ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง의 모든 챕터: 챕터 1181 - 챕터 1190

ชุดคลุมสีม่วงทอง ปักลายดอกไม้ดูซับซ้อนผมยาวสยายด้านหลังรวบไว้หลวมๆ เส้นผมที่ดูกระเซิงห้อยลงมาจากบ่าดูมีเสน่ห์และดูชั่วร้ายมาก"เรื่องอะไร" เขาถามขึ้นมา สายตาจ้องไปบนตัวจั๋วหวาย"น้องชายข้า จั๋วหวาย" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นคิ้วปันอวิ๋นเลิกขึ้นเล็กน้อย แต่ความตกตะลึงในสายตาก็ไม่ได้แจ่มชัดมากนัก "หาเจอแล้วหรือ?""อืม แต่ว่าข้าจะไปหาหาเรื่องก็กลัวไม่สะดวก" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น "เจ้าช่วยข้าดูเขาหน่อยเถอะ"จั๋วหวายตกตะลึง "ท่านพี่..."อันที่จริงในใจเขาหวังจะไปกับท่านพี่ แต่ก็เข้าใจ ว่าตนเองมีแต่จะเพิ่มความลำบากให้พี่สาวเท่านั้นปันอวิ๋นจุ๊ปาก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ แค่เอ่ยขึ้นว่า "แค่หลอมกู่ให้เจ้ายังไม่พอ นี่ยังต้องมาช่วยเลี้ยงเด็กอีก...""ขอบคุณมากนะ" จั๋วซือหรานยิ้มตาโค้งเสียงของปันอวิ๋นเอ่ยขึ้นอย่างสงบ "ถ้าจะขอบคุณจริงๆ ก็มาแต่งงานกับข้าสิ"ดวงตาจั๋วหวายถลึงโต จ้องเขม็งที่ปันอวิ๋นจั๋วซือหรานดูจะมีภูมิคุ้มกันกับคำพูดแบบนี้ของปันอวิ๋นแล้วเจ้าหุบเขาหมื่นพิษคนนี้ ดูท่าทางเหมือนชั่วร้ายเย็นชา แต่อันที่จริงเป็นพวกปากแข็งใจอ่อน ทุกครั้งที่พูดก็จะเป็นแบบนั้นแต่ที่ควรช่วยก็จะช่วยอยู่

ว่าอย่างไรดี ถือว่าให้หน้าจั๋วซือหรานมาก ถือว่าจั๋วซือหรานเป็นเรื่องสำคัญมากดังนั้น พวกเขาเองก็อยากจะดู ว่าหญิงสาวที่เก่งกาจคนนี้ จะถูกจัดการ หรือว่ายังคงแก้ไขปัญหานี้ไปได้ผลลัพธ์คือ..."แม่เจ้าโว๊ย! แค่แปปเดียวก็เก็บเรียบเลย!""เก่งกาจ...มากจริงๆ นางให้พวกเขาพูดจนจบ ถือว่าให้หน้าสำนักเมฆาวารีแล้วกระมัง?""ครั้งนี้สำนักเมฆาวารีเจอตอเข้าเต็มๆ ก่อนหน้านี้ส่งคนมาตั้งเท่าไรแล้ว...""ข้าจำได้ว่านางก่อนหน้านี้บอกว่าอีกสามวันจะเริ่มสังหารคนใช่ไหม?""เจ้าสำนักเมฆาวารี...สติไม่ดีหรือเปล่า สมองคิดอะไรอยู่กัน?""นั่นสิ สำนักเมฆาวารีกลัวว่านางจะฆ่าคนไม่พอหรือ? ถึงได้จงใจส่งมาให้นางเป็นพิเศษแบบนี้"ด้านหน้า จั๋วซือหรานมองผู้ดูแลสำนักเมฆาวารีที่ยืนนิ่งเป็นไก่ไม้สลักอยู่ที่เดิม"เจ้า เจ้าๆ..." ผู้ดูแลคนนี้พูดอะไรไม่ออกแล้ว"รอหน่อยนะ" จั๋วซือหรานเอ่ยเสียงเรียบ จากนั้นก็หมุนตัวเดินเข้าโรงเตี๊ยมไปพอเห็นว่านางหมุนตัวจากไป ผู้ดูแลนี้ก็มีปฏิกิริยาคิดจะออกไปเป็นอันดับแรกทันทีไม่ว่าอย่างไร ต่อให้กลับไปแจ้งข่าวได้ก็ยังดี! สรุปคือต้องหนีก่อน!หนีไปก็ยังดีกว่าถูกนางจับเป็นเชลยนะ!แต่ว่า ไม่ท

