บททั้งหมดของ เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: บทที่ 521 - บทที่ 530

ลูกชายหรือลูกสาว?ฉินเย่ว์เจียวหันหน้ากลับไปพร้อมใช้สายตาถามเฉินฝานเอ่อ...เฉินฝานชะงักครู่หนึ่งภายในใจของเขาคิดเพียงขอให้ฉินเย่ว์โหรวและลูกปลอดภัย ไม่ได้สนใจว่าลูกจะเป็นเพศชายหรือเพศหญิง“เจ้าเปิดก็ได้คำตอบแล้วไม่ใช่หรือ”เฉินฝานเป็นห่วงแต่ฉินเย่ว์โหรว ในท้องของฉินเย่ว์โหรวมีทารกอีกคนที่ยังไม่ออกมา“เย่ว์โหรว มีลูกน้อยที่ยังไม่ออกมา สู้ๆ ออกแรงหน่อย ออกแรงอีกหน่อย!”เฉินฝานให้กำลังใจ พร้อมกดท้องฉินเย่ว์โหรวลงเบาๆเขาจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนเขาช่วยต้าฮวงทำคลอด มารดาในฐานะหมอผดุงครรภ์สอนเขาแบบนี้ตอนศีรษะของทารกน้อยไม่ออกมา ให้กดท้องลง เพื่อให้ทารกลื่นไหล หลังจากรอศีรษะออกมา...ขณะเฉินฝานและฉินเย่ว์โหรวกำลังขะมักเขม้นคลอดลูก ทางด้านฉินเย่ว์เจียวเปิดผ้าของทารกน้อยด้วยความระมัดระวัง“เป็นเด็กผู้ชาย เด็กผู้ชาย!”เสียงร้องด้วยความดีใจของฉินเย่ว์เจียว ดังก้อง“จริงหรือเจ้าคะ?” เหมยกุ้ย เย่ว์จี้และสาวใช้คนอื่นๆ และวิ่งมาล้อมวง“จริงๆ ด้วย นายท่านของเรามีลูกแล้ว ทั้งยังเป็นลูกชาย”เสียงของสาวใช้ดังก้อง ทั้งยังเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ บางคนถึงขั้นร้องไห้ทุกวันที่ผ่านมา พวกนางถ

พวกชางเฟยอวี่อยากใช้ความเชื่อเป็นเครื่องมือในการทำร้ายเขา คิดว่าเขาใช้บ้างไม่เป็นหรืออย่างไร?”“เฉินฝาน ความหมายของเจ้าคือ...ลูกชายสี่คนของเจ้า เทพอัปสรผู้ประทานบุตรเป็นคนประทานให้เช่นนั้นหรือ?” มีคนถามเฉินฝาน“ถูกต้อง!”เฉินฝานพยักหน้า พูดด้วยความถ่อมตน “วันนั้น ข้าอยู่ที่วัดเทพอัปสร เปิดเผยความจริงที่ว่าชิงอวิ๋นอ้างแอบเทพอัปสรผู้ประทานบุตรในการรีดไถเงินและทำร้ายผู้ศรัทธาที่บริสุทธิ์”“คืนวันนั้น เทพอัปสรผู้ประทานบุตรมาเข้าฝันข้า บอกว่าพวกมารร่วมมือกับตระกูลชาง อ้างชื่อของท่านเทพในการขูดรีดเงิน ท่านเทพจะประทานบุตรให้ข้าสี่คน ช่วยข้ากำจัดมารร้าย!”“ฮ่าๆๆ!” ชางเฟยอวี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าพูดจาหยาบคายในวัดเทพอัปสร ท่านเทพมาเข้าฝันเจ้าเนี่ยนะ? ทั้งยังประทานบุตรชายให้สี่คน? นี่เป็นเรื่องตลกจริงๆ คำพูดเช่นนี้ เจ้ากล้าพูดออกมาได้”เฉินฝานหันไปช้าๆ ส่วนลึกในดวงตาของเขา ฉายลำแสงแห่งความเย็นยะเยือก“ตระกูลชางของพวกเจ้าร่วมมือกับชิงอวิ๋น ขูดรีดไถเงินทุกปี แท้จริงแล้วท่านเทพอัปสรประทานบุตรทุกวันที่หนึ่งเดือนห้าของทุกปี แต่ท่านเทพไม่เคยกำหนดเวลาในการประทาน เจ้าชางเฟยอวี่กลัวความลำบาก ไ

