako” Ronny smirks evilly sending chills down my back.Tinawag niya si Rowan sa harap namin at sinabihan siyang pumili. Hindi pa rin ako makapaniwala na ang plano niya ay isa lang sa amin ang aalis dito ng buhay.Pakiramdam ko ay nadudurog ang lahat sa akin. Nangingibabaw ang takot sa loob ko at hindi ako makapag isip ng maayos. Sigurado akong namamaga ang mukha ko sa paghampas sa akin ng bastos na iyon at nahati ang labi ko. Pinili kong pagtuunan ng pansin ang sakit na iyon kaysa sa nalalapit na kapahamakan."Wala ka bang sasabihin, Ava?" Tanong ni Ronny na may parehong malamig na n

Lumabas ako at sinuri ang lugar. Nasa isang junk yard kami. Napangiti ako sa swerte namin. Nangangahulugan ito na maraming lugar na mapagtataguan mula sa Reaper at sa kanyang mga tauhan.“Kailangan nating hanapin ang labasan. Pagdating doon, naniniwala ako na ang mga bagay ay madali na lang.” Sabi ko kay Emma habang nagsisimula kaming gumalaw.Tumango siya bilang pagsang ayon at tumabi sa akin. Nag iingat kami habang naghahanap kami ng labasan. Panatilihing nakatago ang ating sarili at tinitiyak na hindi tayo lalakad sa bukas."Saan ang labasan?" Galit na galit si Emma. Madaling sabihin.Ilang minuto na kaming naglalakad. Kahit na wala kaming nadatnan na goons, hindi rin kami nakakalapit sa paghahanap ng labasan."Siguro magpahinga tayo ng konti" Nagsisimula na akong mapagod. Masakit ang mukha ko, pati mga kamay at paa ko.Ang pag iisip na iyon ay agad na binaril sa lupa kapag narito kami ng isang nagngangalit na alarma. Malakas ang tunog nito sa buong bakuran.Nagsisimulang tum