Semua Bab แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Bab 741 - Bab 750

1150 Bab

บทที่ 741

เหมือนถูกจับได้ว่าลักกินขโมยกิน ทั้งประหม่าและอับอายเอาเสียมากๆและไม่กล้ามองหน้าถังรั่วเสวี่ยเลยแม้แต่น้อย"ฉันก็อยากจะนอนเหมือนกัน แต่เธอกระดุกกระดิกแรงแบบนั้น ฉันนอนได้ก็คงจะแปลกแล้วล่ะ!""ไม่รู้เหมือนกันว่า หากหลินเฟยกลับมาแล้วรู้เรื่องนี้เข้า เขาจะคิดอย่างไง"ถังรั่วเสวี่ยกอดอก พร้อมกับจงใจยั่วยุพานเสี่ยวเหลียนใครให้เธอมาล้อเลียนเธอกันล่ะ!"อุ๊ย...ห้ามบอกเรื่องนี้กับเสี่ยวเฟยเชียวนะ ไม่อย่างนั้นแล้วละก็...ไม่อย่างนั้นฉันจะสู้จนยิบตาเลยทีเดียว!"พานเสี่ยวเหลียนดูโกรธเอาเสียมากๆเธอก้าวเข้าไปหาถังรั่วเสวี่ยพร้อมกับจับจุดสำคัญ แล้วพูดคุกคามออกมา"พานเสี่ยวเหลียน นี่คือการขอร้องคนอื่นอย่างนั้นเหรอ?""ฮึ่ม ฉันจะบอกให้เสี่ยวเฟยรู้ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ต่อไปเธอจะมีหน้าไปพบเสี่ยวเฟยได้อย่างไร!"ถังรั่วเสวี่ยไม่ใช่คนที่ยอมใคร เธอจึงรีบตอกกลับไปทันทีท้ายที่สุดแล้ว พานเสี่ยวเหลียนก็ยอมพ่ายแพ้เป็นคนแรกเพราะยังไงเสีย ถังรั่วเสวี่ยก็มีไพ่ไม้ตายอยู่ในมือแบบนี้แล้วแต่ถังรั่วเสวี่ยไม่มีข้อบกพร่องอะไรเลย เธอจึงเป็นฝ่ายได้เปรียบไปโดยปริยาย!"อุ๊ย...อาเล็ก ฉันผิดไปแล้ว คุณรีบ
Baca selengkapnya

บทที่ 742

"ไม่ต้องห่วงหรอกเสี่ยวเหลียน สามสิบท่าฉันจำได้หมดแล้วล่ะ รับประกันได้ว่าตอนนี้ฉันเก่งกว่าเธออีกนะ…"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว สีหน้าของถังรั่วเสวี่ยก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาออกมา"งั้นก็ดี งั้นก็ดี สามารถเอาชนะเสี่ยวเฟยได้หรือไม่ ก็ต้องอาศัยฝีมือของเธอแล้วนะ!"พานเสี่ยวเหลียนกระซิบด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อที่แท้ผู้หญิงสองคนนี้คิดว่าการที่หลินเฟยออกไปข้างนอกเสมอๆก็เพราะเขามีผู้หญิงสวยๆ อยู่ข้างนอกมากมายนั่นเองและพวกเธอก็อายุมากกว่า สำหรับหลินเฟยแล้วจึงไม่มีอะไรที่น่าดึงดูดอีกต่อไป!ดังนั้นพวกเธอจึงมีความคิดแปลกๆ และวางแผนที่จะใช้ทักษะบนเตียงเพื่อคว้าหัวใจของหลินเฟยเอาไว้!เพื่อให้เขาใช้เวลาอยู่กับพวกเธอมากยิ่งขึ้น!อาศัยจังหวะตอนที่หลินเฟยไม่อยู่ที่หมู่บ้านถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก็แอบวิ่งไปในเมืองและซื้อหนังสือเกี่ยวกับวิธีเพิ่งความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงมาหลังจากซื้อกลับมาแล้วนั้น พานเสี่ยวเหลียนก็ตัดสินใจที่จะให้ถังรั่วเสวี่ยดูก่อนจากนั้น เธอก็จะเฝ้าสังเกตการต่อสู้กันระหว่างถังรั่วเสวี่ยและหลินเฟยเพราะท้ายที่สุดแล้ว สำหรับหลินเฟยแล้
Baca selengkapnya

