บททั้งหมดของ รัชทายาทชะตาฟ้า: บทที่ 441 - บทที่ 450

“องค์หญิงสาม อย่าวู่วามเด็ดขาดนะ ถ้ากำลังของต้าเยียนเรา สามารถไม่เห็นเดิมพันนี้อยู่ในสายตาได้เลย หากท่านทำตามเดิมพันนี้จริง เช่นนั้นจะเป็นความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวงของต้าเยียนทันที”“ก็นั่นนะสิ! อย่างมากพวกเราก็ยกทัพไปต้าเฉียนก็ได้ ไยท่านต้องถือเป็นจริงเป็นจังเช่นนี้ด้วย? ขอเพียงพวกเราไม่ให้ พวกมันต้าเฉียนจะทำอะไรเราได้? เชื่อถือหรือจะมีเมือง ศักดิ์ศรีสำคัญยิ่งกว่า!”......เหล่าขุนนางต้าเยียนต่างก้าวออกมายับยั้งการตัดสินใจอย่างวู่วามของเยียนอวี่เฉินกันใหญ่ เมื่อทำตามเดิมพันก็จะเท่ากับฉีกหน้าต้าเยียนพวกเขาแคว้ก ๆ นี่ทำให้พวกเขารับไม่ได้ตอนนี้เอง รัชทายาทต้าเยียนเยียนอวี้หลงที่อยู่ด้านข้างก็ก้าวเท้าออกมา ขมวดคิ้วพูดว่า “น้องสาม นี่มิใช่เรื่องที่ตระบัดสัตย์กับใต้หล้าหรือไม่ แต่นี่คือจุดยืนทางการเมืองระหว่างสองแคว้น คือเรื่องกรรมสิทธิ์ดินแดน จะเฉือนให้ง่าย ๆ เพราะการพนันได้อย่างไร?”“อีกอย่าง น้องสามเจ้างามปานเซียนสวรรค์ ยิ่งเป็นไข่มุกบนมือของต้าเยียนเรา จะเป็นอนุของเจ้าโง่ฉินอวิ๋นฟานได้หรือ? คิดยังไม่ต้องคิด! ข้าซึ่งเป็นพี่ใหญ่คัดค้านคนแรกเลย! ขอแค่มันกล้ามา ข้าก็กล้าฆ่ามันซะ อย่าง

“พวกเราแค่เปลี่ยนคนในตำแหน่งสำคัญของอู่โจวให้เป็นคนของเรา แล้วกำจัดคนของฉินอวิ๋นฟานให้หมดก็พอ อู่โจวเป็นของต้าเฉียนแล้วจะยังไง? ก็ยังอยู่ในกำมือเราอยู่ดีมิใช่หรือ?”“สำหรับเมืองหานกู่ นั่นต้องดูว่าฉินอวิ๋นฟานมาต้าเยียนแล้วแสดงออกยังไง ถ้าเขาไม่รับปากเงื่อนไขของข้า เช่นนั้นก็คือเขาไม่รู้จักดีชั่ว พวกเราจะมอบเมืองสำคัญเช่นนี้ให้เขาได้หรือ?” “ที่สำคัญที่สุดคือ พวกเราสามารถรับปากช่วยเขาขึ้นนั่งบัลลังก์ได้ แต่ข้อแลกเปลี่ยนคือเมื่อเขาได้นั่งตำแหน่งนั้นแล้ว ต้าเฉียนต้องรวมกับต้าเยียน แต่งตั้งเขาเป็นเจ้าเมืองประเทศราช ตำแหน่งกับผลประโยชน์ของเขาก็ยังจะเหมือนเดิม”“ถ้าฉินอวิ๋นฟานปฏิเสธ นั่นเท่ากับเขาฉีกสัญญาก่อน ทั้งยังดูหมิ่นต้าเยียน พวกเราจะมีข้ออ้างสมบูรณ์แบบที่จะรี้พล ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็เป็นผลดีกับเราทั้งนั้น”“ถึงตอนนั้น ต้าเยียนครองโลกก็จะราบรื่นแล้วมิใช่หรือ?”......ถ้อยคำของเยียนอวี่เฉินทำให้ทุกคนต่างเลือดร้อนพลุ่งพล่าน ต่างตบโต๊ะเรียกว่าดี ให้พวกเขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง แผลชนการสมบูรณ์แบบเช่นนั้นกลับออกมาจากปากขององค์หญิงสาม?ปัญญาและการคิดแผนการระดับนี้ช่างน่าทึ่งปานมีเพียงช

