"What the hell are you talking about?" Hinawakan ni Daddy ng mahigpit ang braso ko. "They are watching us. Mamaya na ako magpapaliwanag," bulong ko. Kahit labag sa loob ko na manatili pa rin ako sa conference room hanggang sa natapos si Ate Cecile sa speech niya. "You're a disgrace!" galit na sigaw ni Daddy pagpasok namin sa opisina niya. "Bakit mo pa kasi pinauwi ang babaeng 'to, Samson?! Tahimik na ang buhay natin nang wala siya!" Tinaponan ako ng masamang tingin ni Mommy bago siya umupo sa couch. "Manang-mana ka talaga sa ina mo, Caroline. Malandi! Kahit kaninong lalaki ka na lang nagpapatira!" "Pinauwi ko siya dahil launching sa posisyon ni Cecile. Pero nagdala na naman siya ng problema sa pamilya natin." Napabuga ng hangin si Daddy. Tinakpan ko naman ang tenga ni Kalix. "Ginawa ko ang lahat para maprotektahan ang buhay mo, Caroline. Tapos ito ang igaganti mo sa akin? Magdadala ka ng anak? At kaninong lalaki ka naman nagpabuntis? Hindi kita pinaalis ng bansa para sirain mo a
Pumara ako ng taxi patungo sa condo ko. Habang nasa Pilipinas pa kami, doon muna kami titira pansamantala. Hindi kami pwedeng tumira sa bahay ni Grandma dahil makikita ko na naman si Daddy kapag bibisita siya. Nakapagdesisyon na ako na kalimutan sila bilang pamilya ko. Magsisimula ako ulit gamit ang sarili kong mga paa at kamay. Maghahanap ako ng trabaho. Bubuhayin ko si Kalix mag-isa. Wala namang masama kung single mother ako. Marami namang single mother diyan na naging successful sa buhay. Nairaos nila ang kahirapan kahit mag-isa lang sila."Are you okay, Mommy? Is that your family? They're all bad people! I don't like them!"Tumango ako at pinisil ang pisngi ng anak ko. "I don't like them, too, but I had no choice. They're my family. Mommy is tired of them, Kal. Just don't think about them. We will not force them if they don't like you.""I have you, Mommy. You're my only family. I won't leave you." Yumakap ng mahigpit si Kalix sa akin."Thank you so much, Kal," I whispered.Nanati
Inagaw ko ang remote kay Kalix upang ilipat sa ibang channel ang TV. Nanginginig ang aking mga kamay nang ibalik ko sa kaniya ang remote. Umupo ako at pinulot ang basag na bowl. Para akong binuhosan ng malamig na tubig. Nanlalamig ako nang nakita ko ulit siya makalipas ang ilang taon. Ang buong akala ko ay wala na siya. Hindi siya naka-survive sa sunog. Pero nang nakita ko siya sa TV ngayon, parang walang nangyari. He survived. He's living his life to the fullest. Bakit wala akong nabasang balita tungkolnsa kaniya? Para na akong baliw sa kahihintay ng balita. Ang daming tanong na gumugulo sa isipan ko. Kanina pa ako nakahiga pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Hindi ako makatulog sa kaiisip kung paano siya naka-survive at paano sila naging close ng kapatid ko. He survived. He told me that he's willing to sacrifice himself para sa kaligtasan ko. Kung mahal niya nga ako, bakit hindi niya ako hinanap? Napasinghap ako. I almost forgot. Hindi niya ako hahanapin dahil ako ang sini
Nang nakasigurong nakalayo na kami ay saka ko pa lang binaba si Kalix. Pinaupo ko siya sa bench nalapit sa Food House para ayosin ang shoe laces niya. Pinunasan ko rin ang kaniyang pawis. "Mommy, that's your sister's friend, right?" Napahinto ako saglit sa ginagawa ko at tumingin kay Max. "I'm not sure. Why?" Nilagyan ko ng pulbo ang likod niya. "I forgot to ask him if they are dating or not. If he's single, I think he will like you. You can date -" "Kalix, let's not talk about it. He's with your Tita Cecile, okay? And we both hate them - "But it doesn't mean that we will hate him, too, Mom. I think he's kind." Nagniningning pa ang mga mata ng anak ko. Napasinghap na lang ako at hindi na ulit nagsalita pa. I know that he's eager to have a father. He's jealous seeing his classmates having a father during family day in Portugal. I can see and feel it although he never ask me that time of where his father is. Hindi naman ako ganoon ka manhid para hindi 'yon mapansin. And the way
