(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) "What the hell they're doing? Wala ba silang pera pang-book ng hotel o motel at doon gawin ang bagay na 'yon?" Hindi makapaniwalang sabi ko. "Mahal daw kung magmo-motel sila." Natatawang sabi ni Amira bago niya binuksan ang pintuan para pumasok. Hindi ko rin maiwasang madala sa tawa niya. Mabilis naming tinakpan ang aming mga bibig nang naabutan naming tulog na sina Love Rein at Tita Marry. Magkatabing natulog ang dalawa sa sahig. Napatingin ako sa hinihigaan nila. Manipis na bes sheets lang ang ginamit nila. "Hindi dapat sila sa sahig natulog. Baka lamigin sila." Sabi ko kay Miguel. Inaantok siyang lumingon sa amin. Nakaupo siya sa silya habang binabantayan ang kaniyang kapatid. Ibinalik ni Amira ang susi sa kaniya. Agad naman itong tinanggap ni Miguel at isinilid sa bulsa. Saglit kong tinitigan si Miguel. Hindi pa rin siya nakapagbihi
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) Padabog akong sumunod kay Miguel pagkatapos niya akong talikuran. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan nang hindi lumilingon sa akin. Pumasok ako sa loob at hindi ko na lang siya pinansin. Bumuntong hininga muna siya bago binuhay ang makina ng sasakyan. "Fasten your seat belt, Ma'am Caroline," Miguel said to me in a cold tone, which startled me. Napalingon ako sa kaniya. Nasa daan ang kaniyang paningin. Agad kong sinunod ang sinabi niya at tumingin na lang sa labas ng bintana. Tahimik ang biyahe. Gabi na at hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Iniisip ko pa rin ang sinabi ni Miguel bago kami umalis. Alam niya na hindi ko sinagot si Alexander at never ko iyong sasagutin. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan niya kaya niya nasabi iyon. "Alexander is your boyfriend. Do I need to remind you of that?" Paulit-ulit na naglalaro
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) Umupo ako sa swivel chair. Time to time kung chinicheck kung in-unblock na ba ako ng aking mga kaibigan. Hindi ko alam kung may nasabi o nagawa ba akong mali kaya nila ito ginagawa sa akin. They blocked me without knowing the reason.I gritted my teeth when I saw my mother calling. I took a deep breath before answering her call."What are you doing, Caroline? Alexander told me everything. He said you're refusing to go on a date with him. He's your-""He's what? My boyfriend?" I interrupted her. Suminghap ako at ngumiti. "He's not my fucking boyfriend, Mom. Bakit ba ipinagpipilitan niyo sa akin ang lalaking 'yon? Pagod na pagod na akong makipag-away sa inyo." "He's your boyfriend, Caroline. You need to date him. That's an order from your mother! Or else -" "Or else, what? Tatakotin mo ako na kukunin mo lahat ng ATM Cards ko o ipapa-block m
Dalawang linggo na ang nakaraan nang huli kong nakita si Miguel. He's on leave dahil kailangan niyang tulongan ang kaniyang ina sa pag-aalala kay Michelle. Gusto ko sanang bumisita sa hospital ngunit hindi ako makaalis dahil palaging nakabuntot si Alexander sa akin. Pansamantalang si Manong Berto muna ang aking bodyguard at driver habang wala pa si Miguel. Si Alexander naman ang sumusundo at naghahatid sa akin sa tuwing gagabihin ako sa pag-uwi. Nakakagulat ang biglang pagbabago ni Alexander. Hindi ko aakalain na nakaya ko siyang makasama ng isang linggo na hindi kami nag-aaway o hindi ko siya nasisigawan. Naninibago pa rin ako sa lahat ng mga kinikilos niya. Natutuwa ako sa mga magagandang feedbacks ng aking mga katrabaho kay Alexander. Pati sila ay naninibago dahil palagi na itong nakangiti sa tuwing nadadaanan at binabati nila ito. "Hi, Love. Kumusta ang trabaho mo?" Tanong ni Alexander at hinalikan ako sa noo. Kararating niya lang galing sa rehabilitation center. "Ayos lang."
