All Chapters of Were Love Meets Contracts: Chapter 1 - Chapter 7

Tiningnan ko ang hitsura ko sa salamin sa shower room habang hinihintay ko ang result ng pregnancy test. Haggard na haggard na ‘ko, maging buhok ko’y gulong-gulo na at nakasuot lamang ako ng loose shirt. Pinahid ko ang luha ko dahil naaawa na naman ako sa sarili ko. Pakiramdam ko hindi lang sila ang nangmamaliit sa ‘kin kung hindi maging ako sa sarili ko ay sobrang baba ng tingin ko sa ‘king sarili.Limang taon na kaming nagsasama ng asawa ko pero hindi pa rin kami makabuo, alam ko naman na kasalanan ko dahil siguro sa depression na pinagdaraanan ko kaya kahit nga ang menstruation ko minsan ay hindi na dumarating buwan-buwan.Wala naman akong pag-asa na may positibo pa pero kahit one percent ay sinusubukan ko pa rin na baka sa araw na ‘to ay may mabuo na sa nakaraang pagtatalik naming mag-asawa. Ilang saglit akong naghintay sa resulta, sandaling tila napakatagal sa ‘king pakiramdam.Nang tingnan ko ang pregnancy test ay tila tumalon ang puso ko sa nakita kong dalawang linya.Kumakal

Umalis ako nang maghiwalay kami ni Drake, wala pa ‘kong pinipirmahan. Hindi ako nagsabi sa daddy ko kung nasaan ako, ang tanging may alam lang kung nasaan ako ay ang mama ko. Pinatay ko lahat ng source ng communication sa iba, nanatili ako kay Dina, kaibigan ko, childhood bestfriend.“Sigurado ka bang hindi mo na siya haharapin?”Inabutan ako ni Dina ng gatas at naupo siya sa ‘king harapan.“Okay lang sa ‘kin na magtagal ka rito, mag-isa naman ako. Kaso palagi kang umiiyak, nag-aalala ako sa anak mo, ayaw mo ba talagang magpa-check up?”Umiling ako. “Ayokong may makaalam kung nasaan ako.”Nakita ko na naaawa siya at hindi halos matingnan ako ng matagal.“Inaayos lang ni mama ang iba naming dadalhin at pupunta na kami sa Japan.”Sabi niya’y magagawan niya ng paraan iyong mabago pansamantala ang pagkakakilanlan namin dahil may Yakuza na customer si mama noon, alam nito ang mga dapat gawin. May mga ilan daw tao sa Japan na nagpapapalit ng identity.Wala akong balita sa asawa ko, nag-away

After three months umuwi na ‘ko sa Pilipinas, hindi muna ako nagpakita ng bakas sa kahit na sino sa pagdating ko maliban sa mga taong may kinalaman sa ‘king business, lumalaki na ang demand ng mga products ko at hindi kami maka-keep-up sa dami dahil nga kulang pa ang production force pero mas magiging maganda naman ang papasok na mga buwan dahil may mga bagong product akong ilalabas.One-month na ‘ko sa Pilipinas nang magkaroom ako ng close door meeting kay Angela Ponce, isang twenty-two years old na sikat na artista. Mataas ang talent fee niya, well, kung gusto kong mas lumakas ang product ko kailangan ko ring mag-invest sa magiging brand ambassador ko sa Pilipinas.“Thank you for choosing me as your brand ambassador, it’s truly an honor to represent Yasmin, most especially because I’m also a user of your brand. I remember that it was just an accident to use your sunscreen product way back when I was in Japan, and before I went back to the Philippines, I bought a lot of it.”Yes, ang

“Patatagalin mo pa ba ang pag-file? It’s been more than four years Drake.”Tiningnan ko si mommy habang inaayos ang ribbon sa buhok ni Isabella, kasama namin siyang dadalo sa isang charity event.“Pero hindi naman patay si Yasmin, wala rin ang mommy niya—”“Oo nga, naglaho lang sila parehong parang bula, pero kahit saan mo sila hanapin ay wala man lang ikaw clue na nakuha kahit minsan sa loob ng higit apat na taon.”Nginitian ako ni Isabella kaya nginitian ko rin siya bago ako tumayo mula sa pagkakaluhod.“Ayusin mo na at nang makapagpakasal ka na sa iba! Iyon naman ang nasa batas, kung apat na taon ng wala at naniniwala kang patay na ang asawa mo na nawawala ay p’wede ka ng mag-file para makapag-asawa ng iba.”“Isabella, kunin mo na kay Yaya Madel iyong candies na dadalhin mo,” sabi ni mommy sa four years old higit na si Isabella.“Hindi naman ako nagmamadali—”“Bakit biglang hindi ka na nagmamadali? Kung kailan may chance ka na?”“I’m a busy person, saka ko na ‘yan aasikasuhin kapag