All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 761 - Chapter 770

แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายตามธรรมชาติในระยะใกล้เช่นนี้ เธอก็ยังหวาดกลัวจนขาอ่อนแรงไปเลยทีเดียว!"น้องชาย มันอันตรายจริงๆ พวกเรา...ถอยกันก่อนดีไหม?"สวีจื้อเฉียงและหลี่ต้าเหนิง ตัวการร้ายสองคนที่เป็นคนไปทำร้ายเสือใหญ่จนได้รับบาดเจ็บเมื่อเห็นความดุร้ายของเสือสองตัวนี้ ประกอบกับไม่มีสิ่งป้องกันตัวอยู่ในมือพวกเขาก็ตกใจจนเหงื่อท่วมตัวจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่าง!"พวกนายหลบไปก่อนเถอะ ฉันจะเข้าไปเอง"แต่ทว่าหลินเฟยกลับสังเกตเห็นอาการบาดเจ็บที่ค่อนข้างจะสาหัสของเสือใหญ่ได้ด้วยความวิตกกังวล เขาจึงชะลอฝีเท้าและเดินเข้าไปในถ้ำ"หลินเฟย...คุณระวังตัวหน่อย ฉัน...ฉันไปกับคุณด้วยนะ!"ลู่หลีกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหลินเฟย เธอจึงรวบรวมความกล้า กำปืนพกเอาไว้แน่น และเดินตามเข้าไปด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบาเธอไม่คิดว่าหลินเฟยจะรู้สึกกับสัตว์ร้ายตัวมหึมาแบบนี้ได้!หากเข้าไปแบบนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะถูกเสือคาบเอาไปกินก็เป็นได้!"พวกเรา…พวกเราอย่าเข้าไปดีกว่า หลับให้ไกลๆ หน่อยเถอะ…""ถ้าเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็อย่าได้วิ่งหนี จะต้องเข้าไปช่วยเหลือ…"สวีจื้อเฉียงและหลี่ต้าเหนิงกลัวจนแทบจะขวัญกระเจิง

หลินเฟยหัวเราะเสียงดังออกมา อุ้มลูกเสือทั้งสามตัวเอาไว้ และเดินออกจากปากถ้ำไปทันทีโดยมีเสือใหญ่และแม่เสือเดินตามมาติดๆ "เอ่อ...ไม่น่าเชื่อจริงๆ หรือว่าความจริงแล้วหลินเฟยคือเสือใหญ่ที่กลายร่างมา?""ไม่อย่างนั้นแล้ว ทำไมเสือป่าถึงได้เชื่อฟังเขาแบบนี้?"นอกเหนือจากนี้ ลู่หลีก็ไม่สามารถที่จะหาข้ออธิบายได้แล้วแต่ทว่าความคิดนี้มีเพียงชั่วครู่เท่านั้น และมันก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อการที่หลินเฟยจะให้เธอเป็นภรรยาแต่อย่างใดต่อให้หลินเฟยจะเป็นเสือที่กลายร่างมา เธอก็ชอบเหมือนกัน!ส่วนสวีจื่อเฉียงและหลี่ต้าเหนิงที่ซ่อนตัวอยู่นอกถ้ำเมื่อเห็นหลินเฟยได้นำเสือทั้งรังออกมา และยังจะพาพวกมันไปเฝ้าประตูแบบนี้ พวกเขาก็รู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมากมันเหมือนกับการได้พบกับเทพเจ้าที่มีชีวิตอย่างไงอย่างงั้น!แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้หลินเฟยเกินไป เพราะกลัวว่าเสือใหญ่ตัวนั่นจะกัดเอาได้!……หลังจากที่หลินเฟยได้พบกับสมุนไพรแล้ว เขาก็ฉีกเสื้อมาพันบาดแผลให้เสือใหญ่ และพาพวกมันกลับไปที่หมู่บ้านตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองบ่ายสามแล้วในเวลานี้ ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว

"ตอนนี้ดูเหมือนว่า มันจะไม่ใช่เรื่องจริงอะไรแล้วนะ!"พานเสี่ยวเหลียนยิ่งกล้าหาญ และเธอก็กล้าแม้กระทั่งวิ่งเข้าไปหาแม่เสือจากนั้นก็เข้าไปลูบก้นของเสือ!ถึงกระนั้น แม่เสือตัวนั้นก็ยังไม่ได้มีท่าทีที่จะต่อต้านแต่อย่างใดเมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ถังรั่วเสวี่ยและซูเสี่ยวโหรวก็ไม่ได้กลัวขนาดนั้นอีกต่อไปตรงกันข้าม พวกเธอกลับมีท่าทีที่กระตือรือร้นเป็นอย่างมากแต่อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอก็ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปลูบเสือใหญ่ตัวนั้น"อาเล็ก พี่เสี่ยวโหรวครับ ลูกเสือพวกนี้ยิ่งนุ่มมือมาก พวกคุณลองลูบดูสิครับ"หลินเฟยเดินเข้ามาใกล้ และวางลูกเสือสามตัวที่อยู่ในอ้อมแขนลง"ฮึ..."เมื่อลูกเสือน้อยทั้งสามตัวถูกวางลงบนพื้น พวกมันก็ส่งเสียงร้องออกมาและไม่ได้วิ่งหนี แต่กลับเดินวนไปมาข้างๆ หลินเฟยแทนพวกมันส่ายหัวไปมาอยู่เป็นระยะๆ ดูน่ารักเอาเสียมากๆ!"ว้าว...นี่ฉันลูบเสือแล้วหรือนี่ และมันก็ยังเป็นเสือตัวเป็นๆ อีก!"ซูเสี่ยวโหรวไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจนี้ได้เธอรวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปอุ้มลูกเสือตัวหนึ่งเอาไว้ พร้อมกับลูบไปมาอย่างเมามัน"ฉันก็อยากจะลองลูบดูเหมือนกัน..."เ