"ต่อมา พวกเขาก็ถูกสูบเลือดไปทุกวัน! ยาที่พวกเขาดื่มทุกวัน ยาที่อาบ เปลี่ยนแปลงตำรับอยู่ตลอดเวลา ทุกวันจะถูกสูบเลือด หลังจากข้ารู้เรื่องนี้ก็โกรธมาก ต่อมาจึงค่อยๆ เข้าใจ""พวกเขากำลังใช้ลูกชายข้ามาทดลองยา! พวกเขากำลังใช้ลูกชายข้าเป็นผู้ทดลองยา! และเพราะข้าเป็นคนเมืองอวิ๋น ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่ส่งลูกขึ้นไปบนเนินเขาเมฆาวารี ก็ยังจัดงานใหญ่โตอึกทึกอีกด้วย""ต่อมาก็ออกหาออกถามไปทั่ว พวกเขาจึงคืนลูกของข้ากลับมากระมัง? ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะหาเหตุผลส่งๆ บอกว่าลูกข้าตาอยู่บนเนินเขาเมฆาวารีหรือเปล่า?"สีหน้าจั๋วซือหรานยังคงสงบนิ่ง แต่กลุ่มคนที่ล้อมมุงอยู่ พอได้ยินก็ไม่ค่อยนิ่งแล้วเพราะว่า พวกเขาเดิมทีรู้สึกว่าเรื่องนี้ห่างไกลกับพวกเขามากต่อให้เกิดเรื่อง ที่เกิดเรื่องก็เป็นแค่น้องชายของจั๋วซือหราน น้องชายของใต้เท้าโหวห่างไกลกับพวกเขาลิบลับ พวกเขาเป็นแค่ ประชาชนคนธรรมดาเท่านั้นแต่ว่าตอนนี้ กลับได้ยินว่า เรื่องราวพวกนี้มันอยู่ใกล้พวกเขาถึงขนาดนี้เลยโดยเฉพาะในกลุ่มพวกเขายังมีคน ที่เคยได้ยินจากที่นี่หรือไม่ก็ที่นั่นมาก่อน..."ข้า...ก่อนหน้านี้ข้าเคยได้ยินว่าลูกของญาติที่อยู่ห่า

"ครอบครัวข้ายอมเป็นวัวเป็นม้าให้ใต้เท้า!"จั๋วซือหรานขานอืมมาคำหนึ่ง เอ่ยขึ้นว่า "พาลูกของเจ้าเข้ามาด้วยกันเลย"ก่อนจะเข้าโรงเตี๊ยม จั๋วซือหรานหยุดเท้าลงกะทันหัน กลอกตามองไปทางคนที่มุงดูอยู่ครุ่นคิดแล้วเอ่ยว่า "ข้าน่ะ ยังจะอยู่ในเมืองอวิ๋นอีกสองวัน สองวันนี้ถ้ามีโรคอะไรที่คิดว่าเป็นโรคซับซ้อนรักษาไม่หาย ให้ลองมาหาข้าดู"นางหยุดลงครู่หนึ่ง เสริมมาอีกคำว่า "แต่ถ้าเป็นพวกปวดหัวตัวร้อนเจ็บเล็กเจ็บน้อยก็ไม่ต้องมา พักผ่อนที่ผ่านดื่มน้ำร้อนก็พอแล้ว"จั๋วซือหรานพูดจบ ก็เข้าไปในโรงเตี๊ยมพวกของเหลียนเจิน ก็ปิดประตูโรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็วเจิ้นเจียงไม่ค่อยเข้าใจนัก เอ่ยถามเสียงต่ำกับจั๋วซือหราน "นายท่าน ทำไมสองวันนี้ถึงจะเปิดรักษากัน?"จั๋วซือหรานมองเขา "เพราะข้าเป็นแพทย์นี่ไง?""เห" เจิ้นเจียงหัวเราะ รู้ว่าตนเองสื่อสารผิด จึงเอ่ยต่อว่า "ข้าหมายถึง นายท่านกำลังจะไปห้ำหั่นกับสำนักเมฆาวารีอยู่แล้ว น่าจะพักผ่อนออมแรงไว้ถึงจะถูกสิ ทำไมถึงจะมาเปิดรักษาอีก?"จั๋วซือหรานตอบกลับ "รักษาคนป่วย จะล่าช้าไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น..."มุมปากนางยกขึ้นบางๆ "ไม่กลัวว่าข่าวนี้จะลือไปถึงสำนักเมฆาวารี ข้าจะให

จั๋วซือหรานให้เจิ้นเจียงนำสามพ่อลูกไปจัดแจงหาห้องพักที่เรือนหลังจั๋วหวายปกติก็เงอะงะ แต่ตอนนี้กลับเฉลียวฉลาดคล่องแคล่ว รู้ว่าพี่สาวกับพี่ปันน่าจะมีเรื่องคุยกัน บวกกับเขาเองก็เห็นใจพี่น้องสองคนนี้ด้วย ก็เลยตามเจิ้นเจียงออกไปช่วยจัดแจงที่พักให้พวกเขาจั๋วซือหรานนั่งอยู่ตรงนั้น หยิบเตาต้มยาเล็กๆ ที่เจิ้นเจียงนำมาด้วยเมื่อครู่เพราะกลัวว่ายาจะเย็นมาวางไว้ จากนั้นจึงหยิบกระบอกดินเผาที่ดูโบราณมากออกมา แล้วต้มอะไรบางอย่างไม่นานนัก ก็มีกลิ่นหอมลอยออกมาจากในกระบอกดินเผาปันอวิ๋นเอียงตาเหล่มอง รู้สึกอยากรู้อยากเห็น "นี่คืออะไรหรือ?"จั๋วซือหรานคิดๆ ตอบว่า "นมย่าง""อร่อยไหม?""แน่นอน แต่ไม่แน่ใจว่าข้าจะทำได้อร่อยหรือเปล่า""ข้าขอดื่มหน่อยได้ไหม?"ปันอวิ๋นถามอย่างตั้งใจจั๋วซือหรานเห็นท่าทางเขาแล้ว ยกมุมปากขึ้นหลังจากต้มเสร็จแล้ว ก็แบ่งให้ปันอวิ๋นถ้วยหนึ่งเขาดื่มลงไปอย่างพึงพอใจหลังจากดื่มหมดก็ทำเสียงแจ๊บๆ จากนั้นก็ยื่นกล่องใบหนึ่งให้จั๋วซือหราน ทำเหมือนยื่นหมูยื่นแมว "นี่""อื๋อ?" จั๋วซือหรานมือข้างหนึ่งยังถือถ้วยนมย่างอยู่ นิ้วของมืออีกข้างก็เปิดฝากล่องออกเบาๆภาพที่อยู่ด้านใ