"Mommy, where are we going?" tanong ni Kalix nang napansing nagmamadali ako sa pag-alis. Nanghiram ako ng malaking cart at doon ko inilagay ang mga pinamili namin. Binuhat ko siya at inilagay rin doon habang tinutulak ang cart patungo sa parking lot. "Are they your friends?" tanong niya nang nasa harap na kami ng kotse ko. "Yeah. They're Mommy's friends, Kalix," sagot ko at binuksan ang pintuan nang kotse para ipasok ang mga pinamili namin. Ipinasok ko siya sa loob. "Mommy, I want to help you," sabi niya at sinubokang buksan ang pintuan. "You stay there, Kalix. I'm almost done." "It's time to look for a husband, Mommy. Look, you're carrying these -" "Kalix, we already talked about this, right? I don't need a husband." Bumuntong hininga si Kalix nang sulyapan ko siya. Inilagay ko sa gilid ng exit ang cart. Pagpasok ko sa loob ng kotse, nakatingin sa malayo si Kalix. Sinundan ko ang paningin niya. Napapikit ako nang nakita kung ano ang tinitingnan niya. It's a family ads na naka
Nagkulong ako sa kwarto ko para basahin ang iba niyang mga mensahe sa akin. Nag-scroll ako pataas para hanapin ang una niyang mensahe. Parang tinutusok ng karayom ang puso ko nang nakita ito. "Day 1. I survived." His first message was sent one month ago when I gave birth to Kalix. Mag-iisang taon din. "Day 7. I missed you." "Day 14. Please, comeback." "Day 30. Caroline, I wanna hug you." Napasinghap ako nang napansing araw-araw siyang nagpapadala ng mensahe sa akin. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko habang binabasa ang mga mensahe niya. "Day 700. Malapit na akong mawalan ng pag-asa na babalikan mo pa ako." Pinunasan ko ang luha ko. Pagkatapos kong basahin sng pang-huling mensahe niya. Para niyang ginawang daily diary ang account ko. Ina-update kung ano ang nangyayari buong araw. Nalaman ko rin na nakapagtapos na siya ng pag-aaral. Ipinagpatuloy niya ang pag-aaral ng kolehiyo dahil second year college na siya noon nang huminto siya. Hindi natuloy ang kasal nila
Hindi ko na alam kung ano ang mga pinagsasabi ni Miss Yollie. Para akong nabingi. Nanatili lang akong nakatitig kay Miguel. Nag-iwas lang ako ng tingin nang tumikhim siya. Ibinigay ni Miss Yollie ang aking biodata sa kaniya. Napapikit ako habang pinagmamasdan siyang basahin ang laman no'n. Napakagat-labi ako nang napansin ang pagkunot ng noo niya. "Siya ang magiging boss mo, Miss Caroline. Sa kaniyang kompanya ka namin in-assigned dahil -" "Wala na po bang ibang kompanya ang nangangailangan ng accountant, Ma'am?" Gumuhit ang pagkagulat sa mukha ni Miss Yollie. Para siyang biglang natameme sa tanong ko. Hindi siya agad makasagot. "For the meantime, you will work sa hotel na pagmamay-ari nila -" "Bigyan niyo na lang ako ng ibang accountant kung ayaw niyang magtrabaho sa hotel namin, Miss Yollie. Hindi naman po kami namimilit ng taong ayaw sa amin." Nag-angat ako ng tingin sa kaniya nang may pagdiin ang huling salitang sinabi niya bago niya ibinalik kay Miss Yollie ang biodata ko.
Napabuga ako ng hangin pagkaalis ni Manager Amelita. Gusto ko ng umuwi sa condo pagkatapos sabihin ni Manager Amelita na katabi ko ang opisina ni Miguel. Sa sobrang inis, sinimulan ko na lang basahin ang mga financial records ng hotel. Sa kalagitnaan ng pagbabasa, bigla akong dinalaw ng antok. Pinasadahan ko ng tingin ang buong paligid, naghahanap ako ng coffee maker, ngunit wala akong nakita. Kaunti lang ang mga gamit sa loob. Napatingin ako sa pinto nang may narinig akong pagkatok. Inayos ko muna ang skirt ko nang napansin ang pagtaas nito. Humigpit ang paghawak ko sa door knob nang nakita ko si Miguel. Agad na kumunot ang noo niya nang nakita niya ako. Inabot niya sa akin ang sandamakmak na mga dokumento. Napalunok ako bago ito tinanggap. "Good day, Sir -" "Read and review these documents. Make a financial reports. I need it tomorrow before ten in the morning." "Pero ang dami-dami nito? Paano ko matatapos ito ng -" "If you cannot do your work, I'll call the manager and give
Hi, everyone! I just uploaded the epilogue. Balak ko sanang dagdagan ng special chapters, pero baka huwag na lang. Gusto niyo? HAHAHAHA I'm planning to write a novel sa mga anak kasi nila. Kung sisipagin, gagawan ko ng story sina Kalix, Marco, Morgan, at Maximo. So, bali naka-series po siya. What do you think? Kindly comment below your suggestions. Thank you!🥹🤍 To all my readers who read this book until the end, maraming salamat sa pagsubaybay ng kwentong pag-ibig nina Miguel at Caroline. Sana patuloy ninyo pa rin akong susuportahan sa mga susunod ko pang mga libro. Pasensiya na po sa mga typographical at grammatical errors. Love, Deigratiamimi 🤍
