All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 781 - Chapter 790

ผู้กำกับเจิ้งเคยอ่านบทของเรื่องนี้ การตั้งค่าตัวละครที่เป็นพระเอกนางเอกไม่ได้มีจุดโดดเด่นอะไร โดยเฉพาะนางเอก ราวกับหมาป่าตาขาวที่มีชีวิต กลับกันซูเมี่ยวตัวละครตัวนี้ค่อนข้างสะดุดตาทีเดียวหลังฉู่ซืออี๋เกิดเรื่อง ตัวละครอวี้หม่านในซีรีส์ที่เขากำลังตระเตรียมในช่วงนี้ยังไม่ได้นักแสดงที่ลงตัวผู้กำกับเจิ้งคิดว่าเขาจะให้เวินเหลียงไปลองดูตอนค่ำเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ถังซือซือก็หันหน้าไปมองเวินเหลียงทีหนึ่ง พลางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดเลยว่าเธอจะกลับมาแล้ว? อีตามืดบอดฟู่ไม่รั้งเธอไว้เหรอ?”เวินเหลียงก้มหน้าพลางโยนกระเป๋าสุ่ม ๆ ไปบนโซฟา ก่อนจะรินน้ำให้ตัวเองอย่างสงบสติอารมณ์ “ถัง ต่อไปไม่ต้องพูดถึงเขาอีกนะ”“มีอะไรเหรอ?” สีหน้าของถังซือซือเปลี่ยน เธอลุกนั่งตัวตรง “อีตามืดบอดฟู่เขาทำอะไรอีก?”เวินเหลียงนั่งลงข้างถังซือซือ พร้อมกอดเธอเอาไว้ แล้วเล่าเรื่องวันนี้ให้เธอฟัง “วันนี้ฉันไปหาเขาที่บริษัทมา เห็นเขาอยู่กับฉู่ซืออี๋...เขาบอกว่า คนที่เขาชอบมาตลอดคือฉู่ซืออี๋ ที่เขาเข้าใกล้ฉันคอยตามตอแยฉันแค่เพราะการเดิมพันหนึ่งเท่านั้น...”เรื่องนี้ เวินเหลียงก็บอกกับถังซือซือเพียง

ต่อให้ฉู่เจี้ยนจวินเป็นพ่อทางชีววิทยาของเธอ แต่ตระกูลเวินเลี้ยงเธอมาจนเติบใหญ่ ให้ตายเวินเหลียงก็ไม่มีทางยอมรับฉู่เจี้ยนจวินเธอมองหลินเจียหมิ่นด้วยสายตาเย็นชา “จำเอาไว้ พ่อของฉันคือเวินหย่งคัง และฉันไม่ใช่ลูกนอกคอก ฉันคือลูกสาวของเวินหย่งคัง”พูดจบเวินเหลียงก็เดินมุ่งหน้าไปโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามองหลินเจียหมิ่นเลยแม้แต่น้อยหลินเจียหมิ่นคว้ามือของเวินเหลียงเอาไว้ ทว่ากลับถูกเธอสะบัดออกก่อนหน้านี้เวินเหลียงมีความคิดจะไปจากที่นี่อยู่แล้วต่อมาเป็นเพราะฟู่เจิง เธอจึงเบรกความคิดนี้เอาไว้การปรากฏตัวของหลินเจียหมิ่น ทำให้ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวใหม่อีกครั้งเธอไม่อยากอยู่ที่เจียงเฉิงอีกต่อไปแล้วไม่อยากเห็นฟู่เจิงอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากเห็นฟู่เจิงกับฉู่ซืออี๋พลอดรักกันที่บ้านใหญ่ในสักวันหนึ่งข้างหน้าและไม่อยากถูกหลินเจียหมิ่นตามตอแยอีกต่อไปในด้านความรู้สึก ถังซือซืออยากให้เวินเหลียงอยู่ที่นี่ต่อทว่าเธอเองก็รู้ว่า นอกจากคุณหญิงแล้ว เวินเหลียงก็ไม่มีคนในครอบครัวที่ให้คิดถึงอะไร ไปจากเจียงเฉิงแล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ถึงจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดกับเวินเหลียงหากอยู่ที่เจียงเฉ

เวินเหลียงเห็นสีหน้าของฟู่เจิงเคร่งขรึม กลัวว่าฟู่ซือฝานจะพูดอะไรทำให้ฟู่เจิงไม่สบอารมณ์อีก จึงพูดตัดบทสนทนาไปเลย “ฝานฝาน อาไปแล้วนะ ต่อไปต้องเชื่อฟังคุณลุงของเธอนะ ถ้าอาว่างจะกลับมาเยี่ยมเธอนะ”“ป้าสะใภ้...”ฟู่ซือฝานเอนตัวไป ไม่อยากให้เวินเหลียงไป“ไม่ดื้อนะ ต่อไปเรียกฉันว่าคุณอานะ”เวินเหลียงบีบแก้มของเธอ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามองถ้าเธอรู้ตั้งนานแล้วว่าฟู่เจิงทำเพื่อการเดิมพันอะไรนั่น เธอจะไม่มีวันยอมให้เขารั้งฟู่ซือฝานไว้แน่ ๆที่ฟู่ซือฝานอยู่ เป็นเพราะเธอกับฟู่เจิงถ้าเธอจากไป ฟู่ซือฝานก็จะเหลือเพียงฟู่เจิง หากฟู่เจิงไม่ชอบฟู่ซือฝาน แล้วส่งเธอกลับอยู่กับฟู่ชิงเยว่อีก กลัวเพียงว่าฟู่ชิงเยว่จะปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนอย่างแต่ก่อนอีก การเปลี่ยนสภาพแวดล้อมบ่อย ๆ ไม่ใช่เรื่องดีอะไรกับฟู่ซือฝานอยู่กับฟู่เจิงหรือบ้านใหญ่ตระกูลฟู่ เป็นการเลือกที่ดีที่สุดกับฟู่ซือฝาน หวังเพียงว่าฟู่เจิงจะพอมีมโนธรรมอยู่บ้างผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดก็คือ หลังเธอหาที่ลงหลักปักฐานที่ต่างประเทศได้มั่นคงแล้ว ค่อยรับฟู่ซือฝานไปอยู่ด้วยหวังว่าคงจะไม่ไปถึงจุดนั้นห่างกันเพียงแค่ชั้

ทว่าจู่ ๆ เวินเหลียงจะไปซะงั้น หรือว่าเลิกกับฟู่เจิงแล้ว?“ไม่รู้เหมือนกัน ทุกคนล้วนมีทางเลือกของตัวเอง”“ฉันไปด้วยได้ไหม?” เซี่ยหมิ่นมองฟู่เซิงด้วยความคาดหวัง “ฉันรู้จักคุณเวิน คุณเวินเองก็รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉัน ถ้าเขาไปแบบนี้ เดาว่าคงไม่กลับมาตอนงานแต่งงานของเราแน่ ๆ เพราะงั้นฉันเลยอยากไปส่งเขาด้วยเหมือนกัน”ฟู่เซิงรับปากว่าจะแต่งงานกับเธอเขาพาเธอไปดูโรงแรม ลองชุดแต่งงาน เลือกแหวน ถ่ายภาพพรีเวดดิง ทุกเรื่องที่ต้องทำหากแต่งงาน เขาพาเธอไปทำทุกอย่าง ทว่าไม่เคยพาเธอไปเจอพ่อกับแม่เลย และหากเธอพูดถึงเรื่องจดทะเบียนสมรส ฟู่เซิงก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีมีครั้งหนึ่ง หลังจากที่เธอบอกเป็นนัยว่าจะไปจดทะเบียนสมรส ฟู่เซิงกลับบอกว่าหลังแต่งงาน จะโอนห้องชุดสามห้องนอนสองห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่างประณีตไปเป็นชื่อเธอเซี่ยหมิ่นดีใจเป็นอย่างมาก และรู้เจตนาของฟู่เซิงดี เขาไม่มีทางจดทะเบียนสมรสกับเธอการจัดงานแต่งงานเป็นเพียงการทำให้เด็กเกิดมาอย่างถูกหลักทำนองคลองธรรมเท่านั้น ขอแค่เขาไม่พอใจ ก็ถีบหัวส่งเธอออกไปได้ทุกเมื่อแต่ว่าได้เกาะตระกูลฟู่ทั้งที เซี่ยหมิ่นพอใจแค่ห้องชุดหนึ่งห้องกับเงินสิ

เซี่ยหมิ่นกลัดกลุ้มจนเบะปาก พูดง่ายนี่เขาไม่ได้อยู่ที่จุดที่เธออยู่ เลยไม่รู้ถึงความยากลำบากของเธออยู่แล้ว“แต่...ฉันเองก็อยากให้แม่ของคุณชอบฉันนี่ ไม่อยากบีบให้คนตรงกลางอย่างคุณต้องลำบาก”“ไม่ต้อง คุณเข้ากับพ่อแม่ผมไม่ได้ก็ไม่ต้องเข้าหา อยู่เงียบ ๆ ไม่ต้องหาเรื่องทะเลาะกัน”เซี่ยหมิ่นมองสีหน้าเย็นชาของฟู่เซิงทีหนึ่ง เดือดดาลจนกระฟัดกระเฟียดตระกูลฟู่เธอพอจะรู้จักแค่เวินเหลียงเพียงคนเดียว ตอนนี้พอเวินเหลียงจากไป ฟู่เซิงยังไม่ให้เธอก้าวเข้าไปอีก ถึงเวลานั้นเธอก็รอถูกถีบหัวส่งได้เลยใบหน้าของฟู่เซิงยังคงราบเรียบ ราวกับไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจอย่างนั้นเมื่อมาถึงยังห้องที่เซี่ยหมิ่นเช่า ฟู่เซิงก็ขับรถไปจอดข้างทาง “ผมไม่ขึ้นไปนะ คุณพักผ่อนให้เต็มที่แล้วกัน แล้วก็เก็บคำพูดของผมไปคิดดูให้ดีด้วย”เซี่ยหมิ่น ‘ฮึ’ มาเสียงหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าลงจากรถไปฟู่เซิงกลับรถมุ่งหน้าไปยังบริษัทขณะเลี้ยวขวาตรงทางแยกหนึ่ง จู่ ๆ ก็มีเงาร่างสายหนึ่งแวบผ่านไปตรงหน้า ฟู่เซิงรีบเหยียบเบรกทันทีหญิงสาวกำลังถือโทรศัพท์อยู่ เธอล้มลงไปบนพื้น ตกตะลึงเป็นอย่างมากขณะข้ามทางม้าลาย โทรศัพท์ของเธอหล่น และเธอกลับไ