All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 1171 - Chapter 1180

จั๋วซือหรานเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "ไม่มีอะไรที่ลงมือไม่ได้หรอก ก่อนหน้านี้ข้าบอกกับพวกเขาไว้แล้ว ว่าคนอย่างข้า ไม่มีนิสัยเป็นจอมเชือด แต่ก็ไม่ใช่ว่าฆ่าคนไม่เป็น"เสียงของนางไม่มีความอบอุ่นใด "แต่พวกเขาถ้าจะต้องตาย ก็ต้องไปบนเนินเขาเมฆาวารีก่อนแล้วค่อยตาย"ปันอวิ๋นเห็นจิตสังหารที่ไม่ปิดบังในแววตานางคนที่มีเมตตาและความคมกล้าด้วยเท่านั้น จึงจะแข็งแกร่งอย่างแท้จริงปันอวิ๋นเพียงไม่นานก็ไปช่วยนางหลอมแมลงกู่แล้วจั๋วซือหรานเองก็กลับไปในห้อง ในสมองนางแทบจะระเบิดแล้วน่าจะเพราะก่อนหน้านี้บทสนทนาของนางกับปันอวิ๋น เจ้าเจ็ดตัวน้อยก็ซาบซึ้งอยู่ในจิตใต้สำนึกนางจนร้องไห้กันอย่างหนักร้องกันจนนางปวดหัว!ตอนที่กลับมาถึงห้อง จั๋วซือหรานจึงแยกจิตสำนึกส่วนหนึ่ง เข้าไปบอกกับพวกมันว่า "เอาล่ะ ไม่ต้องร้องแล้ว สมองข้าจะถูกเสียงร้องไห้พวกเจ้าระเบิดทิ้งอยู่แล้ว"ขนมชาเขียวสะอึกสะอื้นเอ่ยว่า "ข้าซาบซึ้ง...""จะซาบซึ้งก็กลั้นเอาไว้ก่อน" จั๋วซือหรานยกมือกดที่ขมับน่าจะเพราะก่อนหน้านี้ทั้งเจ็ดตัวร้องไห้ระงมจนปวดขมอง ดังนั้นนางจึงไม่ทันได้สังเกตแต่หลังจากที่สังเกตดู นางก็ขมวดคิ้ว มีปฏิกิริยาขึ้นมาทำไม

่จั๋วหวายแลบลิ้น "ข้ารู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ ก็ยังไม่เคยหารือกับท่านด้วย ข้าเองก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามไปทำ"ความเลื่อมใสและความไว้ใจที่จั๋วหวายมีให้พี่สาวนั้น ไม่มีสิ่งใดเทียบได้ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอย่างไร ถ้าหากเป็นเรื่องเล็กก็ช่างมัน แต่ในเรื่องใหญ่แบบนี้ เขาจะต้องหารือกับพี่สาวแน่นอน"ยิ่งไปกว่านั้น ข้ารู้สึกว่านางป่วยเป็นแบบนั้น พี่สาวเองก็ไม่แน่ว่าจะรักษาไม่ได้ ไม่มีความจำเป็นต้องให้ข้ามาเป็นผู้ทดลองยาด้วย" จั๋วหวายเอ่ยขึ้นพอได้ยินคำนี้ จั๋วซือหรานก็เขกไปที่หน้าผากเขาทีหนึ่ง "ก็ยังไม่ถึงกับโง่นักนี่ น้องชายของจั๋วซือหราน ถ้าโง่ถูกคนจับไปเป็นคนทดลองยาได้ล่ะก็ คงจะน่าขำน่าดู""ดังนั้น ท่านพี่รักษาได้ไหม?" จั๋วหวายถาม"น่าจะได้กระมัง" จั๋วซือหรานเอ่ยเสียงเรียบ เหมือนไม่ได้แยแสกับเรื่องนี้นัก จากนั้นนางจึงหัวเราะขึ้นมาเบาๆ "แต่ข้าไม่มีทางรักษาให้นางหรอก"จั๋วหวายความคิดยังใสซื่อ น่าจะยังโง่อยู่หน่อยๆ ยังรู้สึกเสียดาย "อา อย่างนั้นหรือ..."จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น "เจ้าเด็กโง่นี่ยังจะเสียดายแทนคนอื่นอีกหรือ? เจ้าคิดว่าคนอื่นเขาจะให้เจ้าเป็นแค่ผู้ทดลองยา

