All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 451 - Chapter 460

เขารู้ดีว่าการที่ตัวเองทำอาชีพนักสืบเอกชนจะถูกรายงานได้ง่าย จึงปิดบังสถานการณ์ครอบครัวไว้มิดชิดเป็นอย่างมาก ทว่าก็ยังไม่วายถูกคุ้ยออกมา เรื่องนี้ทำให้เขาอกสั่นขวัญแขวนสุด ๆอวิ๋นเฉียว “ขอโทษจริง ๆ นะครับคุณเวิน ถ้าผมเป็นโสดอยู่ตัวคนเดียว ผมคงไม่เกรงกลัวอะไรอย่างแน่นอน แต่ผมจะให้ครอบครัวผมต้องมาตกอยู่ในอันตรายไปกับผมไม่ได้ ขอโทษจริง ๆ ครับ..”การอธิบายนี้ ก็นับว่ามีความจริงใจมากทีเดียวเวินเหลียงไม่ได้บังคับ เธอตอบกลับไปว่า “ฉันเข้าใจคุณอวิ๋นค่ะ แล้วก็ขอบคุณคุณอวิ๋นด้วยที่ยอมช่วยฉันครั้งนี้ ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็จะไม่บังคับคุณอวิ๋นค่ะ ที่เหลือก็ว่ากันตามในสัญญาเลยแล้วกันค่ะ”อวิ๋นเฉียว “ขอบคุณคุณเวินที่เข้าใจนะครับ คุณวางใจได้เลยครับ ทางผมจะไม่มีทางเปิดเผยข้อมูลของคุณแน่นอน ขอให้คุณสืบหาความจริงได้ในเร็ววันนะครับ และขอให้ได้ล้างแค้นแทนคุณพ่อ”เวินเหลียง “ขอบคุณค่ะ”หลังตอบกลับเสร็จ เวินเหลียงก็ปิดหน้าจอ เธอเหม่อลอยเล็กน้อยพวกเขาสืบเจออวิ๋นเฉียวได้ จะสืบหามาถึงตัวเธอได้เหมือนกันหรือเปล่านะ?แต่เธอไม่ได้รับคำข่มขู่อะไรเลยและใช่ เธอเพิ่งจับพลัดจับผลูรู้ว่าการตายของพ่อเกี่ยว

ทว่าเมิ่งเซ่อไม่ได้คิดแบบนี้ เด็กหนุ่มไฟแรง มุ่งหน้าอย่างองอาจกล้าหาญ รับไม่ได้ที่ถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม เจ้าของจงใจโยนความผิดใส่ร้าย เขาทนไม่ได้ เขาอยากไปยื่นคำร้องขอให้ตรวจสอบใหม่อีกครั้งกับหน่วยงานไหนสักหน่วยเมิ่งจินถังถอนหายใจ แล้วพูดโน้มน้าวเขาว่า “แกไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พ่อมีชีวิตอยู่มาสิบปี เข้าใจเหตุผลนี้ตั้งนานแล้ว แกไม่มีเงินไร้อำนาจ ก็ต้องเสียเปรียบแบบนี้แหละ! วัสดุของเราไม่มีปัญหาอะไร พวกเขาก็ยังทำให้เกิดปัญหาได้ ผิดก็ว่าเป็นถูกได้ แกจะมีแต่เสียเวลาเสียแรงเปล่า ไม่มีประโยชน์”เมิ่งเซ่อ “พ่อ พ่อไม่น่าไปปรึกษาหารือร่วมกันตั้งแต่แรกเลย น่าจะยืนกรานกัดฟันไปว่าคนประเมินมีปัญหา ตอนนี้ไปพูดโต้แย้งกับคนประเมินอีก กลัวว่าจะสายเกินไปหน่อย”ทว่าวันเสาร์เมิ่งเซ่อก็ยังไปหาฝ่ายที่เกี่ยวข้องฝ่ายหนึ่งอยู่ดี ข้อร้องให้เปลี่ยนคนแล้วทำการตรวจสอบใหม่อีกครั้งเจ้าหน้าที่บอกเขาอย่างหนักแน่นว่า รายงานการตรวจสอบไม่ผิด ไม่สนับสนุนให้มีการตรวจสอบใหม่อีกครั้งปล่อยให้เมิ่งเซ่อพูดจนปากเปียกปากแฉะ ผลก็ออกมาเป็นแบบนี้อยู่ดีเสียเวลาไปตลอดทั้งบ่าย เขาเดินออกมาจากโถงประตูหน่วยงานอย่างเหน็ดเหนื