Abot langit ang sayang nararamdaman ko nang tumugma ang DNA Test Results naming dalawa ni Kalix. Lahat ng hinanakit ko para sa bata ay biglang naglaho. Mas lalo akong naging pursigidong makuha uli ang loob ni Caroline. I want to win her heart again. Itatama ko ang lahat ngayong alam kong may anak pala kami. Worth it lahat ng mga pagtitiis ko. Kaya siguro ako baliw na baliw sa kaniya dahil may koneksiyon pa rin kami sa isa't isa. At 'yon ay ang anak namin. Pinagmasdan ko si Caroline na nakikipagkulitan sa anak namin. Hindi ko mapigilang matawa sa tuwing naaalala ko kung paano ako nag-propose sa kaniya. Sa tindi ng selos ko ay hindi ko mapigilang mag-propose sa kaniya kahit nasa ganoong sitwasyon kami. Gusto kong patunayan sa buong mundo na pagmamay-ari ko lang siya. Wala akong pakialam kung obsess ako sa kaniya. "Dahan-dahan baka mabinat ka," saad ko pagpasok niya sa loob ng kotse. She's six months pregnant. I made sure she would get pregnant right after our wedding. I never expecte
She's happy with someone else now. Hindi ko kayang sirain ang pamilya niya. Nakita ko lang siyang masaya kasama ang ibang tao, bigla akong natakot. Umatras lahat ng katapangan kong bawiin siya. Pakiramdam ko, kapag binawi ko siya uli, sisirain ko lang ang binuo niyang pamilya. "Babalik na ako sa Pilipinas. Bantayan niyo siya ng maigi. Masaya na ako kapag alam kong nasa mabuti siyang kalagayan," mapait kong saad kay Seb bago siya tinalikuran. Years had passed. Hindi ko pa rin siya nakakalimutan kahit ilang babae naang naka-date ko. Araw-araw ko pa rin tinatanong sa mga tauhan ko ang tungkol sa buhay niya. I'm madly in love with her. I helped her family regain the popularity and increase their sales. Nag-invest ako sa kompanya nila ayon sa plano. Napag-alaman ko kasi na pagmamay-ari pala ng ina niya ang Brooks Industries. Nakasulat ito sa last will ng yumaong ama ni Tita Roxanne. Pero binago nila ang pangalan ng kompanya. Abala ako sa pagbabasa ng mga reports nang bigla na lang puma
Simula nang nakita ko ang sekretong kwarto na 'yon sa CR nila. Halos araw-araw ko ng binibisita si Cecile. Mas lalo ko pang ginalingan ang pagpapanggap na interesado ako sa kaniya para hindi niya mahalata na iba pala ang pakay ko. "Seb, I need your help," diretsong sabi ko nang sagotin niya ang tawag ko. "Mamayang gabi. Sabayan mo akong pumunta sa bahay nila Cecile. Gusto kong tingnan ang laman ng sekretong kwarto na 'yon. Baka nandoon si Caroline. Ikaw na ang bahala kung papaano mo patutulogin ang mga tauhan nila." Desidido na akong makita at mapasok ang kwarto na 'yon. Pakiramdam ko nandoon si Caroline. Baka itinago nila sa loob. Pagsapit ng gabi, dumiretso na ako sa bahay nila Cecile. Doon na ako naghaponan. Habang abala siya sa kinakain niya, palihim ko namang inilagay ang gamot pangpatulog sa juice niya. "How's the food?" tanong niya at inilagay sa mesa ang cellphone niya. Ininom niya ang juice niya. "Delicious," tipid kong sagot at hinawakan ang kamay niya. Hinaplus-haplos
Miguel's POV I am holding her hands habang naglalakad kami patungo sa puntod ni Mama. It's been five years since she passed away, pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. Mula nang nawala siya, halos araw-araw ko siyang binibisita. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ns matagal na pa lang patay si Tita Mary?" tanong ni Caroline pagkatapos niyang ayosin ang mga bulaklak. Humiga naman sa damohan si Kalix. "You never ask," tipid kong sagot. Napabuntong-hininga si Caroline at umupo sa tabi ko. "Can you tell me what happened?" Saglit akong napatitig sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. "It was a long story, Caroline. But to make the story short, before she died she kept looking for you because she want to give you the last will of your grandfather. Ang buong akala kasi ni Mama, matagal na ring patay si Tita Roxanne. Sa kaniya kasi iniwan ang last will bago siya kinidnap ng sarili niyang kapatid. When I woke up, wala na si Mama. So, I promised her to find you no m
