แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา의 모든 챕터: 챕터 801 - 챕터 810

เขาจะไม่เข้ามาก็ไม่ได้!หลังจากที่เย่อู๋เฟิงและลูกชายได้เข้ามาแล้ว พวกนั้นจะต้องยกชื่อของเขาออกมากดหลินเฟยและสามตระกูลอย่างแน่นอน!และถ้าเขาไม่เดินออกมาโดยตรง ต่อไปหลินเฟยจะไม่มาคิดบัญชีกับเขาหรอกเหรอ?!หลังจากเห็นหลินเฟยนั่งอยู่ข้างในฝีเท้าของเลขาหลิวก็เบาหวิวขึ้นมาทันที ซึ่งจะเห็นได้ชัดว่าเขานั้นประหม่าสักแค่ไหน!"เลขาหลิว คุณมาได้จังหวะพอดีเลย!""สามตระกูลใหญ่ต้องการเป็นศัตรูกับเรา เพียงเพราะเด็กคนนี้!"แต่ทว่าใบหน้าของเย่อู๋เฟิงกลับเป็นประกาย และรีบเดินเข้ามาพูดด้วย"กำไรทั้งหมดจากที่ดินผืนนั้น ตระกูลเย่ของเราไม่ต้องการเลยสักส่วน ยกให้เลขาหลิวเป็นค่าตอบแทนทั้งหมดนะครับ!""รบกวนคุณช่วยออกมารับหน้า และช่วยเราจัดการกับปัญหานี้หน่อยเถอะครับ!""อุ๊ย...เย่อู๋เฟิงนี่คุณเชิญเลขาหลิวมาเลยหรือนี่!""ดูเหมือนว่า...ถ้าคุณหลินไม่ได้อยู่ที่นี่ ตระกูลมู่ของเราก็คงจะล้มละลายหายไปเสียแล้ว!"เมื่อได้เห็นแบบนี้ มู่อวิ๋นเฮ่อและภรรยาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาภายหลัง!พร้อมกับคิดทบทวนอยู่ในใจ"อ้อ ฉันก็ว่าตระกูลเย่ของพวกคุณเอาความกล้ามาจากไหน?""ที่แท้ก็จ้างเลขาหลิวมาหนุนหลังให้นี่เอง!"หลังจาก

"มันไม่ได้มีเรื่องของการคบชู้อยู่แต่อย่างใด อีกอย่าง ต่อให้คุณมู่จะมีลูกกับฉันจริงๆ นั่นก็เป็นสิทธิ์ของคุณมู่เหมือนกัน""มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณชายเย่เลยแม้แต่น้อย และคุณก็ไม่ได้รักชอบคุณมู่อย่างจริงใจ แค่อยากจะเล่นกับเธอก็เท่านั้นเองนี่""นอกจากนี้ เรื่องที่ตาของคุณบอด คุณมู่ก็บอกความจริงกับฉันทุกอย่างแล้ว คุณแอบแก้แค้นโดยทำให้บริษัทพ่อและแม่ของคุณมู่ล้มละลายก่อนเสียต่างหาก""สุดท้ายก็มีการใช้ยาเสพติดเพื่อคิดจะเอาเปรียบคุณมู่ คุณมู่ก็แค่ต้องการปกป้องตัวเอง เลยเผลอไปทำร้ายโดนคุณเข้า""ความจริงก็เป็นแบบนี้ คุณชายเย่ ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?"หลินเฟยหรี่ตา มองไปที่เย่เฟิงพร้อมกับพูดอย่างเย็นชาออกมามีเหตุมีผลโดยสมบูรณ์และทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ได้ยินอย่างชัดเจน"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!""เย่อู๋เฟิง ด้วยสิ่งต่างๆ ที่ลูกชายของคุณได้ทำลงไป คุณยังจะมีหน้ามาขอความช่วยเหลือจากฉันอีกงั้นเหรอ?!"เลขาหลิวตะคอกด้วยความโกรธ พร้อมกับถามเย่อู๋เฟิง"เสี่ยวเฟิง คุณ... คุณหลินพูดจริงหรือเปล่า?"ใบหน้าของเย่อู๋เฟิงซีดขาวราวกับกระดาษ และน้ำเสียงของเขาก็สั่นเทาเมื่อถามเย่เฟิงไปแบบนั้น"แกแอบแ

และเย่เฟิงคนนี้กล้าที่จะทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนมากมาย จึงไม่สามารถจะปล่อยเขาไปได้ง่ายๆ!"เลขาหลิว ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอก คุณพาสองพ่อลูกไปเถอะ""ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าของพวกเขาอีกแล้ว"หลินเฟยปลอบโยนมู่ชิงชิงที่กำลังตื่นตระหนกอยู่เขาอดกลั้นความโกรธเอาไว้ พร้อมพูดกับเลขาหลิวขึ้นมา"ครับ ครับ ผมจะพาพวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้ครับ!""คุณหลินครับ หากคุณมีเรื่องอะไรโทรสั่งผมได้ตลอดเวลานะครับ!"เลขาหลิวตอบรับอย่างรวดเร็วจากนั้นก็โบกมือเป็นสัญญาณให้สามตระกูลพาสองพ่อลูกนั้นออกไปทันที!"เดี๋ยวก่อน ถ้าหัวหน้าตระกูลเย่คนนั้นสำนึกผิดด้วยใจจริง จะปล่อยเขาไปก็ไม่ใช่จะไม่ได้ แต่ถ้าหากไม่ใช่ เลขาหลิวก็จัดการด้วยตัวเองได้เลย"หลินเฟยเรียกเลขาหลิวเอาไว้ พร้อมกับพูดเสริมออกมาเพราะดูเหมือนว่าในตอนนี้ การแสดงออกของเย่อู๋เฟิงไม่ถือว่าเลวร้ายจนเกินไปไม่เช่นนั้น หลินเฟยก็คงจะไม่พูดแบบนี้ออกมา"ครับ ครับ"เลขาหลิวตอบรับ และพาคนออกจากประตูใหญ่ไป!เขาตัดสินใจแล้วว่า จะส่งเย่เฟิงให้กับอู๋เจิ้นกั๋ว และให้เขาจัดการด้วยตัวเอง!สำหรับตระกูลเย่ แม้ว่าหลินเฟยจะไม่ได้พูดว่าจะจัดการอย่างไร แต่เขาก็จำเป็นจะต้องราย

