Pagdating nila ng Maynila ay lutang na lutang siya sa mga nangyayari. Hindi ma-process ng kanyang isipan ang mga sinabi ni Rhett sa kanya nang na sa Pampanga sila. She’s so confused. Nalilito na siya sa kung ano ang kanyang dapat isipin at maramdaman.“We’re here,” pukaw ng binata sa natutulog niyang isipan.Wala sa sarili siyang napatingin dito at kumunot ang kanyang noo. Ibinaling niya ang paningin sa labas ng bintana at mariing kinagat ang ibabang labi. They’re outside of the apartment where is currently staying.Kinalas niya ang seatbelt at binuksan ang pinto sa kanyang tabi. She stepped outside the car, bringing her purse with her. Lumabas din naman ng sasakyan si Rhett at dumiretso sa trunk ng kanyang sasakyan.He pulled out her hand carry luggage and looked at her. Binaba nito ang takip ng trunk at lumapit sa kanya, bitbit ang kanyang bagahe. Hilaw lamang siyang ngumiti rito at tinanggap ang kanyang luggage.“Thank you,” she said and smiled. “I’ll come to drop off the drafts I’l
“Heto po ang bayad ko.”She handed the blue bill to the driver and waited for the change. Syempre, hindi naman siya ganoon kayaman para hindi hinigiin ang sukli no. At isa pa, kaunti lang ang kanyang napa-exchange na pera kaya’t tipid na tipid siya ngayon.Pagkabigay sa kanya ng sukli ay agad siyang lumabas ng sasakyan. Mahigpit na hawak niya sa kanyang kanang kamay ang isang pumpon ng bulaklak. Inayos niya sa pagkakasabit ang kanyang sling bag at nagsimula nang maglakad.This place feels so nostalgic. Pakiramdam niya ay bumalik siya sa panahong high school pa lamang siya at dinadalaw ang lugar na ito. Dito kasi siya tumatambay tuwing leisure time niya dahil kumakalma ang buo niyang katawan kapag nandito siya.Dumiretso siya sa pwesto na lagi niyang tinatambayan noon. And as soon as she arrived in front of her father’s grave, she immediately smiled. Yes, she’s in a cemetery to visit her father. It was the very first time to see her father’s name after three years of being away from th
She was about to leave when she realized she wanted to be with her father a little longer. Gusto niya munang manatili rito at tumulala habang hinahayaan ang malamig na hangin na yakapin siya. Tahimik lang siya nakaupo roon habang nakatitig sa lapida ng kanyang ama.Bahagya pa siyang napaigtad nang mag-ring ang kanyang phone sa loob ng kanyang sling bag. Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang sling bag at inabot ito. Kinuha niya ito at tinignan ang caller. Her lips parted the moment she saw Rhett’s name.Mariing niya munang kinagat ang ibabang labi at tinapat ito sa kanyang tenga. “Hello. Alana Sandoval speaking…”“Are you done?”Kumunot ang kanyang noo sa tanong nito. “Are you talking about the drafts, Mr. Fuentabella? I’ll send the drafts through your email address−”“I’m not talking about that,” pagpuputol nito sa kanyang sasabihin. “I’m asking if are you done talking to a dead person?”Namilog ang kanyang mga mata at wala sa sariling lumingon sa likuran niya. There a man stand
Mahina siyang natawa at ngumiti sa binata. Hindi niya mabilang kung ilang beses na siyang natawa sa kanilang usapan. It amuses her upon knowing that Rhett can also have jokes. And she must admit, she’s starting to be cool with him.“Really?” natatawang tanong niya. “I can’t believe it.”“So do I,” he replied and rolled his eyes. “I can’t believe I’m telling you this.”That made her smile even wider. Hindi niya maubos-ubos ang kinakain dahil abala silang dalawa sa pag-uusap. And their conversation is somehow amusing her. Hindi niya maipaliwanag ang magaan na pakiramdam na nararamdaman niya ngayon.Muli siyang sumubo sa kanyang kinakain at sumimsim sa juice na nasa kanyang tabi. Ganito siya palagi. Dapat ay mayroong juice sa kanyang tabi dahil kung wala ay baka mabilakuan siya sa kakatawa sa kanilang usapan.“How about you?” pagtatanong nito. “Do you have any good memories when you’re still a kid?”“Wala,” diretso niyang sagot at ngumiti rito. “I spent most of my time inside my house. T
