"At hindi mo kailangang ibuka ang iyong bibig at magsalita. Pwede bang tumahimik ka na lang?"Patuloy akong nagpupumiglas sa aking upuan. Umaasang maluwag ang mga lubid. Walang paraan na manatili ako dito kasama siya sa buong oras. May hindi magandang mangyayari sa pagitan namin."Walang katulad ng isang magandang away ng pusa sa pagitan ng mga kababaihan. Dapat ba kitang pakawalan para asikasuhin mo kung ano man ang alitan niyo sa isa't isa?" Sabi ng isang lalaki habang naglalakad papunta sa amin.Masyado akong abala kay Emma kaya hindi ko namalayan na nakabukas na pala ang pinto. Isinusumpa ko ang sarili ko sa loob dahil sa kalokohang iyon."Oo naman, bakit hindi mo ako pakawalan at kapag tapos na ako sa kanya, ikaw ang isusunod ko" Nagigigil ako, hinayaang ipakita na galit ako.Tawa lang ng tawa ang lalaki. Syempre nakakatuwa siya. Isa siyang higante kumpara sa akin. Para sa kanya, ang pakikipaglaban sa akin ay katulad ng pakikipaglaban sa isang bata."Gusto kong makita kang s
Rowan."Mag iisp ka ba ng habang buhay?" Inis na tanong ni Gabe.Hindi ko siya pinapansin. Ipagpatuloy mo lang ang pagtitig sa amber na likido sa aking baso, iniisip kung paano mabilis na bumaba ang mga pangyayari kay Ava.Hindi ako musmos para isipin na siya ay kumikilos ng hindi makatwiran. Siya ay kumikilos tulad ng isang normal na tao. Isang taong paulit ulit na sinasaktan ng mga taong mahal niya.Merong malakas na pangangailan sa loob niya na pakalmahin siya sa kanyang nararamdamang sakit. Para tanggalin lahat ng sakit niya. Para gumaling siya. Bagaman, paano ko magagawa iyon? Kapag ako ang naglagay doon sa umpisa.“Hindi mo maipagpapatuloy ang ganito, Ro. Kung hindi ka niya binibigyan ng oras ng araw, hayaan mo siyang mag isa! Gusto ka ni Emma sa pag iyak ng malakas. Hell, Hindi ka naman nagkulang pagdating sa babae na gusto mo," Bulong niya, isinandal ang kanyang pwetan sa upuan.Hindi ko kinikilala ang kanyang hangal na tirada. Sa halip, pinandilatan ko siya. "Kung masyad
Ang tanging dahilan kung bakit nakatayo pa rin ang aming kumpanya ay dahil kasing lakas kami ng mga Howell. Ang kanilang pag alis at pagkuha sa kanilang mga tapat na mamumuhunan na gawin ang pareho ay hindi gaanong nakaapekto sa amin.Hindi ako naging tanga para isipin na matatapos ito. Maaaring hindi nila nagawang sirain ang aming kumpanya, ngunit sigurado akong maghahanap sila ng ibang paraan upang makaganti. Ni hindi ko sila lalabanan. Sakto namang sinundan nila ako. Nararapat sa akin ang lahat ng plano nilang gawin sa akin para sa paraan ng pagtrato ko sa kanilang anak.“Iyan ba ang ikinalulungkot mo? Na tumanggi siyang tulungan ka." Si Gabe ay nakatingin sa kanya na may simpatiya.Nagpakawala ng mahaba at pagod na hininga si Travis. "Hindi. Ito ang kanyang sinabi. Sinabi niya na hindi niya ako tinuring na pamilya niya. Sa madaling salita, wala akong halaga sa kanya.”Nakikita ko ang sakit na dulot nito sa kanya, ngunit wala akong nararamdamang simpatiya para sa kanya. Kami ay
