บทที่ 759

"พวกนายต้องเข้าคุกทั้งหมด" ลู่หลีพูดพร้อมกับถอนหายใจ

"อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกนายให้ความร่วมมือชี้ตัวฉู่เหวินชิงคนที่บงการอยู่เบื้องหลังได้แล้วละก็ ฉันก็จะทำเรื่องส่งเบื้องบนเพื่อขอลดโทษให้กับพวกนายได้"

"อีกอย่าง หากทำตัวดีๆ อยู่ในคุก ก็อาจจะออกมาก่อนก็ได้"

"ยัง...ยังต้องเข้าคุก..."

"แล้วแม่ของผม แม่ของผมจะทำอย่างไง..."

เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลี่ต้าเหนิงก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ราวกับเรี่ยวแรงถูกสูบออกไปจนหมด และไม่สามารถลุกขึ้นมาได้เลย

"ไปกันเถอะเหลาหลี่ สายตรวจท่านนี้เมตตากับเรามากพอแล้ว"

สวีจื้อเฉียงโยนก้นบุหรี่ในปากและใช้เท้าบด จากนั้นก็ดึงหลี่ต้าเหนิงที่อยู่บนพื้นขึ้นมา

"ฟุ่บ!"

จู่ๆ หลี่ต้าเหนิงก็ได้ทะลึ่งตัวลุกขึ้นจากพื้น และโขกหัวขอร้องลู่หลีปลกๆ ว่า

"ท่านสารวัตร ท่าน...ท่านจับผมช้าๆ หน่อยจะได้ไหม ให้ผมอยู่กับแม่ในช่วงสุดท้ายเสียก่อน..."

"ท่านวางใจได้ ผมจะไม่หนีไปไหนแน่นอน ตอนนี้แม่ของผมเป็นมะเร็ง ถ้าเธอรู้ว่าผมทำผิดกฎหมายและต้องเข้าคุก เกรงว่าเธอจะต้องทนไม่ได้อย่างแน่นอน!"

"คือว่า…" เห็นได้ชัดว่าลู่หลีรู้สึกลำบากใจอยู่เล็กน้อย

ด้านหนึ่งเป็นกฎที่เหยียบย่ำไม่ได้ อีกด้านคือ