“Ang ganda,” she said the moment he opened the curtains, revealing the pretty city lights behind.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Humakbang siya palapit dito at tumingin din sa city lights. Gumuhit ang isang ngiti sa kanyang labi at tinanaw ang buong syudad sa kanilang harapan.They’re in his office. Hindi niya alam na bukod sa building na malapit sa Bonifacio Global City ay mayroon din itong building sa sentro mismo ng Maynila. At nakikita niya lang ang binata sa building nito malapit sa BGC.“I didn’t know you have a lot of building here,” she said. “Is this your main building?”Nilingon niya ito at nakita itong tumango. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at muling binaling ang tingin sa city light.“This is my main branch.”She nodded her head as well. “This place is so pretty. I can’t believe this is the Philippines.”It look like some foreign country she used to visit whenever she has a project outside the country.Wala sa sarili siyan
Panay ang pagsulyap ni Alana sa orasan sa kanyang pambisig na relo. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin. Hindi siya mapakali. Paulit-ulit na niyang dina-dial sa kanyang phone ang number na ginamit ni Yuen ngunit wala itong sagot.“Please answer the damn phone, Yuen,” piping bulong niya sa sarili.Hindi niya matukoy kung anong ‘I’m outside’ ang ibig sabihin nito. Siguro ay sa labas ng building? Or maybe sa labas ng apartment na kanilang tinutuluyan ni Ivory. Kaya naman heto siya, nagmamadali dahil hindi niya tukoy kung saan siya patungo.Nang bumukas ang pinto ng elevator ay agad siyang naglakad sa lobby ng building. Dire-diretso lang siyang naglalakad. Ni hindi man lang siya nag-abalang lumingon-lingon sa paligid. Baka sakaling nandito si Yuen sa paligid.But where the hell is he really?Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang phone nang mag-ring ito. Agad niyang tinignan ang caller at bumungad sa kanya ang phone number ng lalaking kanina niya pa tinatawagan. She immediat
“Ang tahimik mo yata,” puna niya rito habang na sa loob sila ng sasakyan ni Yuen.Hindi tanga si Alana para hindi mapansin ang biglang pagkawala ni Yuen at Rhett sa mood. Something is off and she can feel it. Gusto niya sanang tanungin ang mga ito kung may mali ba o kung may dati ba silang alitan ngunit nahihiya siyang ibuka ang kanyang bibig.Pinilit ni Alana ang sarili na ngumiti at humugot ng malalim na hininga. “Did you bring them with you?”“How can I bring them when they’re clearly in danger here?”Nagulat siya sa biglang pagtaas nito ng boses. She looked at him in confusion. Mukhang pati si Yuen ay nagulat sa kanyang biglang pagsasalita. She bit her lower lip and massaged her temple.“I’m sorry,” sambit nito. “I’m just… I’m just surprise to see you’re with him.”“You knew him?” tanong niya rito.“He’s a businessman. I’m a businessman as well. Of course I know who he is and what he’s capable of,” he replied. “Why were you with him?”Mariing kinagat ni Alana ang ibabang labi. “We
“I don’t really know if we’re allowed to accept visitors,” she said. “Come in.”Naglibot siya ng paningin sa paligid at mukhang tulog na si Ivory dahil sobrang tahimik na. Paanong hindi matutulog e malapit nang maghating gabi. Hindi niya nga alam kung mag-o-offer ba siya kay Yuen na rito na matulog o ano.Pumasok si Yuen kasunod niya at agad niya namang nilinisan ang kalat ng couch. Hindi niya alam na may lahing burara pala si Ivory. May mga papel na nakalatag sa mesa at iilang mga pencils. Mechanical pencils pa. Hindi niya maiwasang mapailing. Parang sinusundan niya lang ang kalat ng kanyang nakakabatang kapatid sa lagay na ‘to, e.“Are you living here alone?” tanong ni Yuen sa kanya.Agad siyang umiling at ngumiti. “Nope. I don’t live here alone. I’m with Ivory. Hindi ko nga alam bakit sobrang engrande ng apartment na tinutuluyan naming dalawa. This place is so expensive, don’t you think?”He hummed. “This is owned by your client. He’s not renting this.”“Really?” She looked at Yuen
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala