Hindi ko na alam kung ano ang mga pinagsasabi ni Miss Yollie. Para akong nabingi. Nanatili lang akong nakatitig kay Miguel. Nag-iwas lang ako ng tingin nang tumikhim siya. Ibinigay ni Miss Yollie ang aking biodata sa kaniya. Napapikit ako habang pinagmamasdan siyang basahin ang laman no'n. Napakagat-labi ako nang napansin ang pagkunot ng noo niya. "Siya ang magiging boss mo, Miss Caroline. Sa kaniyang kompanya ka namin in-assigned dahil -" "Wala na po bang ibang kompanya ang nangangailangan ng accountant, Ma'am?" Gumuhit ang pagkagulat sa mukha ni Miss Yollie. Para siyang biglang natameme sa tanong ko. Hindi siya agad makasagot. "For the meantime, you will work sa hotel na pagmamay-ari nila -" "Bigyan niyo na lang ako ng ibang accountant kung ayaw niyang magtrabaho sa hotel namin, Miss Yollie. Hindi naman po kami namimilit ng taong ayaw sa amin." Nag-angat ako ng tingin sa kaniya nang may pagdiin ang huling salitang sinabi niya bago niya ibinalik kay Miss Yollie ang biodata ko.
Napabuga ako ng hangin pagkaalis ni Manager Amelita. Gusto ko ng umuwi sa condo pagkatapos sabihin ni Manager Amelita na katabi ko ang opisina ni Miguel. Sa sobrang inis, sinimulan ko na lang basahin ang mga financial records ng hotel. Sa kalagitnaan ng pagbabasa, bigla akong dinalaw ng antok. Pinasadahan ko ng tingin ang buong paligid, naghahanap ako ng coffee maker, ngunit wala akong nakita. Kaunti lang ang mga gamit sa loob. Napatingin ako sa pinto nang may narinig akong pagkatok. Inayos ko muna ang skirt ko nang napansin ang pagtaas nito. Humigpit ang paghawak ko sa door knob nang nakita ko si Miguel. Agad na kumunot ang noo niya nang nakita niya ako. Inabot niya sa akin ang sandamakmak na mga dokumento. Napalunok ako bago ito tinanggap. "Good day, Sir -" "Read and review these documents. Make a financial reports. I need it tomorrow before ten in the morning." "Pero ang dami-dami nito? Paano ko matatapos ito ng -" "If you cannot do your work, I'll call the manager and give
Nang lumabas ang babae ay lumabas na rin ako. Hinahabol ko ang paghinga ko pagbalik sa opisina. Uminom ako ng tubig. Hindi ko alam kung bakit ako pinagpapawisan. Malakas naman ang air conditioner nila rito. Inabala ko na lang ang sarili ko sa pagbabasa ng mga dokumento para matapos ko ngayong araw ang hinihingi niyang reports. Mag-a-alas sais na ng gabi pero hindi ko pa rin natapos ang pinapagawa niya. Hanggang alas singko lang ako rito pero hindi muns ako umuwi dahil hinihintay ko si Manager Amelita. Hindi siya dumaan ngayong araw. May itatanong pa ako sa kaniya. Ayokong magkamali sa pinapagawa ni Miguel baka pagtawanan at insultohin niya ako. Napatingin ako sa cellphone ko nang napansing may tumatawag dito. Nakita ko ang pangalan ni Ate Belen kaya agad ko itong sinagot. "Mommy, what time will you be here? I'll be waiting for you so we can eat our dinner."I glanced at the wall clock again. "Hi, Kalix. How's your day? Sorry, I wasn't able to call you earlier because Mommy had a lo
Naramdaman ko ang panginginig ng buong katawan ko. Parang huminto saglit ang paghinga ko dahil sa sinabi ni Lena. "B-Buhay ang totoo kong ina?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Napasinghap ako nang tumango si Lena. "Makikita niyo rin po sa loob ng CD na 'yan ang ginagawa nilang pang-aabuso kay Ma'am Roxanne sa loob ng underground. Hindi ko po alam kung saang underground nila kinulong ang Mommy niyo, Ma'am." "No. Hindi totoo ang lahat ng 'to, Lena..." "Hindi po nila ako hahanapin kung nagsisinungaling lang po ako sa inyo, Ma'am Caroline. Hindi ko po kayo pipiliting maniwala. Panuorin niyo na lang po ang laman ng CD na 'yan. Ito po ang magpapatunay na hindi ako nagsisinungaling." Hinawakan niya ang kamay ko. "Noong una ay hindi ko alam kung bakit nila ako hinahanap. Pero nang patayin nila ang mga magulang ko, nag-iwan sila ng note sa bahay namin. Kung hindi ko raw ibabalik ang CD na ay papatayin din nila ako. Sa takot na mahuli nila, nagtago ako, at nagpakalayu-layo." Hindi ko pa ri
