All Chapters of One Rebellious Night: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi pagkatapos kong makausap si Miguel. Hindi pa rin nawala sa aking isipan kung sino ang babaeng kasama niya roon kagabi. Kung hindi niya ito kapatid o pinsan, baka ito ang girlfriend niya. Bumangon sa pagkakahiga at ini-stretch ang aking katawan. Agad akong pumasok sa banyo upang gawin ang aking daily routine. Habang naliligo ay pinaplano ko naman ang aking mga gagawin ngayong araw. Balak kong pumunta sa hospital para bisitahin ang kapatid ni Miguel. Dadaan muna ako sa simbahan bago bibili ng mga prutas na dadalhin sa hospital. Nagpahatid ako kay Manong Berto sa hospital dahil wala si Miguel ngayon. Pagkatapos kong magsimba ay dumiretso ma ako sa mall para bumili ng mga prutas, pagkain, at damit para kay Michelle. Inabala ko ang aking sarili sa paghahanap ng mga damit na kakasya sa kapatid ni Miguel. Bumili rin ako ng mga gamit na magagamit ni Michelle sa school. Kumain muna ako bago naisipang lumabas ng mall. Paglabas ko ay agad akong pumara ng t

(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Namilog ang mga mata naming dalawa ni Amira sa kaniyang ginawa. Agad akong nag-iwas ng tingin nang napansin ko ang paglingon ni Love Rein sa amin. Tumingin ako kay Miguel. Ngumiti lang siya sa ginawa ni Love Rein sa kaniya. Kinilabit ako ni Amira. Agad akong napatingin sa kaniya. "Hindi ba talaga siya girlfriend ng pinsan ko? Bakit naman siya nanghahalik kung hindi niya boyfriend si Miguel?" Nakataas ang kilay ni Amira habang nakatingin at inoobserbahan ang mga kinikilos ni Love Rein. Umayos siya ng tayo nang lingonin siya ni Tita Marry. Kumunot ang noo ni Tita Marry. Palipat-lipat ang paningin niya sa amin. "Tinatarayan ka na naman ba ni Amira, hija?" Tanong ni Tita Marry. Agad akong umiling. "Hindi po. Mabait naman po pala 'tong si Amira." Nakangiting sagot ko at inakbayan si Amira. "Mabait? Kailan naging mabait ang batang 'to? Suwai

(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) Padabog akong sumunod kay Miguel pagkatapos niya akong talikuran. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan nang hindi lumilingon sa akin. Pumasok ako sa loob at hindi ko na lang siya pinansin. Bumuntong hininga muna siya bago binuhay ang makina ng sasakyan. "Fasten your seat belt, Ma'am Caroline," Miguel said to me in a cold tone, which startled me. Napalingon ako sa kaniya. Nasa daan ang kaniyang paningin. Agad kong sinunod ang sinabi niya at tumingin na lang sa labas ng bintana. Tahimik ang biyahe. Gabi na at hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Iniisip ko pa rin ang sinabi ni Miguel bago kami umalis. Alam niya na hindi ko sinagot si Alexander at never ko iyong sasagutin. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan niya kaya niya nasabi iyon. "Alexander is your boyfriend. Do I need to remind you of that?" Paulit-ulit na naglalaro

Dalawang linggo na ang nakaraan nang huli kong nakita si Miguel. He's on leave dahil kailangan niyang tulongan ang kaniyang ina sa pag-aalala kay Michelle. Gusto ko sanang bumisita sa hospital ngunit hindi ako makaalis dahil palaging nakabuntot si Alexander sa akin. Pansamantalang si Manong Berto muna ang aking bodyguard at driver habang wala pa si Miguel. Si Alexander naman ang sumusundo at naghahatid sa akin sa tuwing gagabihin ako sa pag-uwi. Nakakagulat ang biglang pagbabago ni Alexander. Hindi ko aakalain na nakaya ko siyang makasama ng isang linggo na hindi kami nag-aaway o hindi ko siya nasisigawan. Naninibago pa rin ako sa lahat ng mga kinikilos niya. Natutuwa ako sa mga magagandang feedbacks ng aking mga katrabaho kay Alexander. Pati sila ay naninibago dahil palagi na itong nakangiti sa tuwing nadadaanan at binabati nila ito. "Hi, Love. Kumusta ang trabaho mo?" Tanong ni Alexander at hinalikan ako sa noo. Kararating niya lang galing sa rehabilitation center. "Ayos lang."

Tiningnan ko muna ang aking sarili sa malaking salamin bago lumabas ng opisina. "Ang gusot ng suit ko." Sabi ko kay Miguel pagpasok namin sa loob ng elevator. Hinubad niya ang suot niyang suit at binigay sa akin. "You can wear my coat," he said, placing his coat on my shoulders. "Hindi sana magugusot 'to kung marunong ka lang magpigil sa sarili." Nilingon ko siya. Nakasilid ang isa niyang kamay sa bulsa ng kaniyang pantalon. He chuckled. "Bakit hindi mo ako pinigilan? Hindi lang ako ang hindi nakapagpigil sa sarili, Caroline." Tinaasan ko siya ng kilay. "It's fair now. We're fuck buddies, as you said. We can't just do that whenever you want. I have needs too." Pinanlakihan ko siya ng mata. "Dahan-dahan ka nga sa pananalita mo. Baka may makarinig sa 'yo." Tinawanan niya lang ako. I rolled my eyes at sinuot ang coat niya. Tumunog ang elevator at bumukas ito. Naunang lumabas si Miguel at sumunod naman ako. Mabilis akong naglakad nang napansin na madilim na ang buong paligid. Kumap