Mahina siyang natawa at ngumiti sa binata. Hindi niya mabilang kung ilang beses na siyang natawa sa kanilang usapan. It amuses her upon knowing that Rhett can also have jokes. And she must admit, she’s starting to be cool with him.“Really?” natatawang tanong niya. “I can’t believe it.”“So do I,” he replied and rolled his eyes. “I can’t believe I’m telling you this.”That made her smile even wider. Hindi niya maubos-ubos ang kinakain dahil abala silang dalawa sa pag-uusap. And their conversation is somehow amusing her. Hindi niya maipaliwanag ang magaan na pakiramdam na nararamdaman niya ngayon.Muli siyang sumubo sa kanyang kinakain at sumimsim sa juice na nasa kanyang tabi. Ganito siya palagi. Dapat ay mayroong juice sa kanyang tabi dahil kung wala ay baka mabilakuan siya sa kakatawa sa kanilang usapan.“How about you?” pagtatanong nito. “Do you have any good memories when you’re still a kid?”“Wala,” diretso niyang sagot at ngumiti rito. “I spent most of my time inside my house. T
“Ang ganda,” she said the moment he opened the curtains, revealing the pretty city lights behind.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Humakbang siya palapit dito at tumingin din sa city lights. Gumuhit ang isang ngiti sa kanyang labi at tinanaw ang buong syudad sa kanilang harapan.They’re in his office. Hindi niya alam na bukod sa building na malapit sa Bonifacio Global City ay mayroon din itong building sa sentro mismo ng Maynila. At nakikita niya lang ang binata sa building nito malapit sa BGC.“I didn’t know you have a lot of building here,” she said. “Is this your main building?”Nilingon niya ito at nakita itong tumango. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at muling binaling ang tingin sa city light.“This is my main branch.”She nodded her head as well. “This place is so pretty. I can’t believe this is the Philippines.”It look like some foreign country she used to visit whenever she has a project outside the country.Wala sa sarili siyan
Panay ang pagsulyap ni Alana sa orasan sa kanyang pambisig na relo. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin. Hindi siya mapakali. Paulit-ulit na niyang dina-dial sa kanyang phone ang number na ginamit ni Yuen ngunit wala itong sagot.“Please answer the damn phone, Yuen,” piping bulong niya sa sarili.Hindi niya matukoy kung anong ‘I’m outside’ ang ibig sabihin nito. Siguro ay sa labas ng building? Or maybe sa labas ng apartment na kanilang tinutuluyan ni Ivory. Kaya naman heto siya, nagmamadali dahil hindi niya tukoy kung saan siya patungo.Nang bumukas ang pinto ng elevator ay agad siyang naglakad sa lobby ng building. Dire-diretso lang siyang naglalakad. Ni hindi man lang siya nag-abalang lumingon-lingon sa paligid. Baka sakaling nandito si Yuen sa paligid.But where the hell is he really?Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang phone nang mag-ring ito. Agad niyang tinignan ang caller at bumungad sa kanya ang phone number ng lalaking kanina niya pa tinatawagan. She immediat
“Ang tahimik mo yata,” puna niya rito habang na sa loob sila ng sasakyan ni Yuen.Hindi tanga si Alana para hindi mapansin ang biglang pagkawala ni Yuen at Rhett sa mood. Something is off and she can feel it. Gusto niya sanang tanungin ang mga ito kung may mali ba o kung may dati ba silang alitan ngunit nahihiya siyang ibuka ang kanyang bibig.Pinilit ni Alana ang sarili na ngumiti at humugot ng malalim na hininga. “Did you bring them with you?”“How can I bring them when they’re clearly in danger here?”Nagulat siya sa biglang pagtaas nito ng boses. She looked at him in confusion. Mukhang pati si Yuen ay nagulat sa kanyang biglang pagsasalita. She bit her lower lip and massaged her temple.“I’m sorry,” sambit nito. “I’m just… I’m just surprise to see you’re with him.”“You knew him?” tanong niya rito.“He’s a businessman. I’m a businessman as well. Of course I know who he is and what he’s capable of,” he replied. “Why were you with him?”Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi. “We
“I don’t really know if we’re allowed to accept visitors,” she said. “Come in.”Naglibot siya ng paningin sa paligid at mukhang tulog na si Ivory dahil sobrang tahimik na. Paanong hindi matutulog e malapit nang maghating gabi. Hindi niya nga alam kung mag-o-offer ba siya kay Yuen na rito na matulog o ano.Pumasok si Yuen kasunod niya at agad niya namang nilinisan ang kalat ng couch. Hindi niya alam na may lahing burara pala si Ivory. May mga papel na nakalatag sa mesa at iilang mga pencils. Mechanical pencils pa. Hindi niya maiwasang mapailing. Parang sinusundan niya lang ang kalat ng kanyang nakakabatang kapatid sa lagay na ‘to, e.“Are you living here alone?” tanong ni Yuen sa kanya.Agad siyang umiling at ngumiti. “Nope. I don’t live here alone. I’m with Ivory. Hindi ko nga alam bakit sobrang engrande ng apartment na tinutuluyan naming dalawa. This place is so expensive, don’t you think?”He hummed. “This is owned by your client. He’s not renting this.”“Really?” She looked at Yuen