"นายท่าน เขาทางนี้" เทียนถงทำสัญญาณมือ "เพียงแต่ว่า..."เทียนถงดูกังวลหน่อยๆ "สภาพเขาเหมือนไม่ค่อยดีนัก หลังจากกลับมาจากโรงน้ำชา สภาพเขาก็ผิดปกติลแล้ว แต่ก็ไม่มีบาดแผลอะไรที่เด่น ราวกับว่า...ป่วยไปแล้ว?"จั๋วซือหรานฟังคำพูดของเทียนถง พยักหน้าให้เรียบๆ "ข้าไปดูหน่อย"น่าจะไม่ได้ป่วยกะทันหันหรอก คงไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้ไม่ยอมป่วย แล้วมาป่วยเอาตอนนี้หรอกนะจั๋วซือหรานรู้สึกว่า น่าจะเป็นเพราะถูกนางแย่งหุ่นเชิดมาหมดตอนที่สู้กับนางก่อนหน้านี้น่าจะรู้สึกโกรธ บวกกับหุ่นเชิดความมืดนี่ เดิมทีก็ค่อนข้างชั่วร้ายอยู่ อาจจะมีผลกระทบย้อนกลับอยู่บ้างไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร สำหรับนางแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่ตำมืออะไรทั้งนั้นนางมีเรื่องจะถามเขา เช่นนั้นก็ต้องถามถ้าเขาจะตาย ก็ต้องตายหลังจากที่นางถามเสร็จน่าจะเพราะเป็นผู้อาวุโส เหลียนเจินจึงหาห้องแขกให้เขาเฉพาะห้องหนึ่งแสงในห้องไม่มืดนัก แต่พอเข้ามาก็ยังทำให้คนสัมผัสได้ถึงปราณความตายที่หนักอึ้งอยู่คนบนแคร่ เดิมทีก็ร่างกายผอมเหมือนศพแห้งอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งดูซูบผอมกว่าเดิมราวกับพลังชีวิตถูกดูดออกไปจนหมดจั๋วซือหรานไม่ใส่ใจกับท่าทีนี้นัก หลังจาก

รอยยิ้มของหวงเจี้ยนถังแข็งทื่อไปแล้วส่วนจั๋วซือหราน ก็มองเขาเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม น้ำเสียงมีแววเหมือนแมวไล่จับหนูถามขึ้นมาว่า "หัวเราะไปสิ ทำไมไม่หัวเราะล่ะ?"สีหน้าหวงเจี้ยนถังแข็งทื่อ ผ่านไปครู่หนึ่งก็ยังไม่พูดอะไรออกมาจั๋วหวายหายใจหอบถี่ เห็นได้ชัดว่าโมโหจัดกับคำพูดของหวงเจี้ยนถัง ยากจะคุมอารมณ์ไว้ได้แต่จั๋วซือหรานกลับยื่นมือไปกดบนบ่าเขา เอ่ยเสียงต่ำว่า "เด็กโง่ ใจร้อนซะจริง เขาแค่ยุแยงเจ้า เจ้าก็ติดกับเข้าเสียแล้ว"จั๋วหวายถึงอย่างไรก็เป็นชายหนุ่มเลือดร้อน อารมณ์กับความเลือดเดือดขึ้นมาไวมากแต่ยังดีที่เขามีพี่สาวเป็นหลักยึดเหนี่ยว อารมณ์จึงผ่อนคลายลงมาอย่างรวดเร็วจั๋วหวายใจเย็นลงมาแล้วในมือจั๋วซือหรานกำขลุ่ยกู่อยู่ เคาะลงไปเบาๆ บนบ่าหวงเจี้ยนถัง "ข้ายังไม่ได้คิดว่าจะจัดการเจ้าสำนักพวกเจ้าอย่างไรดี เจ้าก็อย่าลงแรงช่วยนางนักเลย""บังอาจนัก!" หวงเจี้ยนถังเสียงแหบแห้งจั๋วซือหรานหัวเราะเบาๆ "ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าทำไมถึงได้มั่นใจนัก ว่าเจ้าสำนักจะกลับมาช่วยพวกเจ้า?"หวงเจี้ยนถังจ้องมองนาง "เจ้าหมายความว่ายังไง""นางทำไมจะมองดูพวกเจ้าตายไม่ได้?" จั๋วซือหรานเหมือนยิ้มเหมื

ในสายตาจั๋วหวายมีความเสียใจขึ้นอย่างไม่ปิดบังจั๋วซือหรานมองออกถึงความเศร้าที่อัดแน่นเหล่านั้นการตายเร็วเกินไปของท่านพ่อ อันที่จริงก็สร้างความเจ็บช้ำมหาศาลให้กับท่านแม่ กับครอบครัวของพวกเขาอยู่แล้วนางกับเสี่ยวหวายกลายมาเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อให้พึ่งพานางที่เป็นพี่สาวคนโต ก็จำใจต้องมารับผิดชอบส่วนท่านแม่...พูดแบบนี้ดีกว่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะยังมีนางกับจั๋วหวายอยู่ นางคงจะตรอมใจตายตามท่านพ่อไปด้วยกันแล้วหรือก็คือ จากบางมุมมอง เซี่ยอวิ๋นซีแม้จะยังอยู่ แต่บางส่วนได้ตายตามสามีที่ล่วงลับไปแล้วชีวิตที่เหลืออยู่ของเซี่ยอวิ๋นซี ก็เหมือนจะมีไว้เพื่อลูกทั้งสองคน มีชีวิตอยู่เพื่อรำลึกถึงสามี ไม่ใช่เพื่อตัวเองอีกต่อไปดังนั้นจั๋วซือหรานตอนนี้จึงยังขุดคุ้ยความทรงจำจากเจ้าของร่างเดิมได้ ถึงภาพที่ตนเองคุกเข่ากราบไหว้อยู่หน้าป้ายวิญญาณบิดากับเสี่ยวหวายในทุกเทศกาลเช็งเม้งและเทศกาลกินอาหารเย็นทุกครั้ง ต่อให้เป็นการกราบไหว้ ดวงตาของเซี่ยอวิ๋นซีก็ยังแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้เป็นสายเลือดหญิงสาวที่น่าสงสารคนนั้น แทบจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อรำลึกถึงสามีจั๋วหวายเห็นมากับตา และถ้าหาก...ถ้าหากเรื่อ