รัชทายาทชะตาฟ้า의 모든 챕터: 챕터 931 - 챕터 940

“อาจ้าน ท่านดูสิ!”ฉินอวิ๋นฟานยื่นกระดาษแถบหนึ่งในนั้นให้อู่จ้าน เขาไม่ปกปิดเจตนาสังหารบนใบหน้าแม้แต่น้อย ทันทีที่อู่จ้านเห็นข้อความในนั้นแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าฉับพลันเหมือนกัน“บ้าเอ๊ย! เจ้าบัดซบพวกนี้! ช่างน่าแค้นจริง ๆ! ถึงกับลักลอบขุดสุสานของขุนนางผู้มีคุณูปการต้าเฉียนเรา นี่ยังแล้วไปเถอะ พวกเขายังถึงกับสมคบคิดกับหน่วยลาดตระเวน ร่วมกันใส่ความเสิ่นวั่นซาน?”อู่จ้านกล่าวด้วยความเคียดแค้น “เจ้าคนพวกนี้ใจกล้านัก เป็นถึงทหารลาดตระเวนกลับริอ่านขโมยของที่ตัวเองเฝ้า? แถมยังทรมานเสิ่นวั่นซานจนไม่มีชิ้นดี? เจ้าบัดซบพวกนี้สมควรตายแท้ ๆ!”ในฐานะที่อู่จ้านเป็นองครักษ์ผู้สุขุมและจงรักภักดีที่สุดข้างตัวฉินอวิ๋นฟาน เรื่องนี้ทำให้เขาเดือดดาลจริง ๆ เดิมการขโมยของในสุสานก็เป็นเรื่องต่ำช้าไม่น่าให้อภัย นี่คือการล่วงเกินขุนนางผู้มีคุณูปการอย่างสูง“อาจ้าน ท่านแจ้งหานซิ่นเดี๋ยวนี้ รีบโยกย้ายมือดีของค่ายทานหลางมา!”ฉินอวิ๋นฟานท่วงทำนองชวนให้คนสะพรึง แผ่รัศมีสังหารออกมาจากทั่วสรรพางค์กาย เขาตะคอกด้วยความโกรธ “คืนนี้ข้าจะฆ่าล้างบาง! ข้าจะให้ไอ้สารเลวพวกนั้นชดใช้ในสิ่งที่ตนก่อ!”อู่จ้านตอบกลับอย่างจริงจ

สวีเชียนเติงยังไม่ทันพูดจบก็ถูกฉินอวิ๋นฟานตวาดใส่ เขาหรี่ดวงตาทั้งคู่แล้วพูดว่า “เจ้ามันเป็นตัวอะไรถึงกล้าพูดจาชอบธรรมต่อหน้าข้า?”“อีกเดี๋ยวเจ้าก็จะได้รู้แล้วว่าตัวเองจะตายยังไง ต่อจากนี้ไม่จำเป็นต้องมีหน่วยลาดตระเวนอีก!”อะไรนะ?! ไม่มีความจำเป็นต้องมีหน่วยลาดตระเวนอีก? เมื่อได้ยินถ้อยคำเผด็จการของฉินอวิ๋นฟาน บรรดาเจ้าหน้าที่หน่วยลาดตระเวนก็ทำหน้าตะลึงงัน ในใจคือความครั่นคร้ามหมื่นส่วนฉินอวิ๋นฟานหันไปมองหานซิ่นแล้วออกคำสั่งโดยตรง “หานซิ่นจับกุมตัวคนของลาดตระเวนให้หมด ผู้ใดฝ่าฝืน ฆ่าได้ทันที!“รับทราบ!”หานซิ่นออกคำสั่งสุดท้ายที่น่าเกรงขามทันที “ทุกคนปฏิบัติ! จับกุมตัวหน่วยลาดตระเวนให้หมด อย่าปล่อยให้หนีไปได้แม้แต่คนเดียว ครอบครัวของพวกเขาก็ด้วย!”“ฮะ?! จับให้หมด?! ครอบครัวด้วย?!”เมื่อได้ยินคำสั่งสุดท้ายของหานซิ่น พวกสวีเชียนเติงอึ้งจังงัง ทีแรกนึกว่าจะใช้วิธีการตามปกติขวางฉินอวิ๋นฟานอยู่ด้านนอกหน่วยลาดตระเวน ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานจะเผด็จการเช่นนั้น วิธีการโหดเหี้ยมเช่นนี้!การบุกหน่วยลาดตระเวนยามวิกาลคือพฤติกรรมที่เขาคิดว่าฉินอวิ๋นฟานทำเกินไปที่สุด ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานจะกล้าฆ่