"Hindi ka maaaring magseryoso" Tanong ni Emma na gulat na gulat tulad ko.Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Kinapa ng gulat ang dibdib ko, na nahihirapan akong huminga. Kung naisip ko na si Ronny o Reaper, kung ano man ang mangyari, masama ang pagkidnap sa amin, nagkamali ako dahil mas malala ang plano niya.“Ay, ako. Hindi dapat ako ginulo mo ama maging si Rowan. Oras na para makaganti ako” Ronny smirks evilly sending chills down my back.Tinawag niya si Rowan sa harap namin at sinabihan siyang pumili. Hindi pa rin ako makapaniwala na ang plano niya ay isa lang sa amin ang aalis dito ng buhay.Pakiramdam ko ay nadudurog ang lahat sa akin. Nangingibabaw ang takot sa loob ko at hindi ako makapag isip ng maayos. Sigurado akong namamaga ang mukha ko sa paghampas sa akin ng bastos na iyon at nahati ang labi ko. Pinili kong pagtuunan ng pansin ang sakit na iyon kaysa sa nalalapit na kapahamakan."Wala ka bang sasabihin, Ava?" Tanong ni Ronny na may parehong malamig na n
"Hindi ako makapaniwala na sinabi mo lang iyon tungkol kay daddy!""Ang swerte ko dahil hindi ko talaga alam kung ano ang iniisip mo." Nagalit ako.Hindi ba pwedeng manahimik na lang siya at hayaan akong mag concentrate? Sa bawat sandali na lumilipas na hindi ako malaya, mas lalong tumataas ang aking pagkabalisa.Tumitig siya sa atin, pero tahimik lang. Nakahinga ako ng maluwag. Ngayon ay maaari na akong tumutok sa pagpapalaya ng aking mga kamay. Kung magagawa ko iyon, ang lahat ay magiging madali. Sana.Hindi ko alam kung gaano katagal nang sumuko ako. Nanginginig ang mga kamay ko. Nasusunog ang aking pulso at nasabi kong dumudugo sila. Parang habang sinusubukan kong palayain sila, mas lalong lumalalim ang lubid sa balat ko.Isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ko. Ayaw kong gawin ito, ngunit wala akong ibang pagpipilian. Sa puntong ito ay alinman iyon o panganib na siya ang napatay."Mayroon akong isang plano na maaaring gumana" Lumingon ako kay Emma at sinabi sa ka
Lumabas ako at sinuri ang lugar. Nasa isang junk yard kami. Napangiti ako sa swerte namin. Nangangahulugan ito na maraming lugar na mapagtataguan mula sa Reaper at sa kanyang mga tauhan.“Kailangan nating hanapin ang labasan. Pagdating doon, naniniwala ako na ang mga bagay ay madali na lang.” Sabi ko kay Emma habang nagsisimula kaming gumalaw.Tumango siya bilang pagsang ayon at tumabi sa akin. Nag iingat kami habang naghahanap kami ng labasan. Panatilihing nakatago ang ating sarili at tinitiyak na hindi tayo lalakad sa bukas."Saan ang labasan?" Galit na galit si Emma. Madaling sabihin.Ilang minuto na kaming naglalakad. Kahit na wala kaming nadatnan na goons, hindi rin kami nakakalapit sa paghahanap ng labasan."Siguro magpahinga tayo ng konti" Nagsisimula na akong mapagod. Masakit ang mukha ko, pati mga kamay at paa ko.Ang pag iisip na iyon ay agad na binaril sa lupa kapag narito kami ng isang nagngangalit na alarma. Malakas ang tunog nito sa buong bakuran.Nagsisimulang tum
"P*ta, ang sakit!" Sigaw ni Emma sa matinding paghihirap, na nagpalabas sa aking gulat ng makitang itinaas ng lalaki ang kanyang pistol.Pilit kong kinuha ang baril na nalaglag ko at agad na nagpaputok. Bumagsak siya sa lupa. Bumangon ako at sumugod kay Emma, na namimilipit sa lupa.Hindi ko na tinitingnan kung buhay o patay ang lalaki. Sa ngayon, hindi ito mahalaga sa akin. Hindi kapag ako ay puno ng adrenaline at si Emma ay dumudugo sa lupa."Namamatay ako di ba?" Tanong niya na may namumuong luha sa kanyang mga mata.Maaari ko sanang sabihin sa kanya na itigil ang pagiging isang umiiyak na sanggol, ngunit hindi ko ginawa. Not when she’s the one that shoved me and took a bullet that was meant to be mine."Hindi, hindi ka namamatay" Sagot ko habang sinusuri ko siya.Nabaril siya sa balikat, at dumudugo ito nang husto. Ako ay nag alala. Una sa lahat, baka mamatay na lang siya sa dugo at pangalawa, nasa panganib pa rin kami. May isang tao ay nakatali sa paghahanap sa amin sa hul
