เหมือนถูกจับได้ว่าลักกินขโมยกิน ทั้งประหม่าและอับอายเอาเสียมากๆและไม่กล้ามองหน้าถังรั่วเสวี่ยเลยแม้แต่น้อย"ฉันก็อยากจะนอนเหมือนกัน แต่เธอกระดุกกระดิกแรงแบบนั้น ฉันนอนได้ก็คงจะแปลกแล้วล่ะ!""ไม่รู้เหมือนกันว่า หากหลินเฟยกลับมาแล้วรู้เรื่องนี้เข้า เขาจะคิดอย่างไง"ถังรั่วเสวี่ยกอดอก พร้อมกับจงใจยั่วยุพานเสี่ยวเหลียนใครให้เธอมาล้อเลียนเธอกันล่ะ!"อุ๊ย...ห้ามบอกเรื่องนี้กับเสี่ยวเฟยเชียวนะ ไม่อย่างนั้นแล้วละก็...ไม่อย่างนั้นฉันจะสู้จนยิบตาเลยทีเดียว!"พานเสี่ยวเหลียนดูโกรธเอาเสียมากๆเธอก้าวเข้าไปหาถังรั่วเสวี่ยพร้อมกับจับจุดสำคัญ แล้วพูดคุกคามออกมา"พานเสี่ยวเหลียน นี่คือการขอร้องคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?""ฮึ่ม ฉันจะบอกให้เสี่ยวเฟยรู้ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ต่อไปเธอจะมีหน้าไปพบเสี่ยวเฟยได้อย่างไร!"ถังรั่วเสวี่ยไม่ใช่คนที่ยอมใคร เธอจึงรีบตอกกลับไปทันทีท้ายที่สุดแล้ว พานเสี่ยวเหลียนก็ยอมพ่ายแพ้เป็นคนแรกเพราะยังไงเสีย ถังรั่วเสวี่ยก็มีไพ่ไม้ตายอยู่ในมือแบบนี้แล้วแต่ถังรั่วเสวี่ยไม่มีข้อบกพร่องอะไรเลย เธอจึงเป็นฝ่ายได้เปรียบไปโดยปริยาย!"อุ๊ย...อาเล็ก ฉันผิดไปแล้ว คุณรีบ
Baca selengkapnya