เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 827
บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 828
น้ำเสียงนั้นดูก้าวร้าวและบีบบังคับเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว หลินเฟยก็รู้สึกอึดอัดแบบสุดๆคนจนไม่ใช่คนหรือไง?คนจนป่วยก็ต้องรอความตายอย่างนั้นเหรอ?อีกอย่าง มันก็เป็นแค่หมายเลขคิวมันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะมาเรียกร้องเงินหนึ่งพันห้าร้อยหยวนแบบนี้เห็นได้ชัดเจนว่า โรงพยาบาลประจำอำเภอนี้ จิตใจสกปรกยากที่จะแก้ไขตั้งแต่ด้านบนลงมาด้านล่าง!จำเป็นที่จะต้องแก้ไขให้ดีๆ สักยกแล้ว!"ไม่รักษาคนจน?""นี่เจ๊ ตาข้างไหนของเจ๊ที่เห็นว่าผมเป็นคนจน?""บอกเจ๊ตามตรงนะ บ้านฉันเลี้ยงวัวหลายร้อยตัว ผมมีเงิน!""เพียงแต่ว่า ผมไม่ไว้ใจทักษะทางการแพทย์ของโรงพยาบาลประจำอำเภอเท่านั้น""ถ้าหากตรวจไม่เจออะไรแล้วละก็ ผมก็จะเสียเงินไปเปล่าๆ ไม่ใช่เหรอ?"ก่อนที่จะเดินทางมาที่โรงพยาบาลประจำอำเภอหลินเฟยก็ได้ตั้งใจเดินทางไปที่ธนาคารในตัวอำเภอโดยเฉพาะเพื่อถอนเงินหลายแสนบาทมาไว้กับตัวเตรียมที่จะจับปลาตัวใหญ่ในขณะนี้ เขาได้ฟาดเงินหลายแสนบาทนี้ไปที่เคาน์เตอร์โดยตรงทำท่าทางเหมือนกับคนบ้านนอกโง่ๆ คนหนึ่ง พร้อมกับพูดอย่างไม่ยอมแพ้ขึ้นมา"อะไรนะ? ครอบครัวของนายเลี้ยงวัวหลายร้อยตัว?""ไอ้โยว่ พ่อหนุ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 829
เธอกำผลการตรวจเอาไว้ และถามผู้อำนวยการหลิวอย่างประหลาดใจขึ้นมาว่า"ผู้อำนวยการหลิว ฉันแค่เจ็บหน้าอกนิดหน่อย หายใจลำบากและไม่ค่อยจะราบรื่นเท่านั้น""นอกนั้นก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจอะไรเลย แล้วจะเป็นมะเร็งเต้านมไปได้ยังไง?""โรงพยาบาลของพวกคุณตรวจผิดพลาดหรือเปล่า?"อาจจะเป็นเพราะตื่นตระหนกกับผลการตรวจในมือมากจนเกินไปผู้หญิงคนที่สวมกระโปรงยาวคนนี้จึงไม่ได้สังเกตเห็นแม้ว่าหลินเฟยจะเดินเข้ามาในห้อง"คุณสวีอิ๋งอิ๋ง คนสามารถพูดโกหกได้ แต่นี่เป็นข้อมูลที่ตรวจพบโดยอุปกรณ์ทางการแพทย์ ไม่มีบุคคลใดๆ ไปยุ่มย่ามด้วย แล้วจะเป็นเท็จไปได้อย่างไร?"และแน่นอนว่าผู้อำนวยการหลิวสามารถสังเกตเห็นหลินเฟยที่เดินเข้ามาได้หลังจากที่รู้ว่าหลินเฟยเป็นแกะอ้วนที่โง่ตัวนั้นแล้วความคิดของเขาก็ได้ตกไปที่ตัวของหลินเฟยเสียทั้งหมด จากนั้นเขาก็ถอนหายใจยาวๆ ออกมา พร้อมพูดกับผู้หญิงสวมกระโปรงยาวคนนั้นอย่างฉาบฉวยว่า"คุณเป็นมะเร็งเต้านมจริงๆ เพียงแต่ว่ามันเพิ่งจะระยะแรก อาการจึงไม่ชัดเจน รอให้คุณไม่สบายขึ้นมา มันก็สายเกินไปแล้วล่ะ!""ผมแนะนำให้คุณรีบไปโรงพยาบาลเซียเฟยที่อยู่ในเมืองเพื่อทำการผ่าตัดมะเร็งเต้านมโดยเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 830
"เอ่อ ผมไม่ได้เป็นหมอใหม่หรอก ผมก็มาหาหมอเหมือนกัน แต่ว่าผมเข้าใจทักษะทางการแพทย์เล็กน้อย ก็เลยมองปัญหาของคุณออกน่ะ""อีกอย่าง อาการเจ็บป่วยของคุณก็แค่เล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่ต้องใช้เงินอะไรหรอก ไปตามที่อยู่นี้นะ ตอนเย็นคุณไปหาผมที่หมู่บ้านเถาฮวาได้เลย""ผมยังมีธุระอยู่ตอนนี้ ยังฝังเข็มให้กับคุณไม่ได้"หลินเฟยมีความที่ตั้งใจที่จะช่วยผู้อื่นอยู่แล้ว เขาจึงยิ้มๆ แล้วก็พูดออกมาจากนั้นเขาก็ได้ให้ที่อยู่คลินิกกับสวีอิ๋งอิ๋งทันที"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ เย็นนี้ฉันจะไปพบคุณ!"สวีอิ๋งอิ๋งรู้สึกตื้นตันเป็นอย่างมาก พร้อมกับมองดูหลินเฟยอย่างลึกซึ้งไปสองสามครั้งจากนั้นก็โยนผลการตรวจไปที่ใบหน้าของผู้อำนวยการหลิวทันที"ไอ้หมอต้มตุ๋นไร้ยางอาย!""ถ้าฉันไม่ได้พบคุณหมอท่านนี้ ฉันก็เกือบจะถูกแกหลอกไปแล้ว!""ต่อไปฉันจะไม่มาหาหมอที่โรงพยาบาลนี้อีกแล้ว!""ขืนโรงพยาบาลของพวกแกยังทำแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วก็คงจะล้มละลาย!"สวีอิ๋งอิ๋งเพิ่งจะเรียนจบแม้แต่คำสบถด่าทอคนก็ยังพูดไม่เป็นหลังจากระบายความโกรธออกมาสักพัก เธอก็พูดขอบคุณหลินเฟยจากนั้นก็หันหลังกลับ และเดินออกจากแผนกไปทันที"พ่อหนุ่ม นายมา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 831
ด้วยท่าทางการพูดการจาของหลินเฟยหลังจากคาดเดาบางอย่างได้แล้ว เขาก็แกล้งทำสีหน้าหนักหน่วง ขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดทำให้กลัวขึ้นมาว่า"เฮ้อ…"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินเฟยก็กลับแสร้งทำเป็นถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวังเดิมทีเขายังอยากที่จะทดสอบทักษะทางการแพทย์ของผู้อำนวยการหลิวอีกสักเล็กน้อย และอ้างตามปัญหาที่ผู้อำนวยการหลิวได้วินิจฉัยในการเปิดโปง และเปรียบเทียบทีละหัวข้อแต่ทว่าในตอนนี้ เมื่อได้ยินเขาพูดเพ้อเจ้อไปแล้วนั้นหลินเฟยก็ได้สูญเสียความปรารถนาในการตรวจสอบไปอย่างสิ้นเชิงไตของเขา แข็งไม่แข็งแรง ไหนเลยที่เขาจะไม่รู้?"ผู้อำนวยการหลิว ความจริงแล้ว คุณไม่ได้รู้ทักษะการแพทย์เลยใช่ไหม?""ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ นะว่า การที่คุณไม่ได้มีทักษะอะไรเลยแบบนี้ ทำไมถึงได้กล้าออกมาหลอกผู้คนไปทั่ว?""พูดมาเถอะ ในโรงพยาบาลของพวกคุณ มีใครบ้างที่ช่วยปลอมผลการตรวจเพื่อข่มขู่ผู้ป่วยแบบนี้?"หลินเฟยไม่ได้เสแสร้งอีกต่อไป จากนั้นเขาก็ได้พูดซักถามผู้อำนวยการหลิวด้วยใบหน้าที่เย็นชา"นาย...นายหมายความว่ายังไง?""ฉันเป็นถึงผู้อำนวยการที่มีทักษะการแพทย์ดีที่สุดในโรงพยาบาลประจำอำเภอ แล้วฉันจะไม่เข้าใจทัก
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 832
"โอเค ขอแค่คุณยอมบอกความจริงมา ไม่แน่ว่าอาจจะได้ออกมาก่อนสองสามปีก็ได้""เพียงแต่ว่าติดคุกน้อยลงแค่สองสามปีเท่านั้นนะ!"หลินเฟยพูดพร้อมกับเย้ยหยันออกมา"ปล่อยคุณไป แต่คนไข้ที่ถูกคุณหลอกลวงเหล่านั้นก็คงจะไม่ยอมอยู่ดี!""ได้ ได้ ฉันยอมบอก ฉันยอมบอกทุกอย่าง..."ใบหน้าของผู้อำนวยการหลิวยับย่นราวกับดอกหงอนไก่จากนั้นก็พูดอย่างจำนนว่า"ฉันไม่มีทักษะทางการแพทย์จริงๆ ก่อนหน้านี้ก็เป็นคนที่เกียจคร้านและไม่มีการมีงานทำคนหนึ่ง จนกระทั่งหลิวฟางน้องสาวของฉันแต่งงานกับ ฉู่อวิ๋นหลงผู้อำนวยการโรงพยาบาลประจำอำเภอ…""ฉู่อวิ๋นหลงเป็นคนที่โลภมากคนหนึ่ง น้องสาวบอกกับฉันว่า เขามีรายได้จากโรงพยาบาลหลายสิบล้านทุกเดือน จากนั้นน้องสาวของฉันก็เห็นว่าฉันไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย ก็เลยไปเป่าหูฉู่อวิ๋นหลงให้ฉันได้รับตำแหน่งผู้อำนวยการน่ะ... ""ตอนแรกๆ ฉันก็ไม่กล้าที่จะหลอกคนอื่น แต่เมื่อฉันเห็นว่าหมอและพยาบาลในโรงพยาบาลประจำอำเภอต่างก็ทำเรื่องแบบนี้กันหมด ไม่เพียงแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตรงกันข้ามกลับ…""จากนั้น ฉันก็ค่อยๆ มีความกล้าที่จะรวมหัวกับพวกเขาหลอกผู้คนขึ้นมาแล้ว…""มิน่าล่ะไม่มีทักษะอะไรสักอย่าง แ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 833
"เมื่อถึงเวลานั้น ผมก็จะเสนอชื่อคุณขึ้นมาเป็นผู้อำนวยการแผนกอย่างแน่นอน"ฉู่อวิ๋นหลงลูบศีรษะของหมอสาวเบาๆ ยิ้มๆ และพูดขึ้นมา"ฮือ... ผู้อำนวยการ แค่อยากจะ...เล่นกับใครเขาอีกสองสามปีไม่ใช่เหรอ…""ได้…ฉันจะเชื่อฟังคุณ…"หมอสาวเปิดเผยความคิดของฉู่อวิ๋นหลงออกมาด้วยคำพูดเพียงคำเดียวแต่เธอก็ได้รับผลประโยชน์มากมายจากการติดตามฉู่อวิ๋นหลงก็เลยตอบรับโดยแทบไม่ต้องลังเลแต่อย่างใดอย่างไรก็ตาม ในความคิดของผู้หญิงยุคใหม่ การที่เธอทำแบบนี้มันเรียกว่าอาศัยความสามารถของตัวเอง แลกเปลี่ยนอย่างเท่าเทียม และใช้ชีวิตอย่างอิสระเสียต่างหาก!"ฮือ...สบายจริงๆ นี่แหละที่เรียกว่าการใช้ชีวิต..."จู่ๆ ฉู่อวิ๋นหลงก็กดศีรษะของหมอสาวคนนั้นอย่างเต็มแรง พร้อมเผยสีหน้าที่มีความสุขออกมาในความเป็นจริง นับตั้งแต่ที่เขาได้เข้ามารับตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลแล้วนั้นไม่รู้ว่าเขาได้จัดการหมอและพยาบาลสาวไปมากเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว"ปัง ปัง!"ในขณะที่ฉู่อวิ๋นหลงเตรียมที่จะจู่โจมครั้งสุดท้ายจู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอย่างกะทันหันและมันก็รุนแรงเป็นอย่างมาก"ฉู่อวิ๋นหลง มาหลบทำอะไรอยู่ข้างในอีกแล้วใช่ไห
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 834