สิ่งที่ผู้แก่ผู้เฒ่าได้บอกเอาไว้ไม่ผิดไปเลย ทิวทัศน์บนภูเขาช่างแตกต่างออกไปเสียจริงๆ!"กำลังขับรถอยู่นะ ห้ามคุณมอง!""รอให้มีเวลาแล้ว ฉันจะให้คุณมองเสียให้พอ"มู่ชิงชิงสังเกตเห็นแววตาที่เร่าร้อนของหลินเฟยขณะที่รู้สึกเคอะเขิน เธอก็รู้สึกมีความสุขไปในคราวเดียวกัน"ชิงชิง แค่ให้ผมดูจนพอเท่านั้นเหรอ? หรือว่าไม่สามารถทำอะไรอย่างอื่นได้อีกแล้ว?"หลินเฟยไม่ได้ง่วงตั้งแต่ตอนแรก และในตอนนี้เขาก็ดูกระปรี้กระเปร่าแบบสุดๆซึ่งเขาตื่นเต้นจนดวงตาเป็นประกาย พร้อมกับพูดออกมาแบบนั้น"ก็ต้องดูแค่นั้นสิ ไม่อย่างนั้นคุณอยากจะทำอะไรล่ะ?""ช่างลามกจกเปรตจริงๆ!"มู่ชิงชิงยังไม่ได้ผ่านเรื่องแบบนั้น และปกติเพื่อนผู้ชายก็มีเพียงไม่กี่คนตอนนี้เมื่อถูกหลินเฟยผู้ช่ำชองล้อเล่นแบบนี้แล้วเธอก็หน้าแดง และรีบกลับมานั่งกับที่ในทันที"จะมีใครกันที่นอนแล้วจะดูเพียงอย่างเดียว กินไม่ได้หรือไง ชิงชิงคุณจะไร้เหตุผลมากเกินไปแล้วนะ!"หลินเฟยดูไม่พอใจเล็กน้อย พร้อมกับพูดขึ้นมา"ฉันก็แค่พูดไปก็เท่านั้น รอให้ขึ้นเตียงจริงๆ จะทำอะไรก็แล้วแต่คุณเลย?""เดาไม่ออกจริงๆ ว่าคุณไม่เข้าใจจริงๆ หรือแกล้งล้อเล่นกับฉันกันแน

เหลิ่งหนิงซวงเป็นคนพูดออกมาก่อนว่า"เฮ้ นี่พี่สาว หลินเฟยรับปากโอนเงินให้พี่แล้วใช่หรือเปล่า?""ตอนนี้บริษัทพ่อกับแม่ของพี่เป็นไงบ้าง?""อืม หลินเฟยรวบรวมเงินมากมายมาให้บริษัทพ่อกับแม่ของฉันยืม ตอนนี้ทางบริษัทไม่ต้องเป็นกังวลอะไรแล้วล่ะ"มู่ชิงชิงพยายามอดทนต่อความรู้สึกไม่สบายในลำคอ พร้อมกับพูดออกมา"ตอนนี้หลินเฟยกำลังพาฉันกลับมาในเมือง เราจะถึงแล้วล่ะ เธอมีบ้านว่างอีกหลังไม่ใช่เหรอ?""ขอฉันพักก่อนจะได้หรือเปล่า""อะไรนะ? นี่พี่กลับมากับหลินเฟยอย่างนั้นเหรอ"น้ำเสียงของเหลิ่งหนิงซวงดูแปลกๆ ไปเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังนึกถึงฉากที่ถูกหลินเฟยแอบมองภูเขาหยกโดยบังเอิญนั้นอยู่จากนั้นโดยทันที เธอก็ได้ข่มอารมณ์แปลกๆ นั้นลง พร้อมตกลงไปว่า"งั้นก็ได้ ฉันจะหากุญแจให้เดี๋ยวนี้ แล้วไปรอพวกเธออยู่ที่บ้านว่างหลังนั้นนะ""ว่าแต่พี่เถอะ ทำไมเสียงถึงดูแหบๆ ไปล่ะ เป็นหวัดหรือเปล่า?"แม้ว่ามู่ชิงชิงจะพยายามปกปิดอย่างสุดความสามารถ แต่มันก็ยังถูกเหลิ่งหนิงซวงจำพิรุธได้อยู่ดีใบหน้าของมู่ชิงชิงเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที พร้อมกับปฏิเสธออกมาว่า"ไม่ได้เป็นหวัดหรอก แค่สำลักของที่กินไปเมื่อสักครู่