Nagsisimulang magulo ang puso ko at nagsimulang pumasok ang gulat.Inalog alog ko siya at ang dulo ng katawan niya. Sinalo ko siya bago siya bumagsak sa lupa. Pinihit ko siya, ginawa ko ito para nakahiga siya sa kandungan ko. Binulong ko ang pangalan niya muli, pero hindi pa rin siya sumasagot.Sa nanginginig na mga kamay at buto na puno ng takot, sinusuri ko ang kanyang pulso, natatakot na walang maramdaman. Nakahinga ako ng maluwag ng maramdaman ko iyon. Ito ay medyo mahina, ngunit ito ay naroroon. Nakahinga ako ng maluwag. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala akong nakitang pulso.Nagsisimula nang tumulo ang mga luha sa mata ko. Napadpad kami dito. Duguan at nanghihina si Emma. Ako ay pagod at nananakit at nasa gitna kami ng kampo ng kalaban.Hindi ko sila pinipigilan kapag nahulog sila. Nagsawa lang ako. Bakit ngayon lang nangyari sa akin ang lahat ng ito? Wala akong hinangad, kundi kapayapaan, ngunit hindi ko pa rin naaabot iyon. Kinasusuklaman ko ito. Kinasusuklama
Eh, anong sasabihin ko diyan? Hindi ako naniniwala sa positibo at negatibong enerhiya.“Kung gayon, kung ayos lang na tanungin kita, bakit ka nandito, Emma? Ano ang nagpasya sa iyo sa therapy?" Gulat na tanong niya at saglit akong nataranta sa sagot ko.“Ayokong sumama. Langya, hindi man ako ang nag book nito, ngunit iniisip ng aking kaibigan na ito ay magiging kapaki pakinabang para sa akin. Iniisip niya na kailangan kong pagalingin at patawarin ang aking sarili bago ako magpatuloy."Ang mga salitang lumabas sa bibig ko nang walang babala, na ikinagulat ko. Hindi ko sinasadyang sabihin sa kanya ang totoo.Nakangiti siya sa akin, ang kanyang mukha ay nagbabadya ng kapayapaan. “Sa totoo, gusto ko yan. Iyan ang isang bagay na mas gusto kong mayroon ang aking mga kliyente. Kung walang katapatan, paano ko sila matutulungan, di ba?"Kapag wala akong sinasabi, nagpatuloy siya."Nabanggit mo ang pagpapatawad sa iyong sarili, mali ba akong isipin na may kasalanan ka sa isang bagay?""Na
Si Ava itong pinag uusapan natin. Kinikilala ko siya bilang karibal ko simula ng araw na napagtanto ko na gusto niya si Rowan. Hindi ako kailanman nagalit sa kanya, Pero hindi ko masasabi na mahal ko siya kahit na akala ko kapatid ko siya. Para sa akin, siya lang si Ava. Wala talaga siya sa mundo ko. Gayunpaman, nabuhay ang aking galit ng malaman kong natulog siya kasama si Rowan. Umiling iling si Ava na parang inaalis ito, pagkatapos ay lumapit sa akin, "Anong ginagawa mo?""Mayroon akong therapy appointment"Isang maliit na ngiti ang gumuhit sa kanyang mga labi habang nakatagilid ang kanyang ulo para titigan ako. "Kung gayon ay nakarating ka sa tamang lugar. Si Dr Mia ang pinakamahusay sa lungsod. Siya ang naging therapist ko simula ng maaresto si Ethan."Inaasahan ko na makakita ng galit o poot para kay Ethan dahil sa ginawa niya, pero wala. Ngumiti lang siya ng matamis nang banggitin ang pangalan niya.Ang sekretarya sa likod ko ay nagsasabi sa akin na ang aking therapist ay
