All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 781 - Chapter 790

"เสี่ยวเฟย ตู้เย็นหลังนี้เราช่วยกันแบกเข้าไปเถอะ หนักเอาการอยู่"เมื่อเหลือบไปมองตู้เย็นสองประตูขนาดใหญ่ที่สูงเท่ากับคนถังรั่วเสวี่ยก็พูดแนะนำขึ้นมา"ไม่ต้องรบกวนอาเล็กหรอก ผมขนเข้าไปเองก็ได้แล้ว""พวกคุณแค่ขนเป็ดไก่เข้าไปก็พอแล้วล่ะ"หลินเฟยส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับพับแขนเสื้อขึ้นมาเมื่อมือทั้งสองข้างออกกำลังเพียงนิดหน่อย เขาก็อุ้มตู้เย็นขึ้นมาได้จากนั้นก็เดินไปสองสามก้าว หาตำแหน่งที่เหมาะสมแล้ววางไว้ในคลินิก"โอ้พระเจ้า เสี่ยวเฟยนี่แข็งแรงจริงๆ สมเป็นลูกผู้ชายจริงๆ!"ดวงตาของพานเสี่ยวเหลียนเป็นประกาย และขาทั้งสองข้างของเธอก็เริ่มอ่อนอีกครั้งเธอคิดเอาไว้แล้วว่าคืนนี้เธอจะให้หลินเฟยอุ้มเธอขึ้นมา และเล่นท่าใหม่ๆ กัน"เสี่ยวเหลียน เธออย่าพูดไร้สาระ หัวหน้าหลิ่วยังอยู่ที่นี่นะ"ถังรั่วเสวี่ยสะกิดพานเสี่ยวเหลียนเบาๆ แล้วพูดด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ"ฉันก็คิดว่าหลินเฟยมีเสน่ห์กว่าผู้ชายคนอื่นๆ ที่น้องเสี่ยวเหลียนพูดมันไม่แปลกอะไรหรอก""พวกเราขนเป็ดไก่กันเถอะ"หลิ่วจือจินยิ้มๆ และหัวเราะออกมา"น้าถัง พวกเรามาช่วยกันเถอะ"ซูเสี่ยวโหรวที่กำลังยุ่งอยู่ในครัวก็ได้ยินความเคลื

ซูเสี่ยวโหรวรู้สึกว่าตัวเองถูกทรมานจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว!ถ้าทนไม่ไหวจริงๆ เธอก็จะย้ายออกไปอยู่เอง หรือไม่ก็หาวิธีผ่อนคลายด้วยตัวเอง!……ในเวลาเดียวกัน ในเมือง ตระกูลมู่ตอนนี้เป็นเวลาสองสามทุ่มไปแล้ว หากจะยึดตามหลักทั่วไป ปกติใครเขาก็จะเข้านอนกันไปหมดแล้วอย่างไรก็ตาม ตระกูลมู่ในขณะนี้กลับสว่างไสวไปทั่วมู่ชิงชิงรวมถึงพ่อแม่ของเธอต่างก็มานั่งล้อมวงกันอยู่ในห้องนั่งเล่นใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความโศกเศร้า"ลูกรัก หลินเฟยที่ลูกพูดถึงคนนั้น เขายอมตกลงที่จะให้เรายืมเงินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อช่วยเหลือเราจริงๆ เหรอ?""ทำไมจนถึงตอนนี้ บริษัทของพ่อถึงยังไม่ได้รับเงินโอนอะไรเข้ามาเลยล่ะ?"มู่อวิ๋นเฮ่อ พ่อของมู่ชิงชิงขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นมา"พ่อคะ หลินเฟยเขาตอบตกลงจริงๆ และในงานวันเกิดของหนิงซวงเขาก็รับปากด้วยตัวเองอีกนะคะ""ถ้าอย่างนั้น เราคอยอีกสักพัก ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้เราอาจจะได้รับเงินโอนก็เป็นไปได้นะคะ?"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว มู่ชิงชิงก็ทำได้เพียงพูดปลอบโยนออกมาแม้ว่าเธอจะมีเบอร์ของหลินเฟยอยู่ในโทรศัพท์มือถือ แต่เธอก็รู้สึกเคอะเขินเกินไปที่จะโทรไปถาม"ลูกรัก เกรงว่าลูกค

