All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 751 - Chapter 760

"คุณอยากให้ผมไปช่วยทำคดีอะไรงั้นเหรอ?""รีบร้อนหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้นผมขอกลับไปบอกอาเล็กเสียก่อนนะ"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินเฟยก็รีบวางลู่หลีที่อยู่ในอ้อมแขนลง แล้วถามอย่างจริงจังว่า"ไม่รีบร้อนหรอก มันก็ไม่ใช่คดีใหญ่อะไร คุณไม่ต้องไปบอกอาเล็กของคุณหรอกนะ"ลู่หลีปรับเสื้อผ้าที่ถูกหลินเฟยทำยับให้ตรง แล้วพูดอธิบายออกมา"ช่วงก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันได้ออกตรวจบริเวณใกล้ๆ หมู่บ้านเถาฮวา ฉันได้ยินเสียงปืนดังหลายนัดที่หลังภูเขานะ""ฉันคิดว่ามันน่าจะมีสองทางที่เป็นไปได้ หนึ่งคือมีคดีอาชญากรรม สองคือชาวบ้านใกล้เคียงขึ้นไปบนภูเขาเพื่อลักลอบล่าสัตว์""ดังนั้น ฉันก็เลยอยากจะให้คุณไปเป็นเพื่อนตรวจสอบหลังเขาเสียหน่อย ดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"หลังจากได้ยินคำอธิบายของลู่หลีแล้ว หลินเฟยก็รู้สึกโล่งใจในที่สุดเพราะเขาเพิ่งจะกลับมาที่หมู่บ้าน จึงไม่อยากจะถูกลากไปไกลอีกครั้งและการตรวจสอบคดีใกล้ๆ หมู่บ้านเถาฮวา มันก็เป็นไปตามความต้องการของเขา"เรื่องแบบนี้ ผมคิดว่ามันยังเป็นคดีที่ท้าทายอยู่นะ"หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นมา"ในเมื่อคุณไม่รีบร้อน งั้นก็รอให้ผมกินข้าวก่อน แล้วเราจะขึ้นไ

"พี่เสี่ยวโหรว ความจริงผมก็ไม่ค่อยหิว ถ้าอย่างนั้น ผมไม่กินดีกว่านะ""และผมก็แข็งแรงดี ไม่มีปัญหาอะไรเลย ไม่จำเป็นต้องกินของพวกนี้หรอกนะ"เมื่อมองดูแส้วัวที่เต็มจานแบบนั้นทั้งหมดถูกตัดเป็นชิ้นเล็กๆ เท่ากับเล็บมือหลินเฟยเต็มไปด้วยการต่อต้าน กระทั่งยังตื่นเต้นมากๆ ด้วย"ไม่ได้ คุณแค่ดูเหมือนจะแข็งแรงเท่านั้น"ซูเสี่ยวโหรวบอกปฏิเสธอย่างเด็ดขาด"แต่จริงๆ แล้ว คุณแทบจะถูกสูบจนแห้งแล้วนะ""ตอนนี้คุณยังหนุ่มยังแน่น ถึงไม่รู้สึกอะไร รอให้คุณอายุสามสิบกว่า ไม่แน่ว่าอาจจะไม่ไหวแล้วก็ได้""คุณรีบกินเถอะ อย่าให้เสียเปล่า!""ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ยอมให้คุณขึ้นภูเขาไปทำธุระกับหลินเฟยเป็นอันขาด!"หลังจากชะงักไปครู่หนึ่ง ซูเสี่ยวโหรวก็ได้พูดเสริมออกมา"ฉันหวังดีกับคุณนะ รีบนั่งลงกินข้าวเถอะ อย่าให้สารวัตรลู่ต้องรอนาน""โอเค โอเค ผมจะกิน ผมจะกิน"หลินเฟยอ้าปาก นั่งลงอย่างเสียไม่ได้ พร้อมกับหยิบตะเกียบขึ้นมา"คุณกินไปก่อนนะ ฉันจะไปตักข้าวมาให้"เมื่อเห็นว่าหลินเฟยตอบตกลง ซูเสี่ยวโหรวก็หันกลับและเดินเข้าไปในห้องครัวทันทีโดยที่ในใจคิดว่า'ยังจะบอกว่าไม่ได้ไปหลังเขาเพื่อทำอะไรแบบนั้นกับ

