บททั้งหมดของ เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: บทที่ 451 - บทที่ 460

พลทหารนับหมื่นนับพันที่ร่างติดไฟ บ้างล้มด้วยความเจ็บปวด บ้างวิ่งหนีตายไปทุกหนทุกแห่ง พลทหารที่ร่างไม่ติดไฟพากันร่นถอยไปท่ามกลางความอลหม่าน มีพลทหารจำนวนไม่น้อยลื่นล้ม กลายเป็นถูกเหยียบพลทหารส่วนใหญ่ไม่โดนเผาตาย ก็โดนลูกธนูโจรภูเขายิงตาย หรือไม่ก็ถูกพวกเดียวกันเหยียบตาย“เหล่าพี่น้องที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจงรีบลุกขึ้นมา ออกไปจัดการพวกสวะพวกนั้นกัน!”ในค่ายชิงหลง มังกรตาเดียวตะโกนกู่ก้อง“จัดการพวกสวะให้สิ้นซาก!”“ยิงธนู!”ลูกธนูมหาศาลถูกยิงออกจากไปค่ายชิงหลง“ผลักหิน!”ก้อนหินลูกใหญ่ลูกแล้วลูกเล่ากลิ้งลงไปจากค่ายชิงหลงลูกธนูที่ยิงใส่ร่างพลทหารเมื่อครู่ ตอนนี้เป็นบ่อแห่งลูกธนูสุดลูกหูลูกตาของโจรภูเขาแล้วหินกำแพงค่ายที่ถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดีก็กลายเป็นหินกลิ้งที่ไม่มีวันใช้หมด“เหล่าพี่น้อง ตามข้ามา!” ถูซิงซุนเองก็ตะโกนลั่น เขาเข็นรถขนลูกไฟชนกับประตูค่ายที่ถูกเผาจนมอดไหม้ไปแล้ว“เพิ่มคบไฟเข้าไปอีกหนึ่งอัน เผาพวกเขาให้ตาย แก้แค้นให้กับพี่น้องที่ตายไป!”“เผาพวกเขาให้ตาย แก้แค้นให้กับพี่น้องที่ตายไป!”โจรภูเขาที่อยู่ด้านหลังถูซิงซุน ฮึกเหิมราวกับฉีดเลือดไก่ พากันรถขนลูกไฟพุ่ง

“ได้!” เพ่ยจี้มอบป้ายแขวนเอวให้เฉินฝานเสียอย่างนั้น “นับตั้งแต่เสี้ยวนาทีนี้ต่อไป เจ้าจะเป็นผู้บังคับบัญชาคนปัจจุบันกองกำลังรักษาหรงตู!”หลี่หงโห่วและจางหย่งชุนตกตะลึงตาค้างกันหมด เมื่อเห็นป้ายแขวนเอวก็เท่ากับว่าเจอกับเพ่ยจี้มีป้ายแขวนเอวนั้นอยู่ในมือ ไม่เพียงแค่กองกำลังรักษาหรงตู กองกำลังหมาป่าที่รักษาหรงตูก็สามารถบังคับบัญชาได้ทั้งนั้น“ใต้เท้า ข้าน้อยไม่มีความจำเป็นต้องใช้ป้ายแขวนเอวของท่าน โจมตีภูเขานี้ไม่จำเป็นต้องใช้กองกำลังของหรงตู!”ระหว่างเฉินฝานพูด ก็วิ่งตรงไปที่ด้านล่างเขา “เย่ว์เจียว!”หลังจากที่หลี่หงโห่วส่งต่อภารกิจปราบโจรให้กับจางหย่งชุน เฉินฝานก็วานให้ฉินเย่ว์เจียวพาหญิงสาวหนึ่งร้อยกว่าคนไปพักที่ล่างเขา“เสี่ยวฝาน!”เหลือบมองแผ่นหลังที่วิ่งไปของเฉินฝาน หลูเฉิงกวงกระวนกระวายใจจนอยากกระโดดถีบเจ้าหนุ่มเบาปัญญานี่ ป้ายแขวนเอวของนายพลนั้นช่างเป็นสิ่งมหัศจรรย์เหลือเกิน ต่อให้หลังจากนั้นก้ต้องส่งคืนกลับไป ทว่าเขาเคยใช้ป้ายแขวนเอวท่านนายพลบังคับบัญชากองกำลังทหารหรงตูสามพันคน หลังจากนี้เขาก็สามารถเดินในหรงตูอย่างสง่าผ่าเผยไม่เกรงกลัวใคร แม้แต่หลี่หงโห่วก็ไม่กล้ามายุ่ง

หลี่หงโห่วก็ไม่ได้ห้ามปรามจางหย่งชุน เขาอยากให้เพ่ยจี้ได้ยิน การที่เพ่ยจี้เลือกใช้เฉินฝานเป็นเรื่องผิดมหันต์เพ่ยจี้ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้พูดอะไร สีหน้าเรียบเฉย ไม่สุขไม่ทุกข์ และก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่ทว่าจะบอกเขาไม่กังวลใจอย่างแน่นอน คงจะเป็นเรื่องโกหก“ใต้เท้า ท่านให้เหล่าพี่น้องถอยทัพไปด้านหน้าค่ายพลธนู แบ่งออกเป็นสามกลุ่ม กองกำลังกลุ่มหนึ่งใช้โล่ป้องกันพลธนู ให้พลธนูยิงออกไปอย่างต่อเนื่อง กองกำลังอีกหนึ่งกลุ่มใช้มีดของพวกเขาขุดทางแยกไว้!”“ทำเป็นเชือกกั้นทางเหมือนกับบนถาดทรายของข้า กว้างประมาณแปดฉือ”เฉินฝานใช้มือวาดให้ดูว่าถาดทรายที่ไม่มีป้ายของเขาต้องกว้างแค่ไหน เพราะในตอนนั้นไม่ได้คิดมาก่อนว่าจางหย่งชุนจะนำกองกำลังมา“กลุ่มสุดท้าย หามคนเจ็บลงไปตามลำดับ!”เมื่อฟังเสียงเฉินฝานที่รีบเร่งทว่าไม่ลนลาน สีหน้าแต่เดิมที่ดูไม่ออกว่าอารมณ์ไหนของเพ่ยจี้ รอยยิ้มปลื้มอกปลื้มใจพลันปรากฎขึ้นเขาไม่เข้าใจว่าอะไรคือเชือกกั้นทาง ทว่าปกป้องพลธนู ลำเลียงคนบาดเจ็บลงไปตามลำดับสองจุดนี้เฉินฝานทำได้ดีมากจริงๆขอเพียงพลธนูยังอยู่ โจรภูเขาบนนั้นก็ออกมาจากประตูค่ายไม่ได้ลำเ

เหล่าทหารเห็นพวกนาง สีหน้าเกินจริงกว่าคนบาดเจ็บที่เพิ่งจะลงเขาไปเสียอีกล้วนแล้วแต่ตกตะลึงตาค้างตื่นตกใจ สับสน!ผู้หญิง?พวกนางมาทำอะไรที่นี่?มาช่วยพวกเขาขุดทางแยก?ผู้ชายมากมายอย่างพวกเขา ต้องการความช่วยเหลือจากผู้หญิงที่ใดกัน?เมื่อได้ยินว่าเหล่าหญิงสาวไม่ได้มาช่วย ทว่ามาบุกโจมตีค่ายโจร ตาค้างยิ่งกว่าเดิม พลธนูหลายคนลืมยิงธนูกันแล้วโจรภูเขาของค่ายชิงหลงเองก็พบว่ามีความผิดปกติลูกธนูในฟากฟ้า พลันแปรเปลี่ยนเป็นน้อยลงทันควันด้านล่างเขาหยุดการโจมตีแล้วหรือ?โจรภูเขาจำนวนไม่น้อยชะโงกหน้าไปดูด้านล่างณ ทางเดินที่ไม่ห่างจากค่ายชิงหลงมากนัก มีดินโคลนมากมายที่ถูกขุดโยนขึ้นไปด้านบน“ทหารหลวงเหล่านั้นกำลังทำอะไร ดูแล้วเหมือนกับกำลังขุดอุโมงค์เลย”“พวกเขาจะขุดอุโมงค์ขึ้นมาโจมตีพวกเรา?”“ฮ่าฮ่า!” ถูซิงซุนหัวเราะดังลั่น“เช่นนั้นก็ให้พวกเขาขุดไปเถอะ อีกประเดี๋ยวพวกเรากลิ้งลูกไปลงในอุโมงค์ของพวกเขา ต้มพวกเขาให้สุกไปเลย”“ผู้นำที่ห้าพูดถูก ต้มพวกเขาให้หมด”“รีบมารีบมาเข้าสิ ข้าน่ะชอบฟังเสียงโอดครวญของคนอื่น”โจรภูเขาพากันคล้อยตามอย่างฮึกเหิม“เหอะ!” มังกรตาเดียวพิงกำแพงยิ้มอย่า

“สาวๆทั้งหลาย หยุดขุดก่อน!” เฉินฝานเรียกให้หยุดระยะห่างยังขาดอีกนิดหน่อย ทว่าดูจากกำลังแขนของเหล่าหญิงสาวก็ถือว่าใช้ได้นับตั้งแต่ที่เข้าไปในอุโมงค์แล้ว เฉินฝานจับตาดูความเคลื่อนไหวของค่ายชิงหลงอย่างใกล้ชิดมาโดยตลอดตอนที่ด้านบนไม่มีเสียงหัวเราะดังออกมา เขาก็รู้เลยว่ากุนซือหน้าขาวออกมาแล้วแน่นอนเมื่อเขาออกมานั้นหมายความว่าค่ายชิงหลงจะโจมตีพวกเขาแล้วตอนนี้ลมเปลี่ยนทิศแล้ว ส่งผลเสียต่อพวกเขาอย่างมาก อุโมงค์สามารถป้องกันหินกลิ้งและลูกธนูได้ ทว่ากลับป้องกันไฟไม่ได้“เหล่าพี่น้อง เร็วเข้า! นำอาวุธไปให้เหล่าหญิงสาว!”“รับทราบ!”เฉียนลิ่วจูจื้ออันรุดหน้าไป ชายหนุ่มนับสิบนำกล่องไม้ทั้งหมดย้ายมาวางไว้ใต้เท้าเหล่าหญิงสาว“สาวๆทั้งหลาย เตรียมตัวโจมตี!”“ปึง!”“ปึงปึง!”เหล่าหญิงสาวพากันทยอยเปิดกล่องไม้ข้างเท้าพลทหารด้านข้างคอยืดคอยาว พวกเขาสงสัยใคร่รู้อย่างมากว่าในจะใส่อาวุธมหัศจรรย์แบบใด“เหยือกสุรา?”“นี่มันเป็นอาวุธแบบใดกัน!”“ใช่นะสิ มันมีประโยชน์อะไร ถ้าเอามาพวกเราดื่ม ข้าว่ายังจะมีประโยชน์กว่าเสียอีก“ถูกต้อง อย่าหาว่าข้าขี้โม้นะ ถ้าข้าได้ดื่มสุราเสียหน่อย ก็ยิงธนูแม่นย