All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 481 - Chapter 490

อู๋เทียนส่งเสียง ‘เหอะ’ ออกมาอย่างเย็นชา“พวกเราไปกันเถอะ”อู๋เทียนที่มีเฉินจื่อหยางคอยเดินตาม ก็พากันขึ้นรถคันแรกไปแต่เจียงเฉินหยู่ก็ได้ขึ้นรถคันที่สองพร้อมกับหลินเฟยบนรถ หลินเฟยมองทิวทัศน์ที่อยู่นอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเศร้าหมอง และไม่ได้พูดอะไรเลยครั้งนี้เจียงเฉินหยู่ได้เชิญหลินเฟยออกมาอย่างชัดเจนแต่กลับยังต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้อีก ทำให้หลินเฟยต้องตกเป็นเป้าของอู๋เทียนแต่เธอก็กลัวว่าคนคนนี้จะอารมณ์เสียจนยากเกินกว่าจะสงบลงได้เจียงเฉินหยู่พูดกับหลินเฟยด้วยความลำบากใจ“ปรมาจารย์หลินคะ ฉันได้ทำผิดต่อคุณแล้ว ในนี้มีเงินอยู่สองพันห้าร้อยล้าน ถือเป็นเงินชดเชยจากฉันนะคะ แม้จะไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็หวังว่าจะทำให้คุณหายโกรธได้บ้าง”หลินเฟยหัวเราะอย่างเย็นชา“ไม่จำเป็นหรอก เงินน่ะผมก็มี คุณควรทำอะไรก็ทำไปก็พอ วางใจเถอะ ผมไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นแน่นอน”เจียงเฉินหยู่พยักหน้า และเชื่อคำพูดของหลินเฟยด้วยความสามารถของหลินเฟย เขาเองก็อาจจะไม่ขาดแคลนเงินจริง ๆ ดังนั้นเธอจึงได้เก็บบัตรธนาคารกลับไปยังไงซะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ที่ผ่านมา หลินเฟยเองก็สามารถอดทนเอาไว้ได้ เพราะงั้น

เขาจับมือของเจียงเฉินหยู่ จงใจทำให้อู๋เทียนโกรธอู๋เทียนเองมีใจให้กับเจียงเฉินหยู่ด้วยไม่ใช่รึไง?โดยปกติแล้วถ้าจะตีงูก็ต้องตีให้ตาย“คุณเจียง ก็แค่เต่าตัวเดียวเองไม่ใช่รึไง ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยล่ะ”เจียงเฉินหยู่คิดไม่ถึงว่าคราวนี้เธอจะเป็นคนที่ทนไม่ไหวซะเอง แต่หลินเฟยกลับไม่โกรธเลยอย่างงั้นเหรอ?เธอจึงทำได้แค่นั่งลงช้า ๆ ตามความต้องการของหลินเฟยเท่านั้นอู๋เทียนมองตามหลินเฟยที่กำลังสัมผัสมือของเจียงเฉินหยู่อยู่นั่นเป็นสิ่งที่แม้แต่เขาก็ไม่เคยสัมผัสมาก่อน แววตาแห่งความอิจฉาและความไม่พอใจที่มีต่อหลินเฟยของเขาก็ยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้นอย่างไรก็ตาม ต่อให้ปากหลินเฟยจะบอกว่าเขาไม่โกรธ แต่ในความเป็นจริง เขาได้คิดหาวิธีจัดการกับอู๋เทียนเอาไว้แล้วหลินเฟยกดมือของเขาลงใต้โต๊ะ ควบคุมการไหลเวียนของพลังกระแสสีขาวเงินด้วยพลังจิตของเขา และเจาะเข้าไปในร่างกายของเต่าภายใต้การควบคุมของหลินเฟย เต่าที่ถูกตุ๋นเป็นชิ้น ๆ เป็นเวลานานก่อนหน้านี้ก็เริ่มเคลื่อนไหวขึ้นมาจริง ๆอู๋เทียนและคนอื่น ๆ ยังคงเยาะเย้ยหลินเฟยอย่างไร้ยางอายว่าเป็นพวกขี้ขลาดตาขาวออกมาอย่างเปิดเผย กระทั่งไม่คิดที่จะปกปิดความ

“อธิบายมาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”เฉินจื่อหยางเองก็ตกใจและโกรธเช่นกัน เขาคิดว่าเดิมทีการที่อู๋เทียนจะมาเยือนที่เมืองนี้ได้สักครั้งก็ยากมากพออยู่แล้ว หากทำให้เขากินดีอยู่สบายได้ ต่อไปหน้าที่การงานของตัวเองก็อาจจะราบรื่นไปด้วยแต่ผลที่ตามมากลับกลายเป็นว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ ถ้าหากว่าจู่ ๆ น้องชายของอู๋เทียนเกิดมาใช้การไม่ได้ในถิ่นของเขา งั้นก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะทำให้อู๋เทียนพึงพอใจเลย แค่อู๋เทียนไม่จัดการเขาไปด้วยก็ถือว่าเป็นบุญมากโขแล้วเฉินจื่อหยางคำรามด้วยความโกรธ“เรียกผู้จัดการโรงแรมของพวกแกมาเดี๋ยวนี้”หลังจากทำการเรียกผู้จัดการ เวลาก็ผ่านไปครู่หนึ่งผู้จัดการโรงแรมที่ร่างกายค่อนข้างอวบอ้วน ท่าทางนอบน้อม หลังจากที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ก็รีบวิ่งล้มลุกคลุกคลานเข้ามาอย่างรวดเร็ว“สะ......สวัสดีครับ ท่านนายกเทศมนตรี...... ”อู๋เทียนไม่สามารถระงับความโกรธที่อยู่ในใจได้อีกต่อไป เขาชี้ไปที่จมูกของผู้จัดการโรงแรมและด่าทอ“พวกแกทำอาหารภาษาอะไร? เต่าที่ยังเป็น ๆ อยู่ก็กล้าเอามาเสิร์ฟให้ลูกค้าอย่างงั้นเหรอ? แถมยังทำให้ฉันโดนกัดอีกต่างหาก แกดูสิ

“ฉันต้องขอโทษจริง ๆ เดิมทีที่ฉันเชิญคุณมา ก็เพื่อช่วยคัดเลือกหินก็เท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้คุณต้องตกมาเป็นเป้าหมายของอู๋เทียนแทนแบบนี้ ฉันทำให้คุณต้องเดือดร้อนแล้วค่ะ”“ถือซะว่าแก้วนี้เป็นคำขอโทษจากฉันก็แล้วกันนะคะ”หลินเฟยโบกมือของเขา“ถ้าคุณจะพูดขอโทษผมล่ะก็ นั่นไม่จำเป็นหรอก”“งั้นแก้วนี้ผมก็ไม่ดื่มแล้วล่ะ”ความเกลียดชังของหลินเฟย ตัวของหลินเฟยเองก็ได้ล้างแค้นไปแล้ว ซึ่งก็ไม่ถือว่าตัวเขาได้รับความไม่เป็นธรรมอะไรขนาดนั้นเจียงเฉินหยู่ตกใจเล็กน้อยกับคำพูดของหลินเฟย“ทำไมเหรอคะ? ”หลินเฟยกล่าวขึ้นว่า“ถ้าหากแก้วนี้ดื่มเพื่อฉลองที่น้องชายของอู๋เทียนใช้การไม่ได้แล้ว แก้วนี้ผมก็จะดื่มอย่างแน่นอน”“คนอย่างผมแบ่งแยกความแค้นเอาไว้อย่างชัดเจน”เจียงเฉินหยู่เข้าใจในทันที และระเบิดเสียงหัวเราะออกมา“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง คุณนี่ก็นิสัยไม่ดีเหมือนกันนะคะเนี่ย”“เอาล่ะ งั้นพวกเราก็ดื่มฉลองให้อู๋เทียนที่บาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาลกันเถอะ หมดแก้ว”กริ๊ง...…เสียงของแก้วสองใบกระทบกันก็ดังขึ้นหลินเฟยและเจียงเฉินหยู่ ทั้งสองคนต่างก็เริ่มดื่มฉลองให้กับอาการบาดเจ็บของอู

ผู้หญิงที่ตัวเองถูกตาต้องใจกลับถูกหลินเฟยสอยไปได้ ในใจของอู๋เทียนจึงรู้สึกโกรธมากอู๋เทียนโบกมือให้เฉินจื่อหยางที่อยู่ข้าง ๆ ทันทีเฉินจื่อหยางเดินเข้ามา และฟังอย่างตั้งใจ“คืนนี้ ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม จะต้องทำให้หลินเฟยหายไปจากโลกนี้ให้ได้”“จากนั้นก็หาคนที่ไว้ใจได้หน่อยมาคนหนึ่ง แกล้งทำเป็นบริกร แล้วเอาน้ำไปเสิร์ฟให้เจียงเฉินหยู่ ข้างในก็อย่าลืมใส่อะไรไปด้วยล่ะ...... ”อู๋เทียนตบไหล่ของเฉินจื่อหยาง“เข้าใจแล้วนะ”เฉินจื่อหยางตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้เขาจึงพูดด้วยท่าทีที่ตื่นตระหนก“คุณชายอู๋ครับ เรื่องของหลินเฟยก็ว่าไปอย่าง ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ว่าเรื่องของคุณเจียง นั่นสมาชิกคนสำคัญของตระกูลเจียงเลยนะครับ หากตระกูลเจียงรู้เรื่องนี้เข้า ตระกูลเจียงจะไม่ปล่อยไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน พอถึงตอนนั้นเกรงว่าจะกลายเป็นเรื่องที่ยุ่งยากกว่าเดิมนะครับ”หากรอให้เรื่องเกิดขึ้นจริง ๆ บางทีตระกูลเจียงอาจเห็นแก่ฐานะของเขา แล้วไม่ลงมือกับเขาก็ได้ แต่เรื่องนี้กลับเป็นเฉินจื่อหยางที่เป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด หากตระกูลเจียงหันมาเล่นงานเขาแทน แบบนี้เขาจะไม่จบเห่จริง ๆ แล้วอย่างงั้นเหรออู๋เทียนส่งเส