บททั้งหมดของ สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: บทที่ 871 - บทที่ 880

“อาเหลียง” ฟู่เจิงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจนใจ “ฉันสำนึกผิดแล้วจริง ๆ”“งั้นคุณว่ามาสิคุณผิดตรงไหน?”“ฉันไม่ควรตัดสินใจเองว่าจะร่วมมือแสดงละครตบตากับฉู่ซืออี๋ เพื่อตีตัวออกห่างเธอ ฉันควรสื่อสารกับเธอ และเคารพในการตัดสินใจของเธอ”เวินเหลียงแสยะยิ้ม “ในเมื่อคุณรู้เรื่องหมดทุกอย่าง แล้วทำไมยังเลือกที่จะทำแบบนั้นอีกล่ะ?”“อาเหลียง ฉันเอาเธอมาเสี่ยงอันตรายด้วยไม่ได้จริง ๆ”“คุณบอกความจริงกับฉัน แล้วส่งฉันออกไปต่างประเทศเหมือนคุณย่ากับฝานฝานก็ได้ ใช่ว่าฉันจะไม่รู้เรื่องรู้ราวไม่มีเหตุผลสักหน่อย ที่จะต้องเตะถ่วงคุณให้ได้ พูดไปพูดมา ฟู่เจิง คุณก็ยังไม่เชื่อใจฉัน ตอนอยู่ที่โรงพยาบาลเมืองเอฟฉันตัวติดคุณอยู่ตลอด เพราะงั้นคุณเลยกลัวว่าฉันจะไม่ยอมไป และกลายเป็นภาระของคุณ คุณกลัวว่าฉันจะทำลายแผนของคุณ...”“อาเหลียง” ฟู่เจิงพูดตัดบทเธอ พลางใช้มือทั้งสองประคองไหล่ของเธอเอาไว้ และตั้งใจมองเข้าไปในดวงตาเธอ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน เธอไม่เคยเป็นภาระของฉัน แต่เป็นคนที่ฉันคอยปกป้องด้วยใจจริงเสมอมา”“คุณปกป้องฉันด้วยใจจริง แต่ไม่ยอมเคารพฉัน...”ฟู่เจิงกลัวเธอแ

“ในตู้เย็นยังมีวัตถุดิบอยู่นิดหน่อย ไม่ต้องเรียกเขามาหรอก” เวินเหลียงเอ่ย“ก็ได้”สภาพอากาศในฤดูร้อนเดิมทีก็ร้อนอบอ้าวอยู่แล้ว แม้ว่าในห้องจะมีแอร์ก็ตาม ทว่าหลังออกกำลังกาย ก็ยังเหงื่อออกเต็มตัวอยู่ดี เหนียวเหนอะหนะตัวไปหมดเวินเหลียงเหลืออด เธอหมุนตัวไปหยิบเสื้อผ้าสองตัวในห้องนอน ก่อนเข้าห้องน้ำไปก็พูดทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่งว่า “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”เธอยังไม่ทันได้ปิดประตู ฟู่เจิงก็เบียดเข้ามาทันที “อาบด้วยกันสิ”“...”การอาบน้ำครั้งนี้กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงสีท้องฟ้าด้านนอกมืดลงแล้ว ภายในอะพาร์ตเมนต์เองก็เปิดไฟแล้วเวินเหลียงถูกอุ้มออกมาฟู่เจิงใช้ผ้าขนหนูห่อตัวเธอเอาไว้และอุ้มเธอไปวางบนเตียงในห้องนอนเวินเหลียงหลับตาลง เหนื่อยจนไม่อยากจะกระดิกนิ้วฟู่เจิงห่มผ้าห่มบาง ๆ ให้เธอ เขาเอ่ยขึ้นว่า “ฉันไปเอาเสื้อผ้าที่ห้องข้าง ๆ ก่อน กลับมาค่อยทำมื้อค่ำให้เธอกิน”เวินเหลียงเค้นเสียงพูดคำว่า ‘อืม’ ออกมาจากลำคอเสียงหนึ่งฟู่เจิงลุกขึ้นกลับไปยังห้องรับแขก เมื่อเห็นเสื้อเชิ้ตและชุดชั้นในของเธอที่อยู่บนพื้น เขาก็โน้มตัวลงไปเก็บขึ้นมาวางไว้ตรงปลายโซฟา เขาสวมเพียงกางเกงแล้วหยิบกุญแจไ