Pinaglalaruan ko ang aking mga kamay habang hinihintay kong matapos ang aking therapist sa kanyang kasalukuyang kliyente. Ako ay naeenganyo na tumakas, pero magmumukha lang akong duwag. Napagod na ako sa pagiging isa.Tumunog ang phone ko, nawala sa isip ko. Nakahinga ako ng maluwag, sobrang nagpapasalamat at masaya sa pagkagambala. Nang hindi man lang tinitingnan ang caller ID, iniswipe ko ang screen at tinanggap ang tawag."Nandyan ka na ba?" Ang boses niya ay galing sa phone.Hindi ko na kailangang hulaan kung sino ito. Nakatanim na sa utak ko ang boses niya. Malalaman ko ito kahit saan. Kahit sa panaginip ko.“Hello din sayo,” Sarkastikong sagot ko at sumandal sa upuan, pakiramdam ko nagsimulang mag relax.Ang silid ay pininturahan sa isang mainit na kulay kahel. Iisipin mong pangit ito, ngunit hindi. Ginagawa nitong malugod ang silid. Nagbibigay din ito sa iyo ng impresyon ng isang mainit na paglubog ng araw.Hindi lang kulay ang nagpapasaya sa kwartong ito. Nariyan din ang
Emma.Nasa kusina ako at nag aalmusal, ngunit hindi madaling maubos ang pagkain ko. Sa tuwing susubukan kong lunukin ay nababalot ito dahil sa kaba at kaba.“Okay ka lang ba?” Tanong ng nanay ko nang tuluyan na akong sumuko at hinayaang mahulog ang tinidor at kutsilyo mula sa aking mga kamay."Hindi ko alam mom, kinakabahan ako," Nanginginig ang boses ko kahit sa tenga ko.Diyos ko. Ano ba ang iniisip ko? Ito ba ay isang magandang ideya sa simula? Handa na ba ako para dito o pinipigilan ko lang?Ang mga tanong ay patuloy na umiikot sa aking ulo habang tinitingnan ko ang aking pagkain na naiinis. Ang aking gana ay lubhang kulang, at ito ay naging ganoon sa loob ng maraming buwan, ngunit ngayon ito ay mas malala.Hinawakan ni Mom ang kamay ko, bago ito marahang hinaplos. Lumambot ang mukha niya habang nakatingin sa akin."Alam kong nakakatakot ito mahal, ngunit kailangan mong gawin ito," Malumanay niyang sinabi sa akin na may maliit na ngiti. “Ito ay para sa iyong ikabubuti. Hindi
“Kung ganoon ano ang gusto mo? Dahil sa totoo lang ginugulo mo ako dito,” Matapat kong sabi sa kanya.“Ikaw. Gusto kita, Harper."Hinila ko ang kamay ko sa kanya at dumeretso sa upuan ko, habang nakatingin sa kanya ng may pagdududa."Kailangan mong mapagtanto kung gaano ka hindi kapani-paniwala ang tunog mo ngayon. Hindi mo ako gusto noon. Hindi mo ako ginusto at kahit na pumunta sa mahusay na taas upang magmaneho sa punto. Paano mo aasahan na maniniwala ako na bigla mo na lang akong gusto?"Mali ba na maghinala ako sa kanya? Na naghihinala ako sa kanyang end game. Na natatakot ako na baka ginayuma niya lang ako para lang makapasok sa pantalon ko. Na pinaglalaruan niya ako. Hindi ko akalain na kakayanin ko ito kung mangyayari iyon. Masisira ako nito.Tinitigan niya ako ng matalim. Nanatili ang mga mata niya sa akin ng ilang minuto na para bang naghahanap siya ng tamang salita."Hindi ko alam ang sasabihin ko, Harper. Hindi ko man lang maisip na kaya kong ipaliwanag ito sayo dahil
Gusto kong umibig si Lilly. Malalim at overhead sa pag ibig sa isang tao balang araw. Naiinis ako na namatay si Liam at nami miss ko pa rin siya, ngunit kung nanatili kaming mag asawa, sinira ko ang imahe ng kasal at pagmamahalan ni Lilly.Ngunit hindi mo ba ginagawa ang parehong bagay ngayon? Pumasok ka sa isang contract marriage pagkatapos ng lahat. Sabi ng isang malungkot na boses sa aking isipan.Itinulak ang mga iniisip na iyon, nakatuon ako kay Lilly habang naglalakad si Gabriel sa silid. Natigilan siya sa paglalakad ng dumapo ang mga mata niya sa akin. Bumuka ang kanyang bibig, at tila siya ay ganap na tumigil sa paggana."Mahuhuli ka ng langaw kung nanatiling nakabuka ang iyong bibig, dad." Sabi ni Lilly sa kanya habang humahagikgik.Napapangiti ako kapag pilit niyang kinakalma ang sarili niya."Ang ganda mo, Harper," Sabi niya, napalunok.“Salamat.”Tama ang sinabi ng tatlo kong kaibigan tungkol sa damit. Ang mga mata ni Gabriel ay sinusubaybayan ang aking mga kurba sa
