Chapter 3

Umalis ako nang maghiwalay kami ni Drake, wala pa ‘kong pinipirmahan. Hindi ako nagsabi sa daddy ko kung nasaan ako, ang tanging may alam lang kung nasaan ako ay ang mama ko. Pinatay ko lahat ng source ng communication sa iba, nanatili ako kay Dina, kaibigan ko, childhood bestfriend.

“Sigurado ka bang hindi mo na siya haharapin?”

Inabutan ako ni Dina ng gatas at naupo siya sa ‘king harapan.

“Okay lang sa ‘kin na magtagal ka rito, mag-isa naman ako. Kaso palagi kang umiiyak, nag-aalala ako sa anak mo, ayaw mo ba talagang magpa-check up?”

Umiling ako. “Ayokong may makaalam kung nasaan ako.”

Nakita ko na naaawa siya at hindi halos matingnan ako ng matagal.

“Inaayos lang ni mama ang iba naming dadalhin at pupunta na kami sa Japan.”

Sabi niya’y magagawan niya ng paraan iyong mabago pansamantala ang pagkakakilanlan namin dahil may Yakuza na customer si mama noon, alam nito ang mga dapat gawin. May mga ilan daw tao sa Japan na nagpapapalit ng identity.

Wala akong balita sa asawa ko, nag-away kami at umalis ako na walang dalang kahit na ano.

“Hindi ko alam bakit natagalan mo ‘yan ng limang taon.”

“Masaya ako sa kanya, hindi naman niya ‘ko sinasaktan. May mga pagkakataon din naman na okay kaming dalawa.”

“Pero sabi mo nga, hindi ka niya minahal sa limang taon na ‘yon. Hindi ko alam bakit iyong ganyang hitsura ay hindi pa minamahal, pero kung may mahal na iba talaga kahit gaano ka kaganda iyon ang pinakamaganda sa paningin niya.”

Nag-iinit ang mga mata ko. Tama, iyong ex niya pa rin naman talaga, iyon ang gusto niyang mapangasawa. Pero nang malaman niyang magpapakasal na ang ex niya ngayong taon, parang napapadalas ang galit niya sa ‘kin, pero natutuwa ako dahil baka kapag may pamilya na rin ang ex niya, ako naman ang tingnan niya at sa palagay ko nga anak na lang ang bubuo sa ‘ming dalawa.

Ininom ko ang gatas, wala akong ganang kumain pero pinipilit ko kahit naisusuka ko lang, kailangan hindi mawala sa ‘kin ang anak ko. Ito na lamang ang magiging dahilan ko para lumaban.

Hinawakan ko ang tiyan ko.

Iyong pagmamahal ko nagsisimulang maging galit, habang napupuno ng negatibong isipin ang utak ko at puso at nagiging emosyonal ako tuwing dadako ang isipan ko sa hindi talaga niya ‘ko nagawang mahalin sa haba ng panahon na pinagsamahan namin.

“Hindi ko naman hiniling sa kanya na mahalin niya ‘ko na halos hindi siya mabubuhay na wala ako, gusto ko lang tingnan niya ‘ko, mahalin, at bumuo ng pamilya sa ‘kin, iyong irespeto niya ‘ko bilang asawa niya at subukan niyang mahalin ako kahit paunti-unti, akala ko nga minsan iyon na, pero katulad ng ilang pagbubuntis ko, puro false alarm pala ang mga gesture niya.”

Tinawanan ko ‘yon habang pinapahid ang luha ko.

Hinawakan ni Dina ang likuran ko at hinimas iyon.

“Alam ko na kakayanin mo ‘yan, ikaw pa ba? Elementary pa lang tayo madiskarte ka na, mas mabenta pa ‘yong pastillas at yema mo kay ma’am Lopez no’n, naaalala mo?”

Napangiti ako sa sinabi ni Dina.

“Limang taon ka niyang kinulong lang sa bahay, o ngayon, time mo na para ipagpatuloy ang mga career mo, noon pa, alam ko malalayo ang mararating mo. Alagaan mo ang sarili mo, alam ko naman nasasaktan ka ngayon, pero may bata kang p’wedeng mawala sa ‘yo kapag hindi mo iningatan ang sarili mo, matagal mong hinintay ‘yan ‘di ba?”

“Salamat, Dina.”

Ngumiti ako dahil alam kong may kailangan akong alagaan at magiging masaya ‘ko sa pagdating niya. Kailangan ko siyang alagaan at mahalin.

“Nagawa ko nga na lumaking walang ama, masaya naman ako,” alam kong may kulang sa ‘kin, “…pero bubusugin ko siya ng pagmamahal. Ayoko na rin patuloy na maghabol kay Drake, kahit magpaka-martir ako, hinding-hindi niya ‘ko mamahalin.”

Gusto kong tanggapin ang lahat na quits na kami dahil may nagawa rin naman ako sa kanya dahil sa kontrata, pero hindi ko maiwasan na may galit na manatili sa dibdib ko. Pero hindi ko rin alam paano aalisin ‘yon, maybe time will heal wounds."

“Oh, tita, kanina pa naghihintay si Yasmin sa ‘yo.”

Napakurap ako dahil hindi ko napansin na may nag-doorbell at umalis sa harapan ko si Dina.

“Okay ka lang ba?” tanong kaagad sa ‘kin ni mama.

Ngumiti ako sa kanya. “Okay naman ako, ma, bakit ngayon ka lang, akala ko ay before lunch? Mag-dinner time na.”

Naupo siya sa ‘king harapan.

“Iinitin ko lang ‘yong tinola, mag-usap muna kayo,” ani Dina.

“Salamat, anak, ha,” sabi ni mama kay Dina.

“May nangyari ba?” tanong ko dahil mukhang aligaga siya.