ฟู่เจิงฉีกยิ้มเล็กน้อย “เวินเสี่ยวเหลียง ตัวเองทำได้แต่ไม่ให้คนอื่นทำ?”“ทำไม? คุณไม่ยอมเหรอ?” เวินเหลียงเลิกคิ้วฟู่เจิงคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนเตียงแล้วโน้มตัวเข้ามา “ขอฉันดูหน่อยว่าถ่ายเป็นยังไงบ้าง”เวินเหลียงจับภาพได้ดีมากกระทั่งว่ารูปนี้มีแรงดึงมากกว่าภาพพวกนั้นที่ถ่ายกับกล้องของเพื่อนช่างภาพเมื่อวานเสียอีก“ไม่เลวทีเดียวใช่ไหม?” เวินเหลียงมองเขาทีหนึ่ง ใบหน้าน้อย ๆ เต็มไปด้วยการขอร้องให้ชื่นชมฟู่เจิงเลิกคิ้ว “ถ้าฉันเลือกรูปนี้ไปไว้บนนิตยสารจะเป็นยังไง?”“ไม่ได้” เวินเหลียงปฏิเสธเสียงแข็ง“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ”เวินเหลียงเก็บโทรศัพท์ แล้วเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าสง่าผ่าเผย “นิตยสารที่คุณขึ้นปกเป็นนิตยสารการเงิน รูปนี้ไม่เข้ากับทีม ถ้าคุณขึ้นปกนิตยสารบันเทิงค่อยว่าไปอย่าง”นี่เป็นการหวงเอาไว้เป็นการส่วนตัวของเธอแต่ก็ฟังดูมีเหตุผลอยู่เล็กน้อยฟู่เจิงติดกระดุมของเสื้อเชิ้ตจนถึงเม็ดสุดท้ายด้านบนสุดเวินเหลียงมองเขาทีหนึ่ง ใจเธอเต้นขึ้นมา เธอตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากเตียงเดินไปห้องรับแขกพลางเอ่ยด้วยว่า “โทรศัพท์แบตหมด ฉันไปเอาที่ชาร์ตก่อน”ฟู่เจิงไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติ ดึงเนกไทที่พา

ฟู่เจิงชำเลืองมองเธอชืด ๆ ทีหนึ่ง ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดฝีเท้า มองด้วยแววตาเห็นเป็นคนแปลกหน้าสุด ๆ “จำไม่ได้”สีหน้าอิเลียแข็งทื่อ เธอรีบร้อนเอ่ยเตือนขึ้นว่า “คุณลืมไปแล้วเหรอคะ? เราเคยเจอกันครั้งหนึ่งบนเที่ยวบินที่บินไปซิดนีย์ คุณนั่งข้างฉันในชั้นเฟิร์สคลาส”“ขอโทษด้วยนะครับ จำไม่ได้จริง ๆ”ฟู่เจิงเดินเข้าไปในห้องน้ำชายด้วยสีหน้าดังเดิมเขายังเย็นชาเหมือนกับครั้งก่อนเป๊ะ ๆอิเลียผิดหวังและหัวเสียเป็นอย่างมาก ทว่าไม่ยอมละเลิกเธอยืนรออยู่หน้าห้องน้ำชายหลายนาที เมื่อเห็นฟู่เจิงเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งมือเปียก ก็รีบสาวเท้าเข้าไปขวางเอาไว้ทันที “คุณจำฉันไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยากรู้จักกับคุณ ฉันชื่ออิเลีย วิลสัน”เมื่อพูดถึงนามสกุลของตน อิเลียก็เน้นเสียงและเชิดคางขึ้นฝีเท้าของฟู่เจิงชะงัก คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย พร้อมกวาดสายตามองประเมินอิเลียตั้งแต่หัวจรดเท้าสองที “ผมจำคุณได้แล้ว”“จริงเหรอคะ?”บนใบหน้าของอิเลียเผยสีหน้าตื่นตระหนกปนดีใจออกมา ทว่าในใจกลับมีความไม่สบอารมณ์และเซ็งขึ้นมาเล็กน้อยทีแรกเขาจำไม่ได้ ทว่าพอเธอบอกชื่อเสียงเรียงนามไปก็จำขึ้นมาได้เสียอย่างนั้น ช่างบังเอิญ

อิเลียหวนนึกไปถึงภาพที่เห็นในร้านอาหารอีกครั้งเขาจูงมือของหญิงสาวอย่างสนิทสนม ไร้ซึ่งการกระทำเกินจำเป็นใด ๆ ระหว่างทั้งสองคนมีความสนิทสนมที่ออกมาจากภายในอย่างหนึ่งเห็นได้ชัดว่าเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเฟย์ในฐานะคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลวิลสัน อิเลียต้องการอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น คนที่ชอบเธอตามจีบเธอมีนับไม่ถ้วน ทว่าไม่เข้าตาอิเลียเลยสักคนตอนนี้ในที่สุดก็มีผู้ชายที่เข้าตาเธอได้สักที ทว่าดันมีเจ้าของแล้ว แถมยังพูดจาไม่ไว้หน้าเธออีกด้วยอิเลียถอนหายใจทั้งจิตใจล่องลอย ในใจราวกับถูกหินก้อนใหญ่อุดเอาไว้ ทั้งแน่นทั้งตึงจนเจ็บปวดเธอเสิร์ชเจอในอินเทอร์เน็ตว่าฟู่เจิงเป็นคนเจียงเฉิง สำนักงานใหญ่ของฟู่ซื่อกรุ๊ปก็อยู่ที่เจียงเฉิงบ้านคุณลุงก็เป็นคนเจียงเฉิงเหมือนกันอิเลียนึกเสียดายเล็กน้อยก่อนหน้านี้ตอนที่แม่กลับไปอยู่ที่เจียงเฉิงระยะสั้น ๆ หลายครั้ง ทำไมเธอไม่ยอมตามไปด้วยนะ?ถ้าเธอตามไปด้วย จะได้รู้จักฟู่เจิงก่อนหรือเปล่านะ?อิเลียที่อารมณ์ไม่ดีนัดอลิซออกมาดื่มเหล้าตอนที่อลิซมาถึง อิเลียได้เริ่มดื่มไปแล้ว เหล้าที่อยู่ในขวดบนโต๊ะลดลงไปครึ่งน้อย ๆ แล้วเธอขมวดคิ้วเข้าหากันย คำว่าอาร