"Miguel..." I tried to interject with logic, but it came out as a moan instead. I placed my hand on his shoulder.His kisses returned to my lips, but this time with more intensity. His right leg now positioned between my thighs, hitting a sensitive spot. With his passionate kisses, I reciprocated eagerly. I lost myself in the moment, not even realizing that I was instinctively moving my waist to feel him more."Miguel, we're in the..." my rational mind attempted to protest, but it was the last straw.His response was to lift me up onto my table. There was barely enough space, and things were falling off, but he didn't care. He placed me on the table without hesitation. Napamura ako sa isipan habang iniisip ang mga dokumento na kailangan ko pang basahin. "Ganito ba ang sinusuot sa tuwing magkasama kayo ng boyfriend mo?" Napalunok ako. Humigpit ang pagkahawak niya sa akin. "No. He's not my boyfriend. Alam mong hindi ko siya gusto." I blinked rapidly, feeling a flutter of anticipation
Tiningnan ko muna ang aking sarili sa malaking salamin bago lumabas ng opisina. "Ang gusot ng suit ko." Sabi ko kay Miguel pagpasok namin sa loob ng elevator. Hinubad niya ang suot niyang suit at binigay sa akin. "You can wear my coat," he said, placing his coat on my shoulders. "Hindi sana magugusot 'to kung marunong ka lang magpigil sa sarili." Nilingon ko siya. Nakasilid ang isa niyang kamay sa bulsa ng kaniyang pantalon. He chuckled. "Bakit hindi mo ako pinigilan? Hindi lang ako ang hindi nakapagpigil sa sarili, Caroline." Tinaasan ko siya ng kilay. "It's fair now. We're fuck buddies, as you said. We can't just do that whenever you want. I have needs too." Pinanlakihan ko siya ng mata. "Dahan-dahan ka nga sa pananalita mo. Baka may makarinig sa 'yo." Tinawanan niya lang ako. I rolled my eyes at sinuot ang coat niya. Tumunog ang elevator at bumukas ito. Naunang lumabas si Miguel at sumunod naman ako. Mabilis akong naglakad nang napansin na madilim na ang buong paligid. Kumap
Nanatili akong nakatitig sa kaniya. Hindi ko aakalaing aamin siya agad. "I like her, Caroline. But liking her is a big mistake," he uttered. "Why? Hindi naman mali ang magmahal." "Hindi kami para sa isa't-isa. Akala ko ay makakalimutan ko agad ang nararamdaman ko para sa kaniya nang nag-ibang bansa siya. Pero hindi, nangungulila ako sa presensiya ni Love Rein noon." "Hey, dapat hindi mo ni-reject ang nararamdaman niya para sa 'yo. What if ikaw pala ang dahilan kung bakit siya pumunta sa ibang bansa para roon mag-aral? What if inamin mo sa kaniya na pareho kayo ng nararamdaman? Baka may posilidad na naging kayo." Naramdaman kong binagalan ni Miguel ang pagmamaneho ng sasakyan. Tahimik ang paligid. Iilang sasakyan lang ang nakikita kong dumadaan. "Wala rin akong balak umamin sa kaniya. Mas pinili kong itago ang nararamdaman ko para sa kaniya. Hindi niya alam na may gusto ako sa kaniya." "Maybe this is the right time for you to tell Love Rein how you truly feel, Miguel. This is yo
Dumaan muna ako sa mini-bar namin dito sa bahay para uminom ng alak. Hindi ko nagustohan ang sinabi ni Ate Cecile bago niya ako iniwan sa sala. Kumuha ako ng whiskey. Ininom ko ito. Hindi na ako nag-aksaya ng oras para kumuha ng baso. Ipinikit ko ang aking mga mata nang naalala ko ang nangyari kay Julian, my gay friend. Bakla siya pero kung manamit ay parang lalaki. Hindi siya nagsusuot ng pangbabaeng damit kaya minsan napagkakamalan kaming mag-jowa kapag hindi nila alam ang totoong kasarian ni Julian. Si Julian ay nagtatrabaho sa aming kompanya bilang accountant. Kasisimula pa lang ni Julian sa trabaho niya nang nanligaw sa akin si Alexander sa akin. Aware si Julian sa mga gawain ni Alexander. Pero hindi aware si Alexander na bakla ang lalaking palagi kong kasama sa tuwing lalabas ako at bibili ng mga gamit. Wala akong ideya na pinasundan niya si Alexander, pinabugbog, at muntik ng patayin kaso nalaman niyang bakla ito kaya hindi niya naituloy. Huli ko ng nalaman ang tungkol sa nan
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n