"ตอนนี้คุณก็สามารถอยู่กับผมไปตลอดชีวิต และไม่แยกจากกันได้นี่นา""คุณคิดว่า ผมจะยอมปล่อยให้คุณหลบหนีไปจากนิ้วมือทั้งห้าของผมได้งั้นเหรอ?"หลินเฟยบีบเนื้อนุ่มๆ สองชิ้นใหญ่แล้วพูดออกมา"มันก็จริง""แต่ตอนนี้มันไม่มีสถานะนี่นา มีผู้หญิงมากมายล้อมรอบตัวคุณ ฉันก็หึงเป็นนะ""ฉันไม่อยากจะเป็นผู้หญิงขี้โวยวายหรอกนะ"ลู่หลีบุ้ยๆ ปาก ถอนหายใจออกมา"งั้น…""คุณก็อาศัยตอนนี้ ตอนที่ไม่มีผู้หญิงมาล้อมรอบตัวผม""มาเป็นนายหญิงของผมสักครั้งจะดีไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความในใจของลู่หลีได้หัวใจของหลินเฟยก็สั่นไหว พร้อมกับวางลู่หลีลงเขาพูดพร้อมกอดร่างอันละเอียดอ่อนของเธอไว้แน่นที่นี่ไร้ผู้คน เมื่อมีสาวงามอยู่ในอ้อมกอด หลินเฟยก็เกิดความคิดแปลกๆ ออกมาทันทีจะว่าไป เขาก็ยังไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นบนภูเขาเลยนะคาดว่ามันน่าจะตื่นเต้นน่าดูเลย!เมื่อรับรู้อาการแปลกๆ ของหลินเฟย ใบหน้าของลู่หลีก็แดงก่ำขึ้นมาทันทีและแทบจะโพล่งว่าเห็นด้วยออกมาแล้วแต่ทว่า ท้ายที่สุดเธอก็รู้สึกลำบากใจ ผละหลินเฟยออก แล้วพูดประชดออกมาว่า"ถุย ฝันไปเถอะ ฉันไม่อยากจะเป็นนายหญิงท่ามกลางป่าเขาแบบนี้หรอกนะ""เมื่อไหร่ที่มีเว

ชายอ้วนหัวโล้นที่หนักกว่าร้อยกิโลแขนของเขาเกือบจะหนากว่าขาของหลินเฟยแล้วแต่หลินเฟยกลับยกเขาขึ้นมาได้อย่างง่ายดายเช่นเดิม!โดยไม่มีที่ว่างสำหรับการต่อต้านเลยแม้แต่น้อย!"เปล่า...เปล่าครับ เราไม่ได้จะจับเสือตัวนั้น...เป็นคุณฉู่ที่อยู่ในเมือง..."ชายอ้วนหัวโล้นรู้ได้ทันทีว่าตัวเองกำลังพบกับความเดือดร้อนแล้วนอกจากนี้เขายังได้ทำผิดกฎหมายไปแล้ว และรู้สึกหวาดกลัวเอาเสียมากๆพร้อมกับสารภาพความจริงออกมาแทบจะไม่ลังเลใจเลย"คุณรีบวางเขาลงเถอะ ต่อให้คุณจะเป็นสายตรวจ แต่คุณก็ทำกับเราแบบนี้ไม่ได้!""เรายอมรับการลักลอบล่าสัตว์ แต่ไม่มีใครอยู่เบื้องหลัง คุณจับพวกเราไปเถอะ!"ก่อนที่ชายอ้วนหัวโล้นจะได้พูดอะไรออกมา เขาก็ถูกชายหัวล้านครึ่งหัวพูดขัดจังหวะอย่างประหม่าเสียก่อนแล้ว!เห็นได้ชัดว่า เขายอมที่จะนอนคุก โดยไม่กล้าเปิดเผยคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา!"เหอะๆ วางใจได้ พวกนายจะถูกจับแน่นอน"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินเฟยก็คลายมือออกชายอ้วนหัวโล้นทรุดตัวลงไปนั่งบนพื้นในทันที"อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกนายสารภาพออกมาตรงๆ ว่า คนแซ่ฉู่ที่อยู่ในเมืองเป็นคนบงการอยู่ด้านหลังพวกนายแล้วละก็""ไม่แน่ว่า

"งั้น...เราก็ลงเขาแล้วเข้าไปในเมืองเพื่อไปเป็นพยานชี้ตัวฉู่เหวินชิงเดี๋ยวนี้เลย จากนั้นก็ต้องรบกวนน้องหลินช่วยรักษาแม่ของผมด้วยนะ..."หลังจากลุกขึ้น หลี่ต้าเหนิงก็ถามหยั่งเชิงหลินเฟยขึ้นมาทันที"จริงด้วย น้องชาย ไม่ว่าคุณจะดำเนินการอย่างไร เราก็จะทำตามทุกอย่าง!"สวีจื้อเฉียงพูดสมทบออกมาทันทีและเขาก็สามารถมองออกว่า สายตรวจลู่หลีคนนี้รักชอบหลินเฟยที่อายุไม่มากคนนี้พอตัวอยู่!ยิ่งไปกว่านั้น หลินเฟยยังยอมที่จะรักษาแม่ของหลี่ต้าเหนิงอีกต่างหาก การกระทำแบบนี้ มันทำให้เขายอมจำนนอย่างไม่ต้องสงสัย!"อย่าเพิ่งร้อนใจไป เสือตัวที่พวกนายทำร้ายไปนั้น ฉันรู้จัก ฉันขอไปดูก่อนว่าอาการบาดเจ็บของมันเป็นอย่างไงบ้างแล้ว..."หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของสวีจื้อเฉียงแล้วนั้นที่แท้ก็เป็นลูกสาวของผู้อำนวยการโรงพยาบาลในเมืองที่อยากจะเลี้ยงลูกเสือไว้เป็นสัตว์เลี้ยง!นอกจากนี้ ซูเสี่ยวโหรวก็เพิ่งจะถูกโรงพยาบาลที่อยู่ในเมืองหลอกมาหมาดๆ อีกด้วยมันทำให้หลินเฟยรู้สึกรังเกียจคนในโรงพยาบาลในเมืองมากยิ่งขึ้นไม่แน่ว่า บางทีเขาอาจจะใช้โอกาสนี้ในการทำความสะอาดคนในโรงพยาบาลในเมื