All Chapters of The Tycoon's Twins: Chapter 51 - Chapter 60

Tinitigan ni Rhett ang dalagang na sa kanyang tabi. Tulog na tulog ito at mukhang napagod sa kanilang ginawa kanina. Kahit anong pilit niyang alisin ang tingin mula sa maamo nitong mukha ay hindi niya magawa. It’s as if there’s something stopping him from dragging his eyes away from her calm face.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Hindi niya alam kung ano ang magiging resulta ng lahat ng ‘to. Ngunit sana ay pumanig sa kanya ang pagkakataon dahil gusto na niyang magkaroon ng anak at nang matapos na ang pakikipaglaro ng kanyang ama sa kanya.Mahina siyang umiling at hinilot ang kanyang sintido. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat gawin ngayon. Hindi niya pa kabisado ang menstrual cycle ng dalaga kaya’t hindi niya nasisigurong fertile ito ngayon.Pero sana lang ay fertile ito ngayon. Dahil hangga’t sa hindi ito magdadala sa kanyang mga anak, hindi siya mapapagod na gumawa ng paraan para lang mabuntis niya ang dalaga.Lumabas muna siya ng tent

Napuno ng nakakabinging katahimikan ang buong silid. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. She felt so awkward. Ramdam niya pa rin ang pamumula ng kanyang pisngi hanggang ngayon.She wanted to speak so bad, and ask him to forget what happened. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin. Nalilito na siya. But one thing’s for sure. Nahihiya siya. Sobrang nahihiya siya sa mga nangyayari at kung pwede lang magpalamon sa lupa ay kanina niya na sana ginawa.“About what happened last night…” panimula ng binata.“Forget it,” sambit niya. “Uhm, pretend it never happen. I’m so sorry for what happened last night. Hindi ko naman sinasadya−”“I’ll take the full responsibility,” pagpuputol nito sa kung ano mang sasabihin niya. “What do you mean pretend it never happened?”She bit her lower lip and looked away. “Hindi dapat nangyari ang bagay na ‘yon. I came here for pure business. I didn’t mean to mix pleasure and business. I know how much you hate it. And besides, you don’t owe me

“Heto po ang bayad ko.”She handed the blue bill to the driver and waited for the change. Syempre, hindi naman siya ganoon kayaman para hindi hinigiin ang sukli no. At isa pa, kaunti lang ang kanyang napa-exchange na pera kaya’t tipid na tipid siya ngayon.Pagkabigay sa kanya ng sukli ay agad siyang lumabas ng sasakyan. Mahigpit na hawak niya sa kanyang kanang kamay ang isang pumpon ng bulaklak. Inayos niya sa pagkakasabit ang kanyang sling bag at nagsimula nang maglakad.This place feels so nostalgic. Pakiramdam niya ay bumalik siya sa panahong high school pa lamang siya at dinadalaw ang lugar na ito. Dito kasi siya tumatambay tuwing leisure time niya dahil kumakalma ang buo niyang katawan kapag nandito siya.Dumiretso siya sa pwesto na lagi niyang tinatambayan noon. And as soon as she arrived in front of her father’s grave, she immediately smiled. Yes, she’s in a cemetery to visit her father. It was the very first time to see her father’s name after three years of being away from th

Mahina siyang natawa at ngumiti sa binata. Hindi niya mabilang kung ilang beses na siyang natawa sa kanilang usapan. It amuses her upon knowing that Rhett can also have jokes. And she must admit, she’s starting to be cool with him.“Really?” natatawang tanong niya. “I can’t believe it.”“So do I,” he replied and rolled his eyes. “I can’t believe I’m telling you this.”That made her smile even wider. Hindi niya maubos-ubos ang kinakain dahil abala silang dalawa sa pag-uusap. And their conversation is somehow amusing her. Hindi niya maipaliwanag ang magaan na pakiramdam na nararamdaman niya ngayon.Muli siyang sumubo sa kanyang kinakain at sumimsim sa juice na nasa kanyang tabi. Ganito siya palagi. Dapat ay mayroong juice sa kanyang tabi dahil kung wala ay baka mabilakuan siya sa kakatawa sa kanilang usapan.“How about you?” pagtatanong nito. “Do you have any good memories when you’re still a kid?”“Wala,” diretso niyang sagot at ngumiti rito. “I spent most of my time inside my house. T

Panay ang pagsulyap ni Alana sa orasan sa kanyang pambisig na relo. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin. Hindi siya mapakali. Paulit-ulit na niyang dina-dial sa kanyang phone ang number na ginamit ni Yuen ngunit wala itong sagot.“Please answer the damn phone, Yuen,” piping bulong niya sa sarili.Hindi niya matukoy kung anong ‘I’m outside’ ang ibig sabihin nito. Siguro ay sa labas ng building? Or maybe sa labas ng apartment na kanilang tinutuluyan ni Ivory. Kaya naman heto siya, nagmamadali dahil hindi niya tukoy kung saan siya patungo.Nang bumukas ang pinto ng elevator ay agad siyang naglakad sa lobby ng building. Dire-diretso lang siyang naglalakad. Ni hindi man lang siya nag-abalang lumingon-lingon sa paligid. Baka sakaling nandito si Yuen sa paligid.But where the hell is he really?Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang phone nang mag-ring ito. Agad niyang tinignan ang caller at bumungad sa kanya ang phone number ng lalaking kanina niya pa tinatawagan. She immediat