Lahat ng Kabanata ng One Rebellious Night: Kabanata 101 - Kabanata 110

I cried a lot until I could not cry anymore. Pakiramdam ko ubos na ubos na ang luha ko. Recalling what happened between me and Miguel, I remembered that he was always particular with protection. Napasinghap ako nang naalala ang nangyari sa sasakyan. That was the last time na ginawa namin 'yon. This is all my fault. Kung hindi lang sana nangibabaw ang nararamdaman ko sa mga oras na 'yon, hindi siguro ako mabubuntis. Hindi niya gusto ang batang 'to. He may have wanted me but that does not mean he wants a child with me. Pero ano ang ginawa ko? Hinayaan ko ang sarili kong magpatalo sa nararamdaman ko. I was the one who did this. He never wanted this. Nagsimula na namang mangilid ang mga luha ko nang napagtanto na ang ama ng dinadala ko ay maari ngang nasa panganib. Dahil iyon sa akin. Mas pinili niyang isakripisyo ang buhay niya para sa kaligtasan ko. Then a part of me felt guilty, for thinking that I did not want it. I did not want it because I am not ready. I did not plan to have it a

Nakahinga ako ng maluwag nang nakitang maliit lang ang sugat sa tuhod ni Kalix. Tapos na itong gamotin. Binigyan ako ng doktor ng resita sa gamot na iinomin niya at gamot na ipapahid sa tuhod niya para mabilis itong gumaling. "Be careful next time, Kalix," bilin ko sa kaniya pag-uwi namin sa apartment. Pinaupo ko muna siya sa couch at pinlay ang paborito niyang palabas dahil magtitimpla ako ng gatas. Pagkatapos kong painomin ng gatas si Kalix, sumagi sa isipan ko si Seb. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako. Sigurado ako na si Seb ang nakita ko kanina sa park. Hindi ako pwedeng magkamali. "Mommy, someone is calling," sabi ni Kalix kaya naagaw niya ang atensiyon ko. Pagtingin ko sa screen ng cellphone, nakita ko ang pangalan ni Daddy. Bumuntong hininga muna ako bago sinagot ang tawag. "Yes, Dad?" tamad kong sagot. Nasanay na kasi ako na sa tuwing tumatawag siya ang palagi niyang bukambibig ay ang pagpapadala ng pera. Kaya gusto kong maghanap ng trabaho para hindi na ako n

"What the hell are you talking about?" Hinawakan ni Daddy ng mahigpit ang braso ko. "They are watching us. Mamaya na ako magpapaliwanag," bulong ko. Kahit labag sa loob ko na manatili pa rin ako sa conference room hanggang sa natapos si Ate Cecile sa speech niya. "You're a disgrace!" galit na sigaw ni Daddy pagpasok namin sa opisina niya. "Bakit mo pa kasi pinauwi ang babaeng 'to, Samson?! Tahimik na ang buhay natin nang wala siya!" Tinaponan ako ng masamang tingin ni Mommy bago siya umupo sa couch. "Manang-mana ka talaga sa ina mo, Caroline. Malandi! Kahit kaninong lalaki ka na lang nagpapatira!" "Pinauwi ko siya dahil launching sa posisyon ni Cecile. Pero nagdala na naman siya ng problema sa pamilya natin." Napabuga ng hangin si Daddy. Tinakpan ko naman ang tenga ni Kalix. "Ginawa ko ang lahat para maprotektahan ang buhay mo, Caroline. Tapos ito ang igaganti mo sa akin? Magdadala ka ng anak? At kaninong lalaki ka naman nagpabuntis? Hindi kita pinaalis ng bansa para sirain mo a

Inagaw ko ang remote kay Kalix upang ilipat sa ibang channel ang TV. Nanginginig ang aking mga kamay nang ibalik ko sa kaniya ang remote. Umupo ako at pinulot ang basag na bowl. Para akong binuhosan ng malamig na tubig. Nanlalamig ako nang nakita ko ulit siya makalipas ang ilang taon. Ang buong akala ko ay wala na siya. Hindi siya naka-survive sa sunog. Pero nang nakita ko siya sa TV ngayon, parang walang nangyari. He survived. He's living his life to the fullest. Bakit wala akong nabasang balita tungkolnsa kaniya? Para na akong baliw sa kahihintay ng balita. Ang daming tanong na gumugulo sa isipan ko. Kanina pa ako nakahiga pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Hindi ako makatulog sa kaiisip kung paano siya naka-survive at paano sila naging close ng kapatid ko. He survived. He told me that he's willing to sacrifice himself para sa kaligtasan ko. Kung mahal niya nga ako, bakit hindi niya ako hinanap? Napasinghap ako. I almost forgot. Hindi niya ako hahanapin dahil ako ang sini

"Mommy, where are we going?" tanong ni Kalix nang napansing nagmamadali ako sa pag-alis. Nanghiram ako ng malaking cart at doon ko inilagay ang mga pinamili namin. Binuhat ko siya at inilagay rin doon habang tinutulak ang cart patungo sa parking lot. "Are they your friends?" tanong niya nang nasa harap na kami ng kotse ko. "Yeah. They're Mommy's friends, Kalix," sagot ko at binuksan ang pintuan nang kotse para ipasok ang mga pinamili namin. Ipinasok ko siya sa loob. "Mommy, I want to help you," sabi niya at sinubokang buksan ang pintuan. "You stay there, Kalix. I'm almost done." "It's time to look for a husband, Mommy. Look, you're carrying these -" "Kalix, we already talked about this, right? I don't need a husband." Bumuntong hininga si Kalix nang sulyapan ko siya. Inilagay ko sa gilid ng exit ang cart. Pagpasok ko sa loob ng kotse, nakatingin sa malayo si Kalix. Sinundan ko ang paningin niya. Napapikit ako nang nakita kung ano ang tinitingnan niya. It's a family ads na naka