บทที่ 743

หลินเฟยจะไม่รู้สึกได้อย่างไรเขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ พร้อมกับเป็นทุกข์อยู่เล็กน้อยจากนั้นเขาก็อวบเอวที่เพรียวบางของถังรั่วเสวี่ยเอาไว้แน่นโดยไม่พูดอะไรสักคำแล้วอุ้มเธอเข้าไปในคลินิกโดยตรงหลังจากที่เสื้อผ้าได้เปียกโชก ส่วนโค้งเว้าและยอดเนินเขาสูงที่น่าทึ่งของถังรั่วเสวี่ยก็เปิดเผยออกมาอย่างสมบูรณ์แบบซึ่งมันได้จุดไฟลุกโชนที่อยู่ลึกเข้าไปในหัวใจของหลินเฟยขึ้นมาเสียโดยตรง!"เสี่ยวเฟยช้าหน่อย ไม่ต้องใจร้อนขนาดนั้น"พานเสี่ยวเหลียนถือร่ม และเดินเข้าไปในคลินิกติดๆโดยที่ปากก็ไม่ลืมที่จะกำชับออกมา"ไอ้เด็กบ้า นายอุ้มอาเล็กเข้ามาแบบนี้ ไม่กลัวว่าเสี่ยวเหลียนจะหึงหรือไง!""อืม...ไอ้เด็กบ้า!"เมื่อถูกหลินเฟยอุ้มเข้ามาอย่างครอบงำแบบนี้ถังรั่วเสวี่ยก็รู้สึกหวานราวกับดื่มน้ำผึ้งมันน่าพอใจเอาเสียมากๆเธออยากให้หลินเฟยอุ้มเธอเอาไว้สักพัก แต่จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีอะไรที่ดันเธอเอาไว้จนรู้สึกเจ็บขึ้นมาเธอรีบผลักหลินเฟยออกไป พร้อมกับลงมาจากตัวของเขาด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ"ฉันจะต้องหึงอะไร เสี่ยวเฟยไม่ได้มีมืองอกขึ้นมาอีกสักหน่อย ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาก็คงอุ้มฉันเข้าไปเป็นแน่"ยังไม่
Baca selengkapnya

บทที่ 744

ระหว่างเดินทางมาที่นี่ หลินเฟยได้โทรติดต่อตระกูลฉินที่อยู่ในเมืองแล้วโดยให้พวกเขาโอนเงินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านจากจำนวนเงินห้าหมื่นล้านไปยังบริษัทพ่อแม่ของมู่ชิงชิงโดยตรงคาดว่าเรื่องนี้ก็จะได้รับการจัดการในวันพรุ่งนี้แล้วทางด้านของมู่ชิงชิง หลินเฟยไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากสำหรับเจียงเฉินหยู่ คาดว่าตอนนี้เธอน่าจะอยู่พักรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ในโรงพยาบาลซึ่งคงต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งเลยทีเดียวไม่ว่าระดับการรักษาพยาบาลของโรงพยาบาลจะสูงแค่ไหนก็ตามเมื่อเทียบกับทักษะของตัวเองแล้ว มันก็ยังมีข้อแตกต่างอยู่เช่นกันด้วยแบบนี้ เจียงเฉินหยู่ก็จะไม่รีบร้อนเรียกเขาและถังรั่วเสวี่ยเข้าไปในเมืองด้วยเหมือนกันดังนั้น ในช่วงนี้หลินเฟยน่าจะค่อนข้างว่างอยู่ขอแค่ไม่มีอะไรฉุกเฉิน เขาจะอยู่กับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนครึ่งค่อนเดือน มันก็ไม่เป็นปัญหาและยังมีเวลาไปอยู่เป็นเพื่อนกับจางซินเยว่และซูเฉี่ยนเสวี่ยในเมืองอีกต่างหากชีวิตมันช่างเต็มไปด้วยความสุขและสดชื่นเอาเสียมากๆ!"จริงหรือเปล่าเสี่ยวเฟย? นายคงไม่หลอกอาเล็กหรอกใช่ไหม?"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก็รู้สึ
Baca selengkapnya