เขาก็รู้สึกหงุดหงิดมาโดยตลอดเมื่อเขารู้สึกเบื่อๆ เขาก็ได้นัดเด็กสาวคนใหม่ที่เพิ่งจะคบกันได้ไม่นานออกมาเที่ยว ซึ่งนั่นก็คือฉู่เหวินชิงนั่นเองพร้อมกับเตรียมที่จะผ่อนคลายสักพักเมื่อได้ยินว่าฉู่เหวินชิงได้ไปหาลูกเสือทั้งสามตัวมาได้แบบนี้จู่ๆ ความคิดที่จะประจบเอาใจหลินเฟยก็ได้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง!"เหวินชิง ลูกเสือพวกนั้นมีประโยชน์กับผมมากจริงๆ!""เอาพวกมันมาให้ผมเถอะ ผมตั้งใจจะมอบพวกมันเป็นของขวัญให้กับคนใหญ่คนโตน่ะ!"หลิวชาวคิดว่า มีเพียงการมอบลูกเสือพวกนี้ให้กับหลินเฟยเท่านั้นเขาถึงจะสามารถผูกมิตรของหลินเฟยได้!จากนี้ต่อไป เขาก็จะสามารถเดินเชิดหน้าชูตา และไม่มีใครกล้ารุกรานเข้าได้อีกแล้ว!"เอ่อ...พี่ชาว นี่พี่คงไม่คิดที่จะมอบพวกมันให้กับลูกสาวของเทศมนตรีหรอกนะ?"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ฉู่เหวินชิงก็คิดถึงคนคนหนึ่งขึ้นมาทันทีเธอจึงบุ้ยๆ ปาก และพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อยในความคิดของเธอ สำหรับเหลิ่งหนิงซวงนั้นถือว่าเป็นคนใหญ่คนโตแล้ว!ส่วนเหลิ่งชิงซง เธอไม่สามารถจะพบหน้าได้เสียด้วยซ้ำ!"มอบให้ลูกสาวเทศมนตรี มันก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลย""ไม่แน่ว่าบางทีเราอาจจะได้รับความเมตต

"ลูกไร้ความสามารถ...ถ้าลูกมีเงิน แม่ก็ไม่ต้องมาฆ่าตัวตายแบบนี้…"หลี่ต้าเหนิงคุกเข่าอยู่ที่พื้น จับมือของหญิงชราเอาไว้แน่น พร้อมกับร้องไห้คร่ำครวญอย่างปวดใจ"คนตายไปแล้วฟื้นคืนกลับมาไม่ได้หรอกนะ อย่าร้องไห้ไปเลยต้าเหนิง""ทางที่ดีนายคิดถึงเรื่องงานศพของแม่นายดีกว่านะ จะได้ให้ท่านจากไปอย่างสง่างามสักหน่อย"หลี่เยี่ยนเหมย ผู้ใหญ่บ้านหญิงในวัยสามสิบได้ตบไหล่หลี่ต้าเหนิงเพื่อเป็นการปลอบใจเนื้อตัวของเธอเต็มไปด้วยน้ำ และเส้นผมก็พันกันเป็นเกรียวเมื่อเห็นลู่หลีที่เดินเข้ามาในชุดสายตรวจหลี่เยี่ยนเหมยก็ยังคิดว่า ลู่หลีรับทราบเรื่องที่แม่ของหลี่ต้าเหนิงกระโดดน้ำตาและเข้ามาสอบสวนเรื่องราวเสียอีกเธอจึงก้าวไปข้างหน้าและอธิบายเรื่องราว"ไม่จำเป็นต้องรีบจัดงานศพหรอก หลี่ต้าเหนิง แม่ของนายยังมีทางรอด นายรีบถอยออกไปก่อน!""ขืนยังล่าช้า มันจะสายเกินไปนะ!"หลินเฟยขมวดคิ้วจากนั้นเขาก็เดินไปหาแม่ของหลี่ต้าเหนิงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพูดอย่างแน่วแน่ออกมา"อา...แม่ของผม แม่ของผมยังมีทางรอด?""เยี่ยมไปเลยน้องหลิน คุณรีบมาช่วยแม่ของผมเร็วเข้า""รีบมาช่วยแม่ของผมเร็วเข้า!"เมื่อได้ยินดังนั้น ห