I glanced inside his room impatiently when I realized he had no plan of letting me in after we escorted Kalix to Don Ernesto's room."Aren't you going to let me in?" He looked pained as he opened the door wider. I glared at him, slightly offended that it seemed to pain him to let me in. I entered his room and sat on the bed. I furrowed my brow when I caught him staring at me."Why does it seem like you're forcing yourself to let me in here?" I couldn't hide my disappointment. I crossed my arms and walked towards him. Mas lalong kumunot ang noo niya habang palapit ako. The way he looked at me, even in his dimmed lights, made me realize that he was desiring something so much. He is fighting it so hard. He swallowed and open his mouth to speak but he didn't continue. "Miguel?" I probed. I saw how his eyes tore off from my body painfully. I smirked and started walking towards him. Pakiramdam ko gusto niyang umatras, pero nang nakita ang pagngiti ko, alam niyang gagamitin ko ang pag-at
"Isasama ko si Kalix sa opisina. Doon na rin kami kakain ng breakfast," sabi ni Miguel pagkatapos niyang ayosin ang necktie niya. Sinilip ko si Kalix sa kaniyang likuran. Nakapagbihis na rin ito. "Kalix, stay here. Your Dad won't be able to work properly if you go with him.""Mommy, I'll go with Dad," Kalix rolled her eyes. "No. Hindi ka pwedeng sumama sa kaniya," pag-uulit ko at inilagay sa ibabaw ng mesa ang gatas. "Drink your milk." "Drink your milk first, Kalix, so we can go," saad ni Miguel pagkatapos niyang ubosin ang kape niya. "Yes, Dad," tugon ni Kalix. Umupo siya sa harapan ko pero nasa kay Miguel pa rin ang paningin niya. "Miguel, baka makaabala si Kalix sa 'yo -" "Never siyang nakakaabala sa akin, Caroline. Gusto niya rin namang sumama," malamig niyang saad. Ngumiti na lang ako ng pilit at nilingon ang anak namin. "Huwag kang malikot doon. Pupuntahan kita roon mamaya para sabay na tayong mag-lunch." "Sa labas kami kakain ni Kalix. Huwag kang mag-aksaya ng oras para
Huminga ako ng malalim pagkatapos kong ligpitin ang mga gamit ko. Pasado alas sais na ng gabi pero hindi pa rin tumatawag si Miguel sa akin. Umuwi na rin ang ibang mga empleyado. Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang numero niya. Ring lang ito nang ring. Nag-text na lang ako sa kaniya na magta-taxi na lang ako pauwi sa condo ko. Hindi ako pwedeng gabihin sa pag-uwi dahil naghihintay ang anak namin sa bahay. Hindi kakain ng haponan si Kalix ng wala ako o hindi niya kami kasama. Papasok na ako sa loob ng elevator nang pag-vibrate ang cellphone ko. Agad kong sinagot ang tawag nang nakita ang pangalan ni Ate Norma. "Mommy, where are you?" tanong agad ni Kalix sa akin. "I'm on my way home, Kal," I replied and pressed the ground floor button."Make it quick, Mom. I'm hungry," Kalix said."Yes, Kalix. If you can't wait any longer, go ahead and eat first. You might get a stomach ache again. I'll end the call now. I love you," I said. Napatingin ako sa labas nang napansing marami pang t
Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Miguel matapos kong basahin ang liham ni Daddy para sa akin. Paulit-ulit siyang humihingi ng kapatawaran sa akin. Para akong nawalan ng tinik sa puso nang mabasa ko sa liham niya ang salitang mahal niya ako. Gusto niya lang ako bigyan ng magandang kinabukasan pero sa maling paraan niya ito nagawa. Hindi niya inisip kung ano ang mararamdaman ko. Nagsisisi siya dahil mas binigyan niya ng atensiyon si Cecile. Hindi ko rin siya masisisi dahil pareho naming hindi alam ang totoo na anak pala sa labas si Cecile. Bumuhos lalo ang mga luha ko nang naramdaman ang mahigpit na yakap ni Miguel habang hinahaplos niya ang likod ko. "At last, nakita ka niya bago siya namatay, Caroline," bulong ni Miguel at hinalikan ang buhok ko. "Baka ikaw lang ang hinihintay niya. Sa ngayon, makakapagpahinga na siya ng maayos. Hindi na siya masasaktan pa at magtitiis sa sakit niya. He died peacefully because you forgave him." "Ang hirap tanggapin. Hindi ko aakalain na 'yon n