“อวิ๋นฮุย ข้ามักรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างนั้น”เหอเหวินเย่าที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วพูด“ไม่ธรรมดาอย่างนั้น? น้าสาม ท่านหมายความว่ายังไง?”ความสงสัยเดียวของเหอเหวินเย่าคือการสาดน้ำเย็นใส่ฉินอวิ๋นฮุยอย่างมิต้องสงสัย ทำให้เขาสงบลงทันทีเหอเหวินเย่าขมวดคิ้วพูด “ไม่ว่าเรื่องนี้เป็นจริงหรือไม่ พวกเราก็จะจัดการฉินอวิ๋นฟานจริง ๆ แต่ทำไมต้องเป็นพวกเราที่นำด้วยเล่า?”“เอ่อ น้าสาม... ท่านหวังจะให้พี่ใหญ่ออกหน้าหรือ? แล้วพวกเราเสริม?”ฉินอวิ๋นฮุยขมวดคิ้วเอ่ย“อวิ๋นฮุย เจ้าต้องรู้นะ เวลานี้ต้าเฉียนเรากำลังอยู่ในช่วงเวลาพิเศษ อยู่ในช่วงชิงบัลลังก์ การต่อสู้ไม่เหมาะจะดุเดือดเกินไป ถ้าเผอเรอไปเพียงนิดเดียว หมื่นเคราะห์มิอาจหวงคืน”เหอเหวินเย่าวิเคราะห์ “อีกอย่าง ตอนนี้ระหว่างเจ้ากับองค์ชายใหญ่ก็แตกหักกันแล้ว ต่อให้เจ้าอยากออกหน้า เจ้าคิดว่าองค์ชายใหญ่ยังจะร่วมมือกับเจ้าหรือ?”“เห็นชัดว่าองค์ชายใหญ่มีอคติต่อเจ้าหนักหนา ทันทีที่เขากลับลำ โยนหินลงบ่อ เจ้าจะทำยังไง? เจ้ามิต้องกลายเป็นคนชั่วที่ทำลายต้าเฉียนหรือ?”ครั้นเหอเหวินเย่าวิเคราะห์เช่นนี้ ฉินอวิ๋นฮุยสีหน้าปั้นยาก สุดท้ายเขายังใจร้อน

“เรื่องราวเป็นเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ หลายวันก่อนองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองรวมหัวกันเล่นตุกติกกับอู่เหลียงเย่ของรัชทายาท แต่เนื่องจากกลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นจึงอยากหยั่งเชิงดู ผลลัพธ์คือถูกคนของหน่วยบูรพาพบเข้า รัชทายาทจึงวางแผนซ้อนแผน เอายาระบายไปใส่อยู่ในอาหารแทน”“เรื่องหลังจากนั้นพระองค์ทรงทราบแล้ว องค์ชายใหญ่ปล่อยออกกลางถนนอย่างไม่เป็นท่า โกรธแค้นถึงขีดสุด สุดท้ายองค์ชายใหญ่กลับนึกว่านี่คือแผนการร้ายที่องค์ชายรองวางแผนร่วมกับรัชทายาท จงใจเล่นงานเขา จึงคิดแค้นองค์ชายรองและแตกหักกันด้วยเหตุนี้พ่ะย่ะค่ะ”“และเรื่องที่ต้าเยียนประกาศในหนนี้ยังเกี่ยวข้องกับรัชทายาทอีก ระหว่างองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเดิมก็ต่อกรด้วยยากอยู่แล้ว ดังนั้นเพื่อป้องกันอีกฝ่าย ทั้งสองจึงไม่กล้าบุ่มบ่าม เลือกที่จะอยู่นิ่ง ว่าแล้วก็บังเอิญนะพ่ะย่ะค่ะ”“อ้อ ยังมีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ?”เมื่อได้ฟังการอธิบายจากเฉาเจิ้งฉุน ไท่ซั่งหวงหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก นี่นับว่าฉินอวิ๋นฟานดวงเฮงสุด ๆ หรือเพราะตัวพวกเขาเองมีปัญหาใหญ่อยู่แล้ว?เดิมควรเป็นเรื่องที่โจมตีฉินอวิ๋นฟานทั้งวาจาและการขีดเขียน สุดท้ายกลับกลายเป็นว่

“พวกดื้อด้าน?”ไฟโทสะของฉินอวิ๋นฟานเพิ่มขึ้นฮวบฮาบ เขาเอ่ยเสียงหนาว “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วทีเจ้าพูดว่า ‘พวกดื้อด้าน’ ใครให้อำนาจเจ้า อนุญาตให้เจ้าว่าประชาชนว่าพวกดื้อด้านครั้งแล้วครั้งเล่า?”“สมควรโดนตบ!”เซี่ยงเทียนเวิ่นที่อยู่ด้านข้างทนไม่ได้นานแล้ว ครั้นฉินอวิ๋นฟานออกคำสั่ง เขาลงมืออย่างไม่ลังเลสักนิด ว่องไวที่สุด สะบัดมือก็คือผลัวะ หวดใส่หน้าชายผู้เป็นผู้นำคนนั้นแรง ๆหนึ่งฝ่ามือลงไป ตบจนอีกฝ่ายไม่รู้เหนือรู้ใต้ ใบหน้าบวมเป่ง รอยนิ้วมือแดง ๆ ห้านิ้วเด่นชัด อนาถถึงที่สุด!“ตบได้ดี!”“ตบได้ดี!”......ชั่วขณะ ชาวบ้านรอบทิศต่างส่งเสียงกู่ร้อง พวกเขาส่วนมากล้วนเป็นพ่อค้าในถนนคนเดินสายนี้ บ้างเป็นคนที่มาท่องเที่ยวยามราตรี เห็นฉินอวิ๋นฟานผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณธรรม ต่างฮึกเหิม ในที่สุดก็คือคนจัดการเจ้าหน้าที่ฝ่ายปากครองเมืองที่โอหังกำแหงเหล่านี้ได้สักที“พะ พวก พวกเจ้ากล้านักนะ! กล้าตบขุนนางหรือ? พวกเจ้าคอยดูนะ รอเลย! ”ชายผู้เป็นผู้นี้ตะบึงตะบอนอย่างหนัก กุมใบหน้าเตรียมจะไปขนกองหนุนมา แต่ตอนนี้เอง เซี่ยงเทียนเวิ่นขึ้นไปขวางอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความเร็วดังศร เอ่ยเสียงเย็นชา “จะไป?