“Nagkita kami ng daddy mo, nagkunwari akong hinahanap kita at naghihisterikal din ako. Kailangan natin makaalis kaagad dahil mukhang gusto niya na bumalik ka sa asawa mo.”

Kinabahan ako sa ‘king narinig.

“Paano kung nasundan ka niya, ma?”

“Hindi, siniguro ko ‘yon at kung saan-saan ako lumusot bago nakarating dito. Tumatawag din sa ‘kin si Drake, pero hindi ko sinasagot dahil alam mo naman, katulad mo gustong-gusto ko rin siya para sa ‘yo pero ngayon na nalaman ko na hindi ka naman pala niya minahal ay gusto ko na lang magalit sa kanya.”

“Kasalanan ko naman ‘yon, ma—”

“Huwag na nating pag-usapan pa ‘yan, pinagdala kita ng mga prutas at mga healthy food sa inyo ng apo ko—”

Sabay kaming napatingin sa bukas na T.V. no’ng banggitin ang pangalan ng ex ni Drake, isa kasing sikat na artista na ang ex ni Drake, five years na siya sa showbiz, three years naman simula no’ng pinaka-sumikat na siya.  Last month, nag-propose na ang leading man nito at one-year boyfriend ng kasal at nai-announce nga na ikakasal na ang mga ito.

“Naghiwalay na sila?” tanong ni mama, kilala niya na ex ‘yon ni Drake.

Iyong puso ko parang dinakot at nilamukos.

“Baka alam niya na rin na maghihiwalay kami ni Drake.”

I bit my lower lip para hindi ako umiyak sa harapan ni mama.

Alam ko naman, ilang beses kong nahuli sila na magkasama.

Sa loob ng limang taon, anim na beses kong nalamang nagkita sila, iba pa ‘yon sa bilang na hindi ko alam na nagkakasama pa sila.

“Ano ba namang laban ko diyan? Mahal niya ‘yan.”

Tumayo ako para kunin ang remote malapit sa T.V. at pinatay iyon.

“Ma, kumain na muna tayo bago natin pag-usapan iyong mga ihahanda natin. Iyong pinakamabilis na makakaalis sana tayo.”

“Hindi mo ba muna aasikasuhin ang pakikipaghiwalay kay Drake?”

Tiningnan ko si mama sa kanyang mata.

“Hindi ako makikipaghiwalay sa kanya, pagtataguan ko lang siya, at kung ilang taon bago mawala ‘tong sakit na nararamdaman ko ganoon din ‘yong hindi siya maikakasal habang nagdurusa ako.”

Selfish na kung selfish, pero ayokong ibigay sa kanya ang buong-buo na kasiyahan niya.

Babalikan ko pa siya, hindi dahil gusto ko pang magmakaawa sa kanya. Babalikan ko siya para ipakilala sa kanya ang bagong magiging ako. Magpakasaya sila ngayon habang umiiyak ako, ako pa rin ang legal na asawa, kaya pagbalik ko, wala na ‘tong kabaliwang nararamdaman ko kay Drake, gaganti muna ako sa pananakit nila sa ‘king lahat.

“Yasmin, bakit naman ganyan? Hindi kita tinuruan ng ganyan, alisin mo na ‘yang galit sa puso mo at mabuhay na lang tayo ng tahimik katulad noon. Isa pa, sigurado akong makakahanap ka pa ng ibang magmamahal sa ‘yo.”

Mula sa ina ni Drake na mabuti lang sa ‘kin no’ng umpisa, pero daig pang basahan at walang silbing babae ang turing na sa ‘kin after three years na hindi pa rin ako nagkakaanak. Gusto lang naman pala niya malahian ng gray na mata. Wala naman siyang pakialam sa ‘kin bilang tao, lalo at mas mayaman nga sila kaysa sa daddy ko na sunud-sunuran lang sa kanila.

Sa ama ni Drake na sinabi pang normal na maghahanap ang lalaki kung hindi magkaanak sa asawa niya. Tanggapin ko na lang din daw na may ibang nagugustuhang babae si Drake, iyon talaga ang mahal nito, at ako raw ay asawa naman na, makuntento na raw ako doon.

Kay Drake na naging sanhi ng depression ko, hindi ko na nakilala ang sarili ko, para akong palaging nanlilimos at tuwing babalingan niya ng barya niyang atensiyon ay tuwang-tuwa ako kahit pa iniraos niya lang sa ‘kin ang init ng katawan niya. Siya na minahal ko higit sa ‘king sarili, ang dahilan bakit tiniis ko ng limang taon ang lahat, asang-asa ako na sa bahay-bahayan naming laro, maging seryoso rin siya sa ‘kin at mahalin ako.

Sa ex niya na alam na mag-asawa na kami, pero ilang ulit ipinaramdam sa ‘kin na mas higit pa rin siya. Ilang ulit hindi pinauwi ang asawa ko, dinala sa ibang bansa para doon mag-celebrate ng iba’t ibang mahahalagang okasyon, at mga pictures ng mga ito na magkasama, hindi man kita ang hitsura ng asawa ko sa mga larawang inilalabas niya’y kilalang-kilala ko naman ‘yon. Akala ko no’ng nagkaroon na siya ng boyfriend ay magiging okay na rin kami ni Drake, sa wakas tinapos niya na rin ang ugnayan sa asawa ko, pero ngayon, parang binabayo ng paulit-ulit ang puso ko sa isiping masaya silang magkalapit sa kama, o nasa isang dinner at nagsasalo sa tagumpay nilang mapaalis ako.

Lahat ng ‘yan ay dadalahin kong bigat sa dibdib ko para makabangon. Makikipaghiwalay ako sa kanya, pero bago ‘yon buburahin ko muna ang ngiti ng tagumpay sa mga labi nila.