Naghanap pa ako ng ibang mga artikulo. Nagbasa rin ako ng mga artikulo tungkol pamilyang Gutierrez. Nalaman ko na magkapatid sina Roxanne Gutierrez - ang totoo kong ina at si Glenda - ang kinalakihan kong ina. Si Daddy ang kanang kamay ni Chairman Ricardo Gutierrez noon at ang napangasawa ng panganay niyang anak. After reading the articles from the internet, even though it has been years, I analyzed everything that happened before. The fire in their mansion was not an accident. Everything was planned. There might be a possibility that Daddy married Mommy Glenda because he thought he would inherit the company from her. However, the company was given to Roxanne Gutierrez. Daddy had a relationship with Roxanne before because Daddy had evil intentions. I held my head as I felt it throb. I looked at the wall clock; it was past three in the early morning. I haven't finished my work yet. I didn't know what to focus on now. Should I finish my work or should I finish watching the videos insi
Napasinghap ako. Gusto ko ng umalis. I smiled bitterly habang nasa mga kamay panrin nila ang paningin ko. "We are dating, Caroline. Kung may binabalak kang agawin si Miguel sa akin, alam mo kung saan ka pupulotin." Napatakip ako ng bibig habang tumatawa. She's acting like a jealous girlfriend kahit hindi pa naman sila. "Wala akong planong agawin siya sa 'yo, Ate. Masaya na ako sa buhay ko ngayon. I am free. I can do everything. Baka nakakalimutan mo, sa akin siya galing bago siya napunta sa 'yo." Inayos ko ang takas kong buhok. "Huwag mo akong pagsasabihan ng ganiyan, Ate Cecile. Hindi ko ugali ang mang-agaw. Magkapatid lang tayo pero hindi ako katulad mo na ang hilig-hilig manulot ng jowa ng iba." "Anong sabi mo?!" galit na sigaw ni Ate Cecile. Sinubokan niya akong sampalin ngunit mabilis kong nahuli ang braso niya. "Subokan mo akong sampalin. Makikita mo rin ang hinahanap mo!" pagbabanta ko. Binawi niya ang braso niya, ngunit mas lalo ko lang hinigpitan ang paghawak. "Sasampali
Napaupo ako sa sahig at agad na niyakap ang urn. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinabi ni Don Ernesto. Kagabi lang sinabi sa akin ni Lena na buhay pa ang totoo kong ina."B-Buhay pa po ang totoo kong ina..." saad ko at tiningnan ang urn. "Kagabi lang nalaman ko na buhay pa siya."Huminga ng malalim si Don Ernesto. "She died peacefully two years ago, hija."Napahawak ako sa dibdib ko nang naramdaman ko ang pagsikip ng puso ko. Nahihirapan akong huminga. Umiling-iling ako."Buhay pa po si Mommy." Ngumiti ako at inilagay sa sahig ang urn. "Hindi pa po siya patay. Hahanapin ko pa po siya. Gagawa ako ng paraan para mahanap siya." Napasinghap ako para pigilan ang namumuong luha sa mata ko. "Nakita ko siya sa video kung paano siya inaabuso ng sarili kong pamilya. Hindi magandang biro 'to, Sir. Kung galit po kayo sa akin dahil nalagay sa panganib ang buhay ng anal niyo noon, patawarin niyo po ako. Pero sana huwag niyong idaan sa ganitong biro ang buhay ng totoo kong ina.""Hindi ako
Umiyak ako nang umiyak pagkaalis ko sa hotel dala-dala ang urn na sinasabing, abo raw 'yon ni Mommy. Binuksan ko ito. May nakita akong isang maliit na box sa loob. Pinunasan ko muna ang mga luha ko bago ito kinuha upang tingnan kung ano ang laman no'n. A customized photo locket necklace. May kalumaan na ito. Naagaw ang atensiyon ko sa pendant nito. Maingat ko itong binuksan, bumuhos ulit ang luha ko nang makita ang maliit na litrato sa loob ng pendant. Umiiyak ako nang kinunan nila ng larawan at nakangiti naman si Mommy. Bumaba ang paningin ko sa loob ng box nang may napansin akong mga larawan. "Mommy..." sambit ko nang nakita ang mga larawan namin noong bata pa lang ako. Walang kamuwang-muwang sa mundo. Habang tinitingnan ko isa-isa ang mga larawan, mas lalong sumisikip ang dibdib ko. Para akong mauubosan ng hininga. Ang sakit-sakit para sa akin na malamang wala na siya. All these years, hindi ko naranasang mahalin ng isang ina. Palagi kong hinahanap ang aruga at pagmamahal galing
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n