หลิวเฟยจ้องไปที่ฉู่อวิ๋นหลง จากนั้นก็ปรบมือแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา"เก่ง เก่งจริงๆ ลูกสาวของคุณจัดหาปืนเถื่อนและบงการให้คนไปไล่ลาสัตว์ป่าคุ้มครอง แต่ใช้เวลาแค่ไม่กี่วันก็จะพาออกมาจากห้องขังได้แล้ว?""ผู้อำนวยการฉู่ช่างเป็นหน้าใหญ่ใจโต ไม่กลัวอะไรเลยจริงๆ!""นายเป็นใคร? ทำไมต้องวิ่งมาอาละวาดถึงห้องทำงานของฉันแบบนี้?"เมื่อถูกหลินเฟยที่อายุไม่มาหัวเราะเยาะเข้าให้แบบนี้ฉู่อวิ๋นหลงก็ตะคอก แล้วซักถามขึ้นมาทันทีแต่ทว่า เมื่อเขามองเห็นลู่หลีที่ตามหลินเฟยมาอย่างชัดเจนแล้วนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!"สายตรวจ...หลิวเทา ทำไมคุณถึงได้พาสายตรวจมาหาผมแบบนี้ด้วยล่ะ?""หลิวเทา นายพาสายตรวจมาแบบนี้ ทำไมไม่บอกพี่เขยของนายก่อนล่ะ?""นายทำบ้าอะไรอยู่กันแน่?"สีหน้าของหลิวฟางก็ไม่น่าดูเช่นกัน พร้อมกับซักถามหลิวเทาขึ้นมาสองสามีภรรยามีความผิดอยู่ในใจ เมื่อเห็นลู่หลีก็ต้องหวาดกลัวอยู่แล้ว"พี่สาว พี่เขย ผมได้สารภาพความผิดที่คุณทำการทุจริตและผิดกฎหมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหมดแล้วล่ะ""พวกเขา... พวกเขามาที่นี่เพื่อจับคุณ…"หลิวเทาถอยออกไปสองสามก้าว และพูดกับฉู่อวิ๋นหลงอย่างตะกุกตะกัก"คุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 835
จากนั้นเธอก็ยืนขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ฝืนๆ"พวกคุณสองคนไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกแล้ว แค่ที่ฉันเจอก็มีคนไข้สองคนแล้วที่ถูกโรงพยาบาลของพวกคุณหลอก""รอให้เราค้นหาเงินของกลางได้ อยากจะพูดอะไร ฉันจะให้พวกคุณพูดได้อย่างเต็มที่แน่"สีหน้าของลู่หลีเคร่งขรึม จากนั้นเธอก็หาที่นั่งเพื่อรอ"หลีกไป อย่ามาขวาง"หลินเฟยยิ่งดูไม่เกรงใจมากยิ่งขึ้นเขาผลักฉู่อวิ๋นหลงไปอีกทาง จากนั้นก็นั่งไขว่ห้างในตำแหน่งที่นั่งของฉู่อวิ๋นหลงฉู่อวิ๋นหลงไม่พูดไม่จา แต่สีหน้าดูน่าเกลียดเอาเสียมากๆพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่หลินเฟยแต่ทว่า หลินเฟยไม่มองเขาเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย"ที่รักคะ...เราควรทำอย่างไรดี?"เมื่อเห็นว่าหลินเฟยและลู่หลีได้รออยู่อย่างนั้น หลิวฟางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวขึ้นมาเธอกดน้ำเสียงให้ต่ำลง และลากฉู่อวิ๋นหลงไปข้างๆ เพื่อถาม"จะทำอะไรได้อีก? ต้องโทษพี่ชายขี้ขลาดของคุณนั่นแหละ ผมให้เขากิน ให้เงินเขาใช้ แม้กระทั่งเข้ามาบอกกล่าวก็ทำไม่เป็น!""นี่แม่งไปสารภาพความผิดของผมต่อสายตรวจเลยแบบนี้!""แม่งเอ๊ย มันน่าโมโหจริงๆ!"ฉู่อวิ๋นหลงพูดสาปแช่งเบาๆ"ในเมื่อสำนั
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