บทที่ 745

แต่ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนจะต้องรู้สึกอายอย่างแน่นอนและมันก็จะสนุกน้อยเลยเป็นแน่!"อืม เสี่ยวเฟย นายรีบไปดูเถอะ…" ถังรั่วเสวี่ยพยักหน้าด้วยความลำบากใจ"โอเคครับอาเล็ก พวกคุณรอผมก่อนนะ"หลินเฟยค่อยๆ เปิดประตูไม้ออกอีกครั้งจากนั้นเขาก็เดินไปที่เตียงของซูเสี่ยวโหรวและสังเกตดูสักพักและเขาก็พบว่า ถึงแม้ว่าดวงตาของเธอจะปิดสนิทแต่ใบหน้าของเธอกลับแดงระเรื่อ และจังหวะการหายใจยังผิดปกติไปเล็กน้อยอีกด้วย!หัวใจของเธอเต้นดังราวกับกลองเพล แม้แต่หลินเฟยก็ได้ยินอย่างชัดเจน"อืม? พี่เสี่ยวโหรว คุณยังไม่หลับอีกเหรอ?"หลินเฟยสังเกตได้ว่าเธอยังนอนไม่หลับ จึงถามเบาๆ ออกมาในครั้งแรก ซูเสี่ยวโหรวไม่ได้ตอบอะไรกลับมา"แค่กๆ...พี่เสี่ยวโหรว พี่ไม่ต้องแกล้งทำหรอก ผมเห็นว่านิ้วของพี่ขยับแล้ว""อีกเดี๋ยวคุณไม่ต้องเขินอายไปนะ ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย ผมจะบอกว่าคุณหลับไปแล้ว""พวกอาเล็กไม่รู้หรอก"หลินเฟยกระแอมไอสองครั้งแล้วพูดออกมามันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ ซูเสี่ยวโหรวยังตื่นอยู่เลย ที่เธอยังแกล้งทำเป็นนอนหลับก็คงรู้ว่าเขากับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนจะเริ่มการต่อสู้กันอย่า
Baca selengkapnya

บทที่ 746

"อา... ไม่ อย่า... เสี่ยวเฟย นายให้อาเล็กสงบอารมณ์สักพักเถอะนะ…"หลังจากได้ยินคำพูดของพานเสี่ยวเหลียนแล้ว ถังรั่วเสวี่ยก็รู้สึกแผดเผาไปทั้งตัวมากยิ่งขึ้น!ดวงตาของเธอหลบเลี่ยง และไม่กล้ามองดูหลินเฟยเลยแม้แต่น้อย!"อาเล็ก อาไม่ต้องตื่นเต้น พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนล้อเล่นกับพี่แค่นั้น""ผมเอ็นดูอาเล็กแทบไม่ทันต่างหาก จะลงโทษอาได้อย่างไรกัน?"หลินเฟยคิดไม่ถึงเหมือนกันว่า ถังรั่วเสวี่ยจะเผยมุมที่น่ารักแบบนี้ออกมาด้วยเช่นกันเขาอดไม่ได้ที่จะเหยียดนิ้วออกมา พร้อมกับยกคางของถังรั่วเสวี่ยขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มออกมา"ไอ้เด็กกะล่อน ปากนายหวานจริงๆ เลยนะ…""หลับตาลง อาเล็กพร้อมที่จะเซอร์ไพรส์นายแล้วล่ะ!""หวังว่า…นายจะชอบมันนะ!"ถังรั่วเสวี่ยหายใจเข้าลึกๆ และบังคับตัวเองให้รวบรวมความกล้าจากนั้นก็พูดกับหลินเฟยด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวนออกมาและดวงตาคู่นั้นก็เต้มไปด้วยความตึงเครียดและการรอคอยอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้!ขณะที่พูด เธอก็โผล่ออกมาจากผ้าห่มเรือนร่างที่สุดแสนจะเพอร์เฟกต์ได้เผยออกมาจนหมดสิ้น สวยงามยากที่จะหาเปรียบได้!มันจุดไฟที่ร้อนแรงที่สุดในหัวใจของหลินเฟยโดยตรง!"แหะๆ ต่อให้อา
Baca selengkapnya

