บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 821 - บทที่ 830

"หลินเฟยบอกกับฉันชัดเจนแล้วล่ะ ฉันหายโกรธตั้งนานแล้ว""ไม่อย่างนั้น ฉันก็คงไม่กลับมากับเขาหรอกนะ""เอ่อ...งั้น งั้นก็รีบเข้ามาพักผ่อนเถอะค่ะ พวกคุณกินอะไรกันมาหรือยัง?"พานเสี่ยวเหลียนเหลือบมองหลินเฟย และก็เห็นว่าหลินเฟยพยักหน้าหลังจากนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจ และรีบถามออกมาว่า"ให้ฉันไปทำกับข้าวเพิ่มสักสองสามอย่างดีไหม?""ใช่ ถ้าพวกคุณยังไม่ได้กินข้าว งั้นฉันกับเสี่ยวเหลียนจะไปทำกับข้าวมาเพิ่มให้นะ"ถังรั่วเสวี่ยก็พูดอย่างโล่งอกด้วยเช่นกัน"ป้าถัง พี่เสี่ยวเหลียน ไม่ต้องรบกวนพวกคุณหรอกนะ ฉันเหนื่อยนิดหน่อย งั้นขอตัวเข้าไปพักผ่อนจะดีกว่า""อีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็ไม่หิวด้วยค่ะ"เป็นการยากที่ลู่หลีจะเก็บซ่อนความเหนื่อยล้านั้นได้และเธอก็หันกลับมาถามหลินเฟยว่า"หลินเฟย คืนนี้คุณจัดให้ฉันนอนที่ไหนเหรอ?""อืม งั้นคงต้องรบกวนคุณนอนกับพี่เสี่ยวโหรวสักคืนนะ…""เตียงใหม่เพิ่งซื้อมา และก็ค่อนข้างใหญ่ นอนสบายกว่าเตียงเก่าๆ ที่บ้านเป็นไหนๆ"หลินเฟยกวาดตามองไปรอบๆ คลินิก ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมา"แล้วนายล่ะ? นอนไหน?"ลู่หลีพยักหน้าแล้วถามขึ้นมา"ผมก็นอนในรถสักคืน ผมก็นอนแบบนี้อ

"หือ? เธอคือ...รองผู้อำนวยการสำนักสายตรวจอย่างนั้นเหรอ?""ดูยังเด็กอยู่เลยนะ"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว หลี่เยี่ยนเหมยก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลู่หลีอีกสองสามครั้งยิ่งมองก็ยิ่งคุ้นเคยจู่ๆ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที"นี่..นี่ไม่ใช่สารวัตรหญิงคนที่อยู่กับไอ้เด็กบ้านั่นเมื่อวานหรอกเหรอ?""แม่งเอ๊ย...นี่ฉันลืมลู่หลีไปได้ยังไง!"ในห้อง หลินเฟยที่แอบมองดูอยู่ตลอด จู่ๆ ก็เกิดประหม่าขึ้นมาทันที"ไอ้เด็กบ้านั่น? ผู้ใหญ่หลี่คงไม่ได้หมายถึงหลินเฟยหรอกใช่ไหม?"เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นแบบนั้นของหลี่เยี่ยนเหมยจู่ๆ ซูเสี่ยวโหรวก็พูดขึ้นมาทันทีเพราะเมื่อวานตลอดทั้งวัน หลินเฟยแทบจะอยู่กับลู่หลีตลอดเวลา"หลินเฟย...ใช่ เขาชื่อหลินเฟย เสี่ยวโหรวเธอรู้สึกเขาด้วยเหรอ?"ทันใดนั้นดวงตาของหลี่เยี่ยนเหมยก็เบิกกว้าง และการหายใจก็เร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและหน้าอกหน้าใจที่อวบอั๋นก็กระเพื่อม แล้วพูดถามออกมา!"รู้จักสิ ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ ก็เขานั่นแหละที่เปิดคลินิก ฉันลืมแนะนำไปเลย คนนี้คืออาเล็กของเขา""นี่คือพี่สะใภ้ของเขา และสารวัตรสาวคนนี้ก็คือแฟนของเขานะ""สำหรับฉัน ฉันเป็นแม่ครัวประจำตัวของหลินเ