เฉินเจียงสะบัดแขนเสื้อ “ข้าเนี่ยนะกลัวหัวขโมยเยี่ยงเขา? เพียงเห็นว่าเขาหลอกลวงทุกคน ข้าไม่สบายใจก็เท่านั้น ลูกชายสี่คนในท้องเดียว ช่างเป็นเรื่องน่าขันจริงๆ!”“หลอกลวงทุกคน? เฉินเจียง เจ้าหมายความว่าเฉินฝานหลอกลวงพวกเราหรือ? ทั้งยังข้องเกี่ยวกับทารกชายสี่คนนั้นด้วย? เฉินเจียง เจ้ารีบอธิบายมา”ชาวบ้านร้อนใจอยากรู้วันนี้พวกเขาถูกตระกูลชางและชิงอวิ๋นใช้เป็นเครื่องมือแล้ว ไม่อยากถูกหลอกอีกแล้วเฉินเจียงประสานมือโค้งคำนับ “ข้าขอโทษทุกคน ณ ที่นี่ด้วย นี่คือเรื่องน่าอายของวงศ์ตระกูล ไม่ควรป่าวประกาศ แต่ว่า...”พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของเฉินเจียงฉายความเจ็บปวดและรู้สึกผิด“คิดไม่ถึงจริงๆ สิ่งที่ข้าคิดว่าเป็นเรื่องน่าอายของตระกูล เฉินฝานเองก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าอาย กลับเป็นแผนการที่เขาวางไว้”“วันนั้น เฉินฝานเชิญข้าไปที่จวน บนโต๊ะเต็มไปด้วยสุรา เขาร้องไห้บอกกับข้า เดิมทีเขาเป็นเหมือนข้าได้ สอบขุนนางสร้างชื่อเสียง แต่น่าเสียดายที่ไม่อาจมีลูก ข้าสงสารเขา จึงดื่มเป็นเพื่อนเขา โดยไม่รู้เลยว่า...”“เขาวางยาในสุราของข้า ตอนข้าตื่นขึ้นมา พบว่า...พบว่าหลานสะใภ้เย่ว์โหรวนอนอยู่ข้างกาย หลังจากนั้นไ

เฉินฝานมองฉินเย่ว์เจียวด้วยความตกตึง พวกนางมีแค่สามพี่น้องไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงมีพี่ใหญ่โผล่ขึ้นมากะทันหัน“นายท่าน ท่านลืมพี่ใหญ่ไปแล้วหรือเจ้าคะ?”ได้ยินคำพูดของเฉินฝาน ฉินเย่ว์เจียวก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน แต่ว่าครู่หนึ่งนางก็ดึงสติกลับมาได้“เรื่องที่นายท่านหลงลืมหลังจากตกหน้าผา รุนแรงกว่าที่ข้าคิดมาก ข้าไม่เพียงมีพี่ใหญ่ แต่ยังมีพี่รอง ตอนแรกทางการยกพวกนางให้ท่านเช่นเดียวกัน แต่ว่าไม่ถึงสามวันพวกนางก็ถูกท่านไล่ออกไปหาเงินแล้ว สองเดือนแรกที่พวกนางออกไป พวกนางยังส่งเงินมาให้ท่าน ตอนหลังไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จึงหยุดส่งเงิน ทั้งยังไม่ได้รับข่าวคราวจากพวกนาง”“ก่อนที่นายท่านจะตกหน้าผา ทั้งยังบอกว่าจะหย่ากับพี่ใหญ่และพี่รองอยู่เลยเจ้าค่ะ!”“อ่อ” เฉินฝานพยักหน้า “ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ข้าจึงเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ พวกเจ้าก็ไม่เคยพูดถึง”“นายท่านไม่พูดถึง พวกข้าก็ไม่กล้าพูด กลัวนายท่านจะยังโกรธพวกนาง”ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ฉินเย่ว์เจียวขี่ม้าขนาบข้างรถม้าแล้วพวกเขาเพิ่งไล่ตามไป รถม้าก็หยุดลง“พี่ใหญ่!” ฉินเย่ว์เจียวอยากกระโดดลงจากรถม้า จะได้เจอพี่สาวของตนเองแล้ว นางทั้งด

ซูซิวฉีเงยหน้าขึ้นมองเว่ยสือ บอกเขาอธิบายให้เฉินฝานกระจ่าง“ขอรับ!” หลังจากเว่ยสือได้รับคำสั่ง เขาก็เริ่มอธิบายให้เฉินฝานฟังมัวมัวในจวนที่ซูซิวฉีเชื่อใจที่สุด แปรพักตร์ไปอยู่กับเสิ่นหมิงหยวน นางวางยาในอาหารของซูซิวฉีจักรพรรดิองค์ใหม่ครองบัลลังก์ปีแรก ไม่มีฐานสำคัญใดเดิมที ซูซิวฉี เสิ่นหมิงหยวน เพ่ยจี้ คนหนึ่งบริหารผู้คน คนหนึ่งบริหารเงิน คนหนึ่งบริหารทหาร ทั้งสามร่วมมือกัน อย่างสมดุล ราชวงศ์ต้าชิ่งอยู่ในความสงบพรรคของซูซิวฉี เวลานี้ไม่มีใครสืบทอดเขาได้ เมื่อซูซิวฉีตาย คนตรงไปตรงมาอย่างเพ่ยจี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสิ่นหมิงหยวนเสิ่นหมิงหยวน มีใจคิดอยากจะก่อกบฏมานานแล้วเฉินฝานปรบมือ พูดอย่างไม่ยี่หร่ะ “ข้าเป็นเพียงสามัญชนคนธรรมดา สำหรับข้าผู้ใดเป็นกษัตริย์ก็เหมือนกัน”“เสี่ยวฝาน ไม่เหมือนกัน เจ้า...”ซูซิวฉีไออยู่นาน กว่าจะพูดต่อ “เจ้ายังคำสตรีในรถม้าได้หรือไม่?”“จำได้สิ แค่สตรีคนหนึ่งที่หน้าตาละหม้ายคล้ายคลึงกับฉินเย่ว์เหมย หลังจากนั้นมาหลอกเย่ว์เจียวกับเย่ว์ฉู่ จับตัวพวกข้ามาที่นี่ไม่ใช่หรือ?” “เสี่ยวฝาน เจ้าเคยคิดหรือไม่ นางไม่ได้หน้าตาละหม้ายคล้ายคลึง แต่นางคือฉินเย่ว์