บทที่ 747

นอกจากนี้ ทุนของหลินเฟยยังแข็งแกร่งเกินไปอีกต่างหาก!คาดว่าแม้ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนจะฝึกฝนอีกกี่ร้อยปี มันก็คงยังไม่ดีพอที่จะอยู่ต่อหน้าหลินเฟยเสียด้วยซ้ำ!"การไร้เทียมทานมันช่างเหงาเสียเหลือเกิน..."เมื่อมองผู้หญิงสองคนที่หลับสนิทอยู่ หลินเฟยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เขาถึงจะได้พบคู่ต่อสู้ที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับเขาได้!เขาก็อยากจะท้าทายขีดจำกัดของตัวเองด้วยเช่นกัน!ขณะที่หลินเฟยกำลังครุ่นคิดอย่างบ้าคลั่งอยู่นั้น"แค่กๆ…แค่กๆ…"จู่ๆ ก็มีเสียงกระแอมไอดังออกมาจากห้องข้างๆ เห็นได้ชัดว่ามันถูกระงับเอาไว้และคนคนเดียวที่นอนอยู่ข้างๆ ก็คือซูเสี่ยวโหรว"อืม? หรือว่าพี่เสี่ยวโหรวจะมีธุระกับฉัน?"เมื่อครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลินเฟยก็แต่งตัว จากนั้นก็เปิดประตูไม้เพื่อออกไปดูสถานการณ์การเคลื่อนไหวของหลินเฟยนั้นเบามาก ประกอบกับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนเหนื่อยจนเกินไป จึงไม่ได้ถูกปลุกขึ้นมา"พี่เสี่ยวโหรว พี่มาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่า?"เมื่อหลินเฟยเดินมาที่เตียงของซูเสี่ยวโหรวซูเสี่ยวโหรวยังไม่ได้ลุกขึ้นมา และสีหน้าของเธอก็แย่เอาเสียมากๆหลิน
Baca selengkapnya

บทที่ 748

"หลินเฟย...เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน!""ไม่ต้องรบกวนนายจริงๆ!""ฉันแค่กินยาแก้หวัดนิดหน่อยก็หายดีแล้ว ไม่ต้องให้นายฝังเข็มหรอก จริงๆ นะ!"ซูเสี่ยวโหรวรีบคว้าผ้าห่มเอาไว้ เพื่อไม่ให้หลินเฟยได้เปิดออกเธอดูน่าสงสาร และน้ำเสียงก็เต็มไปด้วยการอ้อนวอน"พี่เสี่ยวโหรว หรือพี่จะอายอย่างนั้นเหรอ?"จู่ๆ หลินเฟยก็ตอบสนองกลับมาได้ พร้อมพูดออกมา"อืม...ฉันไม่ได้ใส่อะไรเลย...ไม่ต้องฝังเข็มดีกว่า..."ขณะที่ซูเสี่ยวโหรวพูด เธอก็หดศีรษะไปในผ้าห่มอีกครั้งมีเพียงดวงตาเท่านั้นที่โผล่ออกมาเธอไม่กล้ามองหลินเฟย ดูเขินอายแบบสุดๆ"พี่เสี่ยวโหรว ความจริงแล้วผมก็ไม่อยากจะฝังเข็มให้พี่หรอกนะ แต่สองสามวันนี้พี่จะมารอบเดือนแล้ว""ถ้าหากไม่รีบรักษา เกรงว่าจะยิ่งทรมานมากกว่านี้นะ"หลินเฟยถอนหายใจและพูดตามความจริง"คือว่า...แล้ว..."เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ซูเสี่ยวโหรวก็ดูกังวลขึ้นมาทันทีตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบายเอาเสียมากๆ หากรอบเดือนมาอีก เธอจะต้องทรมานมากแน่ๆ!จู่ๆ ซูเสี่ยวโหรวก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดกับหลินเฟยด้วยขอบตาที่แดงก่ำว่า"อา...จริงด้วยสิ หลินเฟย ความจริง...คุณไม่ต้องรักษาอาการป่วยของฉันก็ได้
Baca selengkapnya