Ako ay isang nervous wreck. Lahat sa loob ko ay sumisigaw at hindi ko alam kung paano pakalmahin ang sarili ko."Ano ang itsura ko?" Tanong ko sa tatlong babae na naka video chat sa akin.Nakakatuwa kung paano ko lang sila naclick. Hindi pa ako nagkaroon ng mga kasintahan noon, ngunit mabilis na naging mga babae ko sina Ava, Letty at Connie. Nagulat ako sa kung paano dumaloy ang lahat sa kanila at kung gaano kadali para sa akin na mag open up sa kanila.Ng sabihin ko sa kanila na makikipag date ako kay Gabriel, natuwa sila para sa akin at tinulungan pa nila akong mag brainstorm sa uri ng makeup na dapat kong samahan at kung paano gawin ang aking buhok."Hot," Sagot ni Ava na may ngiti sa kanyang mukha.Sumabak si Letty pagkatapos ng "Sexy,""Lalandiin kita kung may gusto ako sa mga babae," Seryosong sabi ni Connie, na ikinatawa ko.Tinulungan ako ng mga bagong kaibigan ko na mamili ng damit ko. Sa sandaling nalaman nila ang tungkol sa petsa at na wala pa akong mahanap na damit,
Si Mom at Travis naman, ilang taon na akong tinatrato na parang tae. Nakikita mo kung saan ako nanggaling? Halos isang dekada ng pagtitiis sa pagtrato nila sa akin na parang wala lang. Alin ang mas madaling magpatawad? Ilang buwan na tratuhin na parang tae o taon?"Huminga siya ng malalim at huminga ng malalim, ang patuloy na "Tungkol sa pamilya ni Rowan, hindi madaling patawarin sila, ngunit ginagawa namin ito. Gayunpaman, madaling bitawan dahil sa pagtatapos ng araw, si Rowan lang ang hinahanap nila. Hindi ako pamilya kaya wala silang loyalty sa akin. Hindi ko sinasabing tama ang ginawa nila. Halos hindi nila ako pinansin.”Si Mom at si Travis ay dapat na aking pamilya ngunit tinalikuran ako ng mga ito. Ilang taon nila akong tinatrato na parang wala akong kwenta. Sa loob ng maraming taon ay sinira nila ako sa pabor kay Emma. Alam kong kasuklam suklam ang ginawa ko, ngunit nakuha ko ang aking Karma at kahit noon pa man, kahit na makita ito, patuloy silang naglalabas ng kanilang sari
"Yes, dad," Sagot ni Lilly na may matamis na ngiti, bago bumalik ang atensyon niya sa kanyang mga libro."Sige, magkita na lang tayo sa loob ng ilang oras."“Alagaan mo ang sarili mo, Harper. Pwede kang pumunta ng spa kung gusto mo,” Tawag ni Gabriel sa likod ko.Kumaway lang ako sa kanya, bago pumasok sa elevator. Makalipas ang ilang minuto, papunta na ako sa mall.Nakarating na kami sa mall at bumaba ako ng sasakyan pagkatapos magpasalamat sa driver. Nagsisimula ako sa unang palapag, umakyat sa mga palapag. Nagpasya ako laban sa isang araw ng spa. Gusto ko lang mamili ngayon at pagkatapos ay bumalik sa bahay.Makalipas ang apat na oras, puno na ng mga shopping bag ang mga kamay ko at wala pa akong mahanap na magandang bagay para sa date ngayong gabi. Nagpasya akong magpahinga bago ako magpatuloy, nakita ko ang isang maliit na maaliwalas na cafe. Mukhang ang perpektong lugar para tangkilikin ang masarap na milkshake sa mainit na panahon na ito.Bwisit, gusto ko lang na ibaba ang