จากนั้นเธอก็พูดกับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนว่า"แคกๆ...คือว่า ป้าถัง พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน ฉันก็ขอตัวไปอาบน้ำและนอนพักก่อนนะคะ""ไปเถอะ เสี่ยวโหรว""ต้องรบกวนเธอนอนเบียดกับสารวัตรลู่ไปก่อนนะ รอให้วิลล่าสร้างเสร็จ แล้วฉันจะทำห้องที่หรูหราให้กับเธอ"ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนตอบรับกลับไปจากนั้นพวกเธอก็กลับเข้าไปพักผ่อนในห้องทันทีสำหรับเรื่องที่หลินเฟยไปฉี่รดหลี่เยี่ยนเหมยนั้น พวกเธอสองคนได้ปรึกษากันแล้วว่าพวกเธอสองคนอย่าได้ไปขอโทษแทนหลินเฟยเลยแค่ทำเป็นว่าไม่รู้ไม่เห็น ผู้ใหญ่หลี่จะได้ไม่ต้องอับอายในตอนที่มาพบกับพวกเธอ……หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซูเสี่ยวโหรวก็นุ่งผ้าขนหนูและเช็ดตัวให้แห้งจากนั้นก็ค่อยๆ นอนลงข้างๆ ลู่หลีวันนี้เธอได้ติดตามหลี่เยี่ยนเหมยตลอดช่วงบ่าย และก็เหนื่อยเป็นอย่างมากหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ผล็อยหลับลึกลงไปแล้วแต่ทว่า ประมาณตอนดึกๆ ซูเสี่ยวโหรวก็กลับพลิกตัวไปมาอยู่บนที่นอนและขาข้างหนึ่งก็ไปทับตัวของลู่หลีโดยตรงและมันก็เป็นตรงนั้นของเธออีกด้วย"โอ๊ย...เจ็บ!"ลู่หลีขมวดคิ้วและอุทานด้วยความเจ็บปวดทันใดนั้นทั้งคู่ก็ตื่นขึ้น

ด้วยความรักในทุกสิ่งที่เป็นของหลินเฟย ดังนั้นพวกเธอจึงอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงลู่หลีขึ้นมา"วางใจเถอะป้าถัง พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน มีหลินเฟยอยู่ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้หรอก""เขาจะปกป้องฉันเป็นอย่างดี"หลังจากได้ยินคำพูดของทั้งสองคน ไหนเลยลู่หลีจะไม่รู้ว่าพวกเธอมองออกแล้วว่าเธอกับหลินเฟยมีอะไรกันแล้วเธอจึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ"มันก็จริงนะ หลังทำคดีเสร็จ พวกเธอสองคนก็กลับมาพักผ่อนไวๆ เถอะ""สองวันมานี้พวกเธอทั้งสองคนวิ่งไปวิ่งมา คงจะเหนื่อยน่าดูเลย"ถังรั่วเสวี่ยพยักหน้าแล้วพูดออกมา"ได้ครับอาเล็ก ทำธุระเสร็จพวกเราก็จะกลับมาทันที"พอพูดจบ หลินเฟยก็ขึ้นรถตำรวจไปกับลู่หลีทันทีเนื่องจากลู่หลีไม่ค่อยจะสบายเท่าไหร่ ดังนั้นหลินเฟยจึงอาสาเป็นคนขับรถให้……ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงหลินเฟยก็ได้ขับรถพาลู่หลีมาถึงประตูของโรงพยาบาลในอำเภอแม้ว่าจะดูทรุดโทรมไปนิด แต่นี่คือโรงพยาบาลรัฐแห่งเดียวในเมืองนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่คลินิกขนาดเล็กที่ไม่มีใบรับรองได้ล้มละลายไปแล้วนั้นชาวบ้านจากหมู่บ้านใกล้เคียงหลายสิบแห่งก็ไม่กล้าไปโรงพยาบาลใหญ่ในเมืองเพราะกลัวเรื่องค่าร

เธอกำผลการตรวจเอาไว้ และถามผู้อำนวยการหลิวอย่างประหลาดใจขึ้นมาว่า"ผู้อำนวยการหลิว ฉันแค่เจ็บหน้าอกนิดหน่อย หายใจลำบากและไม่ค่อยจะราบรื่นเท่านั้น""นอกนั้นก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจอะไรเลย แล้วจะเป็นมะเร็งเต้านมไปได้ยังไง?""โรงพยาบาลของพวกคุณตรวจผิดพลาดหรือเปล่า?"อาจจะเป็นเพราะตื่นตระหนกกับผลการตรวจในมือมากจนเกินไปผู้หญิงคนที่สวมกระโปรงยาวคนนี้จึงไม่ได้สังเกตเห็นแม้ว่าหลินเฟยจะเดินเข้ามาในห้อง"คุณสวีอิ๋งอิ๋ง คนสามารถพูดโกหกได้ แต่นี่เป็นข้อมูลที่ตรวจพบโดยอุปกรณ์ทางการแพทย์ ไม่มีบุคคลใดๆ ไปยุ่มย่ามด้วย แล้วจะเป็นเท็จไปได้อย่างไร?"และแน่นอนว่าผู้อำนวยการหลิวสามารถสังเกตเห็นหลินเฟยที่เดินเข้ามาได้หลังจากที่รู้ว่าหลินเฟยเป็นแกะอ้วนที่โง่ตัวนั้นแล้วความคิดของเขาก็ได้ตกไปที่ตัวของหลินเฟยเสียทั้งหมด จากนั้นเขาก็ถอนหายใจยาวๆ ออกมา พร้อมพูดกับผู้หญิงสวมกระโปรงยาวคนนั้นอย่างฉาบฉวยว่า"คุณเป็นมะเร็งเต้านมจริงๆ เพียงแต่ว่ามันเพิ่งจะระยะแรก อาการจึงไม่ชัดเจน รอให้คุณไม่สบายขึ้นมา มันก็สายเกินไปแล้วล่ะ!""ผมแนะนำให้คุณรีบไปโรงพยาบาลเซียเฟยที่อยู่ในเมืองเพื่อทำการผ่าตัดมะเร็งเต้านมโดยเ