"คือว่า...คุณชายเย่ครับ ลูกสาวของผมเป็นฝ่ายผิดที่ปฏิเสธคุณไปแบบนั้น""แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมได้สั่งสอนเธออย่างหนักๆ ไปแล้ว!"เรื่องที่เกิดขึ้นในงานวันเกิดของเหลิ่งหนิงซวงมู่อวิ๋นเฮ่อไม่ได้รับรู้แต่อย่างใดเขายังคิดว่าการที่เย่เฟิงไม่ยอมช่วยเหลือเขา ก็เพราะว่ามู่ชิงชิงปฏิเสธการนัดบอดกับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนทำให้เขาโกรธนั่นเองเขาจึงรีบยิ้มอย่างประจบเอาใจและพูดออกมาทันที"แล้วอีกอย่าง ผมก็ให้เธอรอคุณอยู่ในห้องแล้วนะครับ!""ขอแค่คุณมา คืนนี้คุณก็จะได้ร่วมหอกับเธอแล้วนะครับ!""ขอร้องคุณชายเย่ช่วยผมสักครั้งเธอนะครับ!""อ๋อ?" เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว เย่เฟิงก็กลอกตาทันทีทันใดนั้นเขาก็คิดได้ว่า มู่อวิ๋นเฮ่อคงจะไม่รู้เรื่องความบาดหมางระหว่างเขาและมู่ชิงชิงอย่างแน่นอนไม่อย่างนั้นแล้ว มู่อวิ๋นเฮ่อจะไม่มีวันยอมให้เขาร่วมหอกับมู่ชิงชิงเป็นแน่"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผู้จัดการมู่ก็รอสักครู่ก็แล้วกัน""ผมจะไปถึงบ้านคุณภายในครึ่งชั่วโมง"เย่เฟิงแกล้งพูดอย่างนุ่มนวลออกมาเขาได้วางแผนที่จะใช้โอกาสนี้นอนกับมู่ชิงชิงแล้ว!ทำให้เธออับอายขายหน้าอย่างรุนแรง!จากนั้นเขาจะไม่ให้เงินสักแด

"คุณอย่าเพิ่งโกรธไปเลยนะ!"ฉินหลินระมัดระวัง และไม่กล้าแสดงอาการไม่พอใจใดๆ ออกมา!หลังจากวางสายไปแล้ว เขาก็รีบออกเดินทางไปยังบ้านตระกูลติงและตระกูลเฉินเพื่อรวบรวมเงินสดไปให้กับตระกูลมู่ในทันทีทันใด!……"เสี่ยวเฟย ใครกันที่โทรมา ทำไมนายจะต้องโกรธขนาดนั้นด้วย?"กระทั่งหลินเฟยได้วางสายไป ถังรั่วเสวี่ยจึงถามอย่างสงสัยขึ้นมาแต่ก่อนที่หลินเฟยจะได้พูดอะไรออกมา พานเสี่ยวเหลียนก็พูดเหน็บแนมขึ้นมาก่อนว่า"ยังจะต้องถามอีกเหรอ อาเล็ก คงเป็นนังจิ้งจอกน้อยที่เขาเก็บเอาไว้ข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาแล้วน่ะสิ""อาเล็ก คุณไม่ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้นที่โทรมาร้องไห้ฟูมฟายตั้งแต่แรกๆ แล้วงั้นเหรอ?""ไอ้หยา คาดว่าคงร้องไห้จนหลินเฟยหัวใจแทบจะแตกสลายไปแล้วล่ะมั้ง!""เสี่ยวเฟย เป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ?"ถังรั่วเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะถามอย่างไม่พอใจขึ้นมา"อาเล็ก พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน พวกคุณคิดมากเกินไปแล้วล่ะ แค่เพื่อนธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้นเอง"หลินเฟยถอนหายใจและยิ้มอย่างขมขื่นออกมา"แค่เจอปัญหานิดหน่อย ก็เลยตามผมไปช่วยน่ะ""พวกคุณเข้านอนกันก่อนเถอะ ผมต้องไปดูสักหน่อย พรุ่งนี้เช้าถึงจะกลับมาได้!"

เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ มู่อวิ๋นเฮ่อก็โกรธจัดจนควันออกหู!ทันทีที่เขาต้องการจะเงื้อมือขึ้นมาตบเธอ"ช่างมันเถอะพี่มู่ เด็กคนนี้ดื้อรั้นมาโดยตลาด ตีไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก พี่ออกไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะพูดเกลี้ยกล่อมเธอเอง"หลี่ซืออินทนเห็นไม่ไหวอีกต่อไป จึงรีบดึงมู่อวิ๋นเฮ่อออกไปทันทีจากนั้นก็พูดเกลี้ยกล่อมมู่ชิงชิงอย่างลำบากใจว่า"ชิงชิง แม่รู้ว่าลูกเกลียดที่เราบังคับแบบนี้""ก็เลยกุเรื่องที่ไม่ค่อยจะสมเหตุสมผลเท่าไหร่มาหลอกพ่อกับแม่""แต่พวกเราเป็นพ่อแม่แท้ๆ ของลูกนะ พวกเราไม่ทำร้ายลูกในไส้ของตัวเองได้หรอก!""ยอมรับเถอะนะ แล้วแม่กับพ่อจะชดเชยในลูกในคราวหลัง!"แต่ทว่า มู่ชิงชิงกลับไม่รับฟังแต่อย่างใดเธอยังคงตกตะลึงอยู่กับที่ เรี่ยวแรงเหมือนจะถูกสูบไปจนหมดสิ้น"เฮ้อ สิ่งที่แม่พูดไปเมื่อครู่นี้ ลูกคิดดูให้ดีๆ ก็แล้วกัน""รอให้คุณชายเย่มาถึง ลูกจะต้องไม่ทำให้คุณชายเย่ขุ่นเคืองใจ และพยายามตามใจเขาให้ได้มากที่สุดนะ""บริษัทของเราจะอยู่รอดได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับลูกแล้วจริงๆ!"เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ หลี่ซืออินก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเธอหันหลังกลับ เดินออกไปและล็อกประตูลงอีกครั้ง"ฮื