บทที่ 749

ขณะที่พูด หลินเฟยก็วางเข็มเงินไว้ที่หมอน พับแขนเสื้อขึ้นและเตรียมจับชีพจรให้กับซูเสี่ยวโหรว"อืม งั้นคุณก็ช่วยฉันตรวจดูหน่อยนะว่า ฉันเป็นโรคอะไรกันแน่..."ซูเสี่ยวโหรวพยักหน้าที่แดงระเรื่อจากนั้นมือที่ขาวราวกับหยกก็ได้โผล่ออกมาจากผ้าห่มและยื่นมาที่หลินเฟย"อืม...มิน่าล่ะผมถึงมองอะไรไม่ออก ที่แท้ก็แค่อาการเล็กๆ น้อยๆ มดลูกเย็นน่ะ อาการไม่ชัดเจน""ฉีดยาสองเข็ม หรือนวดนิดหน่อยก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"หลินเฟยวางนิ้วลงมา สัมผัสอบอุ่นและนุ่มนวลราวกับไร้กระดูกอย่างไงอย่างงั้นเนื่องจากความตึงเครียด เขายังดูสั่นๆ เล็กน้อยหลินเฟยสัมผัสชีพจรของซูเสี่ยวโหรวอย่างละเอียดแล้วพูดติดตลกออกมาว่า"ที่แท้ก็เป็นอาการมดลูกเย็นนี่เอง...ฉันนี่โง่จริงๆ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ถูกหมอในเมืองหลอกได้เป็นนานสองนานแบบนี้"ซูเสี่ยวโหรวตำหนิตัวเอง และคิดถึงวิธีรักษาสองวิธีที่หลินเฟยได้เสนอออกมาพร้อมพูดอย่างลำบากใจออกมาว่า "หลินเฟย นอกจากการฝังเข็มและการนวดแล้ว ไม่มีทางอื่นเลยเหรอ?""มี แต่ผลลัพธ์มันไม่ค่อยจะชัดเจน สองวิธีนี้ดีที่สุดแล้ว""เพราะพี่เสี่ยวโหรวเป็นหวัดและไข้ขึ้นสูง วิธีการอื่นๆ ผมไม่แนะนำให้พี่ใ
Baca selengkapnya

บทที่ 750

"ได้เลยพี่เสี่ยวโหรว งั้นผมจะนวดให้พี่สักพักนะ"เมื่อเห็นว่าซูเสี่ยวโหรวตอบตกลงหลินเฟยก็หายใจเข้าลึกๆ และปรับท่าทางการยืนของตัวเองมือสองข้างได้แตะลงไปที่หน้าท้องของซูเสี่ยวโหรว และเริ่มนวดทันทีการเคลื่อนไหวนั้นนุ่มนวล และระดับความหนักนั้นก็เหมาะสมเนื่องจากเข็มเงินทั้งแปดเล่มได้ถูกสอดไปที่หน้าท้องส่วนล่างแล้ว ตำแหน่งที่หลินเฟยสามารถนวดได้นั้นจึงมีจำกัดจริงๆดังนั้นเขาจึงต้องดึงผ้าห่มลงมาอีกส่วนหนึ่ง...อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ซูเสี่ยวโหรวกำลังเพลิดเพลินกับการฝังเข็มและการนวดอยู่เธอจึงไม่ได้สังเกต กระทั่งส่งเสียงครวญครางออกมาด้วยอีกต่างหาก"ฮือ...สบายจริงๆ...หลินเฟย คุณสุดยอดมาก...""แค่กๆ...พี่เสี่ยวโหรว พี่อย่าส่งเสียงสิ มันจะรบกวนอาเล็กและคนอื่นๆ ได้นะ…"เพราะเมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว เลือดของหลินเฟยก็เดือดพล่านขึ้นมาทันทีแต่เขากลับเตือนด้วยน้ำเสียงที่ข่มอารมณ์เอาไว้อย่างหนักหน่วงแม้ว่าเขาจะกำลังรักษาซูเสี่ยวโหรว แต่กระบวนการแบบนี้มันคลุมเครือเสียเหลือเกิน!หากใครมาพบเข้า มันก็อยากที่จะอธิบายออกไปจริงๆ!"อืม...ฉันก็ไม่อยากจะส่งเสียงหรอกนะ แต่ว่า...คุณนวดได้สบายจริงๆ ฉัน
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
7374757677
...
115
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status