ดูแล้วค่อนข้างไร้เดียงสาจริง ๆดูออกว่าเมิ่งเซ่อไม่เคยคิดสงสัยในตัวพ่อของตนเลยว่าพูดโกหกหรือเปล่าเขาเป็นเด็กหนุ่ม ประสบการณ์ยังน้อยเกินไปถ้าเป็นเพื่อนทั่ว ๆ ไปยังพอไหว แต่ถ้าให้เลือกมาเป็นครึ่งชีวิตในอนาคต เวินเหลียงไม่มีทางเลือกเขาเป็นอันขาดเธอไม่มีความสนใจจะเติบโตเป็นเพื่อนใครถ้าไม่ใช่เพราะเมิ่งเซ่อเป็นลูกชายของเมิ่งจินถัง เกรงว่าตอนนี้เธอคงหันหลังให้และเดินออกไปแล้วหลังกินข้าวเสร็จ ทั้งสองคนก็ไปดูหนังกันที่โรงหนังในห้างยังไม่ถึงเวลาหนังฉาย เมิ่งเซ่อส่งป๊อปคอร์นที่เพิ่งซื้อมาให้เวินเหลียง “พี่ครับ พี่ไปนั่งตรงนั้นก่อนนะ ผมจะไปห้องน้ำหน่อย”เวินเหลียงพยักหน้าเมิ่งเซ่อออกมาจากโรงหนัง เดินไปห้องน้ำตามสัญลักษณ์ภายในห้างห้องน้ำของห้างอยู่ในมุมลับมุมหนึ่งขณะเมิ่งเซ่อเดินผ่านมุมโค้ง พลันไปชนเข้ากับคนคนหนึ่งหลังจากนั้นก็มีเสียง ‘ตึก’ ดังขึ้นเสียงหนึ่ง ชานมร่วมหล่นลงบนพื้น ตามมาด้วยเสียงแผละ แก้วบรรจุภัณฑ์แตก ชานมสาดกระจายเมิ่งเซ่อถอยหลังสองก้าวตามสัญชาตญาณ มองชานมที่สาดกระจายอยู่เต็มพื้น ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยว่า “ขอโทษครับ ๆ”คนตรงหน้าเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ผิวขาว

หลังสบกับสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของเมิ่งเซ่อ เวินเหลียงก็พยักหน้าเบา ๆทั้งสองคนเดินเคียงคู่กันออกไป เดินไปทางสแควร์ที่อยู่ใกล้ ๆ อย่างช้า ๆ ราวกับเดินเล่นข้างถนนคนเดินสัญจรไปมากันอย่างรีบเร่ง มีแค่พวกเขาสองคนที่เดินไปเบื้องหน้าอย่างเชื่องช้า พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ทันใดนั้น ขณะที่แขนของเมิ่งเซ่อกำลังแกว่งอยู่ก็ไปแตะถูกมือของเวินเหลียงเข้าเวินเหลียงชักกลับโดยอัตโนมัติ แล้วเดินหน้าต่อไป ปากก็พลางเอ่ยขึ้นว่า “...ฉันเคยลองชิมของร้านเค้กที่อยู่ที่จินติงสองสามร้าน...”เมิ่งเซ่อก้มหน้า เขาไม่ได้สนใจเลยว่าเวินเหลียงกำลังพูดอะไรอยู่หูเขาแดงระเรื่อ เขาหลับตาลง รวบรวมความกล้าให้ตัวเองอยู่ในใจ ทันใดนั้นเขาก็จับมือน้อย ๆ แสนเรียวเล็กและนุ่มนิ่มของเวินเหลียงเอาไว้แน่นมือของเขาใหญ่กว่าเวินเหลียงเบอร์หนึ่ง กุมมือของเธอเอาไว้แน่นความรู้สึกการสัมผัสผิวหนังที่แผ่ขึ้นมา ทำเอาเวินเหลียงอึ้งไปครู่หนึ่ง คิดจะสะบัดออกตามสัญชาตญาณเพียงแต่เธออดกลั้นเอาไว้เวินเหลียงเม้มริมฝีปาก พลางก้มหน้า ไม่พูดอะไรทั้งสิ้นในวินาทีนี้เธอรู้สึกเพียงอิหลักอิเหลื่อ จิตใจพะว้าพะวงอยู่ไม่เป็นสุขในหัววาบ

ถังซือซือลุกขึ้นยืน เก็บพาเลทตาและแปรงแต่งหน้า “ได้ ฝากเธอมาจัดการตรงนี้หน่อยนะ”“ได้ พี่รีบไปเถอะค่ะ คุณโจวอยู่ห้องแต่งตัวหมายเลขสาม”“อืม”เมื่อถังซือซือจัดการกระเป๋าเครื่องสำอางของตัวเองเสร็จ ก็รีบเดินไปที่ห้องแต่งตัวหมายเลขสามทันทีเงื่อนไขของห้องแต่งตัวหมายเลขสามย่อมมีมากกว่าห้องแต่งตัวส่วนรวมอยู่แล้ว มีนักแสดงสองคนใช้ร่วมกัน คนหนึ่งคือโจวอวี่ที่ผู้ช่วยบอก ส่วนอีกคนเป็นไอดอลหน้าใหม่ประตูห้องแต่งตัวเปิดอยู่ ถังซือซือเคาะประตู แล้วเดินเข้าไปเลย เธอเดินไปทางโจวอวี่ที่นั่งอยู่หน้ากระจกผู้ช่วยของโจวอวี่รีบส่งกาแฟมาแก้วหนึ่ง “คุณถัง ลำบากคุณแล้วนะคะ จู่ ๆ พี่ซินดี้ก็ปวดท้องต้องไปโรงพยาบาลด่วน”“วางไว้บนโต๊ะก่อนแล้วกัน เขาจะซ้อมใหญ่เมื่อไร?” ถังซือซือวางกระเป๋าเครื่องสำอางบนโต๊ะเครื่องแป้งหน้ากระจก“อีกหนึ่งชั่วโมง ลายเซ็นที่คุณอยากได้” โจวอวี่ชี้ไปที่โปสต์การ์ดสองสามแผ่นที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง “อย่าลืมล่ะ”“ได้เลย ขอบคุณค่ะ” ถังซือซือเปิดกระเป๋าเครื่องสำอาง เอาแปรงแต่งหน้าที่ใช้ประจำออกมาสองสามชุดไปด้วยพลางยิ้มและเอ่ยขึ้นว่า “วันนั้นต้องขอบคุณคุณมากจริง ๆ นะคะ โชคดีที่เดินผิ