“Hindi mo ba kukunin ‘yan?”Tumingin sa kanya si Yuen at hindi na siya pinansin saka ito nagpatuloy sa pagtira sa bola. They’re in a golf area owned by Yuen and she’s sitting here, looking at him in confusion. Sinabi kasi nito na tuturuan siya nito dahil malapit na niyang matapos ang mga drafts niya para sa kanyang ginagawang proyekto.It’s been two weeks. Dalawang linggo na siyang hatid-sundo ni Yuen at dalawang linggo na rin silang walang imik ni Rhett. Hindi niya alam kung siya lang ba o sadyang mayroon talagang kung anong lihim na alitan sa dalawang binata.And oh, she’s talking about Rhett and Yuen.Hindi naman siya tanga para hindi mapansin ang bagay na ‘yon. Alam niyang may kung anong mali sa dalawa ngunit wala siyang sapat na lakas ng loob para magtanong dito kung ano ang mali.Or maybe she’s just overthinking everything?Tumingin siya kay Yuen na seryoso sa pagtitira ng golf. Nakasuot din siya ng golf attire pero nakaupo lang siya. Nakakatamad ba naman gumalaw. Mangangalay pa
Nang makaalis na si Yuen ay nanatili siyang nakaupo roon. Walang ni isang tao ang nandito pwera sa mga nagtratrabaho sa lugar na ito. Sinabi ni Yuen sa kanya na pag-aari ito ni Yuen at isa itong private property. Kaya talagang walang makakapasok dito unless may rerenta sa lugar na ito.Wala sa sariling dumapo ang kanyang paningin sa isang lalaking papasok lugar. Ganoon na lang ang kanyang gulat nang bumungad sa kanya ang lalaking hindi niya inaasahang makikita niya sa araw na ito. She was looking at him with wide eyes as he entered the place.Nakasuot pa rin ito ng business outfit nito ngunit medyo maluwang na ang suot nitong necktie. He lifted his gaze at her and frowned. Wala sa sarili naman siyang tumayo at hilaw na ngumiti rito.“Good evening, Mr. Fuentabella.”Mas lalong nangunot ang noo ni Rhett. He walked up to her with a frown on his face. “What the hell are you doing here?”Sa tanong nito ay nangunot din ang kanyang noo. “I should be the one to ask that, Mr. Fuentabella. What
“What the fuck are you doing in my place?” tanong niya rito. “”You’re even proclaiming it as yours.”“It’s going to be mine,” nakangising saad ni Yuen. And heaven knows how much he wanted to erase that fvcking smirk on his face. “You can’t give your father an heir. What makes you think things will go according to your plans?”Umigting ang kanyang panga. Gusto niya itong sapakin ngunit nawala ang kanyang atensyon sa pinsan nang lumabas mula sa locker room si Alana. Nakabihis na ito ng isang itim na pantalon at ganoon pa rin ang blouse. This time, she already wearing heels.Nang mag-angat ito ng tingin sa kanya ay siya na mismo ang nag-iwas ng tingin. Mariing umigting ang kanyang panga at agad siyang humugot ng malalim na hininga. Bumaling siya sa lalaking na sa kanyang harapan.“Count on your better days, Yuen.”Ngumisi ang pinsan. “You should be the one to do that. Count your better days, Rhett. Sooner or later, you’ll be on the ground, kneeling and begging for my mercy.”Matapos nito
Months passed and Alana finally got discharged from the hospital. It wasn’t an easy kind of journey for her. Sa loob ng ilang buwan niyang pananatili sa hospital ay naramdaman niya ang kalinga ng kanyang pamilya. She haven’t seen her stepmother–– Rita, for quite some time now. Wala na rin naman siyang planong makita ito.“Bakit ka umiiyak diyan? Dress lang naman ang sinusukat, hindi wedding gown.”Wala sa sarili siyang napakurap nang marinig ang nagsalita. Nilingon niya ito at nakita si Joey na nakataas ang kilay sa kanya. Mahina siyang natawa sa behavior nito at humugot ng malalim na hininga.Speaking of Joey, naging successful din ang operation ng kanyang ina na si Lumina. Na-i-discharged nila ito at kasalukuyan nang nagpapagaling sa Amerika. Hindi niya nga alam kung anong ginagawa ng babaitang ito rito sa Pinas.“I’m not crying,” she denied and scoffed. “Sinipon lang ako.”Umismid din naman ito sa kanya. “So anong plano mo kay Yuen? Sa pagkakaalam ko, na sa basement pa rin siya han
Ramdam niya ang pamamanhid ng kanyang katawan. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Gusto niyang igalaw ang kanyang katawan ngunit pakiramdam niya ay wala na siyang control dito. For the first time, she felt this useless.Isa-isang pumasok sa kanyang isipan ang mga nangyari bago siya humantong sa ganitong kalagayan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at ramdam niya ang panunubig ng kanyang nakapikit na mga mata. She wanted to open her eyes but she couldn’t. Ang nagagawa niya na lang ngayon ay ang patalasin ang kanyang pandinig.And then she heard a baby’s cry. Sumikdo ang kanyang dibdib. She wanted to get up and get the baby but she couldn’t even move a limb. It’s like she’s paralyzed. At kahit tinig niya ay hindi niya mahagilap. She wanted to talk, to call for someone to help her. Ngunit hindi. Hindi niya magawa.Kaya naman wala siyang ibang choice kundi ang mahiga na lang doon, nakapikit, at parang patay na nakikiramdam lamang sa paligid. Marami siyang naririnig na mga
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may