ในตอนนี้เอง ชายสวมชุดผาวคนหนึ่งวิ่งออกมาจากหน้าประตูพร้อมตะคอกด้วยความโกรธ “ข้าเคยให้เงินเจ้าตั้งแต่เมื่อไร? เคยให้เจ้าเล่นงานเสิ่นวั่นซานเมื่อไร? จะพูดจาเลื่อนเปื้อนไม่ได้นะ!”“ฮะ? เจ้า! หยางเจิน เจ้าหน้าเนื้อใจเสือจริง ๆ พอเรื่องแดงแล้วก็ไม่ยอมรับหรือ?!”หยางเจินปัดสวะให้พ้นตัว ทำเอาสวีเชียนเติงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ทั้งที่เขาฟังคำสั่งจากหยางเจินถึงได้ทำไปอย่างนี้ ตอนนี้กลับดี เจ้าบัดซบนี่โยนความผิดมาให้เขาเสียอย่างนั้น?“ข้าต้องยอมรับเรื่องอะไร? เจ้าอย่าใส่ร้ายป้ายสีนะ ตัวเองโลภในทรัพย์สินเงินทองชอบเล่นพนัน พอเสียเงินเยอะก็คิดทำเรื่องเหลวไหล จะตายอยู่รอมร่อยังดึงข้าไปเป็นเบาะรองหลังอีก? ไม่มีทางเสียหรอก!” หยางเจินยืดอกแล้วพูด “หนึ่งเดือนก่อนพ่อข้าเสีย ข้าเฝ้าศพอยู่ที่บ้านตลอด เพิ่งจะกลับถึงเมืองหลวงเมื่อตอนกลางวันของวันนี้เอง ทุกคนรู้เรื่องนี้ดี แล้วข้าจะเอาเวลาที่ไหนให้เจ้าไปใส่ความเสิ่นวั่นซาน? หรือว่าข้าพยากรณ์ได้?”ในฐานะที่เป็นคนของถังเจิ้นไห่ แต่ไหนมาหยางเจินทำงานระมัดระวังรอบคอบเสมอ ทั้งยังไม่ทำตัวโดดเด่น พวกเขาเตรียมตัวกับเรื่องในครั้งนี้มานานแล้ว เพียงแต่ประจวบเหมาะใช้

“ดูท่านใจร้อนเข้าสิ!”หลู่เซียงหลิงพูดด้วยใบหน้าแค้นใจ “พี่อวิ๋นฟาน ท่านไม่ได้อยู่กินข้าวเป็นเพื่อนพวกเราพี่น้องมานานแค่ไหนแล้ว คืนนี้กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน มิสู้ให้พวกเราพี่น้องดื่มเป็นเพื่อนท่านสักหน่อยเถอะ”“ไม่เลว เซี่ยงหลิงมีใจแล้ว สุราเลิศรสเสริมอารมณ์ ความสุขเพิ่มเป็นเท่าตัว!”ฉินอวิ๋นฟานเข้าใจในทันที มีภรรยาสวย ๆ สามคนอยู่เป็นเพื่อน ดื่มสุราดี หยอกล้อกับภรรยา ช่างสุขีสโมสร มีความสุขยิ่งนัก! หลังจากอิ่มเอมกับอาหารและสุราแล้ว ทั้งสี่ก็ปล่อยตัวตามอารมณ์ ฉินอวิ๋นฟานระงับอารมณ์พลุ่งพล่านไม่อยู่อีก เปิดโหมดคลั่งทันทีตามเสียงลมหายใจหอบหนักสูงต่ำเป็นระยะ ภายใต้แสงเทียนมืดสลัว ทิวทัศน์ทั้งตำหนักรัชทายาทงดงามหาใดเปรียบ...เช้าวันต่อมา ฉินอวิ๋นฟานตื่นขึ้นจากการปลุกของนางกำนัล เวลานี้อู่จ้านยืนรออยู่หน้าห้องแล้ว!“เสี่ยวฟาน เตรียมงานที่ลานกลางเมืองเรียบร้อยแล้ว รอแต่เจ้านี่แหละ!”อู่จ้านเอ่ย“ได้ พวกเราออกเดินทางเดี๋ยวนี้ วันนี้ข้าจะเชือดไก่ให้ลิงดู สร้างบารมี สร้างความน่าเกรงขาม ให้ทุกคนรู้ว่าการละเมิดกฎ รังแกผู้อ่อนแอต้องชดใช้กรรมหนักหนาสาหัสสากรรจ์แค่ไหน!”ฉินอวิ๋นฟานกล่าวเสีย

“เงียบ!!!”เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่หน่วยลาดตระเวนเจ้าทีหนึ่งข้าทีหนึ่งทำลายกันเองได้พอประมาณแล้ว ฉินอวิ๋นฟานขี้เกียจจะฟังพวกเขาไร้สาระกันอีก เพราะเรื่องนี้เป็นที่กระจ่างชัดเรียบร้อย“คาดว่าทุกคนคงได้ยินแล้ว ข้าจะสาธยายรายละเอียดกับทุกคนรอบหนึ่ง หวังว่าทุกคนจะจดจำใส่ใจ”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “หน่วยลาดตระเวนลักของในการดูแลของตัวเอง ร่วมกันวางแผนขโมยของในสุสาน ใส่ความพ่อค้าของต้าเฉียนเรา โยนความผิดให้กับเสิ่นวั่นซาน นอกจากนี้ยังกุมขังเขาโดยปราศจากเหตุผล ก่อนจะตรวจสอบเรื่องให้แน่ชัดก็ลงทัณฑ์ทรมานอย่างหนักด้วยความคิดมาดร้าย ละเมิดกฎหมายของต้าเฉียน”เมื่อชาวบ้านได้ยินการรายงานอย่างชัดเจนของฉินอวิ๋นฟานพลันตกตะลึงพรึงเพริด พวกเขารู้ดีที่สุดว่าเสิ่นวั่นซานคือใคร เนื่องจากธุรกิจของเสิ่นวั่นซานกำลังขยายเป็นวงกว้าง ดังนั้นทุกคนจึงมีงานที่ดีกว่าเดิม ได้รายรับสูงกว่าเดิม ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เสิ่นวั่นซานเป็นคนที่มีหัวการค้ามาก เขานอกจากจะกำหนดระเบียบการค้าใหม่ ยังทำให้พ่อค้าเล็ก ๆ ที่ถูกบีบและกดดันได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรม มีชีวิตที่ดีมากขึ้นเรื่อย ๆทว่าพวกเขาก